Halverwege de dag heb ik mijn blog gepost en ben daarna op de fiets gesprongen. Lekker even naar de markt in het zonnetje. En daar staat dan mijn gewenste paard met wagen. Bovendien moet de Vlamingstraat uit mijn vorige post vervangen worden door Rietveld. Waarmee we weer helemaal aangevuld en gerectificeerd zijn.
Op zich geen bijzondere foto. Gewoon wat huizen aan de Vlamingstraat. Maar toch. Alle huizen zijn verschillend en dat vind ik mooi. Ik zie een tussenbouwsel en constateer tijdsverschil. De linker huizen zijn naar mijn idee later gebouwd dan die waar we recht tegenaan kijken. Meest verheugend vind ik dat er geen auto hinderlijk in beeld staat. Ik heb niets tegen auto’s maar in de historische binnenstad zijn ze niet bepaald een sieraad. Hier horen paard met wagen. Die had ik dan met liefde op de foto gezet.
Uit het glasmuseum in Leerdam nam ik een half jaar geleden een foto mee. Deze lampen hangen daar in het restaurant. