Verliefd op de zomer

‘Wat zitten jullie daar gezellig’ zei een passerende buurman. Met vrienden zaten we in de tuin aan wat we in Italië de pranzo noemen. Ik had me laten inspireren door de lunchbox die we een aantal keren besteld hadden op vrijdag. We begonnen met een koude komkommersoep met avocado. Er was een heerlijke pastasalade met zalm van een recept uit de laatste Allerhande. Ik maakte voor elk een mini quiche met groene asperges en doperwtjes, aangevuld met boerenbrood en humus. Aardbeien toe. Onze vriendin nam deze twee inspirerende bladen mee. Daarmee heeft ze me een groot plezier gedaan. De onderwerpen in Landidee zijn: natuur, gezondheid, cultureel erfgoed, tuinieren, koken, interieur. En laten daar nou echt mijn interesses liggen. Eigenlijk hadden we zelf, zoals we daar zaten, best in dit tijdschrift gepast.

Waar blijft de regen?

Houden jullie ook zo van opbollende gordijnen in een geopende deur tijdens een zomerbriesje? Hier hangen voor de tuindeuren buitengordijnen van ongebleekt katoen. Vandaag bollen de gordijnen naar binnen en dat levert leuk schaduwspel op.

Dat ronde ding is de buitenlamp, de stangen de pergola en het blad is van de druiven. Goed. Iets heel anders is dat we vandaag rekening hielden met een regendag en daar is tot op heden niets van te merken. Weg met de buienradar en de Meteo. We struinen over het erf en ruimen rommelhoekjes op. We laten de zon zijn heilzame werk doen, al zou een forse regenbui best lekker zijn. †††††††††††

Was het maar altijd juni

Heel wat sneller dan een kudde schapen ging onze onvolprezen tuinhulp gistermiddag het gras te lijf. Zijn tempo lag hoog en kruiwagens vol groen spul werden in grote hoeveelheden afgevoerd naar een geul die we daarvoor bestemd hebben. De compostbakken stromen namelijk al over.

Uit de wijngaard, waar ook een oude kersenboom staat, nam de wijnboer heerlijk zoete kersen mee. Zelf hou ik me vooral bezig met het laag-bij-de-grondse werk zoals het verzorgen van de potplanten, onkruid wegplukken en het schoonvegen van het terras. Aan het eind van de dag stond alles weer op zijn plaats. We eten om half negen en stellen vast dat juni met zijn lange dagen een heerlijke maand is.

Overzichtelijk

Een kudde schapen zou een week lang plezier kunnen hebben in onze tuin. Maar we kunnen het gras ook maaien. En dat gaat vanmiddag gebeuren. Eerst een lange middagpauze want met 31 graden is rust op het warmst van de dag wel een goed idee.

De wisteria had uitlopers van minstens twee meter, daar wist de wijnboer vanmorgen wel raad mee nadat hij gistermiddag de wijngaard op de zelfde manier had gekortwiekt.

Hier is het onkruid echt uitbundig bezig geweest want je zou alleen maar grind moeten zien. Echt een klusje om op te delen en elke dag een stuk onder handen nemen. Het achtergrondkoor bestaat uit vogels, krekels en zoemende bijen. Mijn rug geeft wel aan wanneer ik op de bank met een boek mag.

Lang licht

Je zou nu eigenlijk alle avonden buiten moeten doorbrengen. Buiten eten en daarna zonder kunstlicht een boek uitlezen. De praktijk van alle dag ziet er anders uit. Woensdag onafgebroken regen en gisteren felle buien. Het kwam me wel goed uit die regen; een onverwachte rustdag. Mijn lijf heeft dat soms nodig. Tussen de buien door maakte ik twee korte uitstapjes en concentreerde me verder op wat administratieve losse eindjes. De eerlijkheid gebiedt me te vertellen dat ik weer enorm naar onze Italiaanse tuin verlang. Ik hoor hem zachtjes roepen. Nog een paar goed gevulde dagen, dan gaan we weer.

