Nederlandse Kolonie

Op de een of andere manier was het niet gelukt de afgelopen zomer met elkaar af te spreken in Italië. Gisteren kwamen drie stellen bij ons op de pranzo want vriendschap dient onderhouden te worden, nietwaar? Allemaal wonen we afwisselend in Nederland en Italië dus dat vormt onze gezamenlijke factor. In de loop der jaren ontstond dit clubje, door mij schertsend de Nederlandse Kolonie genoemd.

We hebben het enorm gezellig met elkaar en delen veel interesses, zoals lezen, de natuur en lekker eten. Er werden cadeautjes meegebracht die allemaal met zorg waren uitgekozen en waarvan ik een deel laat zien. ‘Jij houdt toch zo van kleur en vooral van geel?’ werd er bij gezegd. Maar zelfs zonder geschenken zijn wij blij met deze vriendschap!

Natuurlijk is er taart

Bij een verjaardag, en zeker bij een mijlpaal-achtige, is gebak wel passend. Een cadeaus horen er ook bij. Geen tastbare cadeaus maar een ‘beleving’ die eind januari zijn beslag krijgt. En ook één die in historisch Delft te zien zal zijn. Ik hou dat nog even voor me en kom er in het nieuwe jaar zeker op terug. Voorlopig leest de wijnboer hier in bijzijn van kinderen en kleinkinderen de kaart waarop staat wát ie gaat krijgen. En hij laat zien hoe blij hij er mee is. Hij is pas morgen jarig, dus het wordt dubbelop feesten dit jaar.

Hij is al binnen

Schaar, plakband en inpakpapier. Cadeautjes en een open geratst zakje kruidnoten die kruimels achterlaten op mijn toetsenbord. In onze werkkamer heerst de jaarlijkse chaos die past bij begin december. De wijnboer luistert naar de aanspreektitel Sint en was vanmorgen in die hoedanigheid te gast op een basisschool. Ik wierp op dat moment wat pakjes af in Den Haag en daarmee loopt de planning gesmeerd. Alleen heb ik nog vier gedichten te gaan. Ik stop nog maar eens een kruidnootje in mijn mond, dan komt de inspiratie vanzelf.