Wijze les

Lovende boekbesprekingen over de Amerikaanse Prinses van Annejet van der Zijl zijn er genoeg geschreven, daar heb ik niets aan toe te voegen. Eén advies dat de hoofdpersoon Allene Tew aan haar omgeving gaf, geef ik graag door. ‘...kijk naar de goede kwaliteiten van mensen en negeer hun fouten, op die manier ben je gelukkiger.’ Ha! Dat sluit mooi aan bij mijn lijfspreuk ‘Oordeel niet maar probeer te begrijpen.’ In het geval van níet begrijpen, kan ik dus altijd nog het negeren van fouten gaan inzetten. En nou hou ik op hoor, over dat boek.

Vorstelijk

Terwijl er een lint van in felle kleuren gestoken sporters aan mijn horizon verschijnt, loop ik mijn eigen kalme wandeling. Enig tempo zit er voor mij niet in maar aan mijn oren mankeer ik niets. En dus hoor ik de vogels zingen en zing ik met ze mee. Ook verder verloopt de dag zoals gedroomd. Ik schuif een makkelijke stoel naar een zonnige hoek in de kamer en lees. En lees. Verbaas me over de wreedheid van het lot in sommige levens. Verheug me over de veerkracht van de Amerikaanse Prinses. En geniet van de schrijfstijl van Annejet.

Kwellen

Hoever of beter hoe lang moet je doorgaan in een boek dat niet echt boeit? Ik kan er slecht tegen om een boek niet helemaal uit te lezen. Iemand deed mij eens de volgende suggestie: lees de eerste honderd bladzijden maar trek daar je leeftijd vanaf. In mijn geval zou ik dan op bladzijde 35 kunnen besluiten of ik verder ga of niet. Dus laat ik het feest van Ammantini aan me voorbij gaan, na 127 pagina’s. Want…

… ik verheug me nu al op zondag. Dan duik ik in het boek dat ik gisteren aanschafte en waarvan ik zeker weet dat ik het tot de laatste zin uitlees. Dat deed ik namelijk ook met de eerdere boeken van deze schrijfster.  Nam meteen nog even onderstaand boek voor één euro mee. Een jeugdklassieker, die ik tot mijn schande nooit heb gelezen. Voor een goed boek is een mens is nooit te oud. Als ik het uit heb, gaat het door naar onze kleinzoon. Je bent namelijk ook nooit te jong voor een goed boek.

Mannelijk

Het valt me op dat er zoveel mannen rondlopen, zei mijn zus gisteren toen we de expositie van Karel Appel bezochten. En inderdaad. Behoorlijk veel mannen. Over het algemeen vormen van die echte museummevrouwen de meerderheid. Even voor de goede orde; andere bezoekers zullen mijn zus en mij ongetwijfeld in de zelfde categorie indelen. En nee, mijn zus staat niet op de foto, dit is een toevallige passant. Hoe dan ook,  we hebben genoten en ik vertel niets nieuws als ik zeg dat ik van kleur hou. Dan zit je bij Karel wel goed.

Vandaag en gisteren

Schreef ik gisteren nog aan mijn Deense blogmaatje dat de winter Nederland dit jaar heeft overgeslagen, kan ik vandaag sneeuw vanuit het keukenraam fotograferen. Mooi hoor, zo vanuit mijn warme huis, maar een liefhebber ben ik niet echt. Gelukkig kon ik gisteravond vanuit de zelfde positie maar wat meer op de verte gericht, nog deze opname maken. Vanmiddag ga ik naar de tentoonstelling van Karel Appel. Op zoek naar kleur.

Dierbaar

Het is een stoet van mensen die momenteel  in mijn dagelijks leven voorbij trekt. En gezellig dat ik het heb! Vriendinnendag in Heinenoord vandaag. We vergeten soms dat we ooit collega’s waren. De vriendschap bestaat inmiddels al veel langer dan het totaal aantal jaren dat we samen op de kinderafdeling in het Nederlandsch Zeehospitium werkten. In die vorm en op die plek, namelijk in Kijkduin, bestaat het Zeehos niet meer. Maar onze vriendschap dus wel, we staan zelfs in de zelfde tuin als twee jaar geleden. Kijk maar hier.

Voorjaarsvakantie

 

Zoals gezegd, vandaag zijn de twee grote kleinkinderen aan onze zorg toevertrouwd. Om te beginnen brachten we een bezoek aan mijn ouders, hun overgrootouders. Daar hebben we, hoe kan het ook anders, zitten te praten over de verschillen tussen vroeger en nu. Tot wederzijds genoegen

.

Uiteindelijk moesten er ook even gekke bekken getrokken worden. In de onlangs geopende vestiging van KCF snackten we met z’n drieën een lunch. Je zult mij er nooit zonder kleinkinderen tegenkomen, maar zij vonden het prachtig.Vage plannen voor een bezoek aan filmhuis of koekjesbakken, werden tenslotte afgewezen. Hetzij door de kinderen (ik hoef niet zo nodig naar de film) als door mij (te weinig ingrediënten in huis en om eerst boodschappen te doen is het te laat). Dus werd het lezen in Pinkeltje en Arretje NOF. Dat laatste geleend van de overgrootouders. Waarna ik ook nog eens getrakteerd werd op poppentheater achter de schrijftafel van de man die deze dagen belastingformulieren voor anderen invult.

 

,

Hoofdzaak

Het is in deze regio voorjaarsvakantie. Dat is goed te merken want geen files in de randstad. Wél opa’s en oma’s die met kleinkinderen leuke dingen doen. We bleven zelfs van zondag op maandag logeren bij twee kleine meisjes. Met knutselen, zingen, lezen en wandelen vlogen de uurtjes om. Tja, dat deze oma dan niet in staat is een nette scheiding in het haar van de jongste te maken, is totaal onbelangrijk. Die mooie diadeemvlecht van de ander hebben we gewoon een nachtje laten zitten dat kon best. Morgen zijn de twee andere kleinkinderen aan de beurt. Ook al leuk. 

kleur bekennen 22

 

Vriendelijk verzoek

Afgelopen week zijn er meer dan honderdtwintig fietsen uit de Delftse grachten op gedregd en afgevoerd. Om de rondvaartboten het komende seizoen weer zonder obstakels te kunnen laten varen, was dat een noodzakelijke ingreep. Daar kan mijn gestolen fiets wel tussen liggen, bedacht ik me. Ik pleit ervoor om bordjes te plaatsen met HIER GEEN RIJWIELEN DE GRACHT IN FLIKKEREN. En het bord dat ik achter een Delfts raam tegenkwam inspireert me tot DON ‘ T EVEN THINK OF STEELING MY BIKE.

Cisca vindt dat ze weinig te melden heeft, maar kwam gelukkig toch met een aardige up date over haar leven in Servië.

Klikkerdeklik

‘Ën? Vind je Siem leuk?’ vroeg ik aan kleindochter Isabel op de terugweg. ‘Best wel’ was het antwoord. Het was al weer bijna twee jaar geleden dat ze elkaar ontmoet hadden. En als je hier klikt, kom je op het blog dat ik er toen aan wijdde. In dat blog kun je ook weer klikken en zo ontrolt zich, indien gewenst, hun gemeenschappelijk verleden. En dat van hun moeders en oma’s. Vandaag gingen we kennismaken met het pasgeboren broertje van Siem. En daar was Juliët behoorlijk van onder de indruk. Drie generaties vriendschap. Wat betreft de foto’s niet zo kleurrijk maar wel lief.