Natuurlijk

Een goede vriendin suggereerde eens om de helling achter het huis vol te strooien met gemengd zaad, zodat er een veldboeket zou ontstaan. Goed idee maar niet nodig. De natuur zorgt er zelf voor. Ik ruim er wat blad, zet er soms wat uitgebloeide blauwe druifjes neer maar verder doe ik niks. Uiteindelijk groeit er gelukkig toch weer van alles dat op een veldboeket lijkt. Andere delen rondom het huis vergen wat meer werk. Dus wroeten we met de handen maar weer eens in de aarde,  halen onkruid weg, maaien, begieteren en genieten. Heel natuurlijk allemaal.

Dag

De vlucht Weeze-Ancona vertrekt om zeven uur ’s morgens. De gate sluit om half zeven.  Het is ruim twee uur rijden van Delft naar Weeze en we hadden nog een huurauto in te leveren. We vertrokken dus bijtijds,  zéér bijtijds kan ik wel zeggen. Om tien uur liepen we al boodschappen te doen in Gubbio. Daarna werden we aan onze eigen tuintafel getrakteerd op een heerlijke pranzo, verzorgd door de hier aanwezige gasten. Dat is erg leuk thuiskomen, héél erg leuk thuiskomen kan ik wel zeggen. Vanavond vroeg ons mandje in. Wat een dag.

Brug

Deze slideshow vereist JavaScript.

In plaats van een karakteristiek grachtje, als bewijs dat we in Delft zijn, heb ik vandaag iets anders in de aanbieding. De ophaalbrug. Het gebeurt ons regelmatig dat we langdurig stilstaan voor  de Koepoortbrug. Ik heb nog nooit een poging gedaan dit fenomeen aan onze Italiaanse buren uit te leggen. Wat zullen ze raar opkijken als ik hen vertel dat dit bij ons, midden in de stad, dagelijks meerdere keren gebeurt. Zelf kijk ik er behoorlijk van op dat het me, zonder de Franse Hulplijn, is gelukt een diashow te plaatsen. Hoewel, af en toe heb ik wel even gespiekt in het mailtje met aanwijzingen dat die aardige Herbergier me onlangs zond.

Polder

De zondagochtendwandeling door Delftse Hout werd een maandagochtendwandeling. Maakt niks uit, Tweede Pinksterdag is tenslotte ook een soort zondag. Gisteren om dezelfde tijd moesten er salades worden gemaakt en was er in de toch al strakke planning weinig gelegenheid voor een uitgebreid ontbijt. Dat maakten we vanmorgen meer dan goed want naast alle standaard heerlijkheden was er beschuit met muisjes en prosecco om de geboorte van het eerste kleinkind te vieren van twee wandelaars uit ons clubje. De natuur is prachtig in velerlei opzichten.

28e familiepicknick

De feitelijke reden van ons bezoekje aan NL is de traditionele familiepicknick op eerste Pinksterdag. Nee, hoor, dit zijn we niet. Wij parkeren de auto altijd een stukje verderop. Bovendien is onze familie veel groter, we waren met dertig mensen waarvan de jongste drie weken is en de oudsten mijn trotse ouders zijn, allebei bijna negentig. Maar deze foto, die ik als ansichtkaart kocht, straalt zo heerlijk ons sfeertje uit. Ongedwongen in een park zittend, kleed op de grond, speelgoed erbij, een hap en een drankje. Mooi weer bovendien. Deze  foto is gemaakt in Sydney in 1947. Onze editie vond plaats in Leidschendam 2012. Veel verschillen zijn er verder niet.

Betrapt

Als volleerde sprinkhanen hopten we vandaag de Randstad weer door. In een heerlijke sfeervolle achtertuin in Voorburg vierden we de verjaardag van een zwager. In Willemstad, waar we een laptop voor revisie afleverden, maakte ik dit zomerse plaatje. De mannen voelden zich een beetje betrapt dat ze net even uit stonden te rusten na het maaien en optasten van het hooi. We eindigden de dag met een barbecue in Zwijndrecht. Op de terugweg naar Delft was de temperatuur vanavond om elf uur nog 22 graden. Hartje zomer aan het eind van mei.

Doelentuin

Laat ik vandaag eens een Delfts grachtje plaatsen. Dacht ik vanmorgen vroeg. Tenslotte moet het overtuigend bewijs dat we in de binnenstad zijn teruggekeerd nog geleverd worden. Maar op weg naar de kapper liep ik door de Doelentuin op nog geen tweehonderd meter van ons huis. Met mooie rhododendrons, kaarsjes in de kastanjebomen en gefilterd zonlicht is de drang om hier een foto van te maken, nauwelijks te weerstaan. En maar roepen dat we in Gubbio midden in de natuur wonen. Delft kan er ook wat van.

Wacht even, dan draai ik mezelf met camera ietsje naar rechts.

(klik op de foto voor een vergroting)

Waterspeeltuin

Wat doet een mens zoal tijdens een weekje tropisch Nederland? Na de ontbijtafspraak in Ikea met dochter en kleindochter werd het winkelen vrij snel verruild voor een activiteit in het buitengebied. Hoewel activiteit misschien nog te doenerig klinkt. Gewoon op een grasveldje zitten in de waterspeeltuin van de Delftse Hout. Genietend kijken hoe de kleine Isabel zich vermaakt. Je weer even jong voelen tussen alle moeders met hun spelende kinderen. Om dan bij het opstaan te merken dat je toch niet meer zo jong bent als je je voelt.

Zomeravond in Delft

We begonnen maar eens met de Alpen over te hoppen vandaag. Stonden daarvoor vroeg op, reden in de ochtendmist bij een temperatuur van een graad of dertien naar Ancona om anderhalf uur later in zomers Weeze te landen. Toen we in Delft aankwamen, hebben we eerst even wat luchtigers aangetrokken en hop, daar gingen we weer, nu naar mijn ouders in Leidschendam. En omdat onze zoon met zijn gezin daar in de buurt woont is het een goede traditie daar aansluitend aan te wippen en mee te eten. We zijn hier voor familiebezoek maar je zou ook kunnen zeggen dat we een weekje de zon opzoeken.

Schakelen

Van de regen, gisteren, in de drup, vandaag. Deze grappenmaker tikte gisteren tegen het keukenraam. Gelukkig lag mijn camera in de buurt en kon ik hem tijdig snappen. Een paar minuten later kon ik hem nergens meer bekennen. Dat is bijna de metafoor van ons leven. Wij schakelen vanuit onze Italiaanse slakkegang morgen over naar …eh…. de sprinkhanenstand.