Van thuis naar thuis

Station Nijmegen. Het is maandagochtend 8.24 u. We drinken er koffie en wachten op de shuttlebus die ons naar het vliegveld in Weeze brengt.

Het is nog rustig bij de gate maar mijn lange reisgezel is wat ongedurig van aard en staat alvast in de rij. Het is 10.45 u.

Onmiskenbaar Italië. We zijn er weer. We halen nog een bestelling op in Sassoferato en koersen dan naar Gubbio. Het zal 14.05 zijn.

Dinsdagochtend, 10.55 u. Op de markt in Gubbio lopen we aanwaaivriendin Marquerite tegen het lijf.  We drinken koffie en doen daarna de boodschappen. Thuizer dan thuis kunnen we ons niet voelen.

 

Advertenties

Markt in Delft

Met een ernstig smoeltje stond Lief zijn zakgeld aan te vullen. Lief. Dat was ook het antwoord op de vraag hoe hij heette. Lief, zei hij en spelde zijn naam. Als dat zijn echte naam is en er geen misverstand tussen hem en mij was, zal hij die naam vaak moeten spellen.

Zij moest wél lachen toen ik haar vroeg of ik een foto mocht nemen. Je maakt zo’n mooi boeket, voegde ik er aan toe. Dat kan ze inderdaad prachtig, riep de klant die buiten beeld staat. Ze zal Tanja heten, gezien het banier op de achtergrond.

De gracht is gevuld met waterlelies. Daar pauzeerden mijn vriendin en ik even op een bankje, toen er een telefoontje beantwoord moest worden. Zomaar een rondje Delft op een voor haar gedenkwaardige dag.

Varend corso

Samen met een vriendin hadden we ons geïnstalleerd aan de waterkant. En wij niet alleen. Duizenden mensen zaten langs de route van het varend bloemen-en fruitcorso dat vandaag door Delfland voer. We zaten heerlijk in de schaduw, glas wijn dan wel water en wat hapjes erbij en zo lieten het spektakel aan ons voorbij trekken.

Mooi versierde boten,

opvoedkundige promotie-teksten

en hoempa toestanden.

We hebben ons prima vermaakt. De vriendin zei het treffend: veel mensen op de boten vierden hun eigen feestje. Gelukkig deden wij dat ook.

Puur genieten

Mijn vriendin en ik hebben hier hartelijk om staan lachen. De gezellige kleinschalige badplaats Kijkduin ligt op de schop.  Vooral de kreet PUUR GENIETEN ! in hoofdletters vonden we humor. Er ontstaat een nieuwe skyline, lees ik in de plannen en hou mijn hart vast. Geen tweede Scheveningen mag ik hopen.

Natuurlijk vonden we een geschikte plek om bij te praten en onze vriendschap te verdiepen. Want zo voelt dat bij ons. We kunnen zeer vertrouwelijk met elkaar praten en hébben daar ook echt iets aan. Die geschikte plek viel eigenlijk tegen. We zaten in een strandtent waar de consumpties duur waren en de bediening matig. Maar bijgepraat zijn we wél.

 

 

Op bezoek bij Max

Het is misschien een wat onbegrijpelijke foto, die uitleg behoeft. In het Gemeente Museum in Den Haag loop je via deze toegang de tentoonstelling binnen van Max Liebermann. Daar, in de volgende zaal, wacht de kunstenaar met een geamuseerde blik je op. Als tijdgenoot en vriend van Isaac Israels was hij zeer gecharmeerd van Nederland en maakte hij veel Hollandse schilderijen.

Ik hou ontzettend van het impressionisme waarin met ogenschijnlijk losse hand en veel zwierigheid in de verfstreken, zo raak getypeerd wordt. 

Deze mosselvisser had ik zo onder mijn arm mee willen nemen naar huis. Onzin natuurlijk. Laat iedereen die van deze stijl houdt, vooral de tentoonstelling bezoeken en genieten zoals mijn vriendin en ik dat vandaag deden.

 

Koekje van eigen deeg

Welke oplossing zagen jullie om spullen op te bergen, vroeg Els voor haar  rubriek Stuur-een-foto. Het antwoord stond voor mijn neus. In dit kunstig vervaardigde doosje zaten vier paaseitjes opgeborgen. Het doosje was niet alleen zelf gevouwen maar ook bestempeld door de maakster.

Een cadeautje dat met zoveel liefde voor detail is gemaakt, wordt door mij zéér  gewaardeerd. De paaseitjes waren snel op. Want na een treinreis met oponthoud en gedraaf naar andere perrons plús een wandeling van station Delft naar huis, had ik het wel verdiend, vond ik. Een verse kop thee met een eitje. Een eitje van Els, de blogvriendin die ik zojuist ontmoet had!

Opgehaald hart

Haal je hart op in de winkel, staat op de gevel. En ik ken geen vrouwen die niet gecharmeerd zijn van deze winkel aan het Vrouw Juttenland hier in Delft. Het is vrijwel ondoenlijk om op te sommen wat er zoal te koop is. Ik doe een poging. Een miljoen knopen, kant en lint. Kaarten en geschept papier, kolderiek speelgoed, moderne sieraden, exentrieke kerstversiering, kleurig glas, emaille, aardewerk.

Ik koop er vaak kadootjes, soms iets voor mezelf.  Zodra ik met een vriendin door Delft loop, troon ik die ook altijd even mee. Gisteren met haar.

Ik ben dol op dit soort snuffelwinkels. En ook op mijn vriendin.