Smaakvolle ronde

Even koffie drinken bij Illy. Een foto maken vanaf mijn zitplaats op het terras. Het liefst met een scooter in beeld.

Me oriënteren op een nieuwe handtas en het daarbij laten. Een short voor de wijnboer scoren bij een graaiatafel. En tenslotte naar de groentenkraam. 

Voor € 2,60 mocht dit mee naar huis, waar ik het even op de keukentafel uitstalde.

We lunchen met caprese en focaccia.  Ons Italiaanse leven op een doodnormale markt-dinsdag.  Ter geruststelling: van zeven tot negen werd er gewerkt in de wijngaard en van vier tot zeven uur vanavond elders op het erf.

Advertenties

Koelte

Laten we tijdens de pranzo op het beschaduwde terras gaan zitten van het Antieke Fornuis, zeiden we tegen elkaar. Dat overigens All’ Antico Frantoio heet ( Bij de antieke pers) maar in ons spraakgebruik tot fornuis is getransformeerd. Dit terzijde.

Daar zat geen kip. Logisch. Veel te warm. De bezoekers van dit etablissement worden zó naar binnen gelokt. Vertalen is niet nodig, toch?

Dus schoven we de koele kelder in. Waar het eten altijd goed is, de bediening uiterst vriendelijk, de eigenaar altijd een praatje met ons maakt en de stoelen behoorlijk belabberd zijn. Maar ja, je kan niet alles hebben.

Graven in lagen

We wonen in een agrarisch gebied met ook wat kleinschalige bedrijvigheid. Opvallend beeld in de omgeving is de cementfabriek. Even buiten de stad staat deze kolos waar  vrachtauto’s af en aan rijden. Een stuk verderop, langs een smalle bergweg richting Fano, zie je waar de grondstof vandaan komt.

Ik moest de foto’s vanuit een rijdende auto maken. Maar je ziet goed hoe de bergen uit diverse lagen zijn opgebouwd en dus ook afgegraven worden. Nergens op hun site heb ik kunnen achterhalen hoeveel mensen er werken maar dat de fabriek belangrijk is voor de economie van Gubbio, staat wel vast. En wat betreft bouwvolume is het zéker de grootste werkgever.

Midzomerfeest

Zou er wat te beleven zijn in de stad? Het is de feestdag van sint Johannes en daaraan gekoppeld zijn ook de Midzomerfeesten. Het verhaal gaat dat Italiaanse vrouwen op de avond van de 23e een bad nemen waarin bloemblaadjes drijven. We zagen gisteren wel enkele mensen op onze berg de bloemetjes van de brem in een mandje stoppen. De symboliek van reinigen op de geboortedag van Johannes de Doper ligt voor hand. Maar ik durfde het de bergburen toch niet te vragen. Hoe dan ook; er was vandaag weinig te beleven, gezien bovenstaande foto’s.

Tja, er was markt met het gebruikelijke aanbod. Niet om over naar huis te schrijven. Nee, dan deze twee. We kwamen ze tegen op weg naar huis.  Dáár ben ik even voor omgereden.

Te geef

Ik dacht: als die schaal in de antiekkraam nog niet verkocht is als ik hier op de terugweg langskom, is ie voor mij. En hij stond er nog. Mevrouw deed er een krant omheen en meneer scheurde een plastic tasje voor me van de rol. Maar dat sloeg ik uiteraard af vanwege  ‘no plastica per me’. ‘Complimenti’ vervolgde de man zonder enige ironie. En stak een betoog af over plasticsoep en oceanen. Toen ik aanstalten maakte verder te lopen werd ik door die leukerd ook gewezen op de mooie kleur van mijn bloesje dat me zo goed stond. En dat alles voor maar één euro!

Dit serviesgoed breng ik in NL naar Wempe & Wempe. Ooit opgericht door twee zusjes van me. Een winkel vol tweedehands serviesgoed waar vast liefhebbers te vinden zijn voor de nooit gebruikte onderdelen van ons ontbijtservies. Zo raken mijn kasten toch leger en leger.

Op en onderaan de berg

Zodra we er op uittrekken, gaat mijn camera mee. Maar als we de berg af rijden voor de boodschappen, laat ik het ding thuis. Toch zie ik vaak situaties die best een foto waard zijn. Die laat ik jullie vandaag graag zien. Bij de bovenste foto rijden we op het lage deel van de berg en zijn we bijna beneden.

En dit is het uitzicht bij een van de milieupunten waar we vuilnis lossen. En dan die laatste foto. Ik was er al zo vaak langs gereden en telkens geroerd door de zorgzame liefde voor een autootje. Geen idee of deze Fiat ooit van zijn plaats komt. Aandoenlijk toch?

. 

 

Plastic

We hadden wat uit te leggen bij de marktkraam toen we het plastic tasje niet aannamen en we de twee zojuist aangeschafte broeken gewoon in mijn handtas propten. Het  gebruik van plastic tassen is hier nog enorm. Het is sowieso, óók in NL, best lastig om altijd en overal plastic verpakkingen af te slaan.  Het afvoeren van plastic in een plastic vuilniszak ! vormt vaak in volume onze grootste worp in de daarvoor bestemde container. Maar goed, we zijn ons ervan bewust dat het minder moet en kan. Voor groenten en fruit zit standaard dit net in onze boodschappentas. We doen ons best.