Van brug tot brugloop

 

Omdat het gevaar aanwezig is om meer te zitten dan goed voor me is, heb ik een nieuw regiem. Ik schop mezelf als ik op een dag te weinig beweging dreig te hebben, naar buiten. Een verplicht wandelingetje. De hond uitlaten maar dan zonder hond. Zoiets.  Ons huis staat precies tussen twee bruggen in. Als ik nou eens twee keer per dag een rondje maak via de Plantagebrug naar de overkant en over de Koepoortburg weer terug, loop ik 2500 stappen per keer. Saai, telkens hetzelfde rondje? De seizoenen zorgen wel voor de veranderingen, dat zal ik jullie het komende half jaar laten zien. Je mag me er aan houden.

 

Advertenties

Zoek en vind

Elk jaar hetzelfde verhaal. Ik ben nog niet terug in de Randstad of ik ga op zoek naar de natuur. Niet zo gek als je er een half jaar middenin hebt gewoond. Moeilijk om te vinden is het ook al niet. In een plantenbak aan een zonnig muurtje vormen een rode geranium en oranje Oost- Indische- kers een vrolijk duo. 

Een hortensia in een geveltuintje is ook al snel gevonden. Ik stroffel door herfstbladeren  op de grasstrook langs het Rijn Schiekanaal. Hier kan ik van de natuur genieten zonder ook maar iets aan het onderhoud te hoeven doen. Wat een luxe.

 

 

Eén been

Het duurt meestal een week voordat ik weer geïntegreerd ben. Vanmorgen waren we gezellig bij mijn ouders op de koffie en zij hoeven ons maar weinig te vragen of we lopen verbaal leeg met enthousiaste verhalen over het Italiaanse leven. In ons Delftse huis staat inmiddels de pot met munt en basilicum precies te doen wat ik hoopte, namelijk de geur van Italië nog even vasthouden. De pompoen en noten kochten we onderweg in Duitsland. Straks eten we zuurkool met worst en gaan daarna naar het filmhuis. Daar draait Tulipani, een Nederlands-Italiaanse film van Mike van Diem. Alles bijeen een fraaie mix van diverse identiteiten. Vanaf morgen richt ik de blik wat definitiever op ons Hollandsche leven en sta ik weer met twee benen in de realiteit.

Griezelen

Is jullie ook die roze zon opgevallen en dat ietwat gelige licht? Komt door de orkaan bij Ierland en de bosbranden in Portugal, hoorde ik. Ongelooflijk dat die rampen zelfs hier zulke gevolgen hebben. Enfin, we haalden vanmorgen boodschappen in huis en vanmiddag waren er ook nog drie leuke meisjes thuis, te weten dochter en kleindochters. Voor de tweede maal deden we een rondje Delft. Dat is geen straf, zeker als de wandeling nog even langs het Pinkeltje Hotel voert.

Het begint met kijken op gepaste afstand maar eigenlijk willen ze het liefst in het hotel kruipen.

Thuis werd er van een gevonden tak en een conifeer nog snel een heksenbezem in elkaar geflanst.

Heksen, kabouters en een rare zon. Het zou zomaar kunnen passen bij het thema van de  kinderboekenweek. Het echte griezelen gebeurt helaas in Ierland en Portugal en dat zijn serieuze zaken waarmee ik hier zeker de spot niet wil drijven.

 

Gute fahrt

Het is echt reizen als je met de auto vanuit Italië naar NL rijdt. Dit in tegenstelling tot het vliegen wat we meestal doen. Nu passeren we echte landsgrenzen met bijbehorende grenscontroles en zien we langzaam het landschap veranderen. Ons vroege vertrek zondagochtend heeft tot gevolg dat ik na een uur in slaap sukkel en pas in Noord Italië weer wakker word. Landschappelijk gezien mis ik daar niet veel aan. Bij de Gothardtunnel hebben we een behoorlijke vertraging maar daardoor ben ik in de gelegenheid  een paar kalenderachtige foto’s te maken.  We overnachten in zo’n echt Duits hotel waar de bediening in dirndl jurkjes loopt en de schnitzel over de rand van je bord hangt.

En uiteindelijk zijn we dan toch ‘ineens’ weer thuis in Delft. Ook fijn.

Terugkeer

Het werk is gedaan. De wijnoogst is binnen. De herfst is begonnen al is daar overdag nog weinig van te merken. Het tuinmeubilair is opgeruimd, de moestuin ook. Met weemoed trekken we de deur weer achter ons dicht en sluiten we de luiken. Het was een pracht zomer, warm en vol met gasten. Met fijne familievakanties en plezierig onderhouden  vriendschappen. Met inspanning en ontspanning. We keren terug naar ons Hollandse leven waarin de dezelfde ingrediënten zitten in een ook al prachtige omgeving. Het wordt tijd om te gaan.

 

Ingeklemde zomer

Is er nog wat leuks te fotograferen op ons erf? Wel zeker. Op een losliggende boomstam, die ik voor de foto even op tafel heb gelegd, was deze schoonheid aangewaaid. Prachtig die golvende vorm. Namen van zwammen zijn mij totaal onbekend maar van zijn pracht mogen jullie meegenieten. 

Deze basilicum staat naast de keukendeur in een grote pot. Ik zou daar pesto van kunnen maken maar ik heb besloten dat ie met pot en al mee naar NL mag. Om de Italiaanse geur nog even vast te houden, hè. Als ie daar begint te kwijnen verdwijnt ie alsnog in de pesto.

En of ik het nou leuk vind of niet, de herfst is onmiskenbaar aanwezig. En dat betekent voor ons…