Tussen de spijlen van het hek

Plaats ergens een hek en een mens wil weten wat er achter ligt. Althans een nieuwsgierig mens, tot welke soort ik zéker behoor. Het oude binnenterrein van wat eens het legerdepot was, is al jaren geleden omgetoverd tot een privétuin. Daar sta ik wel eens te kijken hoe mooi de beukenhagen aan het verkleuren zijn en hoe aardig divers de tuin beplant is.

Voordeel van het opruimen van mijn foto-archief is dat ik op het idee kwam vergelijkende foto’s te maken. De bovenste twee zijn van zes weken geleden, de onderste is zeer recent. Het groen is vrijwel verdwenen en de bomen zijn kaal. Mijn standpunt is ook anders geweest want we zien behoorlijk wat bebouwing op de achtergrond bij de laatste foto. Zelfs het pand waarin wij wonen staat er nu op en torent hoog boven de rode pannendaken uit. Ik stel me voor dat op de volgende foto die ik er maak, de tuin bedekt is met een laag sneeuw. Ik heb wel eens zin in een echte winter.

Geen wijn maar erwtensoep

Bij de vrienden met wie we in Italië wijnoogsten delen, gingen we vandaag op de koffie. We maakten de gebruikelijke Corona-rondedans door de voorgeschreven afstand keurig te respecteren. We hadden limoncello en vijgenjam meegenomen want die had ik gemaakt met producten uit hun Italiaanse tuin. Na de koffie met gebak werden wij getrakteerd op zelfgemaakte overheerlijke erwtensoep, we nipten even van de limoncello en kregen weer geschenkjes mee, zoals dat altijd gaat bij hen. En passant zette ik de molen van Goudriaan op de kiek, die sinds afgelopen zomer nog maar twee wieken heeft in plaats van vier. Met een pontje voeren we over de Lek naar Schoonhoven waar ik de twee laatste foto’s maakte. Na zo’n zonovergoten dag die zó welbesteed was, kan ik weer heel veel donkere dagen hebben.

De tuin snakt

laaghangende bewolking en nog een pietsje zonneschijn

Goed, herfst dus. De temperatuur is tien graden lager dan een paar dagen geleden. Het tuinwerk doen we tussen de buien door. We zijn begonnen in ‘de rozentuin’. Daar moet drastisch gesnoeid en geruimd worden, ja ik leer het wel. Er stonden zoveel rozenstruiken op elkaar dat ik er ook bijna niet bij kon komen met de snoeischaar. Het leeggehaalde stuk wordt gazon. Al noemen wij dat niet zo. Op dit boerenerf groeit gras, klaver en van alles dat ook groen is. Mooi genoeg. En nu het onweert en regent komen we ook aan binnenklusjes toe. Ik moet eens op zoek naar mijn winterkleding die ergens ver of hoog in kasten weggestopt ligt. Herfst dus. Ik kan het nu wel hebben na deze warme en wonderlijke zomer. En de tuin ook.

stortbui

150.000 perenbomen

Daar waar ik altijd dacht dat er slechts een paviljoen staat voor de mensen die in Delftse Hout het onderhoud plegen, blijkt een wereld aan educatie, dierenopvang, een arboretum en heemtuin te liggen, de Papaver.

We hebben er woensdag heerlijk rondgestruind en bij het weggaan werden we aangesproken en hoorden dat er de twee honderd gratis perenbomen werden weggegeven. Een kweker hield er 150.000 over die vanwege Corona niet geëxporteerd konden worden en hij zou ze moeten verbranden. Behalve dat dit enorm zonde is, levert het ook een hoop CO2 uitstoot op. Door ze te planten gebeurt het tegenovergestelde. Over het hele land zijn deze bomen aangeboden en gisteren haalde de wijnboer er drie op, die een plek gaan krijgen in de tuinen van onze kinderen. Ze vlógen weg, die bomen en zijn aldus gered, gelukkig. En wij ontdekten de proeftuin voor een duurzame lifestyle zoals de Papaver zich noemt. Om de hoek, naast Ikea en zowat onder de A13.