Wolken, zon en regen

Nadat we bij een enorme lieverd in Loon op Zand op de koffie waren geweest, koersten we richting Tilburg, Museum de Pont. Het bestaat 27 jaar en misschien is het wel 25 jaar geleden dat ik er voor het eerst was. Het enige wat ik me ervan herinnerde was dat het destijds nogal indruk op me maakte en dat deed het vandaag weer. Bij de entree staat sinds twee jaar dit werk van Anish Kapoor. Roestvrij staal waarin de lucht weerspiegelt, zo fraai.

Jan Dibbits

Uitgeknipte foto op geschilderd doek. Geniaal. En van die prachtige ruimten in wat ooit een industriele wolspinnerij was.

Robert Therrien

Een restaurant om vrolijk van te worden en als toegift een semi wilde tuin waarvan we in de zon nog uitgebreid hebben genoten. Terug in Delft kwam de regen met bakken uit de hemel.

Tuinleven

Zelf groeide ik op in bovenhuizen. De wijnboer trouwens ook. Stadskinderen die verder niets tekort kwamen, hoor. We speelden op straat en waren vaak te vinden in speelweiden van parken in de buurt. Onze eigen kinderen weten niet beter dan dat we een tuin hadden, al brachten ook zij hun eerte levensjaren op een bovenhuis door.

Toen we gistermiddag heel ontspannen in de tuin zaten bij dochter en schoonzoon en onze kleindochters na de pranzo de tuin in-en uit liepen met hun buurkinderen, besefte ik hoe heerlijk dat toch is. Gewoon via de achterdeur de tuin kunnen verlaten om lekker te spelen. En af en toe binnen huppelen voor een verfrissing om daarna weer te gaan springen of basketballen. Wat een vrijheid, een tuin.

Was het maar altijd mei

Het wisselvallige weer heeft voor een achterstand in ons tuinwerk gezorgd. De verwachting vanaf morgen is ook al niet denderend. Maar al die regen heeft wel wat gedaan natuurlijk. Daar plukken we nu de vruchten van. Nog niet letterlijk maar kijk de vijg.

Nog even en er liggen weer verse aardbeien in mijn yoghurt.

Of frambozen. Nog fijner. Maak ik van de aardbeien wel jam.

Vlierbloesem. Thee, sap? Een beetje door de tuin kruipen doet een mens goed. En wat de titel van dit blog betreft, dat is natuurlijk onzin. In juni roep ik precies hetzelfde maar dan met juni in de hoofdrol. Deze twee maanden zijn mijn absolute favorieten.

Bloeddruk verlagend

In het TV programma Binnenste Buiten was gisteren een natuurfilosoof en die zei onder meer ‘Iedereen voelt zich prettig in de natuur, wij zijn zelf natuur. Je bloeddruk daalt ogenblikkelijk als je in een natuurlijke omgeving bent’. Ik kan me daar helemaal in vinden. Het zal een van de redenen zijn dat wij het wonen hier in Caldese zo geweldig vinden. Werk wil nog wel een stress opleveren. Zeker als er tijdsdruk is. Maar werken in de tuin, al is het maar onkruid weghalen, is weldadig. En jullie zouden het hoofd van de wijnboer eens moeten zien als ie na een ochtend noeste arbeid uit de wijngaard terugkeert. Gelukzalig.

Vele handen maken het gezellig

Hoopvol hebben we de tuintafel met stoelen buiten gezet. Vooral ook omdat de stoelen nogal in de weg stonden binnen. De temperatuur is aangenaam, rond de zestien graden. Ontbijt en lunch doen we al buiten. De wijnboer neemt de wijngaard onder handen en ik doe een poging blad te ruimen. Vooral niet kijken naar wat nog allemaal gebeuren moet maar tevreden zijn met wat er klaar is. Vier maanden afwezigheid zorgen ervoor dat we ons niet hoeven te vervelen. Onze zoon is hier om een handje te helpen. De vogels kwinkeleren en wij kwetteren tijdens het werk met hen mee.