Herfstontkenning

Stiekem schep ik er lol in om foto’s te maken waarop de herfst niet zichtbaar is. Dat is in tegenspraak met mijn voornemen om dit jaar optimaal van herfst en winter te gaan genieten. Een mens zit toch raar in elkaar bedacht ik toen ik mezelf op dit kop-in-het-zand-steek-gedrag betrapte. Deze terrassen op het Doelenplein doen nog zomers aan.

Maar gelukkig, toen ik nog een paar stappen zette, viel deze me op. Een straattekening in het kader van de Gouden Eeuw. De bijbehorende tekst plaatst ik hier al eens. Aan de herfst valt niet te ontkomen en dat is maar goed ook.

De lamp

De grote schemerlamp op het Doelenplein is een kunstwerk waar toeristen zich graag mee op de foto zetten. Tot mijn grote schrik stond de lamp er onlangs ineens nogal uitgekleed bij. De porceleinen voet was aan diggels, waarschijnlijk veroorzaakt door een achteruit rijdende vrachtauto.

Een paar weken later hing de kap in de takels toen ik passeerde en maakte ik een praatje met een paar heren van de Kunstwacht die dit proces begeleidden. ‘Het kan wel een half jaar duren, maar hij wordt hersteld hoor.’

Inmiddels is op de sokkel ook nog een informatief bordje geplaatst. De zinsopbouw is niet helemaal logisch, maar ik wil geen kniesoor zijn. Dat er gewaakt wordt, gecommuniceerd én hersteld is geruststellend.

Zaterdag routine

Tegen de wind in steken we het Doelenplein over. Als we op zaterdag geen speciale afspraken hebben, is de kans groot dat we even koffie drinken bij Neef Rob in de Choorstraat.

Dus daar zitten we. Nou ja, ik nam een cappuccino maar de wijnboer ging voor warme chocolademelk. Van die échte, die je zelf doorroert in het glas.

Bij de Diamanten Ring kopen we brood en laten alle andere verleidingen die daar worden aangeboden, links liggen. Het verse zelfgebakken brood smaakt immers als een gebakje.

Groenten en fruit kopen we bij het fruithuisje. De wind blaast ons weer naar huis, om vier uur gaat de eerste schemerlamp al aan. Doe mij maar vaak van dit soort zaterdagen.

Voorproefje

Op de zelfde dag dat wij vorige week arriveerden, streken ook zwager en schoonzusje uit Colombia neer in NL. Ze blijven hier drie maanden en vandaag hadden we gelukkig nog even gelegenheid elkaar te ontmoeten. De laatste keer dat we elkaar zagen was twee jaar geleden. Die tijd valt snel weg en we pakken de familiedraad gemakkelijk en tot groot genoegen weer op.  Na de koffie gingen we aan de wandel door Delft en schoten wat toeristische foto’s. Hier staan Hans en Maribel op het Doelenplein te poseren.  We gaan de komende periode nog twee maal een gezamenlijke week vakantie vieren.  Dat is een heerlijk vooruitzicht en biedt mij de mogelijkheid hen nog wat closer op de foto te zetten.

 

Pinkeltje Hotel

Als ik het Doelenplein passeer, kom ik langs hotel de Plataan. Eén van de Groenste Hotels van Nederland. Afvalscheiding, waterbesparing, kippen voor de eieren en een bijenvolk dat het hotel van eigen honing voorziet, maken onder meer dat het hotel deze onderscheiding verdient. De kamers zijn onderling verschillend en allemaal beschilderd. Dat maakt het tot een heel speciale overnachtingsplek in Delft. Begin van de week heb ik, toen de zon nog scheen, het kabouterhotel op de foto gezet. Dit minihotel staat onder de grote plataan voor de deur. Sommige hoteliers wekken sprookjes tot leven. Mooi hè?