IJs bij de pater

Padre Pio is een volksheilige. Sinds een jaar of tien heeft hij ook een beeld in Gubbio (klik) . Een tijdlang was de sokkel, waarop bloemen staan, een beetje verwaarloosd maar kennelijk zijn er weer mensen die serieus werk maken van het netjes houden van zijn omgeving. Er hangen rozenkransen aan zijn hand, waar ook bloedsporen te zien zijn van de stigmata die hij, in navolging van de kruisiging van Jezus aan handen en voeten zou hebben gehad. Hij droeg altijd handschoenen, hield zijn voeten bedekt en na zijn dood waren die wonden spontaan geheeld. Men noemt dat een wonder. Ik denk er het mijne van.

Maar goed, hij vond het prima dat we op een naast gelegen bankje een ijsje aten. Ik voor het eerst dit jaar. Ben niet zo’n ijs-eter. Maar toen ik zag dat er vijgen-notenijs beschikbaar was, ben ik overstag gegaan. Ik denk dat het niet mijn láátste ijsje van dit jaar was.

Inmiddels zijn we weer geteleporteerd naar NL, waar vandaag de grote familiepicknick wordt gehouden. Kom ik morgen over te schrijven.

Boven op de berg

Hoewel we er ieder jaar wel een keer komen, verveelt het nooit om even de Basiliek van de Heilige Ubaldo binnen te gaan. De bisschop die rond 1100 hier woonde en werkte en de patroonheillige van Gubbio is. Aan de vooravond van zijn naamdag is hier het beroemde Festa dei Ceri, waarover ik vrijwel elk jaar op 15 mei schrijf.

Het is natuurlijk wonderbaarlijk dat zijn lichaam vrijwel in tact is gebleven en in de gouden schrijn boven het altaar ligt. Dat zijn invloed nog steeds groot is, bewijzen deze briefjes die in de kerk bijeen gebracht worden waarop ‘onze gebeden aan Jezus, Maria en Ubaldo’ worden geschreven. Het bloemstuk heeft de kleuren blauw, geel en rood en ook de wapens op het altaarkleed herinneren ons nog aan het onlangs gehouden feest.

Na afloop aten we een broodje in de nabijgelegen snackbar met uitzicht op de stad. Dan zie je pas hoe dicht bij de hemel Ubaldo levend wordt gehouden.

Avondstilte

Avondstilte overal

Aan de beek de nachtegaal

Zingt er zijn zangen

Vol verlangen

Door het dal

tekst Thomas Laub 1852-1927

Door de ogen van anderen

Het kleine parkje laaggelegen in de stad wordt op dinsdag altijd omsingeld door marktkramen. We slenterden er even doorheen nadat we met z’n vieren de markt bezochten en koffie hadden gedronken.

Recentelijk is de boel gerenoveerd, kwam er nieuwe aanplant en werd de vijver bij de begroeide fontein geschoond. Het ziet er allemaal weer een stuk aantrekkelijker uit. Omdat we in het gezelschap zijn van vakantievierders, komen we zelf ook een beetje in die sfeer en bekijken we dit deel van de stad weer eens wat beter. Ik moet zeggen: dat bevalt prima.

Doopfeest

In het restaurant waar we de zondagmiddagpranzo gebruikten, was een groot gezelschap dat een doopfeest vierde. De tafels waren overdadig versierd, er zaten zeker zeventig mensen bijeen en Giorgia, om wie het feest draaide, ging van hand tot hand. Wat kunnen Italianen dat toch goed met z’n allen. Tussen de gangen door wordt er wat heen en weer gedrenteld, men trekt er echt een hele middag voor uit en iedereen heeft zijn of haar meest feestelijke kleding aangetrokken. Wij aten ook voortreffelijk en hadden bovendien genoeg te zien.

Om te bewijzen dat onze zoon en schoondochter écht de zon meenamen, laat ik hen even zien. Hier bij Faro Rosso zie je Gubbio op de achtergrond. De zon dampt het vocht uit de aarde, de temperatuur is opgelopen tot 21 graden en we maken er een luie zondag van, net als de Italianen met (een klein clubje) familie .

Groot feest in Gubbio

Het beeld van Antonio Abate wordt hier rondgedragen boven op één van de drie kandelaars die vandaag zo’n prominente rol spelen. Omdat ik in Scheveningen in de kerk van Antonius Abt ben gedoopt, sluit ik me gemakshalve maar aan bij deze groep die zich kenmerkt door de zwarte blouses.

