Een rondje achterom

We begonnen met zomaar een beetje rond te rijden. Niet onze berg af, maar er achterlangs. Dan zie je Gubbio prachtig liggen met op de achtergrond de Apenijnen. En juist toen we tegen elkaar zeiden dat er toch zoveel mooi gerestaureerde huizen in ons gebied staan, kwamen we deze tegen.

Rood-wit afzetlint moet bezoekers weerhouden ‘binnen’ te kijken. Dus bleef ik braaf op afstand. Mensen die oude huizen restaureren worden hebberig en enthousiast van al dat mooie bouwmateriaal dat ongebruikt de tijd laat passeren. En voor dit uitzicht sprong ik ook de auto uit.

We eindigden uiteindelijk bij Il Castellaccio, aan de oude weg naar Perugia, waar we aan een heerlijke pranzo zaten. Dat hoort namelijk op zondag.

Advertenties

Veer met sfeer

Een nogal groezelig wasje, een beetje slordig opgehangen.

Een pui waarin zich wat groen genesteld heeft en een deur met zoveel spinrag dat de veer er houvast vond.

Achteraf straten en stegen hebben veel opmerkelijks te bieden. Zelfs in Urbino. Al moet je wel goed opletten waar je loopt.

Hoogstaand

Urbino is echt een pláátje. De stad, in het noorden van Le Marche, staat op de wereldranglijst van Unesco. Dat vergt veel onderhoud. Er waren vakmensen aan het werk die heel secuur aan het restaureren waren. Onze handige hulpvriend wreef liefdevol over het houtwerk van een andere deur. Het kon zijn goedkeuring meer dan wegdragen.

Dit is de zijkant van het Palazzo Ducale, dat de stad zijn karakteristieke uitstraling en faam geeft. En hier zien we een deel van de gevel van de kathedraal.

De schilder Rafael werd in Urbino geboren en het schilderij, La Muta, is in het  museum van het Palazzo te bewonderen. Sla deze fraaie stad nooit over als je in de buurt bent.

 

Op de pier van Fano

We waren vandaag een dag naar Urbino en Fano. Over Urbino morgen meer. In Fano liepen we over een pier een stukje de zee in toen ik dit paar levende voeten ontdekte. Kan daar nou iemand comfortabel liggen? Nou ja, kennelijk wel.

Ineens sprong er tussen de rotsen nog een persoon te voorschijn. Het leek wel of het in scène was gezet.

Al met al een verrassende rotspartij met mannen die net als wij genoten van de milde zon, de aangename temperatuur en een zwoele wind. Halverwege de pier was nog een man. Die zat, zoals zo vaak, geduldig op me te wachten.

Van thuis naar thuis

Station Nijmegen. Het is maandagochtend 8.24 u. We drinken er koffie en wachten op de shuttlebus die ons naar het vliegveld in Weeze brengt.

Het is nog rustig bij de gate maar mijn lange reisgezel is wat ongedurig van aard en staat alvast in de rij. Het is 10.45 u.

Onmiskenbaar Italië. We zijn er weer. We halen nog een bestelling op in Sassoferato en koersen dan naar Gubbio. Het zal 14.05 zijn.

Dinsdagochtend, 10.55 u. Op de markt in Gubbio lopen we aanwaaivriendin Marquerite tegen het lijf.  We drinken koffie en doen daarna de boodschappen. Thuizer dan thuis kunnen we ons niet voelen.

 

Naar het ronde archief

Hoe doen andere bloggers dat toch, denk ik regelmatig. Een foto-archief goed ordenen en beheren, is een vak apart. Ik loop er geregeld in vast. Zo vind het het aardig om inzoomfoto’s te maken, maar ik plaats ze zelden omdat ze geen verhaal vertellen.

Ik ben maar weer eens hevig aan het opschonen. Vrijwel alle landschapfoto’s kunnen weg. Die waar mensen op staan natuurlijk niet. Die gaan in een apart mapje. Elke dag een uurtje ruimen, dat zou het beste zijn. Maar er zijn zoveel andere leuke en noodzakelijke dingen te doen. Waar heb ik mijn opruimdiscipline ook al weer gelaten?

Hozen

We zaten gisteravond op de twaalfde verdieping van dit gebouw in Amsterdam. Er wonen vrienden in een penthouse met een panoramisch uitzicht. De aanleiding vormde het ophalen van iets speciaals, waar ik binnenkort op terugkom. Terwijl we er heerlijk aten en genoeglijk zaten te praten, naderden enorme onweersbuien. Een schitterend gezicht, dat wel. In de stromende regen reden we terug naar Delft. Daar troffen we een ondergelopen kelderruimte aan. Via de burenapp was er vanmorgen een ploegje enthousiastelingen geformeerd die de boel weer opruimden.

In een hoosregen reed ik vanmorgen naar mijn ouders. Bij vertrek aldaar was het weer opgeklaard. Regen is hard nodig maar moet dat nou echt met van die stortbuien?