Boshut

Nog even richt ik me op het gebladerte buiten, het zal de laatste keer dit seizoen zijn. Diep weggekropen in onze jas wandelden we door een bossig stuk van de Delftse Hout. Daar waar de luwte nog heerst, zit nog blad aan de bomen. Scoutinggroepen die in dit gebied  hun clubhuis hebben, hebben zich uitgeleefd in het maken van hutten. Het moet heerlijk zijn om met wat stammen te slepen en te bouwen, net zolang tot er een stevige constructie staat.

Zodra we in open gebied lopen, snijdt de kou om onze oren. De wandeling zit er op, we gaan aan de koffie.

Advertenties

Leonardo

Mijn zus en ik stapten om te beginnen maar eens binnen bij een van de oudste restaurants op de Markt in Haarlem. Aan in-en exterieur is weinig veranderd en de koffie was er goed.

Volgens ons tijdslot konden we om half twaalf terecht in het Teylers voor de  tentoonstelling van dertig unieke tekeningen van Leonardo da Vinci. Tijdgenoten die geïnspireerd waren en de connectie met de vaste collectie van het museum waren naadloos ingevoegd. Dat maakte het tot een fantastische en informatieve expositie.

Het handzame gidsje is een beetje beduimeld geraakt maar samen met de audiotour waren we helemaal op de hoogte van wat dit genie dreef en maakte.

Haarlem is ook nog eens een fijne stad om te bezoeken. En nu ik wil graag nog in Milaan  Het Laatste Avondmaal in het echt zien. We rijden er vrijwel langs als we van Gubbio naar Delft terugkeren. Dus zet ik het op mijn wensenlijst.

Van de nood en de deugd

Op de grond mijn receptenmap, planningsschrift en boodschappenlijst. Mijn boek en koffiekop zijn binnen handbereik. De wijnboer heeft een keelontsteking of griep. Of allebei. Hij lag gisteren koortsig te bed en krabbelt vandaag weer op. Ondanks eerdere plannen en afspraken blijven we vandaag min of meer noodgedwongen op de berg. Wat de leuke afspraak betreft is dat spijtig maar verder amuseren we ons wel.  Met een versterkend zelfgetrokken kippensoep en het beddengoed schoon aan de waslijn jagen we de griep of keelontsteking, of allebei, het huis weer uit en de berg weer af. Ja, ik zal hem beterschap wensen van jullie allemaal.

Van thuis naar thuis

Station Nijmegen. Het is maandagochtend 8.24 u. We drinken er koffie en wachten op de shuttlebus die ons naar het vliegveld in Weeze brengt.

Het is nog rustig bij de gate maar mijn lange reisgezel is wat ongedurig van aard en staat alvast in de rij. Het is 10.45 u.

Onmiskenbaar Italië. We zijn er weer. We halen nog een bestelling op in Sassoferato en koersen dan naar Gubbio. Het zal 14.05 zijn.

Dinsdagochtend, 10.55 u. Op de markt in Gubbio lopen we aanwaaivriendin Marquerite tegen het lijf.  We drinken koffie en doen daarna de boodschappen. Thuizer dan thuis kunnen we ons niet voelen.

 

Gek op kleur

Hier had ik graag een kopje koffie gedronken maar de tent was dicht. Het heeft wel wat al die verschillende kleurtjes.

Uiteindelijk dronken we de koffie op een terras recht tegenover dit winkeltje. Of was het een koel drankje? Het uitzicht was in elk geval helemaal naar mijn zin.

We liepen door smalle straten en steegjes. Ho. Stop. Kijk hoe leuk!

De eigenaar van deze Vespa houdt ook wel van een kleurtje. Zelfs van de Italiaanse ‘tri-colore’. Ja. Ik had nog wat foto’s uit Puglia én ik ben gek op kleur. Vandaar.

Wasverzameling

Mijn geluk kon niet op toen ik gisteren in het uiterste zuiden van Italië overal wasrekjes tegenkwam op straat. Zelfs een parkeerplaats voor een rolstoel was in beslag genomen. Ik vond het een wonderlijk fenomeen, want je ziet in Italië de was vaak aan de gevel hangen maar dus niet in Gallopoli waar we wat door het centrum dwaalden en een koffiestop deden. Hoe we daar terechtkwamen en wat de aanleiding was, schrijf ik morgen wel. Maar van deze maandag maak ik maar weer eens een ouderwetse wasdag.

Smaakvolle ronde

Even koffie drinken bij Illy. Een foto maken vanaf mijn zitplaats op het terras. Het liefst met een scooter in beeld.

Me oriënteren op een nieuwe handtas en het daarbij laten. Een short voor de wijnboer scoren bij een graaiatafel. En tenslotte naar de groentenkraam. 

Voor € 2,60 mocht dit mee naar huis, waar ik het even op de keukentafel uitstalde.

We lunchen met caprese en focaccia.  Ons Italiaanse leven op een doodnormale markt-dinsdag.  Ter geruststelling: van zeven tot negen werd er gewerkt in de wijngaard en van vier tot zeven uur vanavond elders op het erf.