Gute fahrt

Het is echt reizen als je met de auto vanuit Italië naar NL rijdt. Dit in tegenstelling tot het vliegen wat we meestal doen. Nu passeren we echte landsgrenzen met bijbehorende grenscontroles en zien we langzaam het landschap veranderen. Ons vroege vertrek zondagochtend heeft tot gevolg dat ik na een uur in slaap sukkel en pas in Noord Italië weer wakker word. Landschappelijk gezien mis ik daar niet veel aan. Bij de Gothardtunnel hebben we een behoorlijke vertraging maar daardoor ben ik in de gelegenheid  een paar kalenderachtige foto’s te maken.  We overnachten in zo’n echt Duits hotel waar de bediening in dirndl jurkjes loopt en de schnitzel over de rand van je bord hangt.

En uiteindelijk zijn we dan toch ‘ineens’ weer thuis in Delft. Ook fijn.

Advertenties

Winkelplezier

Nu mijn man, die ik sinds een paar jaar de wijnboer noem maar die ook luistert als je hem Adriano noemt, nu die man dus wijnboer is, komen we in bijzondere winkels. Winkels met een hoog Malle Pietje gehalte. Weet iedereen nog wie dat was? Een vriend van Swiebertje uit de gelijknamige TV-serie. Malle Pietje struikelde en stroffelde door zijn winkel waar zijn handel nogal onsamenhangend gepresenteerd werd. In zo’n soort winkel koopt de wijnboer kurken en andere aan wijn gerelateerde dingen. De schappen zien er nog netjes uit. Maar de voorraden staan wegens ruimtegebrek ook buiten.

Soms blijf ik in de auto even wachten en verlustig me aan de voertuigen van de andere klanten. De service en de kennis in het bedrijf is ongekend goed. Dáár gaat alle energie in zitten bij de eigenaren. En zo hoort het.

 

Gekkigheid en andere serieuze zaken

Nee, ik ben er niet meer achter gekomen wie daar nou zo verstopt in een nis in een achterafsteeg in Gubbio staat. Geen bordje, geen aanwijzing, geen info op internet. Ik heb geen klassieke opleiding dus geen idee wie het kan zijn. Maar misschien is er onder de lezers wel iemand die de symbolen van deze held herkent?

Dit meisje met de parel van Johannes Vermeer herken ik dan gelukkig weer wel. Zij is al in heel wat vermommingen aan me voorbij gekomen. In een serie die Blub heet, siert ze met andere beroemdheden de elektriciteitsdeurtjes op diverse huizen in Sansepolcro. Blub, omdat ze onder water is afgebeeld. En ik kwam ook nog iets anders tegen. 

Voor al uw werkzaamheden aan het spoor kunt u bij deze Plasser terecht.

Ons zelf een lol doen

Om onze lijven een beetje rust te gunnen, moeten we van het terrein af. Doen we dat niet, dan blijven we toch werken. Steden zagen we de laatste weken al genoeg en uitgebreid wandelen hoort helaas niet meer tot de mogelijkheden. Dan komen we al snel uit bij een dag naar de kust. Vinden we alle twee heerlijk. Het badseizoen is voorbij maar zonaanbidders weten het strand altijd te vinden. Fietsers kennelijk ook.

De pranzo gebruikten we in zo’n no-nonsense visrestaurant. Vlotte bediening, lage prijzen en verse vis.

Al snel hadden we samen een grote schaal vongole  (venusschelpen) leeg en daarna bleef er van de gegrilde tongetjes ook niet veel meer over. We keerden nog voor twee uurtjes terug naar onze zelf meegenomen ligbedden. Waar de wijnboer nog maar eens in de boeken dook en ik het strandvertier bestudeerde.

 

Op visite

Toen we precies een week geleden door Sansepolcro liepen, hing overal de was buiten. En ik hád al zo’n topdag vol fotogeluk. Maar goed, even iets heel anders. Gisteravond waren we uitgenodigd bij onze tuinhulp S. Zijn moeder komt hier wel eens helpen schoonmaken bij gastenwissels. Nu leerden we ook zijn verloofde, zijn vader, zus en zwager kennen. Deze laatsten hebben een schattig tweejarig dochtertje dat, zeer Italiaans, de hele avond rond dartelde. We werden enorm gastvrij onthaald en aten heerlijk en overvloedig. Ons Italiaans schiet vaak tekort wat tot hilarische misverstanden kan leiden. Waar wij dachten dat ze het over de dames op de Amsterdamse wallen hadden, bleek het te gaan over de Kleine Zeemeermin in Kopenhagen. Wij waren vergeten dat Denemarken en Nederland hier nog wel eens met elkaar verward worden. Lekker langs elkaar heen pratend, klets je een avond dan toch makkelijk vol.

Uit het oog

Daar gaan ze weer. We brachten hen naar het station waar ze trein naar Rome namen. Vandaar vliegen ze morgen door naar Bangkok waar hun dochter met gezin woont. Op zo’n ochtend vóór vertrek zijn hun gedachten al een beetje bij de volgende bestemming en de onze bij de werkzaamheden voor de komende weken. Geestelijk laat je elkaar al weer een beetje los, lijkt het wel. We zijn er aan gewend dat de broer en zus van de wijnboer met hun partners in andere werelddelen wonen. We prijzen ons gelukkig dat we allemaal in staat zijn elkaar om de drie jaar te ontmoeten en gezamenlijk nieuwe herinneringen te maken. Maar dat je nou zegt wat fijn om weer afscheid te nemen…nee.

Gevonden voorwerp

Misschien heeft ze haar pasfoto’s uit haar tas gehaald en nog een keer bekeken terwijl ze haar appel at. Moest ze die foto’s inleveren bij de Universiteit voor haar collegekaart. Is ze afgeleid geweest omdat er ineens wat medestudenten langs kwamen die haar vroegen om koffie te gaan drinken. Waarop ze natuurlijk direct ‘ja’ antwoordde want ze kent eigenlijk nog niemand in Urbino en wil graag vrienden maken. En toen haar mapje met foto’s heeft laten liggen. Feit is dat ik ze vond terwijl ik wachtte op de anderen die een ijsje haalden. Ik heb het mapje zorgvuldig teruggelegd in de hoop dat ze na een half uur besefte waar ze het had laten liggen. De ijsjes waren tegen die tijd op en wij op de terugweg naar Gubbio.