Poep, siroop en jam

Als ik de eerste paarse vogelpoep zie liggen, weet ik dat de vlierbessen geplukt kunnen worden. Voor het verwerken van de bloesem had ik dit jaar geen tijd.  In mijn nieuwe functie van kruiden-en tuinvrouwtje ga ik dat kostelijks niet onbenut laten, dus aan de slag. Voor siroop heb ik anderhalve kilo ontsteelde bessen nodig. Door ze in de vriezer te leggen, tik je de bevroren bessen er makkelijk af, las ik op internet. Dus beginnen we maar eens met het aanleggen van een buffertje in een vrieslade. Ook al handig als ik ze samen met bramen tot jam ga verwerken. Maar die bramen zijn hier nog láng niet zo ver. Terwijl mijn zus in s’ Gravenzande al kilo’s staat te plukken. Tsss.

 

De bui zien hangen

De tropische tuin in Colombia (klik) is andere koek dan ons Italiaanse erf.  Er viel hier de laatste twee weken geen druppel en onze familie begreep de wens voor een fijne plensbui dan ook heel goed. Hun aanmoedigingen hebben geholpen want terwijl wij weer op huis aanreden vanaf het vliegveld in Ancona waar we hen hadden afgeleverd, zagen we dit. Nog geen vijf minuten later zagen we niets meer en gingen bij een benzinestation maar even de weg af. Daar stonden zowel personen-als vrachtauto’s de bui af  te wachten. Tien minuten later konden we onze route vervolgen. Onze tuin is heerlijk opgefrist van deze tropische bui. Wij ook. Dus aan de slag in de tuin. Net zo lang tot onze ruggen het wel weer genoeg vinden.

 

Bedrijvigheid

Aan de bomen en het plantsoen voor ons huis is goed te zien dat er een droge en warme periode is geweest. Het gras en de boom vertonen geeltinten. Ik zag, terwijl ik aan mijn ochtendkoffie zat, al een gemotoriseerde maaier langs komen. Even later een werkboot met fietswrakken. In Caldese regent het nu hoorde ik van de wijnboer die achter bleef. Dat is heerlijk voor de tuin, de wijngaard en het gras. Zo blijkt maar weer dat het gras elders altijd groener is.

Lief en leed

Zomaar een deur, een raam en een plantenbak. In een middeleeuwse straat in het centrum  van Gubbio, dat wel.Bij uitvergroten zag ik dat er drie naamplaatjes op de deur zitten samen met een netjes weggewerkte luidspreker. Dat maakt me dan meteen benieuwd naar wat er achter die deur zal zitten. Een klein stenen portaal met aan het eind een trap? Eén appartement beneden en twee boven? Of een mooie gang met aan het eind een ommuurde tuin van waaruit je de drie verschillende woningen kunt bereiken. Dan denk ik ook even aan al die mensen die in de loop der tijd hier geleefd hebben, geboren en gestorven zijn. Achter ‘zomaar’ een deur speelt zich een hele roman af.

Kinderlogica

Ze nam zelf geplukte aardbeien mee uit hun tuin. Dus moest er gepicknickt worden met Isabel. In de grote tuin van ons complex deed ze later met nonno een hardloopwedstrijd. Hier lopen ze samen naar het zogenaamde parcours. Natuurlijk liep ze sneller dan haar opa, die als een  schaduw achter haar loopt.

Ze kwebbelt en redeneert en wijst op de tule strook aan haar rok: ‘dat is heel handig, dan komen er geen vliegen.’ Haar juf had een studiedag en wij derhalve een pretdag.’Mijn haar hangt los, nu kan ik een snor maken’.

Zie niet om

Gelukkig hebben we de laatste dagen veel buiten kunnen werken, want zo aan het eind van ons seizoen, staat tuinwerk hoog op de prioriteitenlijst. Vandaag is het een miezerdag en dan komen de binnenklussen weer aan de beurt. We voeren nog steeds troep af en wegdoen van spul gaat me telkens beter af. Hoeveel oude kleding, die hier gebruikt wordt om in te werken, heeft een mens nou eigenlijk nodig? Hele stapels shirts hebben een seizoen lang onaangeroerd in de kast gelegen. Hoppa… weg ermee. Ruimte in kasten, ik kan er erg blij van worden. En als het eenmaal weg is, mis ik het totaal niet. Het is mijn zuinige aard die teveel bewaart voor ‘je-kan-niet-weten’.

Bovenhuis

We hebben in Delft wel een tuin hoor, alleen is het een gemeenschappelijke tuin. Er wordt maar mondjesmaat gebruik van gemaakt. Hoe dat komt weet ik niet, want er zijn maar weinig huizen in ons complex met een balkon van fatsoenlijke afmetingen. Het komt er kennelijk weinig van om met een boek of krant daar eens heerlijk te verpozen. Zaterdagavond wordt er een burenborrel gehouden. Leuk, dan spreken we weer eens wat uitgebreider mensen die we in deze periode alleen in de lift of bij de brievenbussen tegenkomen. Als we het voor elkaar krijgen met ons nogal volle dagprogramma, gaan we er zeker naar toe. Wat een aantrekkelijke plek eigenlijk, daar moeten we vaker gebruik van maken, neem ik me voor.