Veelkleurigheid bijeen

Met wat details van een mozaïekmuur knal ik februari weer uit. Op het Delftse Doelenplein is deze kleurige muur te vinden en bij nadere beschouwing zijn er aardige details te ontdekken. Een vogelhuisje, twee meegemetselde stenen muisjes en een groot hart.

Het mooie is dat alle stukken op zich niet veel waarde hebben maar samen vormen ze een fleurig geheel. In feite een weergave van de maatschappij waaraan iedereen zijn waardevolle steentje bij kan dragen. Samen dingen doen, dat is krachtig. En noodzakelijk. De verschillen benutten en met begrip als stevig cement van losse onderdelen iets moois maken. Veelkleurigheid bijeen, ik word er blij van.

Aanrechtvondsten

Voor mijn zus nam ik twee bossen tulpen mee, die ze direct in een vaas zette. Dit bleef er op aan aanrecht achter. Een vis op het droge of een prehistorisch dier. In elk geval iets voor een nadere beschouwing. Hij werd weer gesplitst in papier en groenafval, zijn leven was kort.

In een andere keuken, waar ik gastkoker was, trof ik deze situatie aan. De peper bleef ongebruikt, de limoen werd uitgeknepen boven een heerlijke saus en de ietwat verrimpelde mango werd geslacht en verder onbewerkt door drie personen naar binnengewerkt. De stillevens bestaan dus niet meer, de kleurige foto’s wel.

Expres fout taalgebruik

Lekker doorgecombineerd zei een oud collega van me eens toen hij iemand zag die haar kledingkleuren perfect op elkaar had afgestemd. Ik moest er aan denken toen ik de roodwit gestreepte was aan dit roodwitte pand zag hangen. Hij en ik weten heus wel dat het hier een pleonasme betreft. De kleuren zijn mooi doorgevoerd of goed gecombineerd. Soms is het leuk expres fouten te maken maar voorzichtigheid is geboden want de toehoorders of lezers moeten wel op de hoogte zijn. Zo zullen wij in onze familie het woord erker als erkel uitspreken omdat een tante dit consequent verkeerd deed.  En het van harte gefulciteerd is bij ons ook niet uit te roeien.

Veel doen in weinig tijd

Wat past er veel in één dag, denk ik wel eens. Neem gisteren. De vaste polderwandeling met ontbijt na. Koffie bij mijn ouders gevolgd door een korte rolstoelwandeling met hen. Thuis een was- en droogmarathon, de weekendkrant en een kleine opruimronde. Daarna met dochter, schoonzoon en kleindochters gegeten bij de beste Italiaan in Delft. Ik keek nog even naar de luizenmoeder en vind er he-le-maal niks aan. Dit in tegenstelling tot vorig seizoen toen de herkenbaarheid groot was. Ja, ooit was ik ook een luizenmoeder. Maar afgezien van het tv-programma was alles voor elk familielid genieten geblazen. Dus voert een grote tevredenheid de boventoon over het afgelopen weekend. Tijd voor de maandagse poets, de bruggenloop en andere klussen.

Ede-Wageningen

 

  .

In Wageningen waar ik gisteren met familie uit Ede het arboretum bezocht, staat de heide al in bloei. Vanuit het naastgelegen Depot krijg je nogmaals een blik op deze wonderschone met beelden gevulde tuinen.

En dan dat Depot, mensen! Gratis te bezoeken, dus ook zonder museumkaart. Vijf jaar geleden kwam ik er (klik) voor het eerst. Nu was ik weer net zo enthousiast als destijds. Aanraakbare kunst met het menselijk lichaam in de hoofdrol. Er zit een  restaurant bij met vegetarisch en veganistische gerechten, er is een goed gevulde museumwinkel en dat alles in een fraaie omgeving. En dan was ik ook nog eens in goed gezelschap.

Putter

Strak en zeer verzorgd, is het eerste wat me opvalt bij dit smalle woonhuis in de Doelenstraat. Kijk ik naar boven dan wacht me een aardige verrassing.

Een muurschildering als ode aan Frabritius. Wacht ik zoom nog even in.

Carduelis c. is de sjieke naam van het Puttertje of Distelvink. De schilder Fabritius woonde in dezelfde straat, ik schreef er al eerder over. Hij kwam om bij de grote brand in 1654 maar werd onsterfelijk met zijn schilderij van het Putterje. Het originele schilderij is te bewonderen in het Mauritshuis in Den Haag. Maar deze ode in Delft is ook mooi.

Spelen met meesters

Van de vriendin die mij eerder verraste met een paar meisje-met-de-parel-sokken, kreeg ik afgelopen week dit doosje. Het bevat zestig kaartjes waarop beroemde portretten. Je kunt er memorie voor gevorderden mee spelen want de bij elkaar behorende portretten zijn telkens twee verschillende door de zelfde meester vervaardigd. Hier wat voorbeelden.

Kortgeleden was ik bij de kringloop en kocht drie metalen vakkenbakken. Van oorsprong sorteerbakken voor spijkers en moeren maar ik zag er zaaibakken in. Of letterbakken voor mijn schelpen  en stenen. Kortom, het kon nog alle kanten op.

Plotseling staat er en mini galerie met oude meesters in de kamer.

Zingend in de regen

Daar heb ik nou echt niet op gerekend. Dat het zou regenen juist op het moment dat ik sinds tijden weer eens op de fiets spring. Even de stad in naar de HEMA, mijn favoriete winkel. Ik kocht geen kinderzwembroek, kaarsen noch smiley’s maar ze hebben wel lekker kleur. Nee, ik kocht wasmiddel. Drie halen, twee betalen. Mijn fietstas was goed gevuld op de terugweg. Nu zit ik met natte haren en de spetters nog op de brilleglazen bij te komen van mijn snelle spurt. Met voldoende tijd om me op te kalefateren voor een etentje met een vriendinnenclub.

Maan en zon

Supergroot stond ie gisteravond aan de schemerende hemel. We stootten elkaar aan hier op onze hooggelegen woonkamer. “Zie je hoe groot en mooi ie is?” Waarna ik me richting keuken begaf want er dient op tijd gegeten te worden. En daar werd ik getrakteerd op een fraaie zonsondergang, die ik toen ook maar fotografeerde.

Dit uitzicht over de daken is wel vaker op mijn blog te zien geweest. Maar als je, vanuit het keukenraam in het centrum van Delft, een molen kunt zien staan, raak je daar nooit op uit gekeken. Althans ik niet.

Meisje in de polder

We waren in de Alblasserwaard vandaag. In Goudriaan om het preciezer te zeggen. Wat een ruimte, mooie luchten en wijdsheid daar in de polder. We bezochten onze vrienden met wie we in Italië samen de wijn maken. Dus veel gezelligheid en gastvrijheid. De wijnproductie van het afgelopen jaar werd uitgebreid besproken en de plannen voor het komend jaar ook. Ik kwam er toevallig achter dat de sokken met het meisje die ik voor sinterklaas per post geleverd kreeg, uit Goudriaan komen. En vandaag kreeg ik tot mijn verrassing opnieuw een meisje van Vermeer. Daar volgt nog een blogje over binnenkort.