Verliefd op de zomer

‘Wat zitten jullie daar gezellig’ zei een passerende buurman. Met vrienden zaten we in de tuin aan wat we in Italië de pranzo noemen. Ik had me laten inspireren door de lunchbox die we een aantal keren besteld hadden op vrijdag. We begonnen met een koude komkommersoep met avocado. Er was een heerlijke pastasalade met zalm van een recept uit de laatste Allerhande. Ik maakte voor elk een mini quiche met groene asperges en doperwtjes, aangevuld met boerenbrood en humus. Aardbeien toe. Onze vriendin nam deze twee inspirerende bladen mee. Daarmee heeft ze me een groot plezier gedaan. De onderwerpen in Landidee zijn: natuur, gezondheid, cultureel erfgoed, tuinieren, koken, interieur. En laten daar nou echt mijn interesses liggen. Eigenlijk hadden we zelf, zoals we daar zaten, best in dit tijdschrift gepast.

Een slag in de rondte

Ook de minibieb in ons gebouw ontkwam niet aan een opruimbeurt. Hij stroomde over en dus keek ik eens goed welke boeken er al lange tijd in staan en verdween een stapel samen met ons eigen overschot richting de kringloop. Ik ben trouwens een grootverbruiker als het om minibiebs gaat. Het boek De lange dagen van Castellamare komt er ook vandaan. De levens van drie generaties op een eiland vlakbij Sicilië heb ik verslonden. Jammer dat het eiland niet bestaat, ik zou er zó naar toe willen.

Hier ligt de te lezen stapel voor me klaar. Het idee zonder boek te zitten is bijna onverdraaglijk en komt eerlijk gezegd ook nooit voor. Ben nu bezig in de Engel van Amsterdam van Geert Mak waarin de geschiedenis tot de negentiger jaren van de hoofdstad wordt beschreven en geduid. Heel interessant. De wijnboer dook na mij in het boek over Castellamare. Daarna zal het gaan rouleren bij onze Nederlandse vrienden in Italië. Ik lees me in deze periode een slag in de rondte en de boeken circuleren mee.

Wonen aan het water

Net zoals ik me graag verbeeld dat we hier dicht bij huis door een boslaantje kunnen wandelen, zo wil ik ook graag geloven dat we aan een slingerende rivier wonen. Dat is het Rijn Schiekanaal bepaald niet maar daar waar de bocht is, wordt het beeld toch enigszins idyllisch. Die keurig aangeplante bomenrij bewijst het tegendeel van een natuurlijk verlopende rivier en ook de ophaalbrug met zijn rode lichten voor de scheepvaart laat zien dat dit een dicht bevaren transportroute is. Er wordt momenteel ook veel in gezwommen. maar dat laat ik een andere keer zien. Ach, het leeft op het water we kijken er met plezier op neer en lopen er omheen.

En in onze gezamenlijke hal hing de kunstcommissie onlangs dit schilderij. Kijken we toch nog uit op een rivier.

J. van Munster, zonder titel

Bedwelmend

Regenbooglelies, stond er op een bord bij een stalletje langs de weg in ’s Gravenzande. De bloemen zaten nog strak in de knop er was nauwelijks kleur te onderscheiden. Ik stopte het bedrag in de daarvoor bestemde bus en nam de bloemen mee naar huis. Daar duurde het nog een week voor ze open gingen. Dat was wel even schrikken want ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat hier kwistig met kleurstof is gewerkt. Zodra je de kamer inloopt komt de zoete geur van de lelies je tegemoet. Bedwelmende kitsch en het lelijkste boeket sinds jaren.

De laatste dag

Het waren heel kunstige foto’s die ik tegenkwam de afgelopen week. Mensen gaan echt aan het stoeien met de 7daagse foto-uitdaging. Het is regenachtig en somber deze zondag, terwijl de opdracht ‘spiegeling’ is. Dus ging ik ook aan de knutsel met camera en pc. Ik overgoot mijn foto’s met een sausje en het is wel leuk eens over mijn eigen grenzen heen te stappen. Meestal ondersteunen de foto’s mijn verhaaltje. Vandaag is dat dus andersom. Gewoon wat voorwerpen uit de woonkamer op een ongewone manier in beeld gebracht.

Zuid Afrika

Bij souvenirs denk ik al snel aan koelkastmagneten of parfumflesjes in de vorm van de Eiffeltoren. Niet aan mij besteed. Maar souvenir is natuurlijk een aandenken en daarvan namen we enkele tastbare mee van onze reizen. Deze olifantenkop kregen we van goede vrienden toen we bij hen op bezoek waren in Zuid Afrika waar zij jaren woonden. Zelf koop ik vaak een sjaal als herinnering aan een reis. Makkelijk mee te nemen en voor mij als grootgebruikende koukleum ideaal. De antieke olifantenkop werd in bobbeltjesplastic en deze sjaal gerold en in de koffer meegenomen naar Nederland. Zo horen sjaal en kop bij elkaar en leverde opdracht drie van de foto7daagse deze herinnering op.

Delfts blauw

Er hoeven maar een paar kastdeuren open getrokken te worden, of het blauw komt je tegemoet. Gelukkig heb ik de kasten pas opgeruimd, uitgestoft en afgenomen. En ja, mijn kleding hangt altijd op kleur. Een kleine tic of doen jullie dat ook? De opdracht in de foto 7daagse is Blauw. Maar dat wilde ik als Delftse niet al te voor de hand liggend invullen met aardewerk of zo. Toen we tijdens onze ochtend bruggenloop een tuintje zagen dat vol hangt met blauwe tuttemerullen en we ook met filters en wittonen mogen stoeien, rolde de onderste foto er uit voor mijn dagopdracht. Niet artistiek, wel blauw.

De geboorte van Herman

Dit is de starter van Herman. Kennen jullie hem nog uit de zeventiger jaren? Tien dagen achtereen roeren, soms eens wat toevoegen en daarna splits hem hem op in vier delen. Van een kwart bak je dan je eigen Herman. Drie delen geef je, met de handleiding, weer door. Vandaag moest het gebeuren.

Appel, kaneel, eieren, wat noten en rozijnen erbij, vijf kwartier in de oven en hup daar was Herman. Een vlotte bevalling en hij smaakt goed. Vanaf vandaag doe ik ook weer mee met de foto 7daagse. Onderwerp: ‘ Stukje thuis’. Kijk, ik ben geen fotograaf en zal dat ook nooit worden want daar doe ik te weinig mijn best voor. Maar de foto-opdracht als blogonderwerp is wel prettig.

Herman heeft één nadeel; zie maar weer liefhebbers voor de drie starters te vinden. Ik heb ze nog niet.

Brief voor de koning

De opa hier ter plaatse wilde zijn kleinkinderen in de Coronaperiode gaan voorlezen. De keuze voor het boek was tamelijk snel gemaakt want uit verschillende hoeken hadden we gehoord dat het boek van Tonke Dragt zo mooi is. Er werd een you-tube kanaal ingesteld en dagelijks leest de voorleesnonno, zoals we hem noemen, een hoofdstuk of een deel ervan voor en stuurt het filmpje door aan familieleden en andere belangstellenden. Afgelopen vrijdag kregen we van de kleindochters deze zelfgemaakte koekjes met lieve tekst. Grootouders, kinderen en kleinkinderen zijn er voor gemaakt elkaar te knuffelen en komen op dat gebied nu veel te kort. Maar we weten met elkaar toch leuke alternatieven te vinden.

Sentiment

Als ik blauwe regen zie én ruik, dan denk ik aan onze Italiaanse tuin. Waarschijnlijk is de wisteria al uitgebloeid en zou ik met een bezem het terras aan moeten vegen.

Als ik aardbeien zie, ruik én proef dan denk ik aan ons aardbeienveldje in de moestuin. Aan hoe het verwilderd is en niet met een net overdekt waardoor de vogels en de hazen zich er tegoed aan kunnen doen.

Als ik witte pioenrozen krijg, denk ik aan die prachtige plant in Caldese, die vernoemd is naar mijn oma Moeke. Die pioen die het dit jaar zonder steunstokken moet doen en door bijna niemand gezien wordt.