De tentoonstelling die we gisteren bezochten, dendert nog even na. Zoveel schoonheid zien, dat moet verwerkt worden. Op de bovenste verdieping van de Fundatie stond een rij bronzen koppen die hun schaduw wierpen op de achterliggende wand. Kijk toch eens aan, wat een symboliek met het achterliggende jaar. Ik ontmoet zoveel mensen, échte mensen die me raken. Ik wens iedereen een in alle opzichten goed en gezond 2015 toe.
We stonden vanmorgen om kwart voor negen al op station Delft
en reisden richting Zwolle met maar één maal overstappen in Rotterdam, alle tijd dus voor de krant onderweg
eerst maar aan de koffie en voor de jarige natuurlijk taart
Ons eigenlijke doel was museum de Fundatie, prachtig pand met onder meer een fantastische tentoonstelling van Lotta Blokker (klik).
En laten we nou ook nog, op zoek naar lunchplek, even slagen voor een nieuw pak! Hier wandelt hij net in zijn dagelijkse kloffie de paskamer weer uit.
We aten een heerlijke salade en met het pak in zijn hand loopt de verse AOW-er door de gezellige binnenstad van Zwolle terug naar het station.
Het middelste mens wordt morgen 65. Daar hebben we met z’n tienen alvast maar een feestje van gemaakt. Gisteravond ingecheckt in een hotel in Leiden en daarna van een heerlijk buffet genoten. De kleinkinderen vermaakten zich in speelhoek en ballenbak. We maakten gebruik van zwembad en sauna en er was vanmorgen een heerlijk uitgebreid ontbijtbuffet. De jarige man wist van tevoren van niets, dus de verrassing was groot en geslaagd. Alleen die foto van hem met de kleinkinderen lukte niet helemaal. Jongste kleindochter voelde niets voor poseren. Dus kropen de twee kinderen van de jarige vader wél even bij hem op schoot. En dat werd natuurlijk het vrolijkste plaatje.
Eén keer per jaar wijken we uit naar een ander ontbijtrestaurant op de zondagochtend. Om de doodsimpele reden dat Du Midi in Delftse Hout gesloten is. Dan maken we er meteen maar een strandwandeling van. Vergeleken met vorig jaar (klik) zijn de weersomstandigheden totaal anders. Het werd dan ook meer een heel koude en tamelijk korte duinwandeling vandaag. Gelukkig zag ik wel kans ons huis in winterse sferen op de foto te zetten en heb ik mijn blogkop aangepast. Het dooit inmiddels en het lijkt wel of er gaten in het dak zitten. Maar ik zal jullie geruststellen het zijn de donkere leistenen die je ziet. Hele pakken sneeuw donderden met een hoop kabaal van het schuine dak af. Gelukkig hebben we een brede dakgoot.
Dat zag er mooi uit zeg, vanmorgen vroeg. Ik hing vóór negen uur al uit het raam om de verse sneeuw te fotograferen. Deze foto maakte ik om half twee aan de achterkant van ons huis. Het ziet er net iets minder donker uit dan het plaatje van eerder vanmorgen. Nee, ik ga, zelfs voor een foto, niet naar buiten. Ik maak een lekker Thais maaltje voor als er vanavond vrienden komen eten. Derde kerstdag, met de top 2000 op de achtergrond en soms zelfs op de voorgrond. Ik vermaak me wel.
Veel mensen hebben moeite met opgeklopte gezelligheid en het verplicht bij elkaar zijn in deze dagen. Ik denk op mijn beurt dat als je gewoon jezelf blijft, geen perfectionisme nastreeft en bij elkaar klontert er vanzelf iets van saamhorigheid ontstaat. Gisteravond was dat het geval toen we met twaalf man in Zwijndrecht aan tafel zaten. Daarbij konden de kleintjes regelmatig van tafel af om te spelen, verzorgde elk gezin zijn aandeel in het menu en hadden we met elkaar een heerlijke avond. Vanmiddag zaten we met mijn ouders bij een zusje en zwager van een lunch te genieten die bestond uit kleine hapjes. Ook dat was zeer aangenaam. Twee totaal verschillende gezelschappen met elk hun eigen dynamiek. Mooi en dierbaar.
De grote wereldproblemen van oorlog, onveiligheid en ellende kunnen we niet oplossen. Maar in eigen kring in harmonie leven, dat kan wel. Laten we dat doen. En niet alleen met kerst maar ook daarna.
Ik wens iedereen fijne dagen.
Voor het kerstdiner morgenavond en de lunch op tweede kerstdag hoef ik slechts een paar gerechtjes te maken. Dus heerst hier totale rust en kalmte. Ik spit de stapel kranten door op zoek naar nog te lezen artikelen en lees ze. De regen stopt en ik bedenk me ineens dat mijn haar wel een knipbeurtje kan hebben. De kapper heeft er zomaar tijd voor. Ik kom een buurvrouw tegen die een zware periode achter de rug heeft en in het buitenland verbleef. We begroeten elkaar allerhartelijkst en praten even bij. En nu het dan toch droog is, kunnen we ook nog wel even naar de lichtjesavond in Voorburg. Kerstmuziek luisteren in de met kaarsen verlichte kerk, nog even een nostalgisch wandelingetje door onze voormalige woonplaats en dan thuis in Delft aan de zuurkool met worst. De opmaat naar kerst verloopt perfect.
Mooi helder weer vandaag en dat heb ik graag. We doen het kalmpjes aan met wat huiselijk gerommel in de ochtenduren en de boodschappen aan het begin van de middag. Laten we naar Nootdorp gaan, het winkelcentrum de Parade is klein en gezellig, zeiden we tegen elkaar. Shop Eat Relax staat er bij de toegangen tot het centrum en Sale bij modewinkel The Stone. Nog even en het Nederlands is uit het straatbeeld verdwenen. Het was knetterdruk in de supermarkten en er jankte herriemuziek rond het piepkleine ijsbaantje op het centrale plein. We wisten niet hoe snel we er weer weg moesten komen. Thuis is er thee en een prachtige roze rode avondschemering. Wat een ontspanning.
Vannacht logeerde onze jongste kleindochter Juliët een nachtje bij ons. Dat is feest voor haar en voor ons. De voorleesboeken had ik klaargelegd, zelf nam ze wat speelgoed mee en haar pop. Maar wat bleek het leukste spelletje om te doen? Mijn handtas leeghalen, alles benoemen wat daar uit kwam, alles ook heel goed bekijken om het daarna weer heel zorgvuldig terug te stoppen. Alle drie de kleindochters zijn daar gek op, terwijl ik het heus niet aanmoedig of uit mezelf aanbied. Nee, ik vrees dat ze alle drie de tassentic van oma hebben geërfd. Het enige moment dat ze mijn tas ongemoeid liet, heb ik op de foto gezet.
Wonen in Caldese (Italië) 