Cisca

Op mijn blogs komen regelmatig reacties en dat waardeer ik zeer. Vaak zijn de mensen die reageren zelf ook bloggers. Uiteraard ga ik dan even digitaal buurten bij hen. Op die manier heb ik verschillende contacten, veelal met mensen die ook in het buitenland wonen. Libanon, Denemarken, Frankrijk, Spanje, Colombia, België en Noorwegen om er maar eens een paar te noemen. Bijzonder om te lezen hoe mensen daar hun nieuwe of andere leven vorm geven. Maar er zijn ook mensen die reageren zonder dat ze een blog hebben maar wel vaak interessante opmerkingen maken. Zo iemand is Cisca die in Servië woont. Naar haar verhalen werd ik zo nieuwsgierig dat ik haar gevraagd heb een mailwisseling met me te starten. En tot mijn vreugde wil ze dat wel. Klik op het menu of in de zwarte balk voor onze mailwisseling.

Afvoeren

En weer stonden we vanmorgen de auto vol te laden. Deze keer met overtollige huisraad die mijn dochter en ik morgen op een rommelmarkt hopen te verkopen. Na afloop gaat het onverkochte spul naar de kringloop en zijn er weer twee huishoudens opgeruimd. We doen dit voor de derde maal en het bevalt uitstekend. Deze keer dook ik ook even in de dozen met kerstspullen en heb ze flink uitgemest. De strijd om te ontspullen is een eeuwige. Zo’n vogel die alleen maar bezig is met voedsel vergaren en zich van slechts één dingetje hoeft te ontdoen, dát is eigenlijk de ware eenvoud.

Bevriend

Neem maar een foto van grote afstand, zei ze bij het uitzwaaien. Dat deed ik braaf maar daarop zie je nauwelijks meer dat er zo’n leuk mens in de deuropening staat. Onze dochters zijn een kwart eeuw met elkaar bevriend en dat schept automatisch een band. Vanmorgen ging ik bij haar op de koffie en kreeg als lunch erwtensoep met roggebrood. Zó lekker en zó Hollandsch, daar heb ik enorm van zitten genieten. En samen maar kwebbelen, natuurlijk. Net zoals bij onze dochters, vallen er geen stiltes als we samen zijn. Ze vergeeft me vast wel dat ik haar toch een beetje dichterbij heb gehaald.

Coldwater uit Leiden

Nou had ik het plan om van de Vermeertoren in Delft een foto te maken. Daarin is onze huisartsenpost gehuisvest en wij haalden er onze jaarlijkse griepprik. Maar de verkeerssituatie was dermate rommelig, dat het er niet van kwam. Aansluitend deden we nog wat boodschappen in een overdekt winkelcentrum. Ook al niet een uitgelezen plek voor een mooie prent. En toen we thuis waren rond half vijf, zette de schemering al in. Gelukkig had ik rond het middaguur wel geboeid naar de overkant gekeken waar de werkzaamheden aan de oever onverminderd doorgaan. Twee dingen vallen me vandaag op: ten eerste ben ik kennelijk nog niet helemaal gewend aan de wintertijd. Ten tweede: leuke naam heeft het schip dat zand kwam brengen.

Klagen

‘Ze’ hebben aan de rand van dit fraaie plantsoen drie knalgele borden geplaatst om automobilisten die hier hun kinderen afleveren op school, tot spoed te manen. Kiss en ride heet dat. En dat is lelijk. Zó lelijk, dat ik het niet eens wil laten zien. Ik heb het over de borden hè, niet over het kussen. Behalve een basisschool zijn er op de Nieuwe Plantage een aantal gezinsvervangende tehuizen waar ’s morgens en ’s avonds busjes stoppen om mensen naar hun werk te brengen of weer thuis af te leveren. Nou kan ik me voorstellen dat buurtbewoners hebben geklaagd over de overlast die dit geeft maar of ze nou zo gelukkig zijn met drie afzichtelijk gele borden? Ik kan het me niet voorstellen.

Herfstkleuren

Gisteren was het een dag bij uitstek om er in de natuur op uit te gaan. En omdat er in mijn foto-archief weinig herfstigs valt te bekennen was het meteen een mooie aanleiding wat sfeerplaatjes te maken voor mijn maandagse stuureenfoto bijdrage. Dus fotografeerde ik fraaie landschapen, schitterende bomen en rustieke slootkanten. Dat alles ook nog eens overgoten door prachtig zonlicht. Maar om goed te laten zien op welke kleurnuances we in dit jaargetijde getrakteerd worden, dook ik gewoon met camera en al de boom in.

Pet

En weg is ze. Dochter Fleur deed vandaag mee met de Dobbe-loop in Nootdorp. Over het algemeen rent ze gewoon voor zichzelf, af en toe schrijft ze zich in voor een sponsorloop. Ook kleindochters Isabel en Juliët deden mee aan een kinderloop. Ze hadden er zichtbaar plezier in dus wie weet is het jong geleerd, oud gedaan voor hen van toepassing. Omdat het loopparcours vlak bij de Delftse Hout was, konden wij de polderwandeling met ontbijt erna, mooi combineren met het aanmoedigen van al die sportievelingen. Fleur is te herkennen aan een signaalgeel shirt en witte pet. Ik neem mijn petje graag voor haar af.

Melone

Veel smaak zit er eigenlijk niet meer aan maar toch besluiten we dit mini-meloentje heerlijk te vinden. Hij komt nog uit de Caldeser moestuin waar ie een dag voor ons vertrek geoogst werd. Samen met een paar flespompoenen, ook al in klein formaat, reisden de laatste vruchten des velds met ons mee van de berg naar het bovenhuis. Die pompoenen worden tot soep verwerkt en als dat eenmaal is gebeurd, zal Italië langzaam uit ons systeem verdwijnen en worden we heel Hollands. Gaan we eens denken aan gevulde speculaas, pepernoten en chocoladeletters. Na een weekje in Nederland begin ik weer te aarden hier.

Hagenezen

Wie op de Haagse Markt loopt, waant zich in een ver buitenland. De sfeer is internationaal, het aanbod van exotische producten is groot. We genoten van de geuren en kleuren. En van de mensen waaronder natuurlijk ook de onvervalste Hagenezen. In feite was ik op zoek naar bekledingstof voor een paar kringloopstoelen maar slaagde helaas niet. Natuurlijk gingen we wel met vers fruit, groenten, noten en olijven naar huis. Mijn allerlaatste gastblog voor Ciao Tutti is inmiddels gepubliceerd. Klik of kijk in de zwarte balk onder de kopfoto. Alle aspecten van ons Italiaanse leven waren er wel zo’n beetje aan de orde geweest. Binnenkort start ik een nieuw samenwerkingsrubriekje op dit blog, daarover binnenkort meer. Ook mijn stoelenproject komt hier vast nog wel voorbij. Ik borrel en bruis van de plannen maar probeer ook mijn teksten rond de honderd woorden te houden. Vandaag is me dat dus niet gelukt.

Verjaardag

Alsof ze hun kleding hebben afgestemd op de kleuren van de bank, zo lijkt het wel. Mijn vader is vandaag 93 jaar geworden en dat werd gevierd in hetzelfde restaurant als bij mijn moeders verjaardag in augustus. Verschil is dat we toen nog heerlijk buiten konden zitten. Het sfeertje was even vrolijk al zien die lege tafels er misschien nog wat vreemd uit. Neem maar van me aan dat even later koffie en heerlijk gebak geserveerd werd. Gevolgd door een glaasje en wat lekkers. Feestjes moet je blijven maken en mijn leuke ouders geven daar nog steeds voldoende aanleiding toe.