Alles bloeit

In de Vlamingstraat hebben de bewoners zich uitgeleefd met geveltuintjes en ook de kleine groenstroken tussen de parkeerplaatsen zijn gevuld, zoals hier met cosmea. Het is heerlijk om aan het eind van de middag met z’n tweetjes een kleine stadswandeling te maken. Dus dat doen we regelmatig. Deze meneer vulde zijn gieter met grachtenwater en zakte daarvoor even sierlijk door de knieën.

Jullie snappen vast wel dat we in gedachten vaak op ons Italiaanse erf zijn en graag weer willen zorgen voor onze eigen planten en wijngaard. Zodra het maar enigszins kan, reppen we ons die kant weer op.

Spontane openingstijden

Bij Du Midi in de Delftse Hout, waar we na de wandeling altijd neerstrijken, is sinds kort iets aardigs op het erf verschenen. Een klein curiosawinkeltje met spontane openingstijden. Als de deuren open staan kun je kijken én kopen. Op een papiertje schrijf je het gekochte artikel op en rol je het geld in. Dat stop je vervolgens in het nestkastje ernaast en klaar is de koop. De opbrengst gaat naar een goed doel, dat elke half jaar wijzigt. Is dat sympathiek of niet? En tussen de rieten tafels en stoelen op het lommerrijke terras, scharrelen kippen rond. Voor de uitsmijters en gebakken eieren.

Holle bomen

Op de Nieuwe Plantage staat tussen allerlei stadsreuzen, een dooie boom. Er zal vast een reden zijn om hem op deze manier langzaam te laten vergaan. Nestelplaats voor vogels of een insectenparadijs, ik kan me er van alles bij voorstellen. Of een teken voor ons allen dat de vergankelijkheid bij ons leven hoort?

In de Botanische Tuin van de TU van Delft hebben ze het speels opgelost. Daar was een keramiektentoonstelling, die wij niet echt de moeite waard vonden, tot we deze boom zagen. Over de Botanische Tuin kom ik zeker nog te bloggen, dit is alvast een eerste inkijk.

Revisie

Noodgedwongen waren we de afgelopen periode vaker in het ziekenhuis dan ons lief is. Maar als het dan tóch moet, is het wel fijn als de omgeving prettig oogt. Nog aangenamer als de zorg goed is en daar hebben we werkelijk geen klagen over. In tegendeel. Je krijgt alle gelegenheid om zelf ook mee te denken, men belt na en schuift met afspraken om ons te helpen. Dat alles op een uiterst vriendelijk manier. .

Dat een Delfts ziekenhuis op deze manier je bedtafel dekt, vind ik wel passend. En dat er op veel muren foto’s uit Delft te zien zijn, oogt ook al vrolijk. Vandaag gaat mijn laptop in de revisie, want die is traag en schakelt zich zelf om de haverklap uit. Ik hoop dat de laptop net zo opknapt van het bezoekje aan de IT-ziekenboeg, als de wijnboer dat deed tijdens zijn verblijf in het Reinier de Graaf.

Fietsen stallen en ijs eten

Fietsen bepalen het beeld in Delft. Veel inwoners storen zich aan de vastgeklonken rijwielen op plaatsen die er eigenlijk niet voor bedoeld zijn. En inderdaad is het soms een storend gezicht, al zie ik duizend keer liever gestalde fietsen dan geparkeerde auto’s.

Luisterend naar de klachten, heeft de gemeente dit seizoen extra fietsnietjes geplaatst en met een paar platte schuiten in de gracht werden nog meer stallingsplaatsen gecreëerd. Ik heb er nog nooit één fiets in zien staan.

De foto is misschien niet erg duidelijk, het grijze vlak in de gracht is de boot met fietsenrek. Duidelijker is onze beloning na een kleine warme stadsronde.

Heel Holland vaart

Net als deze twee mannen ben ik gistermiddag aan de waterkant gaan zitten. Weliswaar op een bankje en met iets meer kleding aan, dat wel. Het was misschien wel de allerlaatste zeer zomerse zondag van het jaar. Dat ziet er dan zó uit. Lekker toch?

De kleindochters, die hier vanmiddag hun vakantiebelevenissen kwamen vertellen, zeiden: oma, weet je nog hoe Sinterklaas met de boot langs kwam? Goeie help, kleinzoon begon pas al over Kerstmis en de volgenden hebben het over de Goedheiligman. Enfin, die leukerds vinden het heerlijke momenten en ik ook! Maar doe mij nog maar even de zomer.

Ouderwets vee

Het is van grote afstand niet te zien maar dit roodbonte vee heeft gewoon nog horens. Dat zou toch eigenlijk normaal moeten zijn, nietwaar? Het zijn de koeien van de Bieslandhoeve die we in de Delftse Hout zien grazen. En vrijwel altijd zeggen we dan tegen elkaar dat het hier zo mooi is. Zó middenin een stedelijk gebied en toch ouderwets landelijk. Rustgevend en helend. Elke zondagochtend wandelen we door het zelfde gebied en dat wordt nooit eentonig. De kracht van de natuur; om bewonderend van te genieten.

Je neus achterna

Zonder duidelijk plan begonnen we vandaag maar eens te fietsen. Richting TU-wijk dat leek ons wel aardig. Zien we daar nou een wijngaard? Jawel hoor, even afstappen natuurlijk. Op het voormalige terrein van TNO wordt gebouwd aan een nieuwe wijk de Schoemakerplantage. Alle woningen zijn duurzaam en volledig energieneutraal.

Ze zien er mooi uit, die huizen en het gebied er omheen wordt stapsgewijs verder gebouwd met veel aandacht voor groenvoorzieningen. En dat was nu al te zien.

In een loods zijn wat kleinschalige eethuisjes, waarvan de openingstijden ons nog niet helemaal duidelijk werden, maar het zag er leuk en alternatief uit. Als ik jonger was en nog aan het begin van wonen zou staan, dan wist ik het wel.

Lang zal ze leven

Mijn opa en oma waren 25 jaar getrouwd, een goede reden om een foto van hen met hun elf kinderen te maken. Gepast ernstig kijkend, staan ze er allemaal op want het was een serieuze aangelegenheid als de fotograaf langskwam. Eén dochter heeft toch een soort van glimlach, het meisje dat rechts van haar moeder staat. Ze heeft een kort geknipt blond koppie. Zij is de enige van dit gezin die nog in leven is. Het is mijn eigen moeder die vandaag in goede gezondheid 97 is geworden. Dat hebben we gevierd in kleine kring. En lachen doet ze nog steeds graag.

Tempo tachtig plus

Namens wijnboer A3 dank voor alle hartelijke reacties op het bericht van gisteren. Onder het motto ‘thuis herstel je beter dan in het ziekenhuis’ richten we ons op het aansterken en dat gaat goed hoor. Samen cappuccino drinken, een wandeling, een lichte maatijd, uurtje rust en weer wat wandelen. Gisteravond aten we in de avondzon, zittend op ons riante balkon. De eetlust keert terug en zelfs de trek in een glaasje wijn. Als we zo doorgaan zitten de afgevallen kilo’s er bij hem weer snel aan en gaan we over tot de orde van de dag..