Blogbloemen in februari

Nee, ik ga hier niet roepen dat ik februari zo’n saaie maand vind want dat gaat ons zeker niet gebeuren. Wel ga ik proberen zo kleurrijk mogelijke foto’s te plaatsen, gewoon voor de vrolijkheid. Neem nou die tulpen, deze vielen niet uit maar droogden in. Ik knipte ze heel kort, zette ze in mijn tulpenvaas en we hadden er nog twee extra dagen lol van.

De bloesemtakken kregen we van vrienden in een bos samen met de witte amaryllis maar kwamen toch ieder apart in een vaas terecht. Twee keer vrolijkheid. En dan nog een paar vrolijke hyacinten, die te weinig aarde hebben om stevig te staan maar al wel twee weken lang een somber hoekje opfleuren. Kom maar op februari.

Tellen en vertellen

Het is vandaag Nationale Tuinvogeltelling. Zou dat in het buitenland ook gedaan worden? Ik ken wel bloggers in Frankrijk en Spanje, zou het leuk vinden van hen daarover te horen. Maar goed daar gaat dit blog niet over. We kregen een ontzettend leuk en mooi geïllustreerd boek dat mede is geschreven door Merel de Vink, een geweldige naam zéker in dit verband. Zij richt schoolbibliotheken in en we kennen haar persoonlijk. Dat maakt dit boek nog fijner.

In dit boek wordt antwoord gegeven op de vraag of vogels echt afstammen van dinosaurussen, of alle vogels hetzelfde eten en welke soorten vogels zijn er op de wereld. Er staan handige tips in, leuke spelletjes en er is een grote uitklappagina en een miniquiz. Zo kunnen kinderen echte vogelaars worden. En wij, volwassenen, steken er ook nog wat van op.

De metamorfose van Cleopatra

Als ik een kringloopwinkel instap, raadpleeg ik ook altijd mijn boodschappenlijstje dat ik er speciaal voor op mijn telefoon heb staan. Een zwarte wissellijst van een zekere afmeting stond er al een paar maanden op. Daar was ie dan. In dezelfde winkel als waar we de rieten stoelen vonden, viel mijn oog op Cleopatra. We zien haar op een gereproduceerde filmposter uit 1913. Die film werd gemaakt in Rome, dat vind ik dan wel geinig.

De prent die ingelijst moest worden, is een vlot geschetste pentekening die ik kreeg van een mede-exposant van mijn zus, toen we de opening bijwoonden van hun tentoonstelling (klik) in augustus. ‘Ben jij die zus die in Gubbio woont?’ vroeg hij. ‘Dan heb ik iets voor je’. En daar kwam uit en grote tekenmap dit voor ons welbekende stadsgezicht. Hij maakte het in 1997. Cleopatra zit er nog onder maar voorlopig mag Jan Jehee in dit lijstje, waar ik een leuke plek voor ga vinden in ons Delftse huis.

Hoe weten vogels dat toch?

Nesten bouwen, de vogeltrek, vliegen! Wij mensen kijken er met verwondering naar. Knap hoor van die beestjes. Maar. Ik verdenk de vogels hier in de buurt er van eerst de komst van de glazenwasser af te wachten om daarna eens gezellig die uitnodigende schone ramen te bevuilen. Ook als het regent kijken ze wel uit want het zou zomaar eens schoon kunnen spoelen! Nee hoor, ze wachten op zonnige heldere luchten om ons te trakteren.

De truc met een stuk keukenpapier dat je nat tegen de vlek plakt, is nog de meest effectieve manier om de drek weer te verwijderen. Ik erger me niet zo snel maar dit soort vogelgedrag staat hoog in mijn ergernissen top tien. En nou ik toch lekker aan het klagen ben: hier is er nog één. Onder het motto ‘eet geen dingen die je grootmoeder niet als voedsel zou herkennen’ zou ik willen zeggen: laten we ophouden dit soort knijpspul als gezond kinderdrankje te verkopen. Gemaakt met alleen met natuurlijke ingrediënten, staat er bij. Het zakje lekt niet, voegen ze er aan toe. Let op de grondstoffen van dit pakje. Kom op Appie, weg met dit soort misleiding.

Geïnspireerd

Een vriendin appte me deze foto door. Ze bezocht in Gouda de tentoonstelling Hoge Luchten waar dit schilderij van Cornelis Springer hangt en de Zuiderhaven in Enkhuizen verbeeldt. Ik zocht even of ik vanuit hetzelfde standpunt wellicht ook een foto had gemaakt en dat zou zomaar kunnen. Overigens had blogvriendin Bertie ook over deze tentoonstelling geschreven die toen nog te zien was in Hoorn.

