Voorlinden (2)

Zonder publiek is mijn werk niet compleet, zegt kunstenaar Leandro Erlicht. Het ziet er uit als een echt zwembad maar je kunt onder water lopen zonder nat te worden. Toen ik op de bodem stond en naar boven fotografeerde ontstond er een nieuw soort kunstwerk. Daglicht viel door het dakrooster via de waterspiegel op mijn lens.

Een ander zeer markant kunstwerk en misschien ook wel het meest gefotografeerde is dit hyperrealistische uitvergrote stel van Ron Mueck. Zowel het zwembad als dit stel horen tot de vaste collectie die voortkomt uit een gigantische kunstverzameling van Joop van Caldenborgh, de eigenaar van dit particuliere museum.

 

Advertenties

Voorlinden (1)

Vrijhouden voor iets leuks staat er vandaag in onze gezamenlijke agenda. Hier in NL hebben we, veel meer dan in Italië, een gescheiden sociale agenda dus moeten we dit soort dingen een beetje plannen. Het werd een dagje Wassenaar, beter gezegd Museum Voorlinden.

In de uitgereikte folder roept men op om kunst, natuur en architectuur te beleven. En dat deden we. Volop. Dit soort prachtige herfstdagen zijn bij uitstek geschikt om ‘natuur te beleven’. Het landgoed is vrij toegankelijk, helaas geldt de museumkaart (nog) niet en betaal je € 15 per persoon om de kunst te zien. Maar tjonge jonge, het begrip iets leuks dekt de lading niet, we vonden het geweldig. Ook de architectuur is fenomenaal en ik kon het bovendien niet laten even mezelf in een kustwerk te projecteren.

 

 

Aan zee

Nog maar tot 18 november te zien in het Gemeente Museum in Den Haag. Piet Mondriaan, Ferdinand Hart Nibbrig, Jan Toorop en Johanna van Heemskerck lieten zich samen inspireren in Zeeland aan het begin van de vorige eeuw. Ik hou ervan als de schilders steeds losser gaan werken en de overgang naar kubisme en modernisme zich begint af te tekenen.

Na de voor mij deprimerende fototentoonstelling gisteren, laafde ik me aan deze kunstwerken. Ik hoop de komende week nogmaals naar het Gemeente Museum te gaan voor Alexej Jawlensky. De affiches die ik daarvan zag zijn veel belovend.

Nep en leeg

We wilden graag iets ontspannends doen op deze regenachtige zaterdag en kwamen zodoende uit bij museumbezoek. Met deze foto opent de expositie in het Fotomuseum Den Haag. De Amerikaanse filmmaker en fotograaf Lauren Greenfield houdt zich al 25 jaar bezig met het thema ‘rijkdom’. Zij laat zien waar het brandende verlangen om rijk te zijn toe leidt, tegen elke prijs. Ik werd er treurig van.

Op een muur konden bezoekers ingevulde briefjes pinnen waarop ze zelf de antwoorden  gaven op de vraag Wat wil je bereiken in je leven? Wat is je waardevolste bezit? En Wie is je voorbeeld? .

Na het zien van alle foto’s snapte ik dit obstinate antwoord wel.

Maar ik schaar me liever achter de woorden van de 89 jarige dame die een betere en tevreden wereld wil tegenkomen. Om toch nog wat móóis te zien, snelden we naar het naast gelegen Gemeente Museum. Daarover morgen meer.

Rubriek

Nu ik mijn archief opschoon, kom ik foto’s tegen die mijn blog nooit haalden. Een jaar of drie geleden ruimde ik op maandag nog wel eens een plaats in voor dit soort foto’s. Ik heb ook een blogmaatje die op maandag altijd muziek plaatst, een ander laat tegenwoordig op maandag muurschilderingen zien. En zo komt het dat ik mijn oude idee van stal haal en de komende maandagen archieffoto’s ga plaatsen. Deze koppen waren te zien in Fano. De tekst bij de onderste betekent zoveel als ‘leef je leven echt’. Een wijze spreuk als je het mij vraagt.

De Gotthard

Vanuit Gubbio rijden we naar de Adriatische kust en dan naar het noorden. Via Milaan komen we in Como waar we Zwitserland inrijden. Daar heb je de Gotthardtunnel. Die is zeventien kilometer lang. Zeventien! Da’s lang hoor. Met de auto rij je hem in een kwartier. De afgelegde kilometers worden aangegeven op borden. Bij kilometer negen realiseer ik me altijd dat we héél diep in een berg rijden. Ik heb gelukkig geen engtevrees maar ik zou hem afraden als je dat wél hebt. Enfin, we zijn weer veilig thuis in Delft na een overnachting in Duitsland. Er valt nog veel te vertellen maar dat komt morgen.

Nacht

Delft schijnt (woordgrap) de lichtste stad in NL te zijn. Dat mogen we ons wel aantrekken want lichtvervuiling is, zeker nu we de nacht van de nacht hadden, actueel. De tendens is gelukkig dat die vervuiling langzaam maar zeker weer minder wordt. Hier op onze Italiaanse berg het andere uiterste, pikkedonker. Vooral zomers genieten we van prachtige sterrenhemels, bepaald geen vervuiling. Vandaag is het stormachtig met forse regenbuien. De nog aanwezige tuinstoelen liggen omver, de overkant van het dal is niet meer zichtbaar. In feite is het hier de hele dag nacht.

(de foto’s maakte ik in Lecce, een stad met heel veel sfeerverlichting)