Vrouwen

Gelukkig had ik er aan gedacht toen ik twee weken geleden over de markt in Gubbio liep. Even de mimosa op de foto zetten, zodat ik deze vandaag kan delen. In Italië krijgen namelijk vandaag vrijwel alle vrouwen van de mannen uit hun omgeving een boeketje mimosa. Bovendien gaan de vrouwen massaal uit eten vanavond.

Van een Italiaanse vriendin kreeg ik bovenstaand appje. Het richt zich vooral op de vrouw als echtgenoot, moeder en vriendin die zich onbaatzuchtig, haar tranen verbergend, inzet voor de familie. De korte vertaling is van mij en ik herken mezelf niet in dit beeld. Ik denk bij de Internationale Vrouwendag toch meer aan onderdrukte vrouwen die lijden onder totalitaire regiems. Wat mij betreft mag de aandacht en inzet zich vooral richten op de strijd voor gelijke rechten en kansen, tégen onderdrukking en voor vrijheid in het algemeen. Daar valt nog heel wat winst te behalen, aldus dit bevoorrechte mens. En alle Italiaanse vrouwen die ik persoonlijk ken, wens ik natuurlijk oprecht een heel gezellige maaltijd toe. Fata una festa, signore!

Bankhangers, stroopwafels en schoolwerk

Zaterdagavond keek een deel van de familie naar Wie is de Mol. Onze dochter zelfs zo fanatiek dat ze een Molboekje bijhoudt. De familie die net in Australië is geweest, volgt het niet vanwege het missen van de eerste delen. Sinds de jubileumaflevering die zich in Italië afspeelde, volgen de wijnboer en ik dit tv-programma ook.

Er was door de kleinkinderen ook schoolwerk te doen. En dat werd serieus aangepakt waarbij Eva de rol van overhoorder op zich nam. Deze laatste volgt momenteel een stage bij Van der Valk in Nootdorp en nam het dekken van de tafel voor haar rekening, inclusief het professioneel vouwen van de servetten.

Natuurlijk hebben we de foto’s en bijpassende enthousiaste verhalen uit Australië bekeken en beluisterd. Als ouders en grootouders is een dergelijk weekend er één om in te lijsten. Maar ook de rest van het gezelschap heeft elkaar uitvoerig laten weten hoe leuk het weer was en blikken we allemaal tevreden terug. En wat vinden jullie van de stoere sauna-gangers die de vrieskou trotseren? Doe mij maar een stroopwafeltje op de markt.

Uit het familie album

Tot verbazing van familie en vrienden, werden wij echte kampeerders. En dan op de primitieve manier. De koelbox voor de verse waar, een multifunctionele emmer voor de was of als wijnkoeler en één pitje butagas om op te koken. Toen de kinderen nog meegingen hadden we twee tenten maar op deze vakantie reisden we nog maar met z’n tweetjes.

We gingen gewoon op de bonnefooi naar Frankrijk en meldden ons bij wisseling van camping bij het thuisfront. Want nog geen mobieltjes. Geen euro’s ook, vooraf Frans geld halen bij de bank en muntjes verzamelen voor de telefooncel. Het is toch alsof je de prehistorie beschrijft, nietwaar? Een koffer vol met boeken mee en vaak eten in restaurantjes vanwege het ene gaspitje. Ik zou het zo over doen!

Geen gezoen

We hadden gisteravond een burenborrel om elkaar de beste wensen voor het nieuwe jaar over te brengen. Naast oliebollen, lekkere hapjes, een behoorlijke opkomst en geanimeerde gesprekken, viel er nog wat op. De plichtmatige zoenen worden niet meer uitgewisseld en niemand lijkt dat te betreuren. Fred, de buurttuinier in Delftse Hout, heeft zo zijn eigen manier om iedereen het allerbeste te wensen en hergebruikte daar zijn waxinelichtjes voor.

Wij zagen de zondagochtendzon opkomen en wandelden langs kale bomenrijen en met schapen gevulde landerijen. Er waren geen medewandelaars vanwege griep, logees of andere bezigheden. Dus alweer geen gezoen met familie en vrienden voor nieuwjaarswensen. Straks naar mijn moeder. En die wordt wel gekust. Met liefde.

Ondertussen

Aan de andere kant van de wereld viert onze familie natuurlijk ook kerstmis. Maar onze zoon, schoondochter en de twee oudste kleinkinderen vieren er ook vakantie, hoe bijzonder! Er kwam een leuke kerstkaart van ze met recente foto’s van de reis tot op heden. In 1990 deden wij hetzelfde en maakten we met onze zoon en dochter een reis down under. Het is onze mooiste gezinsherinnering. Dat zij nu hetzelfde willen en kunnen doen, stemt ons gelukkig. Eerste kerstdag in een zomers bubbelbad in de achtertuin, het voelt onwerkelijk maar ik zie ze genieten met de familie. Dan steken wij de kaarsjes hier wel aan en gaan dineren met dochter, schoonzoon en de andere twee kleinkinderen. Ook heel gezellig en waardevol.

