Een broccoli in bikini

Van mijn hoogbejaarde moeder kreeg ik voor mijn verjaardag dit kinderboek. Ik had er zelf om gevraagd, hoor. Ik hoop er met onze kleinkinderen uren in te kunnen verdwalen maar voorlopig boeit het me zelf al in hoge mate.

Op elke pagina staan afbeeldingen die met dezelfde letter uit het alfabet beginnen. Zeer gedetailleerd en met de nodige humor heeft Charlotte Dematons dat getekend. Door het hele prentenboek heen loopt een letterdief attributen weg te kapen. Alleen al hém volgen is leuk om te doen. Een boek om langdurig in te kijken en waar volgens mij iedereen van jong tot oud plezier aan zal beleven. Als je op www.alfabetboek.nl gaat kijken, kun je bovendien de woorden vinden en downloaden die die bij alle 26 letters zijn getekend. Mogen jullie raden welke twee letters er op bijgevoegde foto’s zijn afgebeeld.

Bibliotheek in 1960

Toen in 1960 een zekere G.S. de opleiding volgde tot speciale bibliothecaris, liep hij stage bij de Bibliotheek der Technische Hogeschool Delft. Daarover schreef hij een uitgebreid stagerapport en via vrienden kregen wij vandaag dit rapport. Ach, als erfgenamen kun je ook niet alles bewaren. Maar voor ons, wonend in het oude gebouw van de Hogeschool en uitkijkend op de toren van de bibliotheek, is het bijzonder om wat meer over de historie te lezen.

Er werkten destijds honderdtien mensen, die in een woud van dossiermappen, kaartenbakken, typemachines, ponskaarten en moderne microfiches zorgden voor een soepele uitleen. Zélfs voor Moeilijk Toegankelijke Wetenschappelijke Literatuur, waarvoor een speciale stichting in het leven was geroepen, werd een oplossing gezocht door samenwerking met bijvoorbeeld TNO. Wij zullen zuinig zijn op dit stageverslag en het eventueel overdragen aan de huidige bibliotheek of aan het bedrijf dat in de oude bibliotheek gevestigd is. De stagiair, die wij gekend hebben, heeft zijn diploma behaald. Hij zal nooit vermoed hebben dat wij zestig jaar na dato zijn verslag met belangstelling hebben gelezen.

Pret middag

Op haar laatste echte vakantiedag kwam onze oudste kleindochter Eva een middag langs. We winkelden samen wat. Ze zag een leuke bol wol ergens liggen en of ik daar niet een mooie sjaal voor haar van kon maken. Dat kan ik wel en ga dat ook doen. En of ik haar ook even kon leren haken. We deden een dappere poging samen. Spontane verhalen over vriendinnen, haar beroepswensen (iets met dieren) en haar leven in het algemeen, er werd wat af gebabbeld. Na de thee met stroopwafel ging ze even chillen. Ze hielp met koken, at met smaak en gaat de roerbak courgette binnenkort nog eens namaken thuis. De pogingen om mij een dansje te leren eindigden in stram gedoe van mijn kant en besmuikt lachen van haar. Toen we haar thuisbrachten maakte ze snel nog even een stel oorbellen voor me.

Weggevertje

Huh…alweer dat paarse bankje en alweer hortensia’s? Ja. Want een paar dagen nadat ik de blauwe hortensia’s had laten zien, lagen er twee kleine boeketten met het bijschrift dat de hortensia’s van het bankje mochten worden meegenomen. Ik nam een boeketje mee en een dag later heb ik er een bedankbriefje neergelegd.

Dat brengt mij op het volgende idee. In de vier kleine doosjes, door blogvriendinnen gemaakt en door mij zorgvuldig bewaard, ga ik wat verpakte snoepjes stoppen. Die doosjes leg of zet ik ergens in de buurt neer met een briefje erbij dat ze mogen worden meegenomen. Zomaar om iemand een prettige dag te wensen. Ik heb gemerkt hoe leuk het is als er onverwacht een geschenkje op je pad komt. Alleen nog even wachten op wat gunstiger weersomstandigheden.

Verliefd op de zomer

‘Wat zitten jullie daar gezellig’ zei een passerende buurman. Met vrienden zaten we in de tuin aan wat we in Italië de pranzo noemen. Ik had me laten inspireren door de lunchbox die we een aantal keren besteld hadden op vrijdag. We begonnen met een koude komkommersoep met avocado. Er was een heerlijke pastasalade met zalm van een recept uit de laatste Allerhande. Ik maakte voor elk een mini quiche met groene asperges en doperwtjes, aangevuld met boerenbrood en humus. Aardbeien toe. Onze vriendin nam deze twee inspirerende bladen mee. Daarmee heeft ze me een groot plezier gedaan. De onderwerpen in Landidee zijn: natuur, gezondheid, cultureel erfgoed, tuinieren, koken, interieur. En laten daar nou echt mijn interesses liggen. Eigenlijk hadden we zelf, zoals we daar zaten, best in dit tijdschrift gepast.

Een slag in de rondte

Ook de minibieb in ons gebouw ontkwam niet aan een opruimbeurt. Hij stroomde over en dus keek ik eens goed welke boeken er al lange tijd in staan en verdween een stapel samen met ons eigen overschot richting de kringloop. Ik ben trouwens een grootverbruiker als het om minibiebs gaat. Het boek De lange dagen van Castellamare komt er ook vandaan. De levens van drie generaties op een eiland vlakbij Sicilië heb ik verslonden. Jammer dat het eiland niet bestaat, ik zou er zó naar toe willen.

Hier ligt de te lezen stapel voor me klaar. Het idee zonder boek te zitten is bijna onverdraaglijk en komt eerlijk gezegd ook nooit voor. Ben nu bezig in de Engel van Amsterdam van Geert Mak waarin de geschiedenis tot de negentiger jaren van de hoofdstad wordt beschreven en geduid. Heel interessant. De wijnboer dook na mij in het boek over Castellamare. Daarna zal het gaan rouleren bij onze Nederlandse vrienden in Italië. Ik lees me in deze periode een slag in de rondte en de boeken circuleren mee.

Wonen aan het water

Net zoals ik me graag verbeeld dat we hier dicht bij huis door een boslaantje kunnen wandelen, zo wil ik ook graag geloven dat we aan een slingerende rivier wonen. Dat is het Rijn Schiekanaal bepaald niet maar daar waar de bocht is, wordt het beeld toch enigszins idyllisch. Die keurig aangeplante bomenrij bewijst het tegendeel van een natuurlijk verlopende rivier en ook de ophaalbrug met zijn rode lichten voor de scheepvaart laat zien dat dit een dicht bevaren transportroute is. Er wordt momenteel ook veel in gezwommen. maar dat laat ik een andere keer zien. Ach, het leeft op het water we kijken er met plezier op neer en lopen er omheen.

En in onze gezamenlijke hal hing de kunstcommissie onlangs dit schilderij. Kijken we toch nog uit op een rivier.

J. van Munster, zonder titel

Bedwelmend

Regenbooglelies, stond er op een bord bij een stalletje langs de weg in ’s Gravenzande. De bloemen zaten nog strak in de knop er was nauwelijks kleur te onderscheiden. Ik stopte het bedrag in de daarvoor bestemde bus en nam de bloemen mee naar huis. Daar duurde het nog een week voor ze open gingen. Dat was wel even schrikken want ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat hier kwistig met kleurstof is gewerkt. Zodra je de kamer inloopt komt de zoete geur van de lelies je tegemoet. Bedwelmende kitsch en het lelijkste boeket sinds jaren.

De laatste dag

Het waren heel kunstige foto’s die ik tegenkwam de afgelopen week. Mensen gaan echt aan het stoeien met de 7daagse foto-uitdaging. Het is regenachtig en somber deze zondag, terwijl de opdracht ‘spiegeling’ is. Dus ging ik ook aan de knutsel met camera en pc. Ik overgoot mijn foto’s met een sausje en het is wel leuk eens over mijn eigen grenzen heen te stappen. Meestal ondersteunen de foto’s mijn verhaaltje. Vandaag is dat dus andersom. Gewoon wat voorwerpen uit de woonkamer op een ongewone manier in beeld gebracht.

Zuid Afrika

Bij souvenirs denk ik al snel aan koelkastmagneten of parfumflesjes in de vorm van de Eiffeltoren. Niet aan mij besteed. Maar souvenir is natuurlijk een aandenken en daarvan namen we enkele tastbare mee van onze reizen. Deze olifantenkop kregen we van goede vrienden toen we bij hen op bezoek waren in Zuid Afrika waar zij jaren woonden. Zelf koop ik vaak een sjaal als herinnering aan een reis. Makkelijk mee te nemen en voor mij als grootgebruikende koukleum ideaal. De antieke olifantenkop werd in bobbeltjesplastic en deze sjaal gerold en in de koffer meegenomen naar Nederland. Zo horen sjaal en kop bij elkaar en leverde opdracht drie van de foto7daagse deze herinnering op.