Ervaringen delen

Op weg naar vrienden, collega wijnboeren, kwamen we vandaag langs dit akkertje. De boer schudt het hooi op, een paar koeien staren boven op de heuvel wat loom voor zich uit maar het opvallendst is toch wel de kleur van de druivenbladeren. Blauw dus. Hier is gespoten met kopersulfaat. Wij zijn daar niet zo van en onze collega’s ook niet. Tijdens een gezellig etentje wisselden we heel wat ervaringen uit. Over wijn en oogsten. En over nog veel meer. Een vervolgafspraak is al gemaakt. Die heeft weinig met oogsten van doen maar alles met eten.

Aansluiting

Mijn foto-archief dreigt keer op keer uit de hand te lopen, ik bewaar gewoon teveel. Maar dat het ook wel eens handig kan zijn bewijst deze foto. Vandaag is het wel toepasselijk een bloemetje te plaatsen en deze foto uit Spello, die ik begin juli maakte, heeft dat bloemetje. De selfie, ook in Spello gemaakt, sluit er mooi bij aan.

Hadden horen hebben

Als ik met mijn rug naar de pizza-oven sta en langs de kop van het huis recht naar voren kijk, zie ik dit. Ons meest sfeervolle hoekje van het jaar. Daar komt nog bij dat de lucht strak blauw is en de temperatuur zo’n vijfentwintig graden. Behoorlijk perfect als je het mij vraagt. Of het taalkundig helemaal juist is, weet ik niet maar we zeiden tegen elkaar dat dit nou het weer is dat we eigenlijk een hele zomer hadden horen hebben.

Weldadig

Na een knoert gezellige middag gisteren werden we ’s avonds ook nog eens getrakteerd op een schitterende avondhemel. Zo eentje om stil van te worden. Een foto kan de werkelijkheid nooit precies weergeven. Beschrijven valt ook al niet mee. Ga er maar vanuit dat de wind volkomen was weggevallen, de stilte alleen onderbroken werd door wat laatste vogelgeluiden en bij ons in Caldese een weldadig gevoel van rust en tevredenheid overheerste.

Pizzapranzo

De dames hielden gewoon de zonnebril op, al was het maar om de scherpe lucht te trotseren. Vervolgens vielen er een paar spatten regen maar we lieten ons niet wegjagen. Vestje aan, vestje uit. Dat soort weer. Na de prosecco startten we de pranzo met een koude bietensoep, gevolgd door zelfgemaakte pizza’s. We eindigden met bramenijs en daarna nog koffie. En dat alles uiteindelijk in de warme zon. In goed gezelschap van zowel familie als vrienden is zo’n middag er een om met heel veel plezier aan terug te denken.

Klimmen

Denk je een beetje om je rug?, roepen we elkaar voortdurend toe. Doen we hoor, op tijd weer even de rug rechten dat helpt. Maar bij het zien van deze mevrouw voel ik haar ongemak mee. Ze loopt niet erg soepeltjes en dan zijn de straten van Gubbio ook nog eens hellend. Daar zijn wel voorzieningen voor getroffen; de leuning rechts is daar een voorbeeld van. Ook zie je wel dat de straat in brede treden is onderverdeeld. Een middeleeuwse stad halverwege een berg kent zo zijn eigen aardigheden. Naast prachtige pleinen en schilderachtige straatjes zijn er ook dit soort charmante doorsteekjes waar de bewoners hun dagelijkse klim maken. Dan hel je bijna als vanzelf een tikkie naar voren. Al viel er bij deze mevrouw niets meer te rechten.

Maandagse moestuinoogst

Dat er werk op ons wacht weten we natuurlijk. Dus zeggen we tegen elkaar ‘laten we maar bij het begin beginnen’. Maar wat is het begin? Het blog van vorig jaar om deze tijd meldde een stroomonderbreking waardoor ontdooide koel-vrieskast. En ja hoor, ook dit jaar was het weer raak. We begonnen dus gisteren met soppen. Om vervolgens vandaag te knippen, te snoeien en te oogsten. Ziet er smakelijk uit, toch? Het moet nog wel even verwerkt worden. Dus met dat gedroomde boek op een ligbedje in de zon zal nog even op zich laten wachten. Volgende week maandag moestuinieren we verder maar dan in de wijngaard.

Vlucht

We vliegen vandaag terug naar ons paradijs op de berg. Eens kijken of de moestuin nog wat oplevert. We gaan op een draf naar de wijngaard om te zien of er dit jaar voor het eerst geoogst kan worden. De voortekenen zijn niet zo geweldig maar we zien het wel. Er zal geruimd, gemaaid en gezogen moeten worden. Vandaag verlustig ik me even in een plaatje dat ik eerder maakte. Zoals deze gast er zit, zo zit ik er ook al in gedachten. Met boek in de namiddagzon. Caldese, we komen er aan.

Verjaardag

‘Vanmorgen zei ik nog tegen Theo dat ik er op deze manier nog wel wat jaren bij peuter’. Het was mijn jarige moeder die me vertelde wat ze eerder vanmorgen tegen mijn vader had gezegd. ‘Ik kan me echt niet voorstellen dat ik 92 ben geworden’ was nog zo’n uitspraak van haar vandaag. We vierden haar verjaardag gezellig met koffie en gebak, een borreltje en een hapje. Met visite, bloemen en cadeautjes, zoals het hoort bij een verjaardag. Dat klinkt heel gewoon maar dat is het natuurlijk niet als je een dergelijke leeftijd bereikt. En dat vindt ze zelf ook.

De Vloek

Een vrijplaats waar allerlei non profit initiatieven zich kunnen ontwikkelen, genaamd De Vloek. Een leuk biologisch restaurant, Water en Brood, aan de Tweede Binnenhaven in Scheveningen, zie daar onze pleisterplaats gisteravond. Een vriendin had ons uitgenodigd om samen met nog wat vrienden haar verjaardag te vieren. Een heerlijke avond waar we met z’n achten veel plezier aan beleefden. De vrijplaats zal moeten wijken voor een prestigieus project van de gemeente Den Haag. Het geheel vloekt inderdaad met zijn omgeving van appartementencomplexen. Maar een broedplaats voor en van creatieven is inspirerend en uitdagend in Scheveningen dat al zo verpest is door projectontwikkelaars. De Vloek moet blijven.