Gek op kleur

Hier had ik graag een kopje koffie gedronken maar de tent was dicht. Het heeft wel wat al die verschillende kleurtjes.

Uiteindelijk dronken we de koffie op een terras recht tegenover dit winkeltje. Of was het een koel drankje? Het uitzicht was in elk geval helemaal naar mijn zin.

We liepen door smalle straten en steegjes. Ho. Stop. Kijk hoe leuk!

De eigenaar van deze Vespa houdt ook wel van een kleurtje. Zelfs van de Italiaanse ‘tri-colore’. Ja. Ik had nog wat foto’s uit Puglia én ik ben gek op kleur. Vandaar.

Advertenties

Wasverzameling

Mijn geluk kon niet op toen ik gisteren in het uiterste zuiden van Italië overal wasrekjes tegenkwam op straat. Zelfs een parkeerplaats voor een rolstoel was in beslag genomen. Ik vond het een wonderlijk fenomeen, want je ziet in Italië de was vaak aan de gevel hangen maar dus niet in Gallopoli waar we wat door het centrum dwaalden en een koffiestop deden. Hoe we daar terechtkwamen en wat de aanleiding was, schrijf ik morgen wel. Maar van deze maandag maak ik maar weer eens een ouderwetse wasdag.

Smaakvolle ronde

Even koffie drinken bij Illy. Een foto maken vanaf mijn zitplaats op het terras. Het liefst met een scooter in beeld.

Me oriënteren op een nieuwe handtas en het daarbij laten. Een short voor de wijnboer scoren bij een graaiatafel. En tenslotte naar de groentenkraam. 

Voor € 2,60 mocht dit mee naar huis, waar ik het even op de keukentafel uitstalde.

We lunchen met caprese en focaccia.  Ons Italiaanse leven op een doodnormale markt-dinsdag.  Ter geruststelling: van zeven tot negen werd er gewerkt in de wijngaard en van vier tot zeven uur vanavond elders op het erf.

La famiglia

Eerst maar eens aan de koffie. Het was meer dan tien jaar geleden dat vrijwel het zelfde gezelschap ons bezocht. Familie, inderdaad.  Twee van hen wonen zomers hier niet al te ver vandaan en de overigen waren dáár weer aan het logeren. Ach, ik hoef de familiebanden niet allemaal uit te leggen. Feit is dat we elkaar goed kennen en veel herinneringen delen. En de maaltijd, dat spreekt voor zich.

In ons geval is het traditie geworden dat de bezoekende partij voor het nagerecht zorgt. Nou, laat dat maar aan mijn nichtje over. De lat ligt hoog bij het tegenbezoek.

 

Kerken zijn gratis musea

In de bar waar we gisteren koffie dronken na het bezoek aan de kruidentuin, hing deze foto. Dat maakte nieuwsgierig. De naastgelegen San Pietro kerk stond al langer op ons lijstje om nog eens te bekijken. Dat deden we met open monden.

Wat een pracht en praal. Geen stukje was onversierd of niet beschilderd. Met een tablet in de hand konden we een rondleiding doen. Lekker modern dus voor een kerk die al in de tiende eeuw gesticht werd. Enfin, we keken ons ogen uit en staken een kaarsje op. Met onze Roomse achtergrond blijft dat een aansprekelijke symboliek voor hen die het moeilijk hebben.

De volgende generatie

Vandaag had ik geen afspraken en dat is me al bijna veertien dagen niet gebeurd. Van zo’n dag kan ik minstens zo genieten als één waarop ik gezellige dingen met anderen onderneem. Het huis opruimen, een beetje poetsen, boodschappen doen en in stilte koffie drinken. Een beetje niksig en behoorlijk nuttig. Vogeldrek van mijn autootje afhalen en toch vertederd naar andere poepers kijken. Een nieuwe serie nijlganzen kroop uit het ei en scharrelt onder de spiedende blik van pa en ma in het hoge gras. Hun donsveertjes wapperen in de harde wind. Ik heb mezelf weer uitgelaten en mag naar binnen voor thee en een boek. Wat een dag, zeg.

Zoeken

Toen ik gisterochtend overal weer terrassen zag en merkte dat er een opgewekte stemming hing rond een lang paasweekend, had ik niet ingeschat dat het er vanmorgen zó uit zou zien. Niet dat we ons er veel van aantrekken hoor. We wandelden en ontbeten met de wandelclub, die vandaag bestond uit drie personen. Nadat mijn ouders de pauselijke zegening vanuit Rome hadden gezien, gingen wij bij ze op de koffie. Daar is  het altijd gezellig, gastvrij en aan gesprekstof geen gebrek. De rest van de dag brengen we rustig samen door. Maar die toeristen, hè. Zien die wat ik zie? Dat de natuur op knappen staat. Of sloffen die massaal door de Keukenhof op zoek naar de zon?