Het feest is elk jaar het zelfde en ik wijd er ook altijd wel een blogje aan, klik hier voor het blog van vorig jaar, dan hoef ik het vandaag niet weer allemaal uit te leggen. We ondergaan het altijd in verwondering. Ik heb er deze keer maar wat meer straatfotografie van gemaakt waarbij de mooie middeleeuwse stad wel tot zijn recht komt, lijkt me. En wat vinden jullie van het weer? Daar heeft de patroonheilige van onze stad, sint Ubaldo, vast zijn aandeel in gehad.

Op alles voorbereid

Overal in Gubbio hangen vaandels van de drie heiligen die een rol spelen bij het Festa dei Ceri morgen. Ubaldo, Giorgio en Antonio vertegenwoordigen elk een wijk en ook in de buitengebieden hangen en wapperen de vaandels. Dit is het parkeerterrein van een supermarkt buiten het centrum waar ik even in de auto bleef wachten terwijl de wijnboer door de regen holde om nog wat vergeten boodschappen te kopen.

Gelukkig klaarde het al snel weer op, parkeerden we de auto en liepen het centrum in voor onze zondagse pranzo. We zagen zelfs de zon nog even en met een temperatuur van rond de zestien graden is het redelijk aangenaam. Toch zijn de weerverwachtingen voor morgen niet erg hoopvol en is iedereen op slecht weer voorbereid. We gaan het meemaken.

Achter de wolken

In NL verlustigen we ons aan het fluitenkruid en koolzaad, hier doen we dat met velden vol klaprozen. Ik paste mijn blogkop er al op aan. De dreigende lucht valt ook op, al moet ik zeggen dat we desondanks toch veel buiten kunnen zijn en het redelijk droog houden op een enkele hoosbui na.

De wijnboer is al dagenlang met de bostrimmer de zijkanten van ons aanrijpad aan het schonen. Komende week wordt deze weg weer voorzien van brescia (steentjes) en geëgaliseerd. Heel hard nodig na twintig jaar.

Ik ben meestal bezig met het kleine werk. Deze hoek is weer aan kant, de werkmanden staan er nog. Ook hier zijn de randen weer vrijgemaakt, hebben we maagdenpalm getransplanteerd en ook nog wat phlomis. Ik wil zo graag een volledig begroeide bodem waardoor ongewild groen geen kans meer krijgt.

In het ‘grasveld’ groeit van alles waarvan af en toe ook iets in een vaasje verdwijnt. Deze purperorchis kreeg van mij wat gezelschap van de eenvoudige boterbloem voor een speelser aanzien en een stevig contrast. Als we dan eind van de middag moe maar voldaan aan de grote keukentafel zitten, lacht dit boeketje ons toe.

Variatie op een thema

When in Rome, do as the Romans do. Zo ongeveer deden wij dat gisteren door in een koffiebar te ontbijten. Behalve een cracker met wat jam hadden we geen ontbijtspullen in huis en een cappuccino is inmiddels niet meer weg te denken als dagstarter. Hier staat de wijnboer de bestelling te doen. De dame met het dienblad die even later het bestelde aan tafel kwam brengen, stond daarbij op de voet van de wijnboer en heeft minstens zes keer haar excuses uitgesproken. En de wijnboer maar è niente antwoorden. Let ook even op de kleine vaantjes aan het plafond in de bar. Gubbio maakt zich weer op voor het jaarlijkse spektakel waarop ik zeker nog terug kom.

Zo ziet dus het Italiaanse ontbijt er uit. Deze koffiebar gaat dagelijks om zes uur ’s morgens al open en heeft tevens een bakkerij. Of omgekeerd, de bakker heeft ook een bargedeelte. Hoe dan ook het is daar smullen geblazen. Maar wij kochten geen taart of andere zoetigheid, die brioche was onze traktatie. We deden aansluitend boodschappen en de lunch zag er zó uit omdat er ook nog geen tijd voor broodbakken was geweest. Kan zat minder, toch?

Paus te koop

In Gubbio zijn tal van speciaalwinkels. Vooral die met streekproducten vallen op. Een week na Pasen liggen er nog kuikentjes tussen de broden. Zowel de kuikentjes als de broden zijn niet vers, dat zie je zo, zélfs door de spiegelende etalagetuiten. Er staan veel artikelen waarin truffel is verwerkt en de pastavariant Strangozzi komt ook uit deze streek.

Even verderop is er nog een speciale winkel met souvenir-achtige zaken. Daar zijn ook beelden van heiligen te koop, zoals Sint Ubaldo, de patroonheilige van Gubbio. Ook Franciscus met de wolf en volksheilige Padre Pio zijn vertegenwoordigd. En de Paus dus. Netjes in plastic verpakt zodat zijn witte soutane onbezoedeld blijft.