Acht jaar

Natuurlijk maken we selfie’s, de oma met haar kleindochters. Die zijn uitsluitend voor privégebruik. Maar vooruit, op Isabel haar verjaardag plaats ik er een. Ze is vandaag acht geworden en net als ik een zondagskind. Als ze niet verdiept is in een boek, dan beweegt ze. Ze staat op haar kop, zwemt of rent over een tennisbaan. Maar ze kan ook heerlijk ingetogen spelen. Een mooie mix van actie en rust. 

Het komend weekend is haar feestje dat ze samen viert met haar zusje. En net als gisteren bij haar nichtje, hangen deze opa en oma vandaag aan de telefoon voor de felicitaties.

Advertenties

Delft promotie

Dank voor alle leuke reacties, complimenten en felicitaties op mijn blog van gisteren. Ik zal het mijn moeder overbrengen als ik haar morgen weer zie.

En dan nu nog even terug naar onze tuktukrit door Delft, afgelopen dinsdag. Men werkt met dagkaarten volgens het hop-on hop-offsysteem.  Kinderen onder de twaalf jaar (in ons geval drie) mogen gratis mee. Boven de twaalf betaal je vier euro per persoon. Er is plaats voor zes en we hadden we dus een soort privévervoer. De bestuurder, een Leidse (!) student gaf onderweg uitleg bij wat te zien was en wist goed in te spelen op de belangstelling van de kinderen. Hier bij de Oostpoort begon kleindochter Eva over het sprookje van Rapunzel, waar de bestuurder soepel op inspeelde. 

We hebben ook geboeid staan kijken en luisteren naar deze meneer die na zijn pensionering een opleiding volgde tot klompenmaker en belangstellenden in verschillende talen uitleg gaf. Eh…ja, Delft is een bezoekje waard.

Mijn jarige moeder

‘Oh, wel een oude kop’, zei ze zelf bij het zien van deze foto. ‘Nou dat valt wel mee en bovendien ben je ook geen achttien geworden vandaag’ was mijn niet erg originele antwoord. Ze werd geboren in 1922 dus reken maar uit. We vierden het gewoon thuis dit jaar, in kleine club. Van dochters en schoonzonen kreeg ze een nieuwe bureaustoel. Mijn moeder schrijft nog massa’s verjaardagskaarten zittend aan haar werktafel. Daar vouwt ze ook de was. Ze heeft belangstelling voor ieder om haar heen, de krant wordt gespeld en samen met mijn vader kijkt ze naar de Slimste Mens op tv. Wat een leuke moeder hebben we toch.

Willem de Zwijger

Hoe het in onze gezamenlijk digitale agenda is gekomen, weten we niet meer.  Maar feit is dat we bij ons eerste kop koffie lazen dat Willem van Oranje vandaag 434 jaar geleden is dood geschoten in Delft en voor eeuwig zijn bijnaam eer aan doet.  Toen we vrijdag met vrienden door de stad liepen, wezen zij ons op deze tekst op de gevel van de Stadsbakkerij de Diamanten Ring.

De moordenaar van onze Vader de Vaderlands sliep in wat destijds nog herberg was, de nacht voorafgaand aan de moord. En dat allemaal hier om de hoek, hè. Het praalgraf van Willem is in de Nieuwe Kerk op de Markt. Een afgietsel daarvan vind je in Museum Prinsenhof waar ik een tijd geleden de bovenste foto maakte.

Gedoe met wordpress

Vaste volgers hebben bericht gekregen van zes blogs die ik pas vanaf 1 maart wil publiceren. Ben aan het uitzoeken hoe ik de publicatie kan uitstellen. Excuus.

Terug naar het licht

Elk jaar figureren één of twee vogels op onze kerstkaart. Ze vormen als het ware ons beeldmerk. En zo ziet dus onze kaart van dit jaar eruit. Ik vind het wel een goed moment om vandaag, op de kortste dag van het jaar, alle blogvolgers en -lezers mijn oprecht goede wensen aan te bieden. Voor hen die geen echte kaart ontvangen, doe ik het graag op deze manier. Daarbij wens ik iedereen veel lichtpuntjes toe in donkere dagen. Vanaf vandaag wordt het weer lichter.

Mensen, mensen wat een feest

Wie zondagmiddag een pakje had uit te pakken werd ter linker en rechter zijde bij gestaan door een leuk meisje. Via een kleine speurtocht vonden onze kleindochters de pakjes die Sint en Piet bij de andere opa en oma in het schuurtje hadden gezet. Daarna kon het uitpakfeest beginnen.

Vandaag ging de wijnboer met een mijter op zijn hoofd én met groot plezier zijn jaarlijkse toneelspel opvoeren. En daarna brachten we samen, gewoon in de rol van opa en oma, nog een pakje bij de, inmiddels ongelovige, andere kleinkinderen. Ook zij vierden het Sinterklaasfeest zondag al, weer in een ander gezelschap.

Tenslotte schoven we aan bij mijn ouders, waar we bij een kopje thee met wat lekkers, het sinterklaasfeest 2017 afsloten. We hebben er weer volop van genoten.