Aangenaam verpozen

Toegegeven, ik moest de autoruit krabben vóór ik weg kon rijden vanmorgen. Maar dat deert me niet zolang ik dit zie. Blauwe lucht! Ik ging op weg om koffie te drinken bij een vriendin. In haar lichte flat moest ik zelfs van zitplaats wisselen omdat ik tegen de zon inkeek. Ze woont trouwens in een prachtige Haagse buurt waar ik op de valreep nog even een foto nam.

Eenmaal terug thuis was er nog tijd genoeg voor de bruggenloop. Die was er eerlijk gezegd nogal bij ingeschoten de laatste week. Vanavond vertoeven we in het Westland en praten we bij met twee stel vrienden. Wat passen er veel aangename zaken in één dag.

Advertenties

Woon-en geboortehuizen

Met de Paus heb ik niet veel en met zijn voorgangers al helemaal niks. Maar de enige Nederlandse Paus noemde zichzelf Adrianus. En met die náám heb ik wel wat. Die staat in het paspoort van de wijnboer.

Mijn oma hield van de schrijfster Ina Boudier Bakker. Dat zal de reden geweest zijn waarom ik als kind een boek van haar ook mooi vond. Jaren geleden herlas ik het en deed het daarna snel weg. Ik had in Utrecht wel de neiging even aan de voordeur van Ina te kloppen.

Tenslotte passeerden we het woonhuis van Pyke Koch. Over deze schilder in het genre van het magisch realisme valt veel te vertellen. Ik beperk me tot het feit dat hij onder meer geïnspireerd werd door de Italiaan Piero della Francesca.  En zo vervlocht ons Nederlandse en Italiaanse leven zich na een tentoonstelling over Caravaggio prachtig in elkaar.

Stadsmens

Hebben jullie nog een beetje door Utrecht rondgestruind? vroeg iemand me gisteren op Facebook na plaatsing van mijn dagelijkse blog. Ik kon haar geruststellen. Uiteraard, in zo’n leuke stad dwaal je nog graag een beetje verder na het museumbezoek. De Oude Gracht ligt om de hoek. Wat een prachtige panden, goed zichtbaar door de kale bomen.

 

Ik mag dan wel graag in de natuur zijn, ik voel me toch ook een stadsmens. Opvallend vonden we trouwens het aantal bijzondere huizen met een informatiebord op de gevel. Kom ik morgen op terug. Deze krijgen jullie alvast vandaag te zien. Zelfs zonder nadere toelichting, zó Utrecht.

Caravaggio

Rond 1600 was Rome het culturele centrum van de wereld.  Van heinde en verre bezochten kunstliefhebbers en kunstenaars de stad. Zo ook drie Utrechters, Gerard van Honthorst, Dirck van Baburen en Hendrick ter Brugghen. Zij lieten zich inspireren door Caravaggio die een revolutionaire vernieuwing in de schilderkunst teweegbracht met ongekend realisme en sterk licht-donker contrast. Nog tot 24 maart is in het Centraal Museum in Utrecht een prachtige tentoonstelling te zien waar twee werken van Caravaggio te bewonderen zijn en tientallen van zijn navolgers. Vooral die tien van Honthorst kunnen al een reden zijn om naar Utrecht af te reizen. In het kader van een cultureel uitstapje voor twee, was dit weer zeer geslaagd. Met dank aan mijn wijnboer die me hiermee verraste.

Monument

Bovenop staat de triomferende Nederlandse maagd met vlag én met verbroken ketenen die symboliseren dat de Franse overheersing voorgoed voorbij is. Naast haar de leeuw die de verrijzende volksmoed verbeeldt. Op de bovenste foto is ze niet erg goed te zien, maar jullie geloven me vast wel. Dit monument werd vijftig jaar na het stichten van het Koninkrijk der Nederlanden geplaatst. In dezelfde periode, dus rond 1863, werd de wijk het Willemspark aangelegd waarvan Plein 1813 het middelpunt vormt. Ik keek zondag met toeristenogen rond in de stad waar ik ben opgegroeid. Had ik een wat minder bezet leven, dan kwam ik er vaker.

 

Twee werelden

Zoals ik al meldde, waren we gisteren in Den Haag. Tot mijn zevenentwintigste heb ik er gewoond en ik kom er te weinig, vind ik. Dus toen we richting Zeestraat liepen, genoot ik volop. Kijk, dit was het zicht vanaf Plein 1813 richting de Javastraat. Twee uur voordien liep ik nog in Delfgauw voor de zondagochtendwandeling en keek ik zó tussen de bebouwing door. Nogal een contrast, nietwaar?

Ik zag ook witte huizen. In een groene omgeving met bomen en een bankje ervoor. Best veel overeenkomsten, nietwaar? Twee werelden op minder dan zeven kilometer van elkaar.  Ze zijn me beide lief.

 

De verjaardag

De wijnboer had het nog tegoed, het vieren van zijn verjaardag met kinderen en kleinkinderen. Hier wacht hij de familie op bij het Museum van Communicatie , het vroegere Postmuseum in Den Haag. Als Haagse scholier zag ik er hoe telefoonverbindingen tot stand kwamen en hoe een postsorteermachine werkte. Maar dat is echt een verhaal in de serie oma-vertelt. Communicatie in de breedste zin leverde bijvoorbeeld vandaag de komst van een YouTube-ster op, een zekere Don de Jong, die alles over zijn vlogs vertelde. Met daarna een meet & greet waar vooral de kleindochters belangstelling voor hadden. Persoonlijk keek ik liever naar hun aandachtige koppies toen ze al chillend YouTubefilms bekeken op het plafond.

Natuurlijk dwaalden we nog gezamenlijk dit interactieve museum door en ik zag kans een groepsfoto te maken. Heb ik voorlopig weer een actuele screensaver.