Gemis

Een collega met wie ik in de loop der jaren bevriend raakte, verloor vorige week haar man. Ze waren pas zeven jaar bij elkaar en vormden een gelukkig stel. Reizen was hun passie, zo hadden ze elkaar ook leren kennen, tijdens een tocht op de Nijl. Hij was een man met een vrolijke en positieve uitstraling. Zo één bij wie je je ogenblikkelijk op je gemak voelt. Zou binnenkort voor het eerst opa worden. Pas 66 jaar en in korte tijd geveld door ziekte. Vorig jaar rond deze tijd deden ze onze berg in Italië aan, op een rondreis door Europa. Nu rest ons slechts de herinnering aan hem en denk ik bij zijn afscheid aan de grote leegte die hij achterlaat bij zijn geliefden.

Advertenties

Tikkie ouderwets

Voor het loshalen van een supermarktwagentje kun je in Città di Castello nog een munt van 500 lire gebruiken. Waarbij ik me afvraag of het bord nou zo oud is of hebben Italianen nog massaal dat soort munten bij de hand?

Twee zusters lopen langs de kerk van de H. Fransiscus in Gubbio. Je ziet hier nog veel religieuzen in habijt. Het doet mij herinneren aan mijn Roomse jeugd. Lang geleden. 

Vanmorgen maakte ik wasmiddel. Een blok Marseille zeep rapsen (80 gram) vijf liter heet water erbij en voor de witte was ook nog een dot soda. Etmaal met rust laten en klaar is Kees. Spotgoedkoop, milieu- en huidvriendelijk.

Seringen op vaas. Beginnen al weer een beetje in te kakken. Ruikt zalig en geeft mij altjd een nostalgisch gevoel.

Festa nazionale

25 April is in Italië de dag van de vrijheid, de bevrijding en de democratie. Veel mensen zijn vrij. We hadden daarom ook eigenlijk een grotere opkomst verwacht vanmorgen bij de kranslegging in Gubbio. De klokken werden geluid en om precies tien uur verscheen een stoet bij het grote monument op het ‘plein van de veertig martelaren’. Onschuldige burgers die in 1944 als represaille voor een partizanenactie werden doodgeschoten en die uiteraard nog elk jaar worden herdacht. En met hen alle andere slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog.

Plechtig en toch enigszins losjes werd de ceremonie verricht. Het volkslied klonk en met de burgemeester in hun midden, liep de stoet verder richting het mausoleum waar de plechtigheid verder werd afgerond.

Wij reden weer naar onze berg. Om in alle vrijheid onkruid weg steken en in de wijngaard te werken.

Voorbeeldgezin

Aan de tafel naast ons zat een uitgeblust stel met twee pukkelige puberdochters te zwijgen. Alle vier gezegend met enorm overgewicht. De meisjes hingen met hun mobieltjes in de hand lusteloos boven de pasta waar ze verveeld uit prikten. De andere tafel die ik in het zicht had, was bevolkt met drie jonge stellen, waarvan er één met dochtertje van ongeveer een jaar. De mannen hadden baarden en opgeschoren kapsels. De dames zagen er vrolijk en verzorgd uit. De schalen gingen rond, het kind ook. Men genoot zichtbaar. Een van de mannen maakte bekend dat zijn vrouw en hij hun eerste kind verwachten. Ze werden emotioneel omhelsd en er werd geproost. En nou hoop ik dat de drie hippe stellen op geen enkel punt een voorbeeld nemen aan het andere stel. Nou ja, het kan zijn dat hun kinderen ook ooit puistjes krijgen. Maar dáár kan ik mee leven.

 

Maanstanden, onkruid en meer

De buren kwamen spontaan even aan gewapperd vanmorgen. Ze hadden nog wat post voor ons. We dronken samen een café en kwamen te praat over de wijnoogst en ons plan eind mei te gaan bottelen. Hou de maankalender in de gaten, was het advies. Bij volle maan,  la luna vecchia (oude maan zegt met hier) krijg je het beste resultaat. Genoteerd. We namen afscheid en de wijnboer en ik porden nog een uurtje onkruid weg. Vervolgens belde ik, zoals elke week, mijn ouders en trokken ons zondagse goed aan voor de pranzo in Gubbio. Waar aan belendende tafels veel te beleven was. Daarover morgen meer.

 

Welkom

‘Bentornato’ zeggen Fausto en Donatella van de bar als we tijdens ons marktbezoek even bij ze langs gaan voor een heerlijke kop koffie. ‘Ciao bella’, zegt de Marrokaanse vrouw van een kledingkraam die altijd zulke fijne katoenen en linnen spullen verkoopt. We worden herkend en welkom geheten. Er lijkt niets veranderd, ons leven herneemt zich volgens het vaste stramien. Een van de weinige kruispunten waar stoplichten stonden, is veranderd in een rotonde. We moeten even zoeken naar een alternatieve oversteekplaats. Maar verder is alles als vanouds. Zelfs in die mooi verzorgde voortuin die we altijd passeren, staat de jaarlijkse lentebode ons toe te lachen.

 

Vriendschapseten

Wat is het toch super gezellig om ook hier vrienden te hebben. Een afspraak voor de zondagmiddagpranzo was snel gemaakt. We ontmoetten elkaar in Gubbio waar we een tafel voor vier hadden gereserveerd in één van onze favoriete restaurants. En hoe gaat dat met goede vrienden? Je bent verheugd elkaar te zien, pakt de draad weer snel op, babbelt bij en wisselt uit. En dat dan ook nog tijdens een smakelijke maaltijd. Een ideale combinatie. Vanmorgen hadden de wijnboer en ik eerst nog wat tuinwerk gedaan. Dat maakt de dag zowel prettig nuttig als zéér aangenaam.

De gisteren aangekondigde ‘moderne mens in middeleeuwse stad’ houden jullie van me tegoed.