Drie boeken door elkaar

Op mijn nachtkastje ligt nog steeds de Nachttrein naar Lissabon. Ik ben op de helft en heb de vaste wil het helemaal uit te lezen al boeit het me maar matig. Tussendoor kwam de Rat van Amsterdam van Pieter Waterdrinker op mijn pad. Dat lees ik op mijn e-reader. En toen vond ik in de boekenkast van mijn ouders de Gelukkige Klas dat ik even tussendoor lees. Vraag me af of meer mensen dit doen, gewoon drie boeken door elkaar lezen? ik maak er geen gewoonte van maar soms gebeurt het.

Het boek van Theo Thijssen is een heruitgave uit 2007 van het CPNB ter gelegenheid van Nederland Leest. Met dat verhaal (uit 1926) ben ik terug in de tijd en zit weer in de bank op de lagere school. Dat was wel dertig jaar later maar het sfeertje is treffend en de illustraties van Valentine Edelman vind ik geweldig. Propaganda om me aan het lezen te krijgen heb ik niet echt nodig, ik ben meer van alles lezen wat op mijn weg komt.

Even wat minder prikkels

Na de drukte van de Delftse binnenstad had ik wel behoefte aan wat kalms. Op de Paardenmarkt werd de kermis weer afgebroken, wat de nodige herrie gaf. Op de een of andere manier was ik te ongedurig om een uurtje op het balkon te gaan zitten en dus ging ik fietsen. Alleen, want de wijnboer had van alles te doen. Ik realiseerde me dat ik nooit in mijn uppie zomaar ga fietsen. Ja, wel om boodschappen te doen, naar de tandarts te gaan of andere leuke bestemmingen. Maar ter ontspanning de natuur in doen we meestal samen. Gistermiddag peddelde ik op mijn gemak door de Delftse Hout, wat een rust. Wat een kalmte. Wat een schoonheid. Precies wat ik nodig had.

De keuze was reuze

Kinderspeelgoed en – kleding; ik kan me goed voorstellen dat het fijn en voordelig is dat op de vrijmarkt te kopen. Zelf heb ik zeker niet lopen schatgraven, ik wil geen ‘spullen’ nu we mijn moeders huis aan het leegruimen zijn.

Maar de wijnboer, die om half negen al even naar de bakker snelde, kwam met een limonadetank thuis. Wanneer gaan we zoveel limonade drinken, vroeg ik. Limonade? Wijn zal je bedoelen! Tja, dat had ik kunnen weten natuurlijk. De honkbal-bal is om rug- oefeningen tegen een muur te kunnen doen. En die aardbeien werden aangeboden door een dame uit Sneek. Haar ouders wonen in Delft en ze was met karrevrachten aardbeien uit haar eigen biologische kas hier op een brug gaan zitten met haar handel. We namen we een pondje mee. Totaal besteedden we vijf euro voor onze koopwaar. Geen rommel, alleen maar uiterst nuttig en lekker vinden we zelf.

Reuze feestelijk

Het was Koninginnedag 2001 toen wij geïnteresseerd raakten in Delft als onze woonplaats. We kwamen die dag uit Voorburg om in Delft de vrijmarkt te bezoeken, zagen het oude universiteitsgebouw in de steigers staan om er woningen van te maken en de rest is historie. Omdat we vaak in Italië vertoeven in deze tijd van het jaar, was het járen geleden dat we hier op Koningsdag zijn.

En het was gezellig met, zoals dat hoort, kinderen die een instrument bespeelden, een vrijmarkt die straat na straat besloeg én koffie met oranje tompouce. We scharrelden twee uur door het centrum en ja, we kochten ook nog wat. Laat ik morgen zien.

Feest ?

Voor de één trekt het als een magneet en een ander weet niet hoe snel ie weg moet rennen. Ik hoor bij de laatste categorie. Maar toch was ik er vanmiddag even. Ik wilde wel eens zien waar die herrie nou precies vandaan komt.

Het was er nog rustig, dat wil zeggen er was weinig publiek. Maar uit elke tent komt muziek en knippert licht. De Paardenmarkt is getransformeerd tot Kermis en het geluid ervan is bij ons thuis goed te horen. Enfin, het duurt in totaal een weekje dus we komen er wel doorheen. Aan mij zullen ze geen cent verdienen. Daar dacht de wijnboer anders over en kocht voor ons beiden een oliebol en die was nog lekker ook. Morgen maar eens kijken hoe de feestelijkheden zich verder ontwikkelen hier in de stad.

Poldergroen

Ze stonden me gisteren een beetje schaapachtig aan te kijken toen ik het privépad afliep. ‘Alleen maar even een foto maken, hoor’, riep ik ze toe. Dat vonden ze goed, ze hadden namelijk net een intensief uurtje achter de rug met het trainen van een schaapshond.

Hier vandaan had ik weer eens een ander perspectief op de afgeknotte molen. De wind was behoorlijk fris maar de lucht was in elk geval blauw. Dat is vandaag helaas veel minder. Grauw, koud en af en toe regen. Wél goed voor mijn huishoudelijke taakjes.

Lofzang

Je kent dat wel. Dat het je ineens opvalt dat er overal viooltjes staan. Ik heb er een zwak voor. Kleine dappere bloemetjes in de mooiste kleuren. Ik laat even zien welke leukerds ik de afgelopen week tegenkwam. Het terra potje links onderaan met uitsluitend blauwe viooltjes is mijn favoriet. Veel meer valt er niet over te vertellen en dat moet ook een keer kunnen.

Al bijna zeventig jaar in dit lijstje

Nu mijn moeder haar grote appartement heeft verruild voor een kleinere inleunwoning blijven er spullen over die uitgezocht moeten worden. Grote en kleine meubelstukken, schilderijen, serviesgoed en wat al niet; het moet een bestemming krijgen. Gistermiddag waren mijn drie zussen en ik in grote harmonie en met het nodige sentiment de achtergebleven goederen aan het verdelen. De peuter op de driewieler ben ik, onze ouders hadden een gigantische hoeveelheid foto’s in lijstjes staan, die niet allemaal meeverhuisd zijn. Inmiddels zijn er meubels op Marktplaats gezet en is er voor de kleinkinderen een uitstaltafel met kleine dierbare voorwerpen waaruit ze een keuze kunnen maken. Dit alles uiteraard in goed overleg met mijn moeder, die na veertien dagen al aardig begint te wennen aan de nieuwe situatie.

Kinderrugzak

‘Maar waar heb je je jas en tas dan neergezet?’ heeft de moeder of vader direct gevraagd toen het kind zonder die attributen thuis kwam. ‘Ik weet het niet meer’, zal het prompte antwoord geweest zijn.’ Denk Goed Na’, werd er op strenge toon terug gezegd. ‘Ik denk op het grasveld bij het kanaal’. ‘Ga dan onmiddellijk terug en kijk of het er nog ligt’. Er werden nog meerdere mogelijkheden nagelopen en tenslotte heeft de ouder het kind gesommeerd zelf een briefje te schrijven, dat ze samen aan een boom hebben geniet. Zo ongeveer moet het gegaan zijn, denk ik. Elke ouder maakt zoiets wel eens mee. Behoorlijk frustrerend. Ik hoop op een goede afloop en dat het kind mét rugzak en jas vandaag vrolijk kan sporten tijdens de Koningsspelen.

De vrolijke stad

Sinds kort zijn de glasbakken op het Doelenplein geschilderd. Vrolijk maar ook mooi? Mwah. Tot ik de zij-en achterkant zag.

Toen vond ik het ineens wel aardig en betreur het dat niet alle zijden van de bakken een roos hebben gekregen. Het is In elk geval stukken beter dan de bekladde groene kolossen die er onder schuil gaan. En zo groeien zelfs op nuttige maar lelijke plekken bloemen. Het voorjaar laat zich in veel verschijningsvormen zien.