Blues in de middeleeuwen

Kinderverdriet is van alle tijden. Dat bleek toen dit kleine ventje door zijn vader getroost moest worden. Midden in de drukte van de middeleeuwse markt zat hij gisteravond met gebogen hoofd een beetje zachtjes voor zich uit te huilen. Maar er werd geduldig en serieus naar hem geluisterd en het kwam vast weer helemaal goed. Al zagen wij dat niet, afgeleid als we al weer waren door de rest van de omgeving.

De wijnbouwers uit het nabijgelegen Semonte kregen extra veel aandacht van de wijnmakers in wiens gezelschap ik verkeerde. Met onze vrienden hadden we eerder op de avond onmisbare attributen voor een goede productie uitgewisseld. Daar kom ik tijdens de oogst nog op terug. Voorlopig liepen we hier met z’n viertjes ons weer eens te vergapen aan de oude tijden die nog lang niet vervlogen zijn. 

Na een snelle maar zeer smakelijke hap woonden we een concert bij in een ommuurde kloosterhof. Het heette een Blues Concert te zijn maar het was meer  een rockband die optrad. Al moet gezegd dat de leider, Maurizio Gionni Grasso, een geweldige bluesgitarist is.

Na afloop aten we een ijsje in het nog steeds bruisende Gubbio en reden na twaalf uur richting onze berg bij een buitentemperatuur van 26 graden. Dat soort zomeravonden, daar krijg je niet snel genoeg van.

Gubbio express

Terwijl de opa uit ons gezelschap de kaartjes koopt, zitten de oma en haar twee kleindochters op de trappen in de schaduw te wachten. We hadden nooit verwacht dat we zelf óóit in dat toeristische treintje zouden stappen. Maar ja. Zo af en toe een uitstapje maken hoort er wel bij in de vakantie en de enorm hoge temperaturen leggen beperkingen op.  Dus daar gingen we. Het treintje vertrok, geheel in de Italiaanse traditie, een half uur te laat. We maakten een leuk ritje en voor wie voor het eerst in Gubbio komt en zelf geen zin heeft alle smalle straten met hoogteverschillen te nemen, biedt het een aardige kennismaking met de stad en zijn historie. Een reis door 3000 jaar, aldus de folder. Gelukkig mochten wij na veertig minuten weer uitstappen. 

Even snel de was wegwerken

Vanwege een gastenwissel lijken we vandaag net twee mieren. Ik zou het van bovenaf gefilmd willen zien en dan in versneld tempo afgedraaid. De was droogt waar je bij staat. Niet dát we er bij gaan staan, hoor. Tussen de wassen door, doen we boodschappen, halen onkruid weg en bereiden alvast het eten voor. Als straks luid toeterend een auto ons terrein oprijdt, zijn we er weer helemaal klaar voor. Dan zijn onze bezwete ruggen weer schoongespoeld, ligt het kinderspeelgoed klaar en doen we zoveel mogelijk mee met de vakantievierders.

Hele velden

Elk jaar raak ik weer in vervoering bij velden vol met zonnebloemen. En ook al liet ik ze afgelopen week al zien in een vaas, niets kan op tegen een akker waar ze in het gelid staan met die vrolijke koppies. Het was heet en uitgestorven op het weggetje waar ze links hoog en rechts wat lager zijn geplant. Nou ja…vrijwel uitgestorven.

Maar het beoogde effect komt op een foto niet over. Jullie moeten het toch maar doen met mijn vaststelling dat je ter plaatse het meest geniet. 

Landerig

De toeristen blijven weg uit Umbria. Dat horen we voortdurend zeggen door restauranteigenaren, winkeliers en door mensen die vakantiehuizen verhuren. De oorzaak zouden de aardbevingen van vorig jaar zijn. Het is inderdaad niet druk in de stad. De gemeente Gubbio doet er veel aan om het aantrekkelijk te maken en organiseert van alles. Vandaag was er een antiekmarkt in het centrum.

De foto’s maakte ik rond drie uur en dan zit Italië nog aan de pranzo. Mogelijk wordt het later in de middag en in de vroege avond nog drukker. Wij hebben vanaf morgen weer gasten. Aan ons zal de verminderde toeloop niet liggen.

Maar of hij er nou veel zin in heeft?

Bloesjes

Het blijft een attractie voor veel mensen; de markt van Gubbio. Vooral vrouwen vinden het leuk om langs alle kleding-en schoenenkramen te lopen. Zelf heb ik zo mijn favorieten en bij mijn Marokkaans-Italiaanse vriendin slaagde ik vandaag voor twee linnen bloesjes waar ik al een tijd naar op zoek was. Mijn schoonzusje ging met tassen vol naar huis en de wijnboer en zijn broer kochten elk een sportief vest. Omdat mijn loopvermogen, of beter gezegd mijn slentervermogen, niet al te groot is, zeeg ik neer op een schaduwrijke plek.  Omringd door aankopen. Ik hoef niet zo nodig op de foto maar het was vast een herkenbaar beeld voor velen geweest.

Zomaar een zomeravond

Het was warm en feestelijk gisteravond in Gubbio. Op vijf verschillende plaatsen was levende muziek te beluisteren en er stond ook nog ergens een dj veel te hard zijn best te doen.  Letterlijk.  We vonden een rustige plek op een beboomd terras en aten met z’n viertjes de vrijdagavond pizza. Daarna wandelden we nog even door de stad. We kwamen terecht op een plein waar een buurtfeest plaats vond en de lange tafels getuigden van de gezamenlijke maaltijd. Kleine plukjes mensen zaten er nog te praten, een paar spelende meisjes wilde wel even poseren.  Kleine kinderen lagen te slapen in hun buggy.  Zo’n intense zomeravond waarvan iedereen genoot en de foto’s vaag blijven.