Hoe mooi de herfst kan zijn

Het was ongekend mooi vanmorgen in de Delftse Hout. Rustig weer, de ochtendzon en een wandeling in goed gezelschap. Heel gezellig om ook deze draad weer op te pakken. Omdat de herfst een voorbode is van de winter en ik met kou niets heb, ben ik ook niet een echte herfstliefhebber. Terwijl ik heus wel zien hoe mooi het is. Dus spreek ik mezelf ieder jaar toe: elk jaargetijde heeft zijn mooie kanten dus daar richt ik me op en ga er simpelweg van genieten.

Geen mensen op de foto, deze keer. Maar ik kwam nog wel een vreemde vogel tegen: het blauwgroene boomklevertje.

Het uitstapje

De opa met kleinzoon gingen op de fiets, de meisjes propte ik in mijn autootje naar de Papaver in Delftse hout. In dit duurzaamheidscentrum van Delft kunnen kinderen van alles doen en leren. Ze vlogen enthousiast af op de grijpers waarmee je rommel kunt rapen. De wijnboer droeg de meegeleverde zak, de kinderen vulden. Ze kregen een klembord mee waarop ook afgevinkt kon worden wat er allemaal voor zwerfvuil in de zak verdween. Er was een leuke tentoonstelling over het klimaat in je straat en er waren nog tal van activiteiten waaraan we niet eens toekwamen. We gluurden nog even bij de dierenopvang, waar helaas geen rondleidingen gegeven worden.

Toen ontfermden de meisjes zich maar over twee slakken die ze Bob en Liselot noemden en het liefst mee naar huis hadden genomen. Kortom we hadden een heerlijke actieve en leerzame middag met speciale hulde aan kleinzoon Lucas die zich met zijn 16 jaar nog fantastisch staande weet te houden tussen de giechelende meisjes.

Natuurlijk

Terwijl de wandelaars wandelden, deed ik vanmorgen een fietsronde door de Delftse Hout. Vóór ik daadwerkelijk begon, legde ik de koeien vast die dit keer niet in het grote weiland liepen maar tussen de aangeplante bomen stonden te grazen. Ik maakte vervolgens een rondje om de twintig hectare grote plas die is ontstaan in de jaren zestig door afgraving van zand ten behoeve van de aanleg van enkele nieuwe woonwijken in de omgeving. Het hele gebied is een uitloper van de provinciale ecologische hoofdstructuur van Nederland, las ik op Wikipedia. Recreatiegebieden zijn vrijwel altijd ontstaan na menselijk ingrijpen maar ik ben reuze blij zo dichtbij huis een min of meer ‘natuurlijke’ plek te hebben waar we minstens een maal per week gebruik van maken.

Vertrouwen in de mensheid

Omdat twee (ex)leden van de wandelclub in Rijswijk bij de gastvrouw van gisteren logeerden -ze wonen inmiddels in Ede- werd er vanmórgen in plaats van de zondagochtend gewandeld. Dat gaat natuurlijk ook prima, al hield ik er de hele dag een zondaggevoel aan over. Ik nam weer een kijkje bij de moestuin omdat ik dat nou eenmaal niet laten kan.

Elke eenheid kost één euro staat er op het briefje. Kennelijk ging toch niet iedereen daar even oprecht mee om. De ton die nu klaar staat om het geld te ontvangen staat inmiddels achter een hek, de munten (wie heeft ze nog bij zich?) kunnen in de daarvoor bestemde buis geworpen worden. Mijn medewandelaarster merkte op dat geld niet te willen maar de grote zinken wasteil wekte wel enigszins haar hebzucht op. De mijne trouwens ook. De enorme omvang van de ‘geldpot’ vind ik wel opmerkelijk. Erg hoopvol op een goed gevulde bodem met munten ben ik eerlijk gezegd niet. Maar ik hoop ongelijk te hebben.

Amusement

De afgeknotte molen in de Delftse Hout is altijd weer een heerlijke plek om naar toe te lopen. Van veraf ziet het er nog niet zo spectaculair uit. Maar eenmaal dichtbij…

Eén zee van wilde bloemen. Of jullie het gezoem en gegons er even bij willen denken. En stel je ook nog het geluid van de koekoek erbij voor die niet uit gekoekt raakte. Dan vertel ik nog even over een fietser die vreesde onderuit te gaan op het asfalt waar behoorlijk wat zand lag. ‘Een beetje stofzuigen hier is toch niet teveel gevraagd’, mopperde hij. ‘En dan moet ik ook steeds rekening houden met de Tour de France’ ging hij verder, doelend op de grote groepen wielrenners die de wegen behoorlijk onveilig maken voor de overige weggebruikers. Ja, ik heb me weer prima geamuseerd vanmorgen. Straks nog een feestje. Het kan niet op vandaag.

Het wilde leven in de polder

Het leek wel een opstootje daar in de laatste groenstrook van de Delftse Hout. Van buren hadden we gehoord dat er wat bijzonders te zien was, dus wij er heen gisteren. Camera en mobieltje in de aanslag. We waren duidelijk niet de enigen. Er was een oude meneer van de Vogelwacht die me vertelde dat er maar liefs achttien broedparen zaten. Een mevrouw liet mij foto’s op haar mobiel zien die ze een paar weken geleden had gemaakt, toen de bomen nog nauwelijks in blad zaten. En ja, daarop waren ze goed te onderscheiden. We hebben met grote bewondering staan kijken maar voor een duidelijke foto moest ik toch even naar de site van de Delftse Vogelwacht om hier op mijn blog de lepelaars met hun jongen te kunnen vertonen.

Nat terras

Dan mógen eindelijk de terrassen open en giet het al twee dagen! Onder de bomen en de afdekzeilen zaten wel wat mensen op het terras van Du Midi maar dat vonden dochter en ik toch wel wat armoedig. Dus haalden we drie broodjes op, dekte de wijnboer in de tussentijd gezellig de tafel en zaten we even later binnen in ons eigen verwarmde huis te genieten van deze luxe lunch.

Er staat een nieuwe beeldschone pipowagen als uitgiftepunt van ons favoriete restaurant in de Delftse Hout. Nu, rond vier uur in de middag, klaart het op. Tot zes uur is het terras open. Ik ben er zeker van dat er nog bezoekers neerstrijken voor een vrijdagmiddagborrel. Ik schuif thuis mijn stoel een zonnig hoekje in, pak mijn boek en ga aan de thee. Dit komt toch aardig in de buurt van een perfecte dag.

Moestuinmaandag

In navolging van Marthy (klik) laat ik vandaag ook een moestuin zien. Niet de onze, nee die ligt nog letterlijk en figuurlijk te ver weg. De laatste keer dat ik er over schreef was oktober vorig jaar. Dit is de tuin van de man uit de Delftse Hout. Vakkenvol met vioolltjes en narcissen zorgen voor de vrolijke noot. Er staat een geldpot en op goed vertrouwen kun je er kruiden en aardbeiplantjes kopen. Er lag ook een komkommer, courgette en aubergine op het aanbiedingstafeltje. Die moeten op zijn minst uit een kas komen.

Ach, ik kijk ernaar maar koop niets. We hebben al verse groenten voor een paar dagen in huis. Ik sta gewoon een beetje te dromen over ons eigen moestuintje. Nu we onze vaccinatie-afspraken hebben, wordt terugkeer naar ons Italiaanse huis weer wat realistischer. Misschien kunnen we eind mei weer eens ouderwets met de handen in de aarde wroeten.

Saai

Uitgesproken saai weer vandaag. We kregen hier een daar een spattertje mee toen we vanmorgen in een voor ons onbekend deel van de Delftse Hout liepen. Echt nat werden we gelukkig niet. We zagen twee in paaltjes uitgezette cirkels in het water. Geen idee waarvoor dit is. Onder water zal er vast iets constructiefs gemaakt zijn of markeert het een dieper deel? Ik hou me aanbevolen voor iemand die het antwoord weet. Opwindender dan deze onbekende cirkels werd het niet tijdens ons wandelingetje. We kwamen bovendien geen kip tegen. Nou ja, op deze twee na.

Op NPO 2 is vanmiddag een uitvoering van de Matthäus Passion te zien en te beluisteren. Ton Koopman en het Amsterdam Baroque Orchestra & Choir zorgen voor de uitvoering van dit misschien wel bekendste muziekstuk van Bach. Het maakt de saaie zondag weer helemaal goed.

Op de paden blijven

Een dag niet gewandeld is een dag niet geleefd, toch? Zo denken massa’s mensen er inmiddels over, het was behoorlijk druk in de Delftse Hout. Wij kozen vandaag maar weer eens voor het Arboretum. Daar mogen geen honden komen en dat scheelt wat drukte betreft. In de nu uiterst kale natuur viel me de rand met stenen goed op waar varens al voor het groen zorgen. Het gras steekt mooi af bij de ontbladerde bomen en struiken die solitair in dit park staan.

Ongemerkt was ik op zoek naar groen gegaan, zag ik toen ik eenmaal thuis de foto’s bekeek. Deze stronken zijn van de Laurierkers. Volgens mij wordt het groen hier veroorzaakt door mosvorming. Zodra je van een pad afging kwam je in modderachtige toestanden terecht dus liet ik de prachtige zwammen in de verte ongefotografeerd achter. Het ging vandaag om groen, om bewegen en een frisse neus. Missie geslaagd.