Was het maar altijd mei

Het wisselvallige weer heeft voor een achterstand in ons tuinwerk gezorgd. De verwachting vanaf morgen is ook al niet denderend. Maar al die regen heeft wel wat gedaan natuurlijk. Daar plukken we nu de vruchten van. Nog niet letterlijk maar kijk de vijg.

Nog even en er liggen weer verse aardbeien in mijn yoghurt.

Of frambozen. Nog fijner. Maak ik van de aardbeien wel jam.

Vlierbloesem. Thee, sap? Een beetje door de tuin kruipen doet een mens goed. En wat de titel van dit blog betreft, dat is natuurlijk onzin. In juni roep ik precies hetzelfde maar dan met juni in de hoofdrol. Deze twee maanden zijn mijn absolute favorieten.

Bloeddruk verlagend

In het TV programma Binnenste Buiten was gisteren een natuurfilosoof en die zei onder meer ‘Iedereen voelt zich prettig in de natuur, wij zijn zelf natuur. Je bloeddruk daalt ogenblikkelijk als je in een natuurlijke omgeving bent’. Ik kan me daar helemaal in vinden. Het zal een van de redenen zijn dat wij het wonen hier in Caldese zo geweldig vinden. Werk wil nog wel een stress opleveren. Zeker als er tijdsdruk is. Maar werken in de tuin, al is het maar onkruid weghalen, is weldadig. En jullie zouden het hoofd van de wijnboer eens moeten zien als ie na een ochtend noeste arbeid uit de wijngaard terugkeert. Gelukzalig.

Vele handen maken het gezellig

Hoopvol hebben we de tuintafel met stoelen buiten gezet. Vooral ook omdat de stoelen nogal in de weg stonden binnen. De temperatuur is aangenaam, rond de zestien graden. Ontbijt en lunch doen we al buiten. De wijnboer neemt de wijngaard onder handen en ik doe een poging blad te ruimen. Vooral niet kijken naar wat nog allemaal gebeuren moet maar tevreden zijn met wat er klaar is. Vier maanden afwezigheid zorgen ervoor dat we ons niet hoeven te vervelen. Onze zoon is hier om een handje te helpen. De vogels kwinkeleren en wij kwetteren tijdens het werk met hen mee.

Voorlinden (3)

Een jonge vrouwelijke suppoost hoorde ons over Armando praten. ‘Het spreekt me niet zo aan, die somberte’ zei ik in de verder lege zaal. Ze kwam naar ons toe en legde uit wat de kunstenaar had bewogen. Dat hij het vreemd vond om over bospaden te lopen waar in de oorlog verschrikkelijke dingen hadden plaats gevonden en dat niemand op die plek daar meer bij stil stond. We kregen een klein college van haar en keken met andere ogen. Al verandert dat niets aan mijn voorliefde voor kleur. 

Ook dit is werk van het multitalent dat Armando was. We luisterden naar zijn gedichten en vioolmuziek met uitzicht op de tuin. Waarbij je in opperste concentratie natuurlijk ook je ogen kunt sluiten. We begrepen Armondo steeds beter. 

Regen

Gisteravond werden we door vrienden getrakteerd op een heerlijk etentje in hun verscholen stadstuin. Kijk hoe gezellig. De gastvrouw had heerlijk gekookt, de gesprekken waren zoals altijd plezierig en we koesteren de vriendschap. Het bleef bovendien droog, ook wel handig. Maar goed. Regen. Het is momenteel een onderwerp waar je bijna niet omheen kunt. Hier viel vannacht een bui. En ook vandaag vielen er nog spatten. Ik hoorde een mevrouw bij de supermarkt zeggen: ‘Help, het regent en ik heb net mijn haar geföhnd’. Ze kon op weing meeleven rekenen. Deze grietjes die nog in Caldese zijn, staan met blote voeten en geopende monden te genieten. Best passend na al die droogte.

Tuineten

Woensdagavond, vrijdagavond en nu zaterdagmiddag weer. Allemaal gezelligheid van etentjes in tuinen. Eén van de deelnemers van ons kleine wandelkluppie had ons uitgenodigd. Jammer genoeg ontbrak er één persoon wegens gezondheidsproblemen, we hopen dat ze er een volgende keer weer bij is. Omdat ik de anderen toestemming vergat te vragen voor plaatsing op het blog, hou ik het maar bij deze foto. Daarop is alléén de wijnboer te zien die toevallig net een wijntje inschenkt. Het nieuwe terras, de aanleiding van de uitnodiging, is daardoor goed te zien. De perfecte maaltijd zorgde er voor dat we er nauwelijks oog voor hadden.

Feesten en verrassingen

In het nieuwe huis van zusje en zwager zaten we gisteren feestelijk aan de koffie mét. Mijn zus was jarig en kon, vanwege de goede toegankelijkheid, ook onze ouders weer ontvangen. Het was prachtig weer in de Scheveningse achtertuin en mijn ouders hadden nog een leuke verrassing voor haar meegenomen.

Meer dan veertig jaar hadden ze dit bewaard en nu in een lijstje gevat en teruggegeven aan mijn zus. We zien een sinterklaassurprise waar mijn vader model voor stond. Knap gemaakt, hè? Later op de dag gingen we naar de diplomering van onze dochter die een post HBO-opleding had afgerond. Ze werd als laatste toegesproken tijdens die bijeekomst. En dat was vanwege deze verrassing. Knap gedaan, hè?

Zij blij. Wij blij. Iedereen blij.