Brief aan mezelf

Bedenk dat je tachtig bent en schrijf vanuit dat standpunt een brief aan je huidige zelf. Welke adviezen stop je daar in? Een interessant thema dat ik hier bij haar las. Natuurlijk stelde ik me dezelfde vraag en schrok om te beginnen al van het feit dat die tachtigjarige niet eens zó ver weg is. Tegen mijn huidige ik zeg ik dan: besteed nu meer aandacht aan dat enigszins onwillige lijf van je. Doe oefeningen, hou jezelf fit en heb wat meer zelfsdiscipline op dat punt. Bij yoga viel me vanmorgen deze spreuk op. Dat kan geen toeval zijn. Het wandelen wordt uitgebreid en de yogamat vaker uitgerold.

Advertenties

Bloggersvriendschap

We schrijven allemaal een blog. Sinds vorig jaar spréken we elkaar ook. We blijken wonderwel goed geïnformeerd te zijn over wat ons dagelijks bezig houdt en wisselen op zo’n bijeenkomst nog wat meer privé dingen uit. We lachen en praten. Geven en ontvangen kleine cadeautjes. Na afloop omarmen we elkaar en spreken af dat we volgend jaar weer samen komen. Ik vind het fantastisch een warme vriendschap te onderhouden met mensen die ik per toeval via het bloggen heb leren kennen. Ik zie jullie graag volgend jaar weer, blogvrienden. Van links naar rechts:

Ton van https://dekselsedingen.blogspot.com/

Marthy van https://heenenterugnaardeardeche.blogspot.com/

Jeanne van https://sjannesblog.com/

Bertie van https://bertiebo.blogspot.com/

Els van http://www.knutzels.nl/

Inge van https://schrijfselsvanmij.com

De vooruitgang

Omdat mijn ouders tegenover winkelcentrum Leidsenhage wonen, kom ik er nog al eens om boodschappen voor ze te doen. Sinds een aantal jaar wordt er gewerkt aan een totale renovatie van het uit 1974 stammende winkelcentrum. In 1998 werden er overkappingen aangebracht. En nu is het al vier jaar kommer en kwel. Dat is lang hoor voor de winkeliers en publiek. Het wordt groot, mooi, vernieuwend en ik weet niet wat nog meer. In 2020 moet het dan echt gereed zijn. Maar vandaag, met dit huiverweer, bekroop me toch een grote treurigheid.

Al was ik nog wel in staat om aan de rand van het gebied een plek vast te leggen waar de voorbereidingen op de komende lente gestalte krijgen. Dat biedt hoop.

Aanrechtvondsten

Voor mijn zus nam ik twee bossen tulpen mee, die ze direct in een vaas zette. Dit bleef er op aan aanrecht achter. Een vis op het droge of een prehistorisch dier. In elk geval iets voor een nadere beschouwing. Hij werd weer gesplitst in papier en groenafval, zijn leven was kort.

In een andere keuken, waar ik gastkoker was, trof ik deze situatie aan. De peper bleef ongebruikt, de limoen werd uitgeknepen boven een heerlijke saus en de ietwat verrimpelde mango werd geslacht en verder onbewerkt door drie personen naar binnengewerkt. De stillevens bestaan dus niet meer, de kleurige foto’s wel.

Ede-Wageningen

 

  .

In Wageningen waar ik gisteren met familie uit Ede het arboretum bezocht, staat de heide al in bloei. Vanuit het naastgelegen Depot krijg je nogmaals een blik op deze wonderschone met beelden gevulde tuinen.

En dan dat Depot, mensen! Gratis te bezoeken, dus ook zonder museumkaart. Vijf jaar geleden kwam ik er (klik) voor het eerst. Nu was ik weer net zo enthousiast als destijds. Aanraakbare kunst met het menselijk lichaam in de hoofdrol. Er zit een  restaurant bij met vegetarisch en veganistische gerechten, er is een goed gevulde museumwinkel en dat alles in een fraaie omgeving. En dan was ik ook nog eens in goed gezelschap.

Meisje in de polder

We waren in de Alblasserwaard vandaag. In Goudriaan om het preciezer te zeggen. Wat een ruimte, mooie luchten en wijdsheid daar in de polder. We bezochten onze vrienden met wie we in Italië samen de wijn maken. Dus veel gezelligheid en gastvrijheid. De wijnproductie van het afgelopen jaar werd uitgebreid besproken en de plannen voor het komend jaar ook. Ik kwam er toevallig achter dat de sokken met het meisje die ik voor sinterklaas per post geleverd kreeg, uit Goudriaan komen. En vandaag kreeg ik tot mijn verrassing opnieuw een meisje van Vermeer. Daar volgt nog een blogje over binnenkort.

We heffen het glas

Deze sierlijke dame is te zien in een Apeldoornse huiskamer. Maar vóór ze daar te hangen kwam, sierde ze een restaurant op. En wij, bofferds, zaten vanmiddag in die huiskamer bij vrienden die een absoluut restaurantwaardige pranzo aan ons serveerden. Onze connectie ligt in Italië, waar zij – al heel wat jaren geleden voor het eerst- de studio van Caldese boekten. Er ontstond een aangename vriendschap met bezoeken over en weer. De plannen voor een tegenbezoek zijn al gemaakt. Dat zal opnieuw in Italië zijn. Ik ga alvast nadenken over het menu op de dag van aankomst. Proost op onze vriendschap, lieve mensen.