Tagarchief: Delftse Hout.

Bijzondere tijden

Posted on by
5
notenbomenveldje

Iedereen heel hartelijk dank voor de felicitaties en leuke reacties op alle feestelijkheden en bijzondere gebeurtenissen van de afgelopen periode. Maar we doen ook nog wel eens iets normaals hoor. Hier nog wat beelden van de zondagochtendpolderwandeling in de Delftse Hout.

Opvallend al dat water op het gras. Het had de week ervoor wel geregend maar ik vermoed toch dat er ergens een sluis of pomp is ingezet om het er zo te doen uitzien. Wie goed kijkt ziet een houten bruggetje. In de sloot eronder stond ook water. Bij een bevriende blogster die vlakbij de IJssel woont (klik) zag ik de bijna droog gevallen rivier voor een treurig beeld zorgen. Wat een contrast. Wij zien momenteel nauwelijks nog binnenvaartschepen in het Rijn Schiekanaal bij ons voor de deur. Wel veel zwemmers. We beleven bijzondere tijden en dan bedoel ik niet de feestelijkheden.

Eten en drinken

Posted on by
6

Aardige vrienden namen de moeite aan te haken bij onze zondagochtendwandeling, zodat we elkaar in de korte periode dat we in NL zijn, toch nog even zien en spreken. We zaten na afloop met z’n achten onder de platanen aan het ontbijt. Wat een gezelligheid weer. En dan die natuur in de Delftse Hout. Groen, groener, het groenst. ‘Wat doe jij het liefst?’ vroeg een goede vriend vanmiddag toen we voor de tweede keer op één dag in ander gezelschap aan een goed gevulde tafel zaten. ‘Samen aan tafel zitten met goede vrienden’ kon ik hem zonder enige nadenken antwoorden. Het onderstaande lied, verwoordt perfect wat ik daarbij voel. (Omwille van de privacy heb ik geen foto’s van de gezelligheid geplaatst).

Tafelrede van Erik Brey

Ik loop zo’n krappe veertig jaar nu rond, wat niet zo lang is
‘k Heb hier en daar iets meegemaakt, wat niet van veel belang is
Maar als ik iets mag zeggen, al die jaren overziende
Kom, laat er altijd eten zijn en drinken zijn met vrienden

Ik denk terug aan duizendtallen hapjes, nipjes, slokken
Maar ’t was vooral mijn ziel die daar zo gulzig zat te schrokken
Al die verdiende katers die wij ’s morgens ‘aspirienden’
Kom, laat er altijd eten zijn en drinken zijn met vrienden

In stille uren bang verdriet, geheime wanhoopsdagen
Was een remedie slechts die mijn verzuring kon verjagen
Dat wij zo weer eens met elkaar langdurig ‘haute cuisine-den’
Kom, laat er altijd eten zijn en drinken zijn met vrienden

Het leven drijft ons uit elkaar, dan juist weer tot elkander
Hervinden aan zo’n tafel elkaars lach en waterlander
En als er toch een hemel blijkt (zo ik die al verdiende)
Laat daar dan altijd eten zijn en drinken zijn met vrienden

Lyrics licensed by LyricFind

Nattigheid

Posted on by
7

Vanwege de Pinksterpicknick verplaatsen we ook elk jaar de zondagochtendwandeling naar tweede Pinksterdag. In Delftse Hout werd een triatlon gelopen en was een vroege wandeling niet mogelijk in dat gebied. Dus weken we voor een keertje uit naar het Elzenburgerbos in Rijswijk en ontbeten we vóór de wandeling thuis.

We kregen een paar spatten regen mee maar konden, terwijl de twee mannen uit het gezelschap een langere route liepen, ook nog even op een bankje in de zon zitten wachten op de heren. Met als gevolg een beetje nat achterwerk, bemerkten we later. De rest van de dag regent het, dus we hadden gewoon mazzel zo op de vroege ochtend tijdens de natste Pinksterdagen sinds jaren.

Even wat minder prikkels

Posted on by
9

Na de drukte van de Delftse binnenstad had ik wel behoefte aan wat kalms. Op de Paardenmarkt werd de kermis weer afgebroken, wat de nodige herrie gaf. Op de een of andere manier was ik te ongedurig om een uurtje op het balkon te gaan zitten en dus ging ik fietsen. Alleen, want de wijnboer had van alles te doen. Ik realiseerde me dat ik nooit in mijn uppie zomaar ga fietsen. Ja, wel om boodschappen te doen, naar de tandarts te gaan of andere leuke bestemmingen. Maar ter ontspanning de natuur in doen we meestal samen. Gistermiddag peddelde ik op mijn gemak door de Delftse Hout, wat een rust. Wat een kalmte. Wat een schoonheid. Precies wat ik nodig had.

Poldergroen

Posted on by
10

Ze stonden me gisteren een beetje schaapachtig aan te kijken toen ik het privépad afliep. ‘Alleen maar even een foto maken, hoor’, riep ik ze toe. Dat vonden ze goed, ze hadden namelijk net een intensief uurtje achter de rug met het trainen van een schaapshond.

Hier vandaan had ik weer eens een ander perspectief op de afgeknotte molen. De wind was behoorlijk fris maar de lucht was in elk geval blauw. Dat is vandaag helaas veel minder. Grauw, koud en af en toe regen. Wél goed voor mijn huishoudelijke taakjes.

Nostalgisch vervoer

Posted on by
6

De Delftse paardentram reed vandaag vlak voor me. Dus nam ik het kalme tempo over en reed in mijn autootje stapvoets over de gracht. De wagen was gevuld met acht mannen en een rollator en werd gemend door Toon Paap. In het stadsbeeld van Delft is deze markante man een bekend figuur. Hij heeft een stalhouderij in de Delftse Hout (klik) en vervoert veel toeristen. Maar ook bruidsparen kunnen bij hem terecht in prachtige open koetsen.

foto van het www

Mede vanwege zijn uiterlijk wordt Toon veelvuldig gefotografeerd, tot wel 1500 keer per dag, las ik op Delft in de buurt. De pandemie is uiteraard een zware periode geweest voor de toeristenbranche dus maak ik graag even reclame voor een nostalgische rondrit door Delft. Ik ken de man niet en heb er ook verder geen belang bij maar Toon kan wel wat reclame gebruiken. Hij staat meestal met zijn paardentram vlak voor het stadhuis en is ook via de site te boeken.

foto van het www

Buiten de bebouwde kom

Posted on by
7

Het was krabben aan de autoruiten toen we vanmorgen op pad gingen. De beschaduwde stukken in de Delftse Hout hadden een prachtig berijpt laagje. Maar dat duurde niet lang, de zon deed al snel zijn stralende werk.

Vrijdag en zaterdag waren we in het oosten van het land en het viel me ogenblikkelijk op dat daar zoveel meer ruimte is dan in onze drukke Randstad met al zijn bebouwing. Horizonnen kunnen zien geeft lucht en de zon maakt alles mooier. Toen ik wat horizonfoto’s maakte in Delft en van genoegen het mos op een muurtje begon te aaien, vond ik dat de zondag weer eens uitstekend was begonnen. Dan laat ik het afschuwelijke wereldnieuws natuurlijk wel buiten beschouwing.

Droog houden

Posted on by
5

Wonder boven wonder was het nog droog toen we vanmorgen tussen negen en tien aan de wandel waren. Ik had geen zin om onder of langs bomen te lopen dus heb de polderweg genomen. Een totaal kapot gewaaid hek was het enige dat direct naar de storm verwees.

Hoog water. Dat wel. Het klotst nog net niet óver het bruggetje maar het scheelt niet veel. En golfslag in de sloot zie ik er ook niet vaak. Hoog water in de polder, alle gemalen doen hun heilzame werk. Alsof het nog niet genoeg is, regent het de rest van de dag en niet zo’n beetje ook. Onze gezandstraalde ramen spoelen weer schoon. Elk nadeel heb…

Het bonkenveld

Posted on by
8

De voorbereidingen voor een nieuw plantseizoen zijn in volle gang bij de moestuinier in Delfgauw. Hij kwam even een praatje maken toen hij ons stil zag staan. Ooit had hier een kleine varkensschuur gestaan vertelde hij. De vorige eigenaar had de schuur vanwege asbest moeten saneren. Sinds een jaar of twee pacht hij dit landje van Staatsbosbeheer. Het spitwerk doet hij zelf. Ze noemen het hier het bonkenveld vanwege de vette klei. Een stukje verder richting Pijnacker is het allemaal veen, leerden we van hem.

Aan de achterzijde van Restaurant Du Midi konden we inmiddels onze bestelde broodjes ophalen. We namen een zak aardappelen en een zak uien van de moestuinier mee en zo hadden we de plaatselijke horeca en de tuinder weer een plezier gedaan. Onszelf ook door er nog een kleine wandeling aan vast te knopen.