Putter

Strak en zeer verzorgd, is het eerste wat me opvalt bij dit smalle woonhuis in de Doelenstraat. Kijk ik naar boven dan wacht me een aardige verrassing.

Een muurschildering als ode aan Frabritius. Wacht ik zoom nog even in.

Carduelis c. is de sjieke naam van het Puttertje of Distelvink. De schilder Fabritius woonde in dezelfde straat, ik schreef er al eerder over. Hij kwam om bij de grote brand in 1654 maar werd onsterfelijk met zijn schilderij van het Putterje. Het originele schilderij is te bewonderen in het Mauritshuis in Den Haag. Maar deze ode in Delft is ook mooi.

Advertenties

Spelen met meesters

Van de vriendin die mij eerder verraste met een paar meisje-met-de-parel-sokken, kreeg ik afgelopen week dit doosje. Het bevat zestig kaartjes waarop beroemde portretten. Je kunt er memorie voor gevorderden mee spelen want de bij elkaar behorende portretten zijn telkens twee verschillende door de zelfde meester vervaardigd. Hier wat voorbeelden.

Kortgeleden was ik bij de kringloop en kocht drie metalen vakkenbakken. Van oorsprong sorteerbakken voor spijkers en moeren maar ik zag er zaaibakken in. Of letterbakken voor mijn schelpen  en stenen. Kortom, het kon nog alle kanten op.

Plotseling staat er en mini galerie met oude meesters in de kamer.

Zingend in de regen

Daar heb ik nou echt niet op gerekend. Dat het zou regenen juist op het moment dat ik sinds tijden weer eens op de fiets spring. Even de stad in naar de HEMA, mijn favoriete winkel. Ik kocht geen kinderzwembroek, kaarsen noch smiley’s maar ze hebben wel lekker kleur. Nee, ik kocht wasmiddel. Drie halen, twee betalen. Mijn fietstas was goed gevuld op de terugweg. Nu zit ik met natte haren en de spetters nog op de brilleglazen bij te komen van mijn snelle spurt. Met voldoende tijd om me op te kalefateren voor een etentje met een vriendinnenclub.

Maan en zon

Supergroot stond ie gisteravond aan de schemerende hemel. We stootten elkaar aan hier op onze hooggelegen woonkamer. “Zie je hoe groot en mooi ie is?” Waarna ik me richting keuken begaf want er dient op tijd gegeten te worden. En daar werd ik getrakteerd op een fraaie zonsondergang, die ik toen ook maar fotografeerde.

Dit uitzicht over de daken is wel vaker op mijn blog te zien geweest. Maar als je, vanuit het keukenraam in het centrum van Delft, een molen kunt zien staan, raak je daar nooit op uit gekeken. Althans ik niet.

Meisje in de polder

We waren in de Alblasserwaard vandaag. In Goudriaan om het preciezer te zeggen. Wat een ruimte, mooie luchten en wijdsheid daar in de polder. We bezochten onze vrienden met wie we in Italië samen de wijn maken. Dus veel gezelligheid en gastvrijheid. De wijnproductie van het afgelopen jaar werd uitgebreid besproken en de plannen voor het komend jaar ook. Ik kwam er toevallig achter dat de sokken met het meisje die ik voor sinterklaas per post geleverd kreeg, uit Goudriaan komen. En vandaag kreeg ik tot mijn verrassing opnieuw een meisje van Vermeer. Daar volgt nog een blogje over binnenkort.

Stram

Door de knieën gaan lukt me niet goed, bovendien is dit een poepveldje. Er zijn nou eenmaal hondeneigenaren die de moeite niet nemen om…Enfin, van bovenaf naar een krokus of roos kijken is ook fijn. Heel fijn zelfs.

Met de wat hogere temperaturen hóór je de natuur groeien. En zie je iedereen opbloeien. Mensen lopen ook anders, hè. Wat meer ontspannen, meer om zich heen kijkend. Of is dat mijn eigen projectie? Mijn zintuigen openen zich uitluitend bij temperaturen van tien graden en hoger en ik geniet van spelende kinderen die nog met gemak door de knieën gaan.

 

We heffen het glas

Deze sierlijke dame is te zien in een Apeldoornse huiskamer. Maar vóór ze daar te hangen kwam, sierde ze een restaurant op. En wij, bofferds, zaten vanmiddag in die huiskamer bij vrienden die een absoluut restaurantwaardige pranzo aan ons serveerden. Onze connectie ligt in Italië, waar zij – al heel wat jaren geleden voor het eerst- de studio van Caldese boekten. Er ontstond een aangename vriendschap met bezoeken over en weer. De plannen voor een tegenbezoek zijn al gemaakt. Dat zal opnieuw in Italië zijn. Ik ga alvast nadenken over het menu op de dag van aankomst. Proost op onze vriendschap, lieve mensen.