Het Meisje met een fiets, een fiets en het meisje

klik op de foto voor vergroting

Fietsen en Het Meisje met de parel, ze zijn wat mij betreft tekenend voor Delft. Over de fietsen struikelen we hier bijna, het Meisje kom ik graag tegen. Deze aangetroffen combinatie kon ik dan ook niet zomaar voorbij lopen. Toen kwam ik een opgedregde fiets tegen. Behoorlijk aandoenlijk zoals hij zich nog vasthoudt aan de brugleuning. Geen spaak meer te bekennen maar hij staat nog wel op slot!

Het meisje met de earpod trof ik aan in een blad. Ik heb absoluut niet de wens haar te gaan borduren, hoor. Het meisje op de eerste foto vraagt zich af of ze doof is, het tweede meisje hóudt zich doof.

Uit minibieb en kringloop

In het kader van leuke dingen doen, wijs ik ten overvloede nog maar eens op het bestaan van de minibieb. Ik heb er al zoveel mooie boeken uitgehaald en weer teruggezet. Niet persé in hetzelfde kastje want ik geef een boek ook wel eens door aan iemand met dezelfde leessmaak met het verzoek het elders weer in een minibieb terug te zetten. Dan wordt het een zwerfboek. Het bovenste boekje (uit een minibieb) ligt op mijn nachtkastje. Als ik niet in slaap kan komen pik ik er een wijsheid uit zoals: als we te sterk aan onze overtuigingen vasthouden, riskeren we blind te worden voor de realiteit en alleen te zien wat onze overtuigingen bevestigt. Een waarheid als een koe, maar een fijne zin om al herkauwend te overdenken.

De nachttrein naar Lissabon is een bejubeld boek. Ik kocht het voor € 0,75 op de boekenmarkt in de Kringloop en het ziet er ongelezen uit. Het is geen makkelijke weglezer, ik ben er eind december in begonnen en heb het nog niet uit. Mooi is het wel, nogal filosofisch. Langzaam een boek tot me nemen heeft ook wel wat, de laatste twee jaar heb ik mijn leesproductie enorm verhoogd. Dit jaar mag dat weer omlaag en wil ik wat meer creativiteit in mijn leven stoppen. Kom ik zeker nog op terug.

Lekker warm

Kerstvakantie, uitslapen en van dat weer dat niet echt uitnodigt om naar buiten te gaan. De kleinkinderen konden wel wat met de dagopdracht Lekker Warm. Daar kwamen de warme dekentjes al langs. Eva zette zich zelf er genietend bij. Juliët haalde haar warme parka van de kapstok en Lucas laat zien hoe hij er in de vakantie het liefst de hele dag bijloopt.

Warm bed, warme pantoffels en warme onesie, schreef Isabel bij haar foto. Het comfort spat er vanaf. Zelf laat ik de grote omslagdoek zien die over de stoel hangt waarin ik TV zit te kijken. Als echte koukleum sla ik die graag over mijn twee truien heen als ik stil zit. Lekker warm!

Favoriete kleur

Paars, schreef Juliët bij de foto die ze vandaag maakte op het thema jouw favoriete kleur. Isabel nam haar huispak als foto-onderwerp en ik hou het maar op haar favoriete printje want het is nogal veelkleurig.

Zelf ga ik voor geel. Vaste lezers van dit blog weten dat inmiddels. Zonnig geel, daar hou ik van. En laat er nou in het boeket dat we gisteren kregen een knalgele zonnebloem zitten. Het is trouwens een veelkleurig boeket maar vanwege het contrast heb ik me even alleen op de die bloem gericht.

Nieuw

We hadden een aanloopdag want eergisteren was de wijnboer jarig. Vandaag kwamen kat achter kat de kinderen en kleinkinderen hem feliciteren en een oliebol eten op zijn gezondheid. Maar voor het zover was, maakten wij samen nog snel een bruggenloopje voor de frisse neus en de beweging. Het fotothema van de zevendaagse is NIEUW. Het middelste roosje vertegenwoordigt dat begrip, meer kon ik er niet van maken.

Juliët stuurde nog vóór ze bij ons was, een foto van haar nieuwe slofjes. Ik kan me voorstellen dat een negenjarige hier heel blij van wordt. Isabel had nog geen inspiratie gehad maar tijdens het korte treffen van haar nichtje hier, zag ze kans om de nieuwe oorbellen van Eva te fotograferen. Daarmee was zowel haar als Eva’s bijdrage aan de foto zevendaagse een feit, vonden ze. Ach, we doen maar wat. Drie foto’s die toch een klein, zij het onsamenhangend verhaaltje vertellen. Moet kunnen op de eerste dag van het nieuwe jaar.

