Dinsdagroutine

Vorige week zijn we niet naar de markt geweest, dus dat moest er vandaag maar weer eens van komen. Konden we mooi vóór die tijd langs bij de smid omdat we de houten pergola willen vervangen door een metalen. ‘Benvenuti’ riepen Fausto en Donatella toen we bij hen het gebruikelijke koffietje dronken. Binnen het masker op en buiten hangt ie als een soort baard aan je kin, demonsteren hier twee barbezoekers. De markt kwam ons sfeerloos over. De voedselkramen stonden op een ander plein, de leegte en de afstanden zorgden voor een ander beeld dan we gewend zijn. We kochten nog een nieuwe Jasmijn bij de plantenman die we gelukkig ook terugvonden. Toen nog even een ronde door de supermarkt en nu zijn we voor een week weer voorzien en hoeven voorlopig het erf niet af.

Sneeuw

De Koepoortbrug ging juist open toen we er vanmorgen overheen wilden wandelen, dus we veranderden onze route. Vervolgens kwamen we achter een Avalex vuilniswagen terecht en opnieuw sloegen we een andere weg in. Zo kwamen we uiteindelijk op het Doelenplein terecht, waar alle rododendrons in bloei staan. Een waar feestje.

Van onze buren in Gubbio kregen we rond die zelfde tijd bovenstaande foto toegestuurd. Niet ons huis maar het hunne. Een ongerept dik pak sneeuw van een centimeter of twintig! Mooi hoor, daar niet van, Maar het verzoent ons wel heel gemakkelijk met het feit dat we nu in Delft zijn.

Gubbio swingt óók

Als op je entreebewijs staat dat het concert begint om kwart over negen, is dat slechts een indicatie. Wij, stipte Nederlanders, verbazen ons er nog steeds over dat om kwart voor tien het optreden pas begint. Vóór die tijd wordt er ontspannen naar bekenden gezwaaid, babbeltjes gemaakt en rennen de kinderen de stenen trappen op en neer.

De ambassadeur van Zuid Afrika in Rome, de burgemeester van Gubbio, de gitarist van Pink Floyd en Roxy Music, ze maakten gisteravond in dit prachtige Teatro Romano in Gubbio hun opwachting en wij waren erbij. Een filmpje met de muziek en uitleg in het Engels plaats ik op FB.

Dan kan ik hier nog mooi even kwijt dat het fantastisch was om onder de heldere sterrenhemel in deze historische omgeving mee te mogen swingen. Want dat deden we hoor, met zijn allen aan het eind van het concert, vlak voor het podium. Indrukwekkende belevenis vanwege de krachtige inhoud.

Balen en Mijten

Gubbio

Het zijn niet alleen de zonnebloemen die op dit moment beeldbepalend zijn voor het landschap. Goudgele akkers die net gemaaid zijn en enorme strobalen die her en der wachten op transport, zorgen voor het ultieme zomeruiterlijk van onze omgeving. Het is een komen en gaan van landbouwvoertuigen. Ik associeer tractorgeluiden dan ook altijd met de zomer. Heerlijk geluid.

En wat te zeggen van deze ouderwetse mijt of schelf? Op eenvoudig in elkaar gestoken staketsels is een gewas opgetast dat we niet herkennen. Ik zal nog eens teruggaan met mijn ‘plantsnap’. Maar o, wat een charmant gezicht. Alleen jammer van het gele plastic.

Lachen

De aarde lacht in bloemen. Ik las dat ergens op een blog en ik weet werkelijk niet meer waar. Maar alle hulde voor de bedenker van deze zin want het is zó mooi verwoord.

Zowel maandag als dinsdag kreeg ik positieve en optimistische berichten van de vriendinnen die ernstige zorgen kenden. Laten we vandaag maar eens meelachen met de vrolijkste bloemen die ik ken.

Voor je het weet, heb je vrienden

Dit Italiaans Franse stel nodigde ons uit voor de lunch en daardoor verliep deze dag anders dan gepland maar wel heel aangenaam. Ooit stond de man met een vriend en hond op ons erf en dronken we samen koffie. Een paar jaar later nam hij ook zijn vrouw mee. Sindsdien sturen we kerstkaarten naar elkaar vanuit Nancy en Delft.

