Vanuit het familiehuis vertrokken na het ontbijt diverse sportieve groepen. Hardlopers, zwemmers en wandelaars. Tot die laatste categorie hoorden wij. Tenslotte begint elke zondagochtend voor ons met lopen.
De zon begon door te komen, de omgeving was afwisselend en ik zag prachtige mossen en elfenbanken.
Tenslotte eindigden we bij de Reeuwijkse plassen en daar zagen we ook een bord met de naam van het wandelgebied. We voelen ons hier reuze thuis.
Zien jullie die feestmuts hangen? De kleindochters vouwden hem voor hun opa. Dit weekend verzilveren we zijn cadeau voor zijn zeventigste verjaardag in een groot familie huis in Reeuwijk. Terwijl er vanmorgen een ploegje ging zwemmen, waren anderen even op de markt in Gouda.
We voeren nu een tienpersoons huishouden. Ondanks de meegebrachte voedsel voorraden, moest er nog wat aanvulling gekocht worden. En als je dan toch op de Goudse markt loopt, dan ontkom je er natuurlijk niet aan om stroopwafels te kopen voor bij de thee vanmiddag.
De tijd dat mijn zussen en ik elkaar tastbare cadeautjes gaven voor een verjaardag, ligt inmiddels achter ons. De zus die in juli jarig was, had nog een lunch van me tegoed. Dat onze afspraak viel in een week die op dat punt meer dan goed gevuld was, deed aan onze pret niets af.
Eerst scharrelden we wat door Delft, daarna bleek het nog lastig om een tafeltje voor twee te vinden in de overvolle binnen stad. Maar dat lukte uiteindelijk natuurlijk wel.
Bovendien slaagde ik voor wat decembercadeautjes en kocht zij een nieuwe tas. We keerden tevreden huiswaarts. Volgende week gaat de handrem erop en ga ik op rantsoen.
Weten jullie nog dat ik appeltjes meenam van onze Italiaanse appelboom? En dat ik er stroop van zou maken? Misschien interesseert het niemand maar het bleek zo makkelijk dat ik het recept toch maar onder mijn receptenbutton heb geplaatst.
De hoeveelheid water en suiker die er aan toegevoegd moeten worden, heb ik op gevoel gedaan. Er is niet al te veel stroop maar dat is prima voor dit probeersel. Voor wie een berg onooglijke appeltjes heeft en geen varkrens houdt, is dit een uitstekende methode om ze te verwerken. En ik krijg me daar toch ineens trek in pannenkoeken!
In het Reinier de Graaf Ziekenhuis zijn heel veel ruimten voorzien van foto’s van martkante plekken uit Delft. Nou is het vanwege de privacy moeilijk fotograferen in een ziekenhuis, maar gistermiddag kon ik toch een pilaar kieken. Een dag voor we recent naar Italië afreisden, onderging de wijnboer nog onderzoeken. Gistermiddag kregen we de uitslag. Gelukkig niets ernstigs, niets kwaadaardigs. Wel werd er nogmaals bevestigd dat hij erg ziek is geweest en alles uiteindelijk goed is afgelopen. En omdat hij nog niet helemaal op zijn oude gewicht terug is, hebben we het goede nieuws gevierd in de Brasserie van het ziekenhuis. De deur van het hospitaal staat nog op een kier. Over drie maanden weer controle.
Het Delftse stadhuis op een zonnige vrijdagochtend is toch net weer leuker dan op een pilaar.
Toen kwam de wijnboer ineens binnen met geplukte appeltjes. Jaren geleden waren twee neven hier op bezoek, de broers Marco en Leo en zij waren het die de appelboom ergens ver weg op ons terrein heroverden op de natuur. De boom is inmiddels naar hen vernoemd en knapte zienderogen op maar nog nooit konden we oogsten. Al zijn het mini exemplaren, deze wonderlijke wederopstanding moet gehonoreerd worden. Dus ga ik ze verwerken.
Vanwege het formaat zal het wel appelstroop worden. Dan kunnen ze met schil en klokhuis verwerkt worden. Ik heb ze te drogen gelegd en als kostbare waar gaan ze mee naar NL. Ik schat dat ik minstens 25 mgr appelstroop ga produceren.
De wijngaard kan op velerlei manieren bedreigd worden. Vraat door zwijnen en herten. Vogels die zich te goed willen doen. Bijen en wespen steken ook graag de druiven leeg op het moment dat het suikergehalte hoog is.En dan kan ook een flinke hagelbui nog behoorlijk wat verpesten.
Na de oogst was er nog geen gelegenheid geweest die duizend zakjes weer op te ruimen. Eventuele takjes werden eruit geschud, we maakten keurige stapels en stopten alles terug in dozen.
Marthy, de netjes zaten in feite om de trossen en niet om de wijnstokken, maar jij hebt het raadsel van gisteren gewonnen. De zakjes kochten we groot in bij Albert Heijn. Ze zijn bedoeld om los fruit in mee te nemen om zo gebruik van plastic te verminderen.