Zeven dagen

Sesamolie, truffelolie en olijfolie, dat zijn zomaar een paar voorbeelden van wat ik in de keuken heb staan aan olie. OLIE is ook het onderwerp van de foto 7 daagse waaraan ik maar weer eens mee doe de komende week. Ook de kleinkinderen doen weer mee.

De eerste foto ontving ik van Isabel, die de olie 2020 uit Caldese uit hun keukenkastje trok voor een foto. Met een inmiddels lekker vettig geworden etiket. Olie uit 2021 hebben we nog niet, deze is door onze tuinhulp in november geoogst.

Juliët koos voor de zeer toepasselijke oliebollen vandaag, door onze dochter onder het afdak in de tuin gebakken. Daarop kwam Eva met onderstaande foto. Appelflappen van bladerdeeg. Weinig olie dus, stuk minder vet en ook heel lekker. En zo gaan we in deze lockdownweek maar gewoon gezellig door met themafoto’s van oma en kleinkinderen. De kleinzoon wil ook meedoen maar kwam nog niet door met een foto. Als ie nog binnenkomt, plaats ik deze erbij. Komt ie niet, ook geen punt.

Minimalisme

De wijnboer mag vier weken lang niet tillen en ik kan het niet. Dus kwam er een mini kerstboompje in huis. Van een vriendin kreeg ik het hyacintje dat precies op kerstmis openging. Ik legde een paar rode ballen en een kersthuisje onder een stolp, zette een paar waxinelichtjes in rode glaasjes en zie daar, ons huis in kerstsfeer.

Het boompje kostte net geen drie euro (ik kocht er twee!) dus behalve minimalistisch is het ook een voordelige kerst. De boompjes hebben kluiten en vinden vast nog wel een plaatsje in een achtertuin bij deze of gene. Tjonge jonge, wat een milieu bewuste kerstperiode beleven we hier. Vanavond eten we gezellig met zoon en zijn vriendin en ik zie op de foto dat de wijnglazen nog niet op tafel staan. Ik weet wat me te doen staat.

Kleine kunstverzameling op 25 december

Al een paar jaar achtereen krijgen wij als kerstpost een echt kunstwerkje, een afdruk van een linosnede. We zijn al heel veel jaar met de maker bevriend en hebben ook een groter werk van hem aan de muur hangen. We doen deze kaarten zeker niet weg en er een perforatie in maken om het op te hangen doen we uiteraard ook niet. Het is dus een kleine verzameling aan het worden van afbeeldingen gebaseerd op het kerstverhaal en daarom is dit bij uitstek de geschikte dag om ze te laten zien.

En in tegenspraak tot wat ik hierboven schreef, hebben we één kerstkaart wel opgehangen. Maar die hangt netjes in een lijstje. Dat is de kaart uit 2019, die de Annunciatie (aankondiging) heet. Misschien moeten we de afbeelding eens wisselen met de hoopvolle engel. Met dank aan Herman.

Negatief

Na alle activiteiten moest er nodig een filmpje gekeken worden. Maar eerder werd er door de kokkin-in-spe een appelkruimeltaart gebakken. Oude afgeknipte kerstkaarten van vorig jaar, zijn nieuwe kerstkaarten geworden en beschreven voor klasgenoten. We regen een slinger van onze ontvangen kerstpost en hingen die op aan een kast. Er werd een moodboard gemaakt door de kleindochter met binnenhuis-architect ambities. Tijdens het eten straks spelen we restaurantje, een geliefd spel van de dames. Ze noemen het Tafel 35, maken een menukaart en zullen ons bedienen. Dat alles vandaag in het kader van werkende ouders in combinatie met de lockdown. We begonnen de dag dus met zelftesten.

Met een boeket aan de sjouw

Van de vrienden die zaterdag kwamen eten, kregen we een fantastische bos bloemen in kerstsfeer. Ik zette het even apart zodat ik zondag op mijn gemak kon schikken waarna ik het boeket voor een spiegel zette. Dubbel kijkplezier dus. Maar het kwam toch niet zo mooi tot zijn recht. Kennen jullie dat? Dat je eindeloos bezig blijft totdat het helemaal naar je zin is. Het stond te hoog, waardoor je in de glazen vaas eigenlijk meer tegen de stelen aankeek dan dat je de grote dubbele amaryllis bloemen zag. Ik zocht een andere grote vaas uit, het boeket kreeg een vrije plaats en ik ben er nu nog gelukkiger mee.