Toen we elkaar vanmorgen op de markt in Gubbio onverwacht weer tegenkwamen, werden we spontaan uitgenodigd om crescia mee te eten. Dat is typisch Umbrisch brood, gebakken op hete stenen. Op z’n Italiaans gaat dat vergezeld van grote schalen met vlees, kaas en spinazie. Waarna er gegrild vlees, patat en sla op tafel kwam. De zoon en kleinzoon van dit stel, plus een ander echtpaar, ook Italiaans-Frans, vormden de rest van het gezelschap. We hebben ontzettend smakelijk met elkaar zitten koeterwalen. En ik hoef vanavond niet meer te koken.

Niet geslaagd

Met 35 graden is het zaak om de dag rustig door te brengen. We gingen vroeg naar de markt. De wekelijkse markt duurt hier altijd maar een halve dag en bij extreem weer zoals regen en hitte, zijn de marktkooplui vaak om twaalf uur al weer aan het inpakken.

Dat is sneu voor die toeristen die om half twaalf aangeslenterd komen. Behalve karrevrachten verse waar, is er voor iedereen wel wat aantrekkelijks te vinden.

Ik wilde een flodderig jurkje kopen, maar het gebodene was te synthetisch, te gebloemd, te kort of te lang. We vluchtten de supermarkt in voor wat noodzakelijke boodschappen en waar de airco weldadig was. Tot een uur of vijf houden we ons binnenshuis koest. Denk aan een siësta en een mooi boek. Of beide.

Integratie

Vorig jaar waren we te gast bij deze familie. Hoogste tijd voor een tegenbezoekje. Toevallig zitten de wijnboer en ik tussen de twee mensen in die ons van tijd tot tijd helpen in huis en op het erf. Een lief Italiaans gezin, aangevuld met de verloofde van de tuinhulp, zijn vader, zus en haar man en kindje.

Dat meisje had ons aller aandacht. Ze was erg met tellen bezig en stelde voortdurend de ‘waarom’ vraag, zoals kinderen van die leeftijd doen. De pranzo vond plaats in het restaurant van onze buren, want koken voor een Italiaanse familie is nog een hele onderneming.

Na afloop nam ik vanuit de buurtuin een foto van Gubbio, waar je de hitte ziet hangen, of verbeeld ik me dat? Hoe dan ook, het was een geslaagde en warme middag waarbij onze inspanning voornamelijk bestond uit het meedraaien in de conversatie. En dat is in een uitsluitend Italiaans sprekend gezelschap best een hele kunst.

Om in te bijten

Met kilo’s tegelijk worden al deze heerlijkheden aangeboden op de markt. Kersen hoeven we niet te kopen, want die hebben we zelf in overvloed.

Tomaten kochten we vandaag wel. Door de onregelmatgheid van ons verblijf hier is wat eerst de moestuin was, een bloementuin geworden. Ik hoop het binnenkort in z’n volle glorie te kunnen laten zien.

Wat we verder aan fruitbomen hebben, zoals de perzik en de abrikoos, levert nog niet veel of is onrijp. We zijn blij met wat we wél op eigen terrein kunnen oogsten en voor een grijpstuiver kopen de aanvulling op de weekmarkt in Gubbio.

Leve het buitenleven

Het mooie weer en de lange dagen maken dat we hele dagen buiten zijn. Tijd om iets aan het huishouden te doen, heb ik nog niet vrijgemaakt. Maar vandaag ruim ik daar de maandagochtend voor in. Gisteren zag ik in Gubbio deze wasjes hangen. Toen was het bewolkt, een beetje klammig zelfs,

De weersverwachting voor de komende periode is veel zonneschijn en temperaturen ver boven de dertig graden. Ik dek met het luchtigste beddengoed ons bed opnieuw op, haal een natte lap door de badkamer en de slinger de stofzuiger door het huis. En daar laten we het bij. Hoppa…naar buiten, eens kijken of de was al droog is. †