Tempo tachtig plus

Namens wijnboer A3 dank voor alle hartelijke reacties op het bericht van gisteren. Onder het motto ‘thuis herstel je beter dan in het ziekenhuis’ richten we ons op het aansterken en dat gaat goed hoor. Samen cappuccino drinken, een wandeling, een lichte maatijd, uurtje rust en weer wat wandelen. Gisteravond aten we in de avondzon, zittend op ons riante balkon. De eetlust keert terug en zelfs de trek in een glaasje wijn. Als we zo doorgaan zitten de afgevallen kilo’s er bij hem weer snel aan en gaan we over tot de orde van de dag..

Boodschappen voor één

Onze jongste kleindochter van zes heeft nu al aangekondigd als vakantiebaantje later achter de kassa van AH te willen zitten want ze vindt het scannen zo leuk.  Ik vraag me af of er dan nog gewone kassa’s bestaan of dat alle klanten inmiddels zelf scannen. Ik ben nog steeds zo’n mens dat graag de boodschappen op de band legt en een paar woorden wisselt met de caissière.

In mijn huidige éénpersoons huishouden was dit vandaag mijn oogst. Ik had zelf couscous willen maken maar kon de kant en klare salade niet weerstaan. Jammer van dat plastic maar weggooien mét maaltijd is nog erger. Koken voor één persoon ben ik niet gewend en in mijn eentje eten ervaar is als super ongezellig. Vandaar die troostreep.

Vermeer Centrum

Met de oudste twee kleinkinderen, die hier een nachtje logeren, ben ik vanmiddag naar het Vermeer Centrum in Delft geweest. Het boeiendst vonden ze de audiovisuele hulpmiddelen en de interactieve dingetjes. Er is in dit centrum geen enkel origineel schilderij van Vermeer te bewonderen maar van heel zijn oevre hangen foto’s op ware grootte. De informatie over zijn leven en werk zijn de moeite waard. Zelf zag ik veel dat gebaseerd was op het thema ‘het Meisje met de Parel’. Maar dat bewaar ik voor een andere keer. Ik laat onze moderne leukerdjes toch graag even in een middeleeuwse situatie zien.

Geveltuinen

Met de compactcamera in de hand maakte ik vanmorgen ons rondje centrum. Hoe leuk is het als bewoners voor hun huis bloemen en planten neerzetten. Nog fijner als anderen dit ongemoeid laten, zodat er heel veel mensen van kunnen genieten.

De gemeente Delft laat zich ook niet onbetuigd gezien het grote aantal hangende en staande bloembakken. Brugleuningen, walkanten en lantarenpalen, alles bloeit.

Daar worden inwoners, bezoekers en toeristen blij van. En ik zeker. Zó blij dat ik die fleurigheid ook naar binnen haalde.

In de spiegel

Soms ontdek ik ineens een thema in mijn foto’s. Dan komt een zelfde onderwerp een paar maal terug. In Ravenna hangt deze straatspiegel. De kleuren en de deur waarvoor we staan, zijn onmiskenbaar Italiaans naar mijn idee.

Ook deze komt uit Ravenna maar dat is nergens aan te zien. We spiegelen in een donkere winkelruit. Omdat ik daar voortdurend de camera in de aanslag had, ga je op een bepaald moment een beetje melig doen, hè? Ik hou alleen van spiegels omdat ze een ruimte groter doen lijken. Ik ben er niet zo van om mezelf erin terug te zien. Toch kon ik het kennelijk niet laten toen ik afgelopen week in Delft de lift in stapte om beneden op straat een paar foto’s te maken, waaronder de kopfoto van mijn blog. Die kop heeft in elk geval veel meer kleur dan die van mij.

Twee scholieren en een oma

Na zomaar een spontane actie zaten de twee oudste kleinkinderen gisteravond bij ons aan tafel. Dit soort ongeplande ontmoetingen maken het extra plezierig elkaar weer te zien. Kleindochter hoort morgen de uitslag van haar verkeersexamen. ‘Je mag maximaal zes fouten maken maar ik denk dat ik er hooguit één heb’, wist ze me uit te leggen. Dus dat komt wel goed.

In tegenstelling tot zijn zus, wil onze kleinzoon wel even poseren. Hij nam zijn huiswerk mee zodat ik hem kon helpen met zijn Grieks. Huh? Ik kan Franse bijvoegelijke naamwoorden opdreunen die vóór het zelfstandig naamwoord staan maar Grieks heb ik nooit geleerd. Ik ben in elk geval wél weer op de hoogte van wat hen bezighoudt en voel me helemaal bijgeschoold.

Gekwetter

Met een beetje moeite scheurden we ons gisteren weer los van het Italiaanse leven en vanaf vandaag is dit ons uitzicht weer. Er vallen altijd direct een paar dingen op na de landenwissel. Ten eerste: wat is het hier nog lang licht en ten tweede de hoeveelheid straatgeluiden. Maar beide zaken zijn in een paar minuten weer normaal. We houden van lange avonden, het geluid van kabbelend water en horen gelukkig ook hier veel vogelgekwetter.

We storten ons vol overgave en met veel plezier in het familieleven, gaan vrienden zien en hebben nuttige dingen op de agenda staan. En nou maar hopen dat de kersen en abrikozen in Caldese nog even op ons wachten.