Gemoedelijk praatje

We bleven even stilstaan bij deze prachtige roos. Een waterval van felrode rozen aan een struik die zijn wortels heeft in een miniem tegeltuintje. Met de eigenares van al dit moois kwamen we even in gesprek nadat we wat bewonderende opmerkingen hadden gemaakt. ‘Het was oorspronkelijk een struikje niet hoger dan zó ‘, zei ze en wees een centimeter of dertig aan. ‘Van de A.ldi’, voegde ze er aan toe.

Ze ging nog een tuinbankje vernissen met spul dat ze bij dezelfde discounter had gekocht en waar ze beduidend minder tevreden over was. Toen we ons bruggenloopje vervolgden, zagen we haar aan de overkant bezig in haar tuin die aan het kanaal grenst. Haar tuinbankje zal misschien niet de uitstraling krijgen die ze graag heeft, maar wat heeft ze het leuk voor elkaar daar aan de rand van het oude centrum.

Dagelijkse dingen

Ik blijf het altijd heel gezellig vinden om lopend naar de super te kunnen. Vooral als de wijnboer meegaat, die het sjouwwerk voor zijn rekening neemt, is het goed te doen de dagelijkse boodschappen in de Choorstraat te halen. Er zit ook een voordeeldrogist waar we moesten zijn. Grootste aantrekkingskracht op ons heeft de koffie en theezaak van Neef Rob. Hij is onlangs twee weken in Italië op vakantie geweest, dus die verhalen moesten even uitgewisseld worden. En kijk die vitrine met handgemaakte bonbons! Maar die hebben we verder ongemoeid gelaten, hoor.

Nog even die markante toren van de Nieuwe Kerk op de foto gezet en toen liepen we weer op huis aan. Zonnig Delft op een gewone doordeweekse dag. Ik kan er nog altijd van genieten.

Als de sirenes afgaan

Ooit, heel lang geleden, waren we collega’s. Samen werkten we destijds op het secretariaat van de kinderafdeling van het Zeehospitium in Kijkduin. Er werd hard gewerkt, de sfeer op die afdeling was geweldig. Onder leiding van een aantal revalidatie-artsen behandelde een groot team van fysio- en ergotherapeuten, logopedisten, psychologen en maatschappelijk werkers kinderen met aangeboren of door een trauma ontstaan letsel. Multidisciplinaire behandeling was daar echt het sleutelwoord. Wij typten de medische verslagen, notuleerden de vergaderingen, maakten weekroosters, boekten de spreekuren en kenden op die manier alle ouders en kinderen. Ook privé gingen we met elkaar om. Toen ik dat ziekenhuis na twintig jaar verruilde voor een ander, spraken we af contact te houden en op z’n minst elke maandag als de sirenes loeien, aan elkaar te denken. Dat doen we al veertig jaar. En gisteren, op de eerste maandag van de maand, om twaalf uur zaten we samen op een Delfts terras te lunchen. Het lijkt bijna een sprookje. We hopen dat de vriendschap nog lang en gelukkig verder kan leven.

1988

Gist en Geluk

We waren gisteren op het zilveren huwelijksfeest en 25 jarig jubileum van de Gistfabriek in Delft. Het was 1894 en Jacques en Agneta van Marken keerden net terug uit Baden Baden waar Jacques een poging had gedaan van zijn morfine verslaving af te komen.

foto van het www

Het was een ‘spontaan’ verrassingsfeest waarin wij de rol hadden van de hechte Gist-gemeenschap in het door dit echtpaar gecreëerde arbeidersparadijs, waar zij zelf ook woonden. Jan van der Mast, de man die al zoveel boeken over dit echtpaar schreef, speelde de hoofdrol en schreef ook de teksten. Hij werd omringd door Het Zingend Hart, een Leids-Delfts kamerkoor dat al sinds 1985 veel muziektheater voorstellingen heeft gemaakt en de Gist Blazers, een gelegenheidsensemble dat is samengesteld naar voorbeeld van de Harmoniekapel van de Nederlandse Gist en Spiritusfabriek in Delft.

Het was een uitzonderlijk mooie voorstelling, gehouden in het Agnetapark. We werden in kleine groepen rondgeleid door ‘bewoners’ van het park, er werd verteld en gezongen. Het is nauwelijks te beschrijven wat een geweldige middag we hadden. Eerst in het park en later in de ‘tent’ waar de Gist Blazers ons verwelkomden. De sfeer van ruim honderd jaar geleden was tastbaar. Dit was de eerste van zes voorstellingen, die allemaal al uitverkocht zijn.

Ik schreef over Jan van der Mast en zijn ‘held’ Jacques van Marken al eerder, onder andere hier (klik).

De papaver in al zijn facetten

In het duurzaamheidscentrum De Papaver kom je natuurlijk papavers tegen. Echte en neppe, zoals onze kleinkinderen dat zeggen. Op een kleinkinderdag namen we hen hier al eens mee naar toe en zij hebben zich destijds voornamelijk met het opruimen van de omgeving bezig gehouden. De strijd tegen het zwerfafval is een van de doelstellingen van dit centrum. Leren, inspireren en samenwerken voor een duurzame samenleving daar gaat om.

Op de site staat: “De Papaver is hét duurzaamheidscentrum voor de stad Delft en de regio dat samen met bewoners, scholen, bezoekers, bedrijven en partnerorganisaties een concrete bijdrage levert aan een duurzame en groene wereld.” Het heeft onze sympathie en steun en ik wil hier vaker naar toe.

Stenig

Behalve koffie drinken met nieuwe buren, stond er niets op ons programma vandaag. Wat te doen met dit mooie weer? Op het bovenhuis blijven zitten is natuurlijk geen optie maar er op uit gaan terwijl we morgen drie afspraken hebben (allemaal leuk, hoor) was een beetje veel van het goede. Dus een beetje lummelen was ook wel een goed idee.

De tuinstoeltjes uit de berging gehaald en lekker in de binnentuin gaat zitten. Boek en tijdschrift mee, factor dertig is al standaard op mijn gezicht dus helemaal klaar voor twee uurtjes niets hoeven. Zelfs geen onkruid tussen het grind weghalen. Helemaal ontspannen dus.

Die tuin in Delft is prima maar wel wat stenig. Daarom laat ik nog snel even de zonnebloemen zien die de wijnboer afgelopen week meebracht. En die fraaie pioenrozen nam een vriendin gisteravond voor ons mee. Zitten we er toch gekleurd bij.

Kunst in ons gebouw

Rik van Iperen

De muren in de gezamenlijke hal waren een paar dagen leeg en kaal. Wat een gemis is het dan als er geen kunst meer hangt. Gelukkig is onze kunstcommissie er weer in geslaagd bij een andere Kunstuitleen dan voorheen, vier fraaie stukken te lenen en vervolgens op te hangen. Medebewoners blijven er voor staan en op de gezamenlijke app gaan de complimenten weer rond.

Geer Huybers

Marjan Jaspers

Fenny van de Wal

De kunst is te koop en de prijzen variëren tussen de €3200,- en €1750,- Dankzij de Voorburgse Kunstuitleen en een groepje enthousiaste bewoners lopen we met veel genoegen door ónze’ tijdelijke galerie.

En een snuifje theatercultuur

We parkeerden de auto bij het Teddy Scholtenpark. Nooit geweten dat dit bestond maar naast de Rijswijkse Schouwburg ligt dit parkje, vernoemd naar die zangeres die een groot deel van haar leven in Rijswijk woonde en vooral bekend is van haar hit ‘Een beetje’. Mensen van mijn generatie gaan nu ogenblikkelijk verder met ‘Verliefd is iedereen…’ Maar we kwamen voor Pieter die tijdens de voorstelling zei dat ie vroeger al droomde om in theaters te staan met een trailer voor de deur.

Een vrijwel uitverkochte zaal, die voor aanvang gonsde van verwachting zoals dat alleen in theaterzalen gebeurt. Heerlijk moment als dan het doek opengaat en we daarna bijna twee uur aan een stuk konden genieten van de scherpzinnige conferences en mooie liedjes. Soms poëtisch maar meestal vlijmscherp waarbij de samenleving met al zijn problemen genadeloos gefileerd werd. Wij vonden het een topavond. Dank aan Pieter Derks.

foto van het www

Ons portie groen

We moeten altijd weer een beetje afkicken als we na een paar weken op onze berg weer in de stad wonen. De behoefte aan rust en groen doet zich de eerste dagen voelen en dus zoeken we dat op.

En dat kan gelukkig dicht bij huis. In dit deel van de Delftse Hout komen we minder maar het Arboretum en het Heempark zijn zó de moeite waard. Verboden voor honden, dus is het er hartstikke rustig op een doordeweekse ochtend. We eindigden ons korte wandelingetje bij Duurzaamheidscentrum de Papaver. Ik had het hele aanbod kruidenplantjes wel willen kopen en proefde even van de chocolade munt. Daar wil ik nog wel eens achterheen in Italië want dat zou heerlijk zijn over de citroentiramisu die ik daar wel eens maak.

Brocante in de polder

Kijk, dit is het zonnige terras van Du Midi op tweede Pinksterdag om negen uur. Een uurtje later zat het stampvol. Jammer dat er een behoorlijk koude wind woei maar zon is zon en daar wordt iedereen vrolijk van.

Aan de overkant van de weg was een kleine brocante markt waarvan de opbrengst naar het goede doel gaat. Reden temeer om er rond te snuffelen. Niets gekocht maar wel even deze klompen bewonderd. Ook het stalraam met geraniums, lobelia en een beetje spinrag ontging me niet. We zijn weer terug in de polder voor een paar weken.