Op de paden blijven

Een dag niet gewandeld is een dag niet geleefd, toch? Zo denken massa’s mensen er inmiddels over, het was behoorlijk druk in de Delftse Hout. Wij kozen vandaag maar weer eens voor het Arboretum. Daar mogen geen honden komen en dat scheelt wat drukte betreft. In de nu uiterst kale natuur viel me de rand met stenen goed op waar varens al voor het groen zorgen. Het gras steekt mooi af bij de ontbladerde bomen en struiken die solitair in dit park staan.

Ongemerkt was ik op zoek naar groen gegaan, zag ik toen ik eenmaal thuis de foto’s bekeek. Deze stronken zijn van de Laurierkers. Volgens mij wordt het groen hier veroorzaakt door mosvorming. Zodra je van een pad afging kwam je in modderachtige toestanden terecht dus liet ik de prachtige zwammen in de verte ongefotografeerd achter. Het ging vandaag om groen, om bewegen en een frisse neus. Missie geslaagd.

Weinig nieuws onder de zon

De rij bij het uitgiftepunt voor koffie bij Du Midi was lang. Iedereen wil voor, tijdens of na zijn wandeling graag koffie drinken. In het nabij gelegen weitje staan wat picknicktafels waarvan gretig gebruikt wordt gemaakt. Wij haalden ons runderstoofje en gebakken aardappelen op die we besteld hadden. Vanavond hoef ik niet te koken. Een stuk verderop kwamen we de moestuinier tegen, de man van de bijbelse teksten. We hadden gehoopt er een witte kool te kunnen kopen maar dat zat even niet in zijn assortiment vandaag. Waarna we aan ons rondje begonnen over glibberige en natte bospaden. Dan thuis koffie, krant en boek. Een zondag zoals als alle andere en ik ben er zeer tevreden mee.

Boodschappen en boomhutten

We wonen dicht bij een winkelstraat waar we al onze weekboodschappen kunnen halen. ‘Vroeger’ ging het dan zo dat we voor twee of drie dagen eten in huis haalden. Nu maak ik vrijdagavond een weekmenu met daaraan gekoppeld de boodschappenlijst. Op zaterdagochtend gaat de wijnboer rond half acht naar de supermarkt en de bakker. Hij doet dit graag, die lieverd. Het is niet zo dat ik hem het bed uit trap, hè.

Vóór negen uur hebben we dus alles in huis, op één maaltijd na. Daarvoor gaan we samen naar Delftse Hout om bij Du Midi een meeneemmaaltijd op te halen die ik gisteren via de mail reserveerde. We maakten een kleine boswandeling en ik laat hier graag de charme en het nut van kale takken zien. Kom maar op met een druilerig en kalm weekend.

In een vreemd park

Het mooie weer joeg ons bijtijds naar buiten. Per toeval kwamen we in het Wilhelminapark in Rijswijk terecht omdat we daar in de buurt een kledingcontainer wisten te staan waar we het nodige hebben ingekieperd. Het is toch bijzonder verrassend om tussen snelwegen, woonwijken en torenflats een fraai aangelegd groengebied aan te treffen. De flat is op het parkeerterrein nog te zien maar toen we verder liepen, greep het groen meer en meer om zich heen.

Net als in de Delftse Hout was ook hier een kunstmatig strandje met zwemvijver. Leden van de grote familie Nijlgans hebben in dit jaargetijde de oevers in gebruik. Zij poedelden en wasten zich terwijl wij, zittend in het zonnetje, toekeken. Voor hen en ons begon de dag uitstekend.

Bessen, bloemen en zaden

Kleur is buiten heus nog wel te vinden. Gelukkig wel zeg, ik ben er gek op. En terwijl ik daar zo van stond te genieten moest ik even aan de tuin in Caldese denken. Hoe staat het spul er daar bij? Ik mag er graag aan het eind van het seizoen wat takken in een vaas zetten. Snoeitakken die anders in de composthoop zouden verdwijnen.

En toen kwam ik in een tijdschrift dit plaatje tegen. Zo’n soort vaas heb ik ook nog ergens staan. En nu heb ik voor de eerst volgende wandeling door de Delftse Hout een missie. Ik ga op zoek naar afgevallen takken van kastanje en beuk en laat me inspireren tot zo’n boeket. Als het me gelukt is, komt het hier voorbij, dat beloof ik.

Vooruit denken

We waren opnieuw even in de Heemtuin in de Delftse Hout en daar was nog wel wat kleurrijks te zien. Ik deed er inspiratie op voor onze tuin in Italië want daar is het wat bloeiend spul betreft een saaie bedoening dit jaar. Ik wil kijken of ik daar binnenkort wat vaste planten kan poten die ons dan volgend voorjaar kunnen verrassen. De grond is nu nog redelijk warm en voor de kou invalt kunnen ze zich zetten en aanslaan. Ik zag ook onlangs ergens dat er van wat bouwpuin en aarde een aardbeienheuvel was gemaakt en ook dat idee laat me niet los. Wie weet ga ik dat op korte termijn wel realiseren en laat ik het hier zien.

Voedselbos

Op mijn denkbeeldige lijstje met fijne woorden en begrippen staat onder meer het woord voedselbos. Het is zo’n woord waar ik ogenblikkelijk een beeld bij heb en blij van word. Een ander voorbeeld? Wapperende was. Maar dat weten de meeste van mijn lezers al. Goed, ik zag gisteren in de Delftse Hout bosaardbeitjes. Mijn dag kan niet meer stuk. De vroege ochtendnevel zorgde in combinatie met de zon voor dit soort plaatjes.

Onderstaand advies hebben we natuurlijk ook ter harte genomen nu ons wandelclubje voor het eerst sinds een paar weken weer actief was. Aan het eind van de dag gingen we naar mijn leuke moeder om te koken en te eten. Kijk, zo zit een dag vól met geniet.

Terug in de routine

Het is toch een beetje onze zondagochtend huiskamer, daar bij Du Midi in Delfgauw. Voor het eerst waren we weer met vrijwel de complete wandelclub bijeen. Dat ziet er in Coronatijden dan zo uit. Even later werd het markies boven onze hoofden uitgerold vanwege de regen. Het is een heerlijke en gastvrije plek, we werden hartelijk onthaald en kijk naar dit ontbijt; daar loopt het water je toch van in de mond?

We wandelden in twee groepjes, de kreupelaars waartoe ik zelf behoor, een kleine ronde in bejaardentempo. De rest in hoger tempo de grotere ronde. Fijn gezelschap, mooie omgeving, het perfecte begin van onze ZONdag. En dát terwijl ie niet eens scheen.

Smaak

We waren helemaal in de fietsmodus, gisteren. Eind van de middag stapten we opnieuw op en deden een rondje Delftse Hout. Ik nam geen camera mee, want dan hoef ik wat minder vaak af te stappen. Totdat ik deze berm zag. Ik diepte mijn mobiel uit mijn fietstas want ik moet jullie laten zien dat ik heus wél smaak heb op bloemgebied. Hoe alle Delftse terrassen sinds twaalf uur weer vol zaten, kon me gestolen worden. Het zal best gezellig geweest zijn in de binnenstad. Maar doe mij maar een weelderig veldboeket langs de kant van de weg.

Dat kan beter

Vanaf een ander standpunt en met de zon erop, was dit een heel ander plaatje geworden. We waren op weg voor de zondagochtendwandeling en omdat er geen verkeer was, stopten we illegaal om tenminste die fraaie bloesem in beeld te krijgen.

In de Delftse Hout is nog niet veel van het voorjaar te zien. Zachtjes begon het weer te regenen, want dat is echt vaste prik op zondagochtend. Bij Du Midi zijn ze er gelukkig helemaal klaar voor, laat de terrasgasten maar komen. Er waren maar liefst drie droge en zonnige dagen de afgelopen week. Wat mij betreft kan dát nog wel wat beter.