Verliefd op de zomer

‘Wat zitten jullie daar gezellig’ zei een passerende buurman. Met vrienden zaten we in de tuin aan wat we in Italië de pranzo noemen. Ik had me laten inspireren door de lunchbox die we een aantal keren besteld hadden op vrijdag. We begonnen met een koude komkommersoep met avocado. Er was een heerlijke pastasalade met zalm van een recept uit de laatste Allerhande. Ik maakte voor elk een mini quiche met groene asperges en doperwtjes, aangevuld met boerenbrood en humus. Aardbeien toe. Onze vriendin nam deze twee inspirerende bladen mee. Daarmee heeft ze me een groot plezier gedaan. De onderwerpen in Landidee zijn: natuur, gezondheid, cultureel erfgoed, tuinieren, koken, interieur. En laten daar nou echt mijn interesses liggen. Eigenlijk hadden we zelf, zoals we daar zaten, best in dit tijdschrift gepast.

Waar blijft de regen?

Houden jullie ook zo van opbollende gordijnen in een geopende deur tijdens een zomerbriesje? Hier hangen voor de tuindeuren buitengordijnen van ongebleekt katoen. Vandaag bollen de gordijnen naar binnen en dat levert leuk schaduwspel op.

Dat ronde ding is de buitenlamp, de stangen de pergola en het blad is van de druiven. Goed. Iets heel anders is dat we vandaag rekening hielden met een regendag en daar is tot op heden niets van te merken. Weg met de buienradar en de Meteo. We struinen over het erf en ruimen rommelhoekjes op. We laten de zon zijn heilzame werk doen, al zou een forse regenbui best lekker zijn. †††††††††††

Was het maar altijd juni

Heel wat sneller dan een kudde schapen ging onze onvolprezen tuinhulp gistermiddag het gras te lijf. Zijn tempo lag hoog en kruiwagens vol groen spul werden in grote hoeveelheden afgevoerd naar een geul die we daarvoor bestemd hebben. De compostbakken stromen namelijk al over.

Uit de wijngaard, waar ook een oude kersenboom staat, nam de wijnboer heerlijk zoete kersen mee. Zelf hou ik me vooral bezig met het laag-bij-de-grondse werk zoals het verzorgen van de potplanten, onkruid wegplukken en het schoonvegen van het terras. Aan het eind van de dag stond alles weer op zijn plaats. We eten om half negen en stellen vast dat juni met zijn lange dagen een heerlijke maand is.

Overzichtelijk

Een kudde schapen zou een week lang plezier kunnen hebben in onze tuin. Maar we kunnen het gras ook maaien. En dat gaat vanmiddag gebeuren. Eerst een lange middagpauze want met 31 graden is rust op het warmst van de dag wel een goed idee.

De wisteria had uitlopers van minstens twee meter, daar wist de wijnboer vanmorgen wel raad mee nadat hij gistermiddag de wijngaard op de zelfde manier had gekortwiekt.

Hier is het onkruid echt uitbundig bezig geweest want je zou alleen maar grind moeten zien. Echt een klusje om op te delen en elke dag een stuk onder handen nemen. Het achtergrondkoor bestaat uit vogels, krekels en zoemende bijen. Mijn rug geeft wel aan wanneer ik op de bank met een boek mag.

Lang licht

Je zou nu eigenlijk alle avonden buiten moeten doorbrengen. Buiten eten en daarna zonder kunstlicht een boek uitlezen. De praktijk van alle dag ziet er anders uit. Woensdag onafgebroken regen en gisteren felle buien. Het kwam me wel goed uit die regen; een onverwachte rustdag. Mijn lijf heeft dat soms nodig. Tussen de buien door maakte ik twee korte uitstapjes en concentreerde me verder op wat administratieve losse eindjes. De eerlijkheid gebiedt me te vertellen dat ik weer enorm naar onze Italiaanse tuin verlang. Ik hoor hem zachtjes roepen. Nog een paar goed gevulde dagen, dan gaan we weer.

Wolken, zon en regen

Nadat we bij een enorme lieverd in Loon op Zand op de koffie waren geweest, koersten we richting Tilburg, Museum de Pont. Het bestaat 27 jaar en misschien is het wel 25 jaar geleden dat ik er voor het eerst was. Het enige wat ik me ervan herinnerde was dat het destijds nogal indruk op me maakte en dat deed het vandaag weer. Bij de entree staat sinds twee jaar dit werk van Anish Kapoor. Roestvrij staal waarin de lucht weerspiegelt, zo fraai.

Jan Dibbits

Uitgeknipte foto op geschilderd doek. Geniaal. En van die prachtige ruimten in wat ooit een industriele wolspinnerij was.

Robert Therrien

Een restaurant om vrolijk van te worden en als toegift een semi wilde tuin waarvan we in de zon nog uitgebreid hebben genoten. Terug in Delft kwam de regen met bakken uit de hemel.