Na de regen

Wat we bij mooi weer doen? Naar buiten hollen en lekker verder gaan met waar we gebleven waren. Het voordeel van regen is dat onkruid makkelijk loslaat. In mijn hand heb ik de gele klaver. Met één ruk trek ik een heel boeketje los, zo’n lekker gevoel!

Ander voordeel van alle nattigheid van de laatste tijd is dat we gevaarloos veel tuinafval kunnen verbranden. Denk vooral aan alle losse dooie sprieten van de brem. De auto halen we even weg, de tuinslang ligt ook klaar en hup…de fik erin.

Het weer is hier dit voorjaar vergelijkbaar met dat in NL en ook in Frankrijk, zo lees ik hier en daar. Onstabiel, beetje te fris maar gelukkig ook met zonnige dagen. En die dagen weten we nuttig maar ook heel aangenaam te besteden. Met een steeds netter erf en met nog steeds een blauwe regen die voor een prachtig confettitapijt zorgt.

Gebak, confetti en geopend hart

Nee hoor. We doen er niets aan. Wij vieren feest omdat de zon weer schijnt en de temperatuur ineens weer 17 graden is. Het heeft zo’n beetje de hele week geregend. Dus pakken we graag de draad op en snoeien de brem verder en plukken weer onkruid. Nou ja, een taartje bij de thee vanmiddag kan er wel van af. Het oranje ondergrondje vond ik in de lappenkist. De feestelijke confetti is uit zichzelf vanuit de blauwe regen de rieten stoel in gewaaid.

En dat geopende hart? Dat slaat op de madeliefjes. Die hebben een week staan bibberen met geknakte kopjes en gesloten bloem. Nu richten ze zich weer naar de zon. Net als wij.

Over koekoek en hagedis

Mijn tactiek dit jaar is om nou eens niet direct onkruid te wieden en op te ruimen maar eerst te planten en te zaaien. Dat laatste heeft gewoon voorrang. De aardbei-afleggers die overwinterd hebben in potjes zijn vandaag allemaal in hoge plantbakken gezet. Om hazen te ontmoedigen er van te eten, om zelf wat minder te hoeven bukken en om verwildering in de volle grond wat minder kans te geven. Zodra het gebied er wat netter uitziet, zal ik nog eens een overzichtsfoto plaatsen. Vandaag laat ik de bloeiende rozemarijn en een eerste aardbei zien.

We horen de koekoek en zien hagedissen zich opwarmen op het terras. Alles komt weer tot leven. De eerste citroenvlinder is gesignaleerd maar ook een verse horde mieren die het voorzien hebben op een houten architraaf boven het keukenraam. De wijnboer brouwt een mengsel van koffiedik, kruidnagel, citroen en wat zeep met water en spuit dat in de mierenkier. In de hoop dat het peloton rechtsomkeert maakt. Het is zaterdagmiddag en ik neem de rest van de dag vrij van werkzaamheden. Ga met een boek onder de pergola zitten waar de blauwe regen zich opmaakt voor nog meer voorjaarsgeluk.

Nippertje

We zijn net op tijd in Caldese terug om te genieten van de blauwe regen. De bovenste foto maakte ik in Delft en daar is goed te zien dat de wisteria op het kale hout bloeit. Zodra er blad tevoorschijn komt, beginnen de trossen enigszins te verwelken.

Van dichtbij is dat nog beter te zien, ook aan de confetti die op het terras is beland. De geur is overweldigend en het gezoem van insecten luid en duidelijk. We kwamen gisteravond in de stromende regen aan en de verwachting voor de komende dagen belooft nog meer. Het land is blij met zoveel hemelwater en wij op onze beurt zijn blij met het feit dat de verwachting ook wel eens anders uitpakt en de zon gewoon schijnt.

Eenzame anemoon

Beneden onder de pergola is nog niet veel te zien van de eerste bloemen in de Wisteria, de blauwe regen. Maar bij geopend slaapkamerraam wél. Het gaat nog niet zo snel als ik zou willen maar het begin is er.

Tussen de voegen van het terras en de buitenmuur staat deze spontane leukerd. Ik weet niet was het is. Mijn plantsnap-app heb ik verwijderd, die had het vaker mis dan juist. Voorlopig mag dit blijven staan onder de noemer stoepgroen. De wijnboer wees me op deze eenzame anemoon die hij tijdens zijn maaiwerk aantrof. Afgeknipt en in vaasje gezet, natuurlijk. Ik zag gisteravond bij mijn favoriete tv programma Binnenste Buiten dat wilde anemoontjes hun zaadjes verspreiden als de bloem volledig is ingedroogd. Zodra dit bloemetje begint te kwijnen, zal ik hem voorzichtig in laten drogen, hopelijk levert dat volgend jaar wat minder eenzaamheid op.

