Het Vermeertje

De wijnboer en ik aten gisteravond in een restaurantje met deze naam. Na een paar weken van ongecoördineerd boodschappen doen en weinig ordentelijke maaltijden koken, sloten we zo deze periode af. Niet geheel ontoevallig liepen we door de Oudemanhuissteeg. Daar zijn bij rioleringswerkzaamheden de fundamenten te zien van Herberg Mechelen, waar de schilder Vermeer heeft gewerkt. Men had er dit weekend zelfs spiegels neer gezet om het middeleeuws metselwerk te kunnen bewonderen. Vandaag wordt de straat weer gedicht. En de wijnboer vertrekt naar zijn wijngaard.

Droge voeten

In Delftse Hout is men druk bezig voorzieningen te treffen om het grondwaterpeil beter te beheersen. Dat lijkt geen overbodige luxe, wat was het er nat vanmorgen. Omdat de regen met bakken uit de hemel kwam, zaten we snel aan de koffie. Inmiddels is het droog in Delft en halen we de verloren wandelstappen in met ons vaste bruggen loopje. Ik merk aan mijn lijf dat ik zeer noodzakelijk wat meer in beweging moet gaan komen. Lekker even tegen de bolle wind in lopen, dat is goed voor dit mens.

Verjaardagen vieren

Vandaag werd jongste kleindochter Juliët zeven jaar en kreeg een pop waarmee ze zielsgelukkig is. Haar zusje Isabel, links op de foto, werd ruim een week geleden negen en Eva, ons derde septembermeisje, werd recent elf jaar. Zij kwam haar nichtjes feliciteren. Gisteren waren ze met z’n allen bij het afscheid van hun overgrootvader, vandaag vierden we feest. Precies zo als het hoort in het leven.

Samen

Één van de dingen die mijn vader altijd tegen mijn moeder zei was: ‘het komt goed, samen redden we het.’ Dat is zo waar gebleken in die zeventig jaar dat ze bij elkaar waren. Mijn moeder gaat haar trouwe maatje missen. ‘Laten we samen een keten vormen door er te zijn voor elkaar’ staat bovenaan de rouwkaart. En met die wijze woorden van mijn vader in het achterhoofd, gaan we verder. Samen redden we het.

Dank voor alle lieve steunbetuigingen op mijn blogs en op Facebook in de afgelopen periode. Het heeft me ontroerd dat zoveel mensen meeleven.

Wie doet wat en wanneer

Zo blij dat ik de app heb. Want er wordt wat heen en weer ge-appt. In de de eerste plaats tussen de zussen via een groepsapp. Ons eigen gezin heeft een groep en de kleinkinderen van mijn ouders hebben een gezamenlijk groep. En dat is allemaal reuze handig voor de communicatie rondom de uitvaart van mijn vader morgen. Het ziet er naar uit dat alles goed geregeld is. Maar de vraag is of je echt klaar kunt zijn voor het definitieve afscheid.

Wijs

Over die fantastische vader van me, zou ik nog blogs vol kunnen schrijven. En misschien doe ik dat ook nog wel. Maar dan is er eerst de zorg voor onze moeder, die bijna zeventig jaar met hem getrouwd was en nu haar geliefde mist. Ze is verdrietig en bidt om kracht. Ze liet mij vanmorgen deze tekst van Franciscus van Assisi lezen:.

Geef me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen.

Geef me de wijsheid om te accepteren wat ik niet kan veranderen.

Geef me het inzicht om het verschil tussen beide te zien.

Behalve dat ik een fantastische vader had, heb ik nog steeds een wijze en geweldige moeder.

Nachtzuster

Ze heeft een stel mooie bruine ogen, een prachtig regelmatig gezicht en een oneindig lieve én pittige uitstraling. ‘ Geef me uw telefoon nummer maar dan bel ik als ik voor de deur sta. Hoef ik de deurbel niet te gebruiken want dan worden uw ouders misschien weer wakker.’ Ze komt om tien uur ‘ s avonds en gaat om zeven uur de volgende ochtend weer naar huis, naar haar jonge gezin. In een week tijd werd ze ons vertrouwde baken in de nachtelijke uurtjes.