Breide vriendinnen vonden de tentoonstelling heel erg de moeite waard, dus wie weet komt er nog van, al staat een bezoek aan het Mauritshuis momenteel nog hoger op mijn wensenlijstje. Van een kleine kerstfair in de Delftse Hout nam ik onlangs deze twee bollen vaasjes mee. Met kerst vulde ik ze met rode takjes, nu werd het tijd voor wat anders. Op het moment dat ik thuiskwam met twee hyacinten zag ik op de insta-pagina van blogvriendin Judy twee exact de zelfde vaasjes staan. Soms grijpen ervaringen zo grappig in elkaar dat ik er gerust een blogje aan kan wijden.

Onverwachte kunstschat

Voordat ik in Delft woonde vond ik Delfts aardewerk behoorlijk kitsch. Iets voor toeristen of in ouderwetse huishoudens waar van die kaststellen boven op een zwaar houten kast staan. Inmiddels kijk ik er toch anders tegenaan. Ik zag dit Zeeuwse meisje in de etalage van een antiekwinkel. Als enkel stuk zou ik het best kunnen velen in de kamer. Het is vaak de hoeveelheid die de waarde doet verminderen, hè.

Ik keek eens kritisch rond in huis en ja hoor, op een verzamelplekje in onze werkkamer hangt een Delftsch BLauw bord. Toch maar eens het merkteken opgezocht maar niets over het molentje en de OA kunnen vinden. Conclusie: zo nep als wat. Of, zoals ik las dat onlangs werd vastgesteld bij Tussen Kunst en Kitsch, minstens €4000 waard. Ik denk dat laatste.

Hoogteverschil

Het uitzicht is nagenoeg hetzelfde maar er zitten vijf etages tussen de eerste en de tweede foto. Het verschil tussen de centrale hal op de begane grond en ons keukenraam. Daar in de keuken ben ik vandaag bezig geweest met het maken van soep, stoofpeertjes en paddenstoelenragout. De wijnboer poetst het zilver en slingert de stofzuiger nog een keer door de de kamer. Zo gaat dat altijd bij ons op de dag voor kerst. Straks thee met een plak panettone, wandelingetje door donker Delft, kaasfondue en een Italiaanse kerstfilm. En als die film niks is, heb ik altijd nog een heerlijk boek. Ik hou wel van deze dagen.

Voor alle lezers

Het is vandaag de kortste dag. De winter begint maar de dagen zullen langzaam weer langer worden. Goed moment om alle trouwe lezers mooie dagen toe te wensen. Waar jullie je ter wereld ook bevinden, kerst en oud en nieuw staan weer voor de deur en gaan vast niet ongemerkt voorbij. Maak er iets moois en liefdevols van. Doe rustig aan of vier het uitbundig, doe wat je hart je ingeeft.

Vrede en alle goeds voor 2023 dat wens ik iedereen toe.

Niet te doen

En toch doe ik het. De wisselexpositie laten zien die sinds afgelopen week in onze centrale hal hangt. Het spiegelende glas, zonlicht en kerstboomlampjes maken het vrijwel onmogelijk een ordentelijke foto te maken.

Ik plaats ze in volgorde van mijn persoonlijke smaak, de onderste vind ik het krachtigst. Maar allemaal roepen ze prettige beelden en een goed gevoel bij mij op. De eerste twee spreken wel voor zich, de derde is de Parijse Metro. Daar word ik sowieso nostalgisch van. En die motorrijder? Daar ga ik het nog wel eens over hebben.

Opgetogen

We gingen bij mijn moeder de kerstsfeer aanzwengelen. Veel is daar niet voor nodig want al bij de ingang staat een fraaie boom. Vanuit haar tuintje kijkt ze op een groot grasveld waar aan een vlaggenmast kerstlampjes zijn gemaakt die de vorm van een kerstboom suggereren. Helaas brandden die na een dag al niet meer maar dat zal ongetwijfeld hersteld worden. Wij hingen nog wat solarlampjes in het appelboompje waar ze op uitkijkt en zetten de kerststal neer. Vanuit Huize Royal was er al een klein tafelstukje bezorgd, we strooiden nog wat kerstballen hier en daar en mijn moeder was reuze tevreden over het resultaat.

Eerder die middag hadden we met een club van zo’n twintig buren de grote kerstboom in de hal weer neergezet en versierd. Een altijd gezellige en nuttige actie waardoor het voor iedereen nog fijner thuiskomen is. En dan gaan we de komende dagen maar eens kerstkaarten schrijven. Het zijn tradities die mij wel bekoren.