Je broek op houden

Bij het allerleukste winkeltje in Delft stond vorige week deze bak met knopen buiten. Ik laat nog even een foto van het internet zien van deze winkel in zomerse omstandigheden. Dat jullie een idee hebben van het soort winkel.

Aan de bak met knopen was een noodkreet bevestigd. Kunnen jullie het lezen? Hoewel ik niet in nood ben, nam ik toch een blauwe knoop mee. Past goed bij me, ha, ha. En ook bij een vest dat geen sluiting heeft en altijd vervelend open valt. Onder die knoop zette ik een drukker. Het vest zal me nu voor altijd doen denken aan alle noodlijdende ondernemers in deze periode. Er komt een tijd dat ik hier weer leuke cadeautjes kan kopen. Nu maak ik graag reclame voor de originele manier om allemaal onze broek dan wel vest op te kunnen houden.

Leuke heks

foto Wikipedia

La Befana is een figuur uit de Italiaanse folklore. In de nacht van 5 op 6 januari brengt ze snoepgoed naar de kinderen, als die tenminste lief zijn geweest. Wie stout is krijgt van haar as en kolen. Kinderen hangen hun sokken aan de schoorsteenmantel en zetten voor deze lieve oude vrouw een bord met een mandarijntje, een sinaasappel en een glas wijn klaar. De volgende ochtend is het maal door haar verorberd en staat haar handafdruk in as op het bord. De cadeautjes wachten in de sok, en altijd ligt er ook een beetje kolen of as onder in de sok, want geen enkel kind is het hele jaar door braaf geweest. Het bijbehorende versje vertelt dat ze ’s nachts komt, getooid met een Romeinse hoed en met kapotte schoenen aan haar voeten:

La Befana vien di notte
con le scarpe tutte rotte
col cappello alla romana
viva viva La Befana!

Foto wikipedia

Dit folkloristische verhaal is vermengd met christelijke aspecten, de komst van de Drie Koningen in de stal van Bethlehem waar geschenken voor het kind werden aangeboden. Wij zien natuurlijk overeenkomsten met Sinterklaas en de Kerstman. Een bezemsteel, een paard of een rendier staan tot hun beschikking om door de lucht of over het dak te gaan. Had ik maar een bezemsteel, dan vloog ik even naar Italië.

foto Ciao Tutti

Jan Steen deelt uit

Gelezen op de buurt site: Tot en met Driekoningen wordt het ‘Jan Steen Kadootjes Spel’ georganiseerd in Delft. Het spel is simpel: pak twee kadootjes mooi in, leg ze in de mand bij een van de deelnemers en neem één ander pakje uit de mand mee om zelf te houden of door te geven. De kadootjes die over zijn, gaan naar diverse goede doelen. Zoals de Stichting Jarige Job, het Stadsdiaconaat en de Voedselbank. Met dit spel komt er meer sfeer, gezelligheid en vrolijkheid in de stad. November en december kennen wereldwijd diverse feesten, die eigenlijk allemaal draaien om huiselijke gezelligheid, familie en de balans opmaken: wat neem je mee in het nieuwe jaar en wat laat je los. Vanuit haar werk is de organisator Barbara veel met de Gouden Eeuw bezig en zo stuitte ze op de schilderijen van Jan Steen. ‘Hij heeft dat vieren van feesten in huiselijke kring, met kadootjes en gezelligheid, diverse malen geschilderd, vaak met een knipoog, maar ook met een moraal’ aldus Barbara.

‘Het aparte is, dat vrijwel iedereen er alleen maar iets in stopt en er niets voor zichzelf uitpakt’ zei de winkelier toen ik gisteren een paar pakjes in de mand stopte. De actie loopt dus beter en vrijgeviger dan verwacht. En zelf liep ik ook lekker, door de Doelentuin in de zon op weg naar die winkel met die mand.

Trap

De voorbereidingen voor pakjesavond zijn volop in gang. Ik moet nog drie cadeautjes kopen, de rest is in huis. Aan de surprise moet ik nog beginnen maar ik heb gelukkig al wel een idee. Dat is alvast iets. Nu de uitvoering nog. Uiteraard moeten er gedichten worden gemaakt, bij elk pakje één. Als ik daar eens even goed voor ga zitten dan rollen die er wel uit. Toch voelt deze periode als een trap waar ik maar moeizaam op naar boven kom. Ik hik tegen lijstjes met actiepunten aan en ver vooruit kijken levert niet veel op in deze periode. Voor de planner die ik ben, geeft dat nog wel eens wat onrust. Goed, stap voor stap de trap nemen, geen treden overslaan. En vooral niet vergeten te genieten van de mooie herfstdagen met zonneschijn. Ik heb mezelf weer toegesproken en dat werkt altijd.

Nederlandse Kolonie

Op de een of andere manier was het niet gelukt de afgelopen zomer met elkaar af te spreken in Italië. Gisteren kwamen drie stellen bij ons op de pranzo want vriendschap dient onderhouden te worden, nietwaar? Allemaal wonen we afwisselend in Nederland en Italië dus dat vormt onze gezamenlijke factor. In de loop der jaren ontstond dit clubje, door mij schertsend de Nederlandse Kolonie genoemd.

We hebben het enorm gezellig met elkaar en delen veel interesses, zoals lezen, de natuur en lekker eten. Er werden cadeautjes meegebracht die allemaal met zorg waren uitgekozen en waarvan ik een deel laat zien. ‘Jij houdt toch zo van kleur en vooral van geel?’ werd er bij gezegd. Maar zelfs zonder geschenken zijn wij blij met deze vriendschap!

Natuurlijk is er taart

Bij een verjaardag, en zeker bij een mijlpaal-achtige, is gebak wel passend. Een cadeaus horen er ook bij. Geen tastbare cadeaus maar een ‘beleving’ die eind januari zijn beslag krijgt. En ook één die in historisch Delft te zien zal zijn. Ik hou dat nog even voor me en kom er in het nieuwe jaar zeker op terug. Voorlopig leest de wijnboer hier in bijzijn van kinderen en kleinkinderen de kaart waarop staat wát ie gaat krijgen. En hij laat zien hoe blij hij er mee is. Hij is pas morgen jarig, dus het wordt dubbelop feesten dit jaar.

Hij is al binnen

Schaar, plakband en inpakpapier. Cadeautjes en een open geratst zakje kruidnoten die kruimels achterlaten op mijn toetsenbord. In onze werkkamer heerst de jaarlijkse chaos die past bij begin december. De wijnboer luistert naar de aanspreektitel Sint en was vanmorgen in die hoedanigheid te gast op een basisschool. Ik wierp op dat moment wat pakjes af in Den Haag en daarmee loopt de planning gesmeerd. Alleen heb ik nog vier gedichten te gaan. Ik stop nog maar eens een kruidnootje in mijn mond, dan komt de inspiratie vanzelf.