Onkruid bestaat niet

De blauwe regen heeft uitbundig gebloeid én meters gemaakt tijdens onze afwezigheid. Zijn slierten hingen bijna op de grond. Willen we in de schaduw onder de pergola kunnen zitten, en dat willen we af en toe, dan moest er grondig gesnoeid. De wijnboer neemt altijd de hoge werkzaamheden voor zijn rekening en meteen maandag werd de klus aangepakt. Ik doe het laag bij de grondse werk en trek de leukste bloemen uit het grind. Want onkruid bestaat niet, het zijn bloemen en planten op de verkeerde plek. Ik kon het niet laten er een boeket van te maken. De bank werd weer naar buiten gesleept en hier zijg ik dus neer als ik daar even behoefte aan heb. Lekker plekkie hè?

Van de bloemen en de bijen

De blauwe regen is volop in bloei. Het gonst en zoemt er van de hommels en bijen. Rust om te gaan zitten hebben we natuurlijk niet, dat deden we al twee dagen in de auto. Gelukkig is er altijd veel te doen dus hijsen we ons in de werkkleren en snoeien en ruimen, We verwonderen ons opnieuw over wat de natuur voor ons in petto heeft.

Het grasveld is een madelievenweelde. Niet de bedoeling maar wel vrolijk.

De paardebloem doet ook mee maar op bescheiden schaal.

En onder de kersenboom doen alleen de tulpen nog hun best. Die mogen dan ook elk jaar op de foto. Ach zo’n eerste dag, er valt nog weinig te vertellen. Hij volgde op een maanbeschenen nacht maar daar hebben we weing van gemerkt. In de stilte van de Umbrische heuvels, sliepen we als rozen.

Twee kanten

We delen het kluswerk op in projecten. De projecten sauna-in-elkaar-zetten  en trap-naar-wijngaard-schonen zijn al succesvol afgerond. Aan de ene kant van het terrein ziet het er netjes uit en bloeit en geurt de blauwe regen. Aan de andere kant wordt gesleurd met oude bremstruiken. Daar knettert het vuur en geurt het naar verbrand hout en eerlijk mannenzweet. Deze werkweek is nu al een succes en we zijn nog maar net begonnen.