Zeg het met bloemen

Het zal nog wel loslopen met die bloemenpracht in Spello, dacht ik. Het is nog niet de tijd voor geraniums, margrietjes, petunia’s en begonia’s. Maar de bewoners van dit mooie middeleeuwse plaatsje doen er toch alles aan om hun imago waar te maken.

Dus liepen we verlekkerd door de straten en stonden stil bij elk doorkijkje. Nou ja, ik vooral. Kijk wat ik hier op een traptrede voor een huis zag liggen. Goudsbloemen en blauweregen liggen te drogen. Spello is namelijk wereldvermaard om het bloementapijt (infiorate) dat ter gelegenheid van Corpus Christi voor één dag de straten siert. Als je daar meer over wil lezen en vooral zien, klik dan even hier. De foto van het bloemtapijt komt ook van Ciao Tutti, hét Nederlandstalige platform met informatie over Italië. Zeer aan te bevelen.

Zelfs eenvoudige en stenige hoekjes worden met groen versierd. De kleurenpracht zal over een maand of twee veel uitbundiger zijn maar voorlopig hebben we weer een hoop ogenvreugd beleefd.

Spectaculair

We kijken het liefst de blauwe regen in bloei. Ik vind het de allermooiste bloeier maar we waren drie jaar op rij niet op het juiste moment in Caldese om dit fraais te aanschouwen. Vandaar het ongeduld. De esdoorn waarop we uitkijken vanuit de woonkeuken, wordt weer druk bezocht door een paar kwikstaartjes en roodborsttapuiten. Die laatsten nestelen laag bij de grond, de kwikjes gaan vast weer gebruik maken van het ietwat gammele nestkastje in de boom. We houden het scherp in de gaten.

De kersenboom begint ook zijn bloesem te vertonen maar om die te zien moeten we echt het huis uitlopen. Nee, dan het bestuderen van de familie Hop, dat kunnen we ook vanuit de keuken. Dat scharrelt hier op het erf met die feestkuiven van ze, ongelooflijk. Maar reuze schuw. Dus een foto maken lukt me niet. Gelukkig hebben we dan het wereldwijde web nog.

Zelfs bij dit wisselvallige weer hebben we volop mooie natuurbeelden om te bekijken. Desnoods van achter het glas van het keukenraam.

Zij wist het en wij wisten het ook

Wat zou het heerlijk zijn als de blauwe regen nog in bloei is, had ik menigmaal gedacht de laatste weken. En ja hoor, in volle pracht. Toch werd de vreugde daarover getemperd door het bericht van overlijden van een dierbare vriendin. In februari lunchten we samen met onze dochters. Ze was al lange tijd ziek en leefde in bonustijd, zoals ze het zelf noemde. Van een nieuwe afspraak kwam het niet meer. We hadden toen alle vier het gevoel dat de tijd haar snel begon in te halen. Toch was ons samenzijn nog reuze gezellig, kon alles worden benoemd en namen we hartelijk afscheid van elkaar. Daarna had ik alleen nog via de app contact. Ze werd gedurende al die jaren en zeker ook in haar laatste weken gesteund en liefdevol omringd door man, kinderen en kleinkinderen. Wat zal ze door velen gemist worden.

Hartekreet

Het lijkt net of het vrouwtje van de bovenste foto de tekst daaronder leest. Het beeld van de vrouw die zo mismoedig naar beneden staart zag ik in maart in Gorinchem. Ze zit tussen de kale stammen van een blauwe regen (?) en kijkt eigenlijk door een glazen dak naar het daar onderliggende terras. De foto zat nog in mijn archief en combineert wel lekker met de kreet die ik van de week tegenkwam bij Molen de Roos in Delft. Ik maak er mijn nieuwe lijfspreuk van:

Haar haren werden grijs

ze kreeg overal rimpels

maar haar hart bleef jong

Onkruid bestaat niet

De blauwe regen heeft uitbundig gebloeid én meters gemaakt tijdens onze afwezigheid. Zijn slierten hingen bijna op de grond. Willen we in de schaduw onder de pergola kunnen zitten, en dat willen we af en toe, dan moest er grondig gesnoeid. De wijnboer neemt altijd de hoge werkzaamheden voor zijn rekening en meteen maandag werd de klus aangepakt. Ik doe het laag bij de grondse werk en trek de leukste bloemen uit het grind. Want onkruid bestaat niet, het zijn bloemen en planten op de verkeerde plek. Ik kon het niet laten er een boeket van te maken. De bank werd weer naar buiten gesleept en hier zijg ik dus neer als ik daar even behoefte aan heb. Lekker plekkie hè?