Het wilde leven in de polder

Het leek wel een opstootje daar in de laatste groenstrook van de Delftse Hout. Van buren hadden we gehoord dat er wat bijzonders te zien was, dus wij er heen gisteren. Camera en mobieltje in de aanslag. We waren duidelijk niet de enigen. Er was een oude meneer van de Vogelwacht die me vertelde dat er maar liefs achttien broedparen zaten. Een mevrouw liet mij foto’s op haar mobiel zien die ze een paar weken geleden had gemaakt, toen de bomen nog nauwelijks in blad zaten. En ja, daarop waren ze goed te onderscheiden. We hebben met grote bewondering staan kijken maar voor een duidelijke foto moest ik toch even naar de site van de Delftse Vogelwacht om hier op mijn blog de lepelaars met hun jongen te kunnen vertonen.

Nat terras

Dan mógen eindelijk de terrassen open en giet het al twee dagen! Onder de bomen en de afdekzeilen zaten wel wat mensen op het terras van Du Midi maar dat vonden dochter en ik toch wel wat armoedig. Dus haalden we drie broodjes op, dekte de wijnboer in de tussentijd gezellig de tafel en zaten we even later binnen in ons eigen verwarmde huis te genieten van deze luxe lunch.

Er staat een nieuwe beeldschone pipowagen als uitgiftepunt van ons favoriete restaurant in de Delftse Hout. Nu, rond vier uur in de middag, klaart het op. Tot zes uur is het terras open. Ik ben er zeker van dat er nog bezoekers neerstrijken voor een vrijdagmiddagborrel. Ik schuif thuis mijn stoel een zonnig hoekje in, pak mijn boek en ga aan de thee. Dit komt toch aardig in de buurt van een perfecte dag.

Moestuinmaandag

In navolging van Marthy (klik) laat ik vandaag ook een moestuin zien. Niet de onze, nee die ligt nog letterlijk en figuurlijk te ver weg. De laatste keer dat ik er over schreef was oktober vorig jaar. Dit is de tuin van de man uit de Delftse Hout. Vakkenvol met vioolltjes en narcissen zorgen voor de vrolijke noot. Er staat een geldpot en op goed vertrouwen kun je er kruiden en aardbeiplantjes kopen. Er lag ook een komkommer, courgette en aubergine op het aanbiedingstafeltje. Die moeten op zijn minst uit een kas komen.

Ach, ik kijk ernaar maar koop niets. We hebben al verse groenten voor een paar dagen in huis. Ik sta gewoon een beetje te dromen over ons eigen moestuintje. Nu we onze vaccinatie-afspraken hebben, wordt terugkeer naar ons Italiaanse huis weer wat realistischer. Misschien kunnen we eind mei weer eens ouderwets met de handen in de aarde wroeten.

Saai

Uitgesproken saai weer vandaag. We kregen hier een daar een spattertje mee toen we vanmorgen in een voor ons onbekend deel van de Delftse Hout liepen. Echt nat werden we gelukkig niet. We zagen twee in paaltjes uitgezette cirkels in het water. Geen idee waarvoor dit is. Onder water zal er vast iets constructiefs gemaakt zijn of markeert het een dieper deel? Ik hou me aanbevolen voor iemand die het antwoord weet. Opwindender dan deze onbekende cirkels werd het niet tijdens ons wandelingetje. We kwamen bovendien geen kip tegen. Nou ja, op deze twee na.

Op NPO 2 is vanmiddag een uitvoering van de Matthäus Passion te zien en te beluisteren. Ton Koopman en het Amsterdam Baroque Orchestra & Choir zorgen voor de uitvoering van dit misschien wel bekendste muziekstuk van Bach. Het maakt de saaie zondag weer helemaal goed.

Op de paden blijven

Een dag niet gewandeld is een dag niet geleefd, toch? Zo denken massa’s mensen er inmiddels over, het was behoorlijk druk in de Delftse Hout. Wij kozen vandaag maar weer eens voor het Arboretum. Daar mogen geen honden komen en dat scheelt wat drukte betreft. In de nu uiterst kale natuur viel me de rand met stenen goed op waar varens al voor het groen zorgen. Het gras steekt mooi af bij de ontbladerde bomen en struiken die solitair in dit park staan.

Ongemerkt was ik op zoek naar groen gegaan, zag ik toen ik eenmaal thuis de foto’s bekeek. Deze stronken zijn van de Laurierkers. Volgens mij wordt het groen hier veroorzaakt door mosvorming. Zodra je van een pad afging kwam je in modderachtige toestanden terecht dus liet ik de prachtige zwammen in de verte ongefotografeerd achter. Het ging vandaag om groen, om bewegen en een frisse neus. Missie geslaagd.

Weinig nieuws onder de zon

De rij bij het uitgiftepunt voor koffie bij Du Midi was lang. Iedereen wil voor, tijdens of na zijn wandeling graag koffie drinken. In het nabij gelegen weitje staan wat picknicktafels waarvan gretig gebruikt wordt gemaakt. Wij haalden ons runderstoofje en gebakken aardappelen op die we besteld hadden. Vanavond hoef ik niet te koken. Een stuk verderop kwamen we de moestuinier tegen, de man van de bijbelse teksten. We hadden gehoopt er een witte kool te kunnen kopen maar dat zat even niet in zijn assortiment vandaag. Waarna we aan ons rondje begonnen over glibberige en natte bospaden. Dan thuis koffie, krant en boek. Een zondag zoals als alle andere en ik ben er zeer tevreden mee.

Boodschappen en boomhutten

We wonen dicht bij een winkelstraat waar we al onze weekboodschappen kunnen halen. ‘Vroeger’ ging het dan zo dat we voor twee of drie dagen eten in huis haalden. Nu maak ik vrijdagavond een weekmenu met daaraan gekoppeld de boodschappenlijst. Op zaterdagochtend gaat de wijnboer rond half acht naar de supermarkt en de bakker. Hij doet dit graag, die lieverd. Het is niet zo dat ik hem het bed uit trap, hè.

Vóór negen uur hebben we dus alles in huis, op één maaltijd na. Daarvoor gaan we samen naar Delftse Hout om bij Du Midi een meeneemmaaltijd op te halen die ik gisteren via de mail reserveerde. We maakten een kleine boswandeling en ik laat hier graag de charme en het nut van kale takken zien. Kom maar op met een druilerig en kalm weekend.

In een vreemd park

Het mooie weer joeg ons bijtijds naar buiten. Per toeval kwamen we in het Wilhelminapark in Rijswijk terecht omdat we daar in de buurt een kledingcontainer wisten te staan waar we het nodige hebben ingekieperd. Het is toch bijzonder verrassend om tussen snelwegen, woonwijken en torenflats een fraai aangelegd groengebied aan te treffen. De flat is op het parkeerterrein nog te zien maar toen we verder liepen, greep het groen meer en meer om zich heen.

Net als in de Delftse Hout was ook hier een kunstmatig strandje met zwemvijver. Leden van de grote familie Nijlgans hebben in dit jaargetijde de oevers in gebruik. Zij poedelden en wasten zich terwijl wij, zittend in het zonnetje, toekeken. Voor hen en ons begon de dag uitstekend.

Bessen, bloemen en zaden

Kleur is buiten heus nog wel te vinden. Gelukkig wel zeg, ik ben er gek op. En terwijl ik daar zo van stond te genieten moest ik even aan de tuin in Caldese denken. Hoe staat het spul er daar bij? Ik mag er graag aan het eind van het seizoen wat takken in een vaas zetten. Snoeitakken die anders in de composthoop zouden verdwijnen.

En toen kwam ik in een tijdschrift dit plaatje tegen. Zo’n soort vaas heb ik ook nog ergens staan. En nu heb ik voor de eerst volgende wandeling door de Delftse Hout een missie. Ik ga op zoek naar afgevallen takken van kastanje en beuk en laat me inspireren tot zo’n boeket. Als het me gelukt is, komt het hier voorbij, dat beloof ik.

Vooruit denken

We waren opnieuw even in de Heemtuin in de Delftse Hout en daar was nog wel wat kleurrijks te zien. Ik deed er inspiratie op voor onze tuin in Italië want daar is het wat bloeiend spul betreft een saaie bedoening dit jaar. Ik wil kijken of ik daar binnenkort wat vaste planten kan poten die ons dan volgend voorjaar kunnen verrassen. De grond is nu nog redelijk warm en voor de kou invalt kunnen ze zich zetten en aanslaan. Ik zag ook onlangs ergens dat er van wat bouwpuin en aarde een aardbeienheuvel was gemaakt en ook dat idee laat me niet los. Wie weet ga ik dat op korte termijn wel realiseren en laat ik het hier zien.