

Al twee keer uitgesteld maar nu kwam het er toch van; een ochtendje koffie drinken met en bij mijn dochter. Gewoon samen zonder de afleiding van mannen en kinderen. Wij kunnen dat heel goed zo’n ochtend tuttelen. Het idee was ook samen een frisse neus te halen door een ommetje te maken. Maar bij de eerste de beste hoek begon het te plenzen en ik droeg mijn jas gemaakt van teddystof. Die moet niet drijfnat worden. Ik zelfs trouwens ook liever niet. Dus keerden we om en kletsten binnen gewoon verder. Over slaapkamerbehang en andere woonwensen. Over werk, Italië en de kleinkinderen. Over allerlei onbelangrijke zaken die moeders en dochters graag bespreken. Bij een kweker in de buurt was ze los gegaan met violen, zag ik in hun tuin. Zo doet onze dochter haar naam Fleur wel eer aan en keerde ik opgefleurd naar huis terug.
