Dat staat er gekleurd op (slot)

‘We mogen dan wel in een rijtjeshuis wonen, we willen wél graag een beetje opvallen’ moeten de bewoners van dit huis gedacht hebben. Want dat ik gekleurde huizen spaar, dat weten ze niet hoor.

Van dit tweelinghuis, dat exact gespiegeld is, sta ik helemaal paf. Als ik nog eens de kans krijg, loop ik er naar binnen.  Het staat er zo al jaren bij, zonder ruiten en deuren. Wat voor een verhaal steekt hier nou achter? Daar zal ik niet snel achter komen maar dat ze het alvast donker rood (klik) hebben geverfd, waardeer ik ten zeerste.

Bof

Het werd tijd voor een tegen bezoekje. Onze aanwaaigasten van eind mei zijn huisoppassers in de buurt van Fossombrone, op een uurtje rijden hier vandaan. En dan is Ferragosto, 15 augustus, een uitgelezen dag.  Nationale feestdag, dus zit in Italië iedereen bij elkaar aan tafel. En wij Hollanders, zochten ook elkaars gezelschap op.  Zij boffen enorm met het huis dat ze, in ruil voor tuinonderhoud, tijdelijk bewonen.

De gastvrouw schenkt hier koffie in. We lijken wel wat op elkaar maar zijn geen familie.

Het Italiaanse leven is een goed en wij hebben alle vier geen moeite om ons aan te passen. Er was uitstekend voor ons gekookt, ook wij waren bofferds vandaag.

Tot slot kregen we een kleine rondleiding over het terrein. De gastheer laat ons nog even zien dat ie niet stil heeft gezeten. Hij heeft onder meer een prachtig hek gemaakt, nog net rechts op de foto te zien. De huiseigenaar boft op zijn beurt weer met deze leuke tijdelijke bewoners.

Jeuk

Om te laten zien hoe dik de stam van deze boom is, dacht ik even een ‘Irene’ te doen. Maar ik greep in een mierennest met mijn rechter arm. Direct na de foto legde mijn wijnboer de camera op de grond en stonden we alle twee te klapwieken om die mieren uit mijn kleding te krijgen.  We aten overigens heerlijk bij dit door vrienden aanbevolen restaurant met de mooie naam Mariella. Het ligt even voorbij Gaifana in de gemeente Nocera Umbra.  Onze internet verbinding doet het weer, ontdekte ik gisteravond drie uur na thuiskomst. De jeuk van de mierenbeten verdween ook langzamerhand.

De luiken sluiten

We zijn ons aan het oriënteren op nieuwe luiken. Aan de huidige zit enorm veel onderhoud vast, vooral omdat de kwaliteit van het hout slecht is en onder de zeer uiteenlopende weersomstandigheden nogal wat krimp en uitzetting optreedt. Het luik op de foto is van vrienden die een soort gelijk huis als het onze bewonen. Vanmorgen hebben we, met de blik op de luiken, koffie bij hen gedronken. Ik kom er te zijner tijd nog op terug want het is een kostbare geschiedenis en we willen de juiste keuze maken. De rit naar hen toe is prachtig. Opvallend zijn de herfsttinten, door de droogte veroorzaakt.

We reden door het grensgebied van twee regio’s. Van dit kerkje wordt beweerd dat de regen links van het dak in Umbria valt en rechts in Le Marche terecht komt. Kwestie van geloven, hè.

Op weg

Het ziet er een beetje uit als een snapshot van een paparazzo. Dat komt denk ik, omdat ik inzoomde en zij er zelf geen erg in hadden gefotografeerd te worden. Hoe dan ook, de vakantievierders zijn vertrokken.  In drie etappes rijden ze op huis aan, onderweg zijn nog twee hotelovernachtingen geboekt. Dat maakt zo’n grote autorit overzichtelijk en ontspannen.

Gisteravond zagen we nog een mooie maansverduistering, we beleefden met elkaar de hittegolf Lucifer en het zwembad is nog nooit zó intensief gebruikt als de laatste weken. Er werd in gewóónd. Het was opnieuw heel gezellig in de herberg van Caldese. Nu gaan we weer eens ervaren hoe de stilte klinkt.

Ik zie, ik zie

Als ik dan toch met favoriete onderwerpen bezig ben, kan deze er vandaag ook nog wel bij. Hier heb ik in feite drie voor de prijs van één. Een perzikkleurig huis. Toegegeven het is een beetje zoetig maar het kán wel. Dan zien we ook een raamkozijn met planten én een wasje. Het kan haast niet anders dan dat de waslijnen via katrollen worden verschoven want het miniraampje rechts is een badkamer of wc-raam. Het overhemd in het midden hangt aan de kraag en de shirts ernaast aan de boorden. Dat gaat ongetwijfeld moeten opleveren van de knijpers. Dit is een beetje de ‘Aarsman’ manier van kijken, al hebben mijn foto’s geen nieuwswaarde en kan ik nog veel van de man leren. Voor wie hem niet kent, kik op zijn naam. Erg interessant.

Zomaar en zinloos

Balkonnetjes, vensters, wasjes en deuren; het blijven geliefde onderwerpen.  Bij de lappen die hier hangen vraag ik me af of ze te drogen hangen of als zonwering zijn bedoeld. Ik denk het laatste. De plantenbakken zijn in de hoeken gehangen om er makkelijk met de gieter bij te kunnen. En misschien ook wel om er zittend op het balkon toch nog wat zicht op te hebben. Ach. Zomaar een zomers balkon. Het levert mij een aardig plaatje en wat zinloos gemijmer. Al zou ik graag eens achter die lappen willen kijken.