Thuis en jarig

De opa en kleinzoon kwamen met de nachtbus terug. Die reis verliep zó voorspoedig dat ik in het holst van de nacht, rond half vijf, het sein kreeg dat ze al bij Rotterdam reden. Rond zes uur werd de jarige opa door onze zoon voor de deur afgezet. Waarna ik hem van harte feliciteerde en we allebei nog tot half elf sliepen. Bij een kop koffie was het tijd voor het cadeau en de verjaardagspost.

Vanavond komen vrienden eten, de rest van de dag besteed ik dus aan de voorbereiding van een etentje. In de tussentijd luister ik naar zijn enthousiaste verhalen over de trip. En naar de top 2000.

Advertenties

Zes jaar

Daar is ze dan, ons laatste septembermeisje. Vandaag is ze zes jaar geworden. Ze haalde twee weken geleden haar zwemdiploma A. Knap hoor. Als de kinderen  eenmaal kunnen zwemmen, mogen ze een andere sport gaan beoefenen. Maar wat Juliët betreft kan het ook zijn dat ze kiest om bij een kinderkoor of musicalclubje te gaan. Deze dame zingt en danst haar hele vrolijke leven al. En ze heeft een mimiek alsof ze vier jaar toneelschool heeft doorlopen. Ze mag dan de jongste zijn van ons viertal kleinkinderen, ze is altijd volop aanwezig. Zelfs als baby op de koelkast in Caldese.

Vogels, herten en wespen

Of je nou hobbyboer bent of beroeps, het moment om te oogsten is altijd ongewis. Toen de wijnboer gisteren weer een inspectie verrichtte was hij onaangenaam verrast. Een grote hoeveelheid wespen was vrolijk begonnen druif voor druif leeg te zuigen.

Kruidnagel in een beetje water werd neergezet om de wespen weg te jagen en overrijpe consumptiedruiven op een ander plekje om ze te lokken. Het hielp niet echt. Kijk deze leukerd maar eens zitten te snoepen. Zien jullie hem?

Dus stonden we vanmorgen samen om half zeven te plukken.  En zag ik ook met eigen ogen wat herten kunnen aanrichten.

Meneer de Uil houdt het overzicht maar niemand lijkt echt bang voor hem. Enfin, de kratten kwamen toch vol en met de oogst van onze vrienden erbij zal er genoeg wijn geperst kunnen worden.

En op het zelfde moment stond achter ons huis…

Maar dat verhaal bewaar ik voor een andere keer.

Acht jaar

Natuurlijk maken we selfie’s, de oma met haar kleindochters. Die zijn uitsluitend voor privégebruik. Maar vooruit, op Isabel haar verjaardag plaats ik er een. Ze is vandaag acht geworden en net als ik een zondagskind. Als ze niet verdiept is in een boek, dan beweegt ze. Ze staat op haar kop, zwemt of rent over een tennisbaan. Maar ze kan ook heerlijk ingetogen spelen. Een mooie mix van actie en rust. 

Het komend weekend is haar feestje dat ze samen viert met haar zusje. En net als gisteren bij haar nichtje, hangen deze opa en oma vandaag aan de telefoon voor de felicitaties.

Delft promotie

Dank voor alle leuke reacties, complimenten en felicitaties op mijn blog van gisteren. Ik zal het mijn moeder overbrengen als ik haar morgen weer zie.

En dan nu nog even terug naar onze tuktukrit door Delft, afgelopen dinsdag. Men werkt met dagkaarten volgens het hop-on hop-offsysteem.  Kinderen onder de twaalf jaar (in ons geval drie) mogen gratis mee. Boven de twaalf betaal je vier euro per persoon. Er is plaats voor zes en we hadden we dus een soort privévervoer. De bestuurder, een Leidse (!) student gaf onderweg uitleg bij wat te zien was en wist goed in te spelen op de belangstelling van de kinderen. Hier bij de Oostpoort begon kleindochter Eva over het sprookje van Rapunzel, waar de bestuurder soepel op inspeelde. 

We hebben ook geboeid staan kijken en luisteren naar deze meneer die na zijn pensionering een opleiding volgde tot klompenmaker en belangstellenden in verschillende talen uitleg gaf. Eh…ja, Delft is een bezoekje waard.

Mijn jarige moeder

‘Oh, wel een oude kop’, zei ze zelf bij het zien van deze foto. ‘Nou dat valt wel mee en bovendien ben je ook geen achttien geworden vandaag’ was mijn niet erg originele antwoord. Ze werd geboren in 1922 dus reken maar uit. We vierden het gewoon thuis dit jaar, in kleine club. Van dochters en schoonzonen kreeg ze een nieuwe bureaustoel. Mijn moeder schrijft nog massa’s verjaardagskaarten zittend aan haar werktafel. Daar vouwt ze ook de was. Ze heeft belangstelling voor ieder om haar heen, de krant wordt gespeld en samen met mijn vader kijkt ze naar de Slimste Mens op tv. Wat een leuke moeder hebben we toch.

Willem de Zwijger

Hoe het in onze gezamenlijk digitale agenda is gekomen, weten we niet meer.  Maar feit is dat we bij ons eerste kop koffie lazen dat Willem van Oranje vandaag 434 jaar geleden is dood geschoten in Delft en voor eeuwig zijn bijnaam eer aan doet.  Toen we vrijdag met vrienden door de stad liepen, wezen zij ons op deze tekst op de gevel van de Stadsbakkerij de Diamanten Ring.

De moordenaar van onze Vader de Vaderlands sliep in wat destijds nog herberg was, de nacht voorafgaand aan de moord. En dat allemaal hier om de hoek, hè. Het praalgraf van Willem is in de Nieuwe Kerk op de Markt. Een afgietsel daarvan vind je in Museum Prinsenhof waar ik een tijd geleden de bovenste foto maakte.