Wilde westen

Meestal loop ik de vaste zondagochtendwandeling is mijn eigen, langzame tempo. Zo ook vandaag. Maar van wandelen kwam niet veel want ik ontwaarde een kudde op hol geslagen koeien. Die uitdrukking heb ik nooit als serieus beschouwd maar sinds vandaag weet ik dat het echt bestaat. Een stuk of tien koeien daverden door een weiland, stonden hevig dampend even stil om hun wilde rit te vervolgen richting Ikea. In het restaurant waar we altijd ontbijten, heb ik gevraagd of ze de boer van de Bieslandhoeve wilden waarschuwen. Toen de snellere wandelaars zich weer bij mij voegden, had ik een lekker spannend verhaal te vertellen. Uiteindelijk kwam het met de koeien goed en zagen we het troepje uitgeput en een beetje ontdaan bij de vogelplas staan.

Koud

Er moeten wat Sinterklaasinkopen worden gedaan, dus sprongen we op de fiets en vergaten daarbij onze handschoenen aan te doen. We zijn de laatste dagen dertig graden in temperatuur gedaald en dat gaat je niet in je kouwe kleren zitten. Of just wel. Hoe dan ook, we slaagden goed. Snoven even de echte HEMA-lucht op, hoorden een straatorgel spelen en zagen in de verte een paar Pieten lopen. Voelen ons weer helemaal thuis dus. Die Pieten kreeg ik niet voor mijn lens. Dan maar een oer Hollandse fiets en snel naar ons warme huis terug.

Zie ginds

‘Ben je figuurlijk ook weer geland?’ vroeg onze dochter me vanmiddag aan de telefoon. Gisteravond haalde ze ons op van Schiphol dus de letterlijke landing had ze al geconstateerd. Mijn antwoord op haar vraag was overigens ‘ja’. Meteen aan de slag met koffers, was, post, mail en foto’s. Ook even de kou in gelopen voor een dagverse onvervalst Delftse foto. Ik merk hoe uitgerust ik van deze vakantie ben, de energie borrelt en bruist. Komt mooi uit. December is in aantocht. Heus geen maand om stilletjes voor me uit te gaan staren.

Koken met Poo

Als ik denk aan al die vriendelijke Thaise mensen die we ontmoet hebben, is er een die me in het bijzonder is bijgebleven, namelijk Poo. Als arm meisje kreeg ze kansen en pakte die met beide handen. Ze heeft inmiddels een succesvolle kookstudio, schreef een kookboek en is daarmee momenteel de best verkochte auteur in Azie. We volgden een kookcursus bij haar en waren zeer onder de indruk. Vooral ook het feit dat zij haar geld deelt met haar uitgebreide familie. Maar ook de buren en iedereen in haar omgeving heeft profijt van haar verdiensten. Google haar maar eens op cooking with Poo. Indrukwekkend mens (links op de foto, rechts haar assistente).

Po Pong

Het leuke is, dat we het schitterende tempelcomplex alsnog bezocht hebben, de volgende dag. Ideetje van de gids die ons kwam ophalen voor het allerlaatste onderdeel, de overnachting in een home stay. Zeg maar een B&B avant la lettre. Maar dan wel heel erg avant. We wilden graag authentiek, dus we kregen authentiek. Op de foto zien we Po Pong en samen maakten we de maaltijd. Zij deed zo ongeveer alles en ik gooide een paar uitjes in de wok. Zelden zo’n eenvoudige keuken gezien. Met heerlijke eindresultaten. We zagen en deden zoveel de laatste 24 uur, dat het zich hier niet allemaal laat beschrijven. Dus daar begin ik ook nu niet meer aan.

Barbaren

We zijn vijfhonderd kilometer noordwaarts getreind. Dat is op zich al een hele belevenis. Groezelige, maar comfortabele gereserveerde plaatsen en een vliegtuigmaaltijd onderweg. Stationnetjes waar de chef nog met vlaggen staat te seinen, onleesbare plaatsnamen maar tenslotte wel een auto met chauffeur die met een papier met onze namen erop, klaar stond. We zijn in Sukothai, ooit de hoofdstad van Siam. Het hotel is zo leuk, het zwembad dermate aantrekkelijk en de Thaise massage zo aanlokkelijk dat we geen tempelcomplex meer hebben bezocht. Cultuur barbaren die we zijn. De massage was heerlijk en ook een hele belevenis. A3 werd onder handen genomen door een potige dame met zachte handen. De mijne was tenger maar heel krachtig. Voel me er reuze door opgeknapt en wist niet dat ik zoveel spieren heb.

Mensen op maandag

Het statieportret van broers en zus. We zijn een paardagen geleden speciaal vroeg in de ochtend naar deze plek in de tuin van ons resort toegegaan want de waterbloemen gaan halverwege de dag weer dicht. We hebben afgesproken nog eens op zoek te gaan naar dit soort foto’s die we bij eerdere reunies hebben gemaakt, zodat onze familiegeschiedenis mooi in beeld komt. De koude kant van de familie, waartoe ik ook behoor, mag ook altijd even saampjes op de foto. Bijzonder dierbaar clubje mensen.

China en zijde

Vanaf ons logeeradres zijn we vanmorgen samen op stap gegaan, Bangok in. Chinatown hier schijnt de grootste ter wereld te zijn en dat nemen we zondermeer aan. Wat een wirwar van mensen, koopwaar en stegen. Het verzadigingspunt was redelijk snel bereikt. Onze tweede bestemming was het Jim Thompson House. Jim, een Amerikaan die de Thaise zijde-industrie nieuw leven heeft ingeblazen was van grote waarde voor het land (google zijn naam als je meer wil weten). Door temperaturen boven de dertig graden, hoge luchtvochtigheid en onwillige benen ben ik nu behoorlijk gevloerd. Maar daar staat tegenover dat er alweer een stel fantastische herinneringen aan dit vriendelijke land in mijn geheugen zijn gekerfd.

Back in Bangkok

De Colombiaanse tak van de familie vliegt vandaag via China naar los Angeles. De Australiers naar Manilla en wij naar Bangkok. Hier slapen we twee nachten bij ons nichtje Kate en haar gezin. Op 14 september waren ze nog bij ons in Caldese (lees maar na op mijn blog van toen). Onze Thailandreis is nog niet helemaal ten einde, onze familieherenigingen dus ook nog niet. We hebben nog een paar leuke uitjes in de planning staan. Vandaag is deel drie van onze vakantie begonnen. Ook nu verheugen we ons weer op de dingen die komen gaan. Voorlopig zijn we gastvrij ontvangen bij ‘the Ganners’.

Laatste dag

De dagen met elkaar verlopen volgens een zelfde patroon. Vroeg in de ochtend wordt door sommigen gesport. Tot mijn eigen verbazing hoor ik daar ook af en toe bij. Dan ontbijten we gezamenlijk waarna we ‘iets’ gaan doen. Rond een uur of vier valt er een tropische bui en zitten we binnen. Met een boek of vaker nog met tablet en mobieltjes. We drinken thee en bedenken waar we gaan eten. Vandaag is het onze laatste hele dag samen. Twee broers en een zus, een schoonzusje, een zwager en ikzelf. Drie talen, dus veelvuldig vertalen. Jeugdherinneringen en verhalen over eerdere reunies. Wereldpolitiek, de verschillen tussen onze vaderlanden, Thailand, Zwarte Piet; geen onderwerp bleef onbesproken. En bovendien lossen we en passant alle wereldproblemen op. Wat een perfecte tijd hebben we met elkaar doorgebracht.