Feestwijzigingen

Zodra ik de HEMA binnenliep, viel ik met mijn neus in het Sinterklaassnoepgoed. Daar word ik blij van. Ik wil in deze tijd van het jaar namelijk nog niet struikelen over de kerstballen. Rond 22 oktober, de verjaardag van mijn vader, werden bij ons in de familie de plannen gesmeed over het 5 december feest. Lootjes trekken en verlanglijstjes opmaken, dat werk. Onze zoon gaat het dit jaar niet vieren omdat hij met zijn gezin heel kort daarna naar Australië gaat, onze dochter viert het met haar gezin met de andere opa en oma. En dat is helemaal prima, niets is zo erg als knellende tradities. Iedereen moet zich prettig voelen bij de manier van vieren en de bijbehorende kosten en inspanning. Ik zag het ook aan de Sint- artikelen. Eindelijk is de Piet weer teruggekeerd in de winkels, nu met het voor iedereen aanvaardbare roetveeg gezicht. Daar word ik dus ook al blij van.

Werkoverleg en samenwerking

Misschien wel een beetje aangestoken door het enthousiasme van de wijnboer en het resultaat van vorig jaar toen een deel van hun rode druiven bij de onze terecht kwamen? Hoe dan ook mijn nichtje en haar Italiaanse man (ik noem ze maar even voor het gemak M&M) hebben het plan opgevat om dit jaar ook zelf wijn te gaan maken.

Er is in hun familie nog ergens een zeer verwaarloosde wijngaard, zou daar nog wat van te oogsten zijn? De wijnboer nam zijn refractiemeter mee en bekeek het suikergehalte en het daaraan gekoppelde alcoholpercentage en constateerde dat er zeker en nu al te oogsten valt.

Op diverse plekken, tegen oude schuurtjes en achter het huis, overal waren mooie en minder mooie trossen te zien. We hebben onze ogen uitgekeken. Het doet pijn om te zien dat de huidige eigenaren de moed en de leeftijd niet meer hebben om de boel bij te houden. Maar wie weet komt er verandering als M&M zich er over gaan ontfermen. Mijn wijnboer wil ze graag van advies dienen. En hoe sluit je zo’n informatief ochtendje af in Italië?

De honderdjarige

Ze zag er aanvankelijk een beetje tegenop maar nu de dag eenmaal daar is, voelt ze zich vooral dankbaar. Te midden van al haar nazaten vierde mijn moeder vandaag haar honderdste verjaardag. In het fraaie Westbroekpark, op korte afstand van haar huidige woning, was een smakelijke een uiterst gezellige familielunch. Omwille van de privacy van velen hou ik het bij een overzichtsfoto. Dáár onder die luifels zaten we aan lange tafels met z’n allen uiterst tevreden een uniek feestje te vieren. Iedereen is net zo dankbaar als mijn moeder dat we dit met elkaar hebben kunnen vieren. En trots ook op die prachtige moeder, oma en overgrootmoeder.

Feestelijkheden

We doen de hele week al vruchteloze pogingen om onze trouwfoto van vijftig jaar geleden na te maken. Jullie hadden vast wel begrepen dat er een goede reden was voor een feestweek. Vandaag vieren we onze gouden bruiloft en dat vieren we vanwege allerlei praktische redenen vooruit. Dat hoort eigenlijk niet maar we doen het tóch. Te midden van onze uitgebreide familie, die vandaag werd aangevuld met zussen, zwagers, schoonzussen en mijn moeder maken we er een dag van om nooit te vergeten. Net zoals vijftig jaar geleden.

Zonnegroet

De uitdrukking die ik gisteren gebruikte van ‘een klap tegen de kar geven’ werd door niemand herkend. Ik ben gaan zoeken bij spreekwoorden en gezegden, ook in dialecten, en kwam het niet tegen. Dus zal het wel een familie-uitdrukking zijn. We bedoelen er in elk geval mee dat we onze actie verhogen. In mijn voorbeeld van gisteren dus met de klussenlijst.

Goed. Zonnebloemen, te mooi om ongezien te laten. Op het veld dat we passeren staan ze met hun rug naar ons toe, ook wel eens lollig om te zien. En voor de foto ben ik er maar even tussen gekropen om het stralende gezichtje goed te kunnen zien. Zonneschijn hebben we genoeg maar zonnebloemen nooit teveel.