Verschil moet er zijn

Het wonen in twee landen maakt dat we voortdurend vergelijken. ‘Typisch Italiaans’ zeggen we dan. Of ‘echt Hollands’. Ik hou van allebei. Van de charme van gevels waarin de geschiedenis én de electriciteitsdraden zo zichtbaar zijn. De grove stenen, de luiken; onmiskenbaar voor onze middeleeuwse stad hier in het hart van Italië.

Een fraai contrast met deze Nederlandse gevel. Hier heerlijk ouderwetse gordijnen in een raamkozijn dat strak in de lak zit. In beide huizen zou ik graag binnen willen kijken.

En dat is nou het leuke van bijvoorbeeld een programma als Binnenste Buiten. Daar wordt je als kijker meegenomen in diverse huizen. De eigenaren stappen trots rond en vertellen wat hen bewoog bij het inrichten. Vaak verrassend. Of ik het nou mooi vind of niet, als er een ziel in zit, ben ik dik tevreden. Helaas is het programma aan zijn zomerstop toe. Op 2 september zit ik klaar voor het volgende seizoen.

Feest, feest, feest

Daar gaan we, richting het centrale plein waar, op een groot scherm, de feestelijkheden te volgen zijn. Drie enorme kandelaren met elk een heilige op de top, worden ceremoniëel de stad door gedragen. Het is de naamdag van sint Ubaldo, patroonheilige van Gubbio en iedereen viert feest. Ik laat de beelden voor zich spreken want onder het kopje Ciao Tutti (hoofdstuk 12) schreef ik al eens eerder uitgebreid hoe wij dit feest hier eravren. .

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Richting het feest

Gubbio versiert zich in de aanloop naar het feest van St. Ubaldo, de patroonheilige van de stad. Woensdag is het zijn naamdag en worden traditiegetrouw drie enorme kandelaars door de stad gedragen en tenslotte in een soort race weer naar de basiliek teruggebracht hoog boven op de Monte Ingino.

De gasten die hier gisteravond arriveerden, hebben al heel wat keer van onze logeeraccomodatie gebruik gemaakt maar nog niet eerder waren ze hier op 15 mei. Dus gaan we ons gezamenlijk in de feestelijkheden storten en hopen we op droog weer, al zijn de voorspellingen niet al te hoopgevend.

Ach, weer of geen weer, het feest gaat door en wij gaan kijken. Bij de winkels zien we al regenjacks uitgestald en de kinderen uit de stad zal het ook niet aan niets ontbreken. We hebben er zin in met z’n allen.

Geel in de hoofdrol

Nog even een foto van gisteravond toen twee trotse meisjes het resultaat lieten zien van de zelfgemaakte pasta die hier te drogen hangt. De gerechten zoals ze op ons bord terecht kwamen, staan op FaceBook onder mijn blog van gisteren, voor wie dat graag wil zien. Ik kan er aan toevoegen dat we echt heerlijk hebben gegeten.

Vandaag is het zonnig. Gelukkig. We hebben uitgebreid over de weekmarkt van Gubbio gelopen, waar ik dit rek met zonnig gele kleding zag. De kratten vol jonge ganzen wekten zowel vertedering als een lichte afschuw vanwege het opeengepakt zitten.

Straks wordt er nog een wandeling gemaakt vanaf de Basiliek boven op de Monte Ingino naar beneden, het centrum van Gubbio. De vakantievierders vermaken zich uitstekend en wij met hen.

Ander decor

In Delft zijn het foto’s van de polderwandeling die vrijwel wekelijks op mijn zondagse blog verschijnen. Hier in Umbria zullen het vaak beelden uit Gubbio zijn omdat we daar aan de pranzo (luch) gaan.

• 

Met tweede Paasdag en Bevrijdingsdag in één week, hadden heel wat Italianen er een vakantieweek van gemaakt en dat was te merken in de stad. Toch zag ik kans twee foto’s te nemen zonder mensen erop.

Bij de fontein ‘del Bargello’ wordt men geacht drie maal een rondje te lopen om niet voor gek verklaard te worden. Dat hebben de kleindochters uiteraard gedaan. In het gelijknamige restaurant er pal tegenover gebruikten wij de middagmaaltijd. Dat was heerlijk, erg gezellig en zorgde ervoor dat we voldaan huiswaarts keerden. In de regen, dat wel.

Zingend feesten

Aan het eind van een dag hard werken, hadden we gistermiddag zin om nog even de stad in te gaan. Eens kijken of er nog wat te beleven viel op de Italiaanse Bevrijdingsdag. Het was gezellig druk en de terassen zaten vol. Zó vol dat wij ons behielpen met een ijsje.

Ergens uit één van de smalle straten hoorden we gezang komen. Dus daar op af. Het was er een vrolijke bedoening. Lege tafels, lege wijnkaraffen. Gezien de vaandels die er hingen, moet dit wel één van voorstadia zijn van het feest van Ubaldo op 15 mei. Ik kom daar beslist tegen die tijd op terug.

Er waren ook nogal wat jeugdige voetbalteams die zingend door de straten trokken. Kortom een vrolijke bende daar in Gubbio. Datzelfde geldt voor ons in Caldese, waar vandaag gasten zijn gearriveerd. Ook daar kom ik op terug. Morgen al.

Wie wil er nog een ei?

Uit de verte hadden we al wel naar de buren gezwaaid maar vanmorgen gingen we even op de koffie, haalden de post op en overhandigden wat kleine presentjes waaronder stroopwafels. Daar maken we de buurfamilie jaar na jaar blij mee. Ons uiteindelijke doel was de supermarkt. Morgen is het de dag van de Republiek en zijn de winkels gesloten. Dus deden we voor een paar dagen boodschappen. De paaseieren, nu voor de helft van de prijs, lieten we ongemoeid. Goed hè? Lees medeblogster Els en jullie zullen begrijpen waarom ik ze op de foto zette. Op de terugweg maakte is nog twee landschapfoto’s. De zon is teruggekeerd en in de tuin ligt nog werk op ons te wachten. Dusss.