Ik kwam de lente tegen

‘Van watervlo tot stekelbaarsjes; in het water leeft van alles. Het Hoogheemraadschap van Delfland zorgt voor een divers en gezond waterleven. En hoe ze dat doen, daar heb jij invloed op’. Deze aanmoediging staat op het plakkaat aan de gevel van hun kantoor. Ik bedacht pas toen ik er langsfietste, dat het aardig geweest zou zijn dáár te gaan stemmen. Maar ja, ik had al gestemd in het stemlokaal van de boekhandel hier vlakbij. Ook een fijne plek. En over fijne plekken geproken: overal kwam ik bloesem tegen en ontluikend groen. Mijn blogkop is weer fleurig en ik zelf ook.

Advertenties

Weer wat geleerd

Mijn vriendin gaf haar kinderen voor hun achttiende verjaardag een boek met etiquetteregels. Ze vond het belangrijk dat mensen zich weten te gedragen en hoewel de opvoeding daarin zeker niet te kort schoot, was het boek van Amy Groskam ten Have bedoeld als extra ondersteuning.  

De vriendin overleed helaas en bij het opruimen van haar huis kwam dit spel te voorschijn. Het is heerlijk gedateerd en ik ben blij dat ik het redde van de gang naar de kringloop. Vooral omdat het zo typerend voor mijn vriendin was een dergelijk spel te hebben. Bovendien steek ik er nog wat van op. En dame mag op straat geen sigaret opsteken en bij een zakendiner zit naast de gastheer altijd de eregast.

Brief aan mezelf

Bedenk dat je tachtig bent en schrijf vanuit dat standpunt een brief aan je huidige zelf. Welke adviezen stop je daar in? Een interessant thema dat ik hier bij haar las. Natuurlijk stelde ik me dezelfde vraag en schrok om te beginnen al van het feit dat die tachtigjarige niet eens zó ver weg is. Tegen mijn huidige ik zeg ik dan: besteed nu meer aandacht aan dat enigszins onwillige lijf van je. Doe oefeningen, hou jezelf fit en heb wat meer zelfsdiscipline op dat punt. Bij yoga viel me vanmorgen deze spreuk op. Dat kan geen toeval zijn. Het wandelen wordt uitgebreid en de yogamat vaker uitgerold.

De jarige

Gisteren is hij veertien geworden. Ons oudste kleinkind. Omdat ik mijn blogs altijd doorplaats op FaceBook zal ik omwille van de privacy hier zijn naam niet noemen. Hij is een echte puber aan het worden die al behoorlijk zelfstandig is. Hij hoeft geen kaarsjes meer uit te blazen op een taart, krijgt een lage stem en lange armen en benen. Maar is nog even zachtaardig als de kleine jongen die hij ooit was. Voetballer en gamer maar bovenal een leuk mens. De vrolijkheid van gisteren zette zich vanmorgen voort toen ik de bloeiende forsythia en nieuw blad aan de hortensia zag. Viva la primavera zeggen wij dan.

Station Delft

Het oude stationsgebouw in Delft herbergt tegenwoordig kantoorbedrijven en restaurant Pavarotti met een Italiaanse kaart. Dat hebben we een week geleden uitgeprobeerd en beviel ons prima. Snel, niet te duur, eenvoudige pizza’s en pasta’s in een fraaie omgeving. Toen ik gisterochtend naar Utrecht vertrok was ik in staat een foto bij daglicht te maken. 

Dit tegeltableau aan de zijkant herinnert aan het viaduct waarover vanaf 1965 de treinen denderden. Rondom wordt nog volop gebouwd maar eindelijk krijgt dit gebied smoel en hoef je als reiziger geen barricaden meer over. Hier de spiegelende zij-ingang van het nieuwe stationsgebouw. In groot contrast met het oude en daar hou ik wel van.

 

Bloggersvriendschap

We schrijven allemaal een blog. Sinds vorig jaar spréken we elkaar ook. We blijken wonderwel goed geïnformeerd te zijn over wat ons dagelijks bezig houdt en wisselen op zo’n bijeenkomst nog wat meer privé dingen uit. We lachen en praten. Geven en ontvangen kleine cadeautjes. Na afloop omarmen we elkaar en spreken af dat we volgend jaar weer samen komen. Ik vind het fantastisch een warme vriendschap te onderhouden met mensen die ik per toeval via het bloggen heb leren kennen. Ik zie jullie graag volgend jaar weer, blogvrienden. Van links naar rechts:

Ton van https://dekselsedingen.blogspot.com/

Marthy van https://heenenterugnaardeardeche.blogspot.com/

Jeanne van https://sjannesblog.com/

Bertie van https://bertiebo.blogspot.com/

Els van http://www.knutzels.nl/

Inge van https://schrijfselsvanmij.com

Vóór je het weet…

Ken je dat? Dat je een kaart uit eigen collectie gaat opzoeken voor iemand met een nieuw huis en dat je binnen de kortste keren een tafel vol met zooi hebt? Omdat het toch ongezellig weer is en ik vandaag toevallig helemaal geen afspraken heb, ben ik maar weer eens aan het ruimen geweest.

Kaart en bijpassende enveloppen weer samengevoegd. Dan blijven er altijd kaarten zonder envelop over en andersom ook. Kunstkaarten, zoals deze hierboven van Kees Andrea mogen blijven, stomme kaarten gooi ik weg.

Voor de kaart met het Gare d’Orsay in Parijs heb ik op korte termijn nog wel een bestemming. Zo verandert opruimen in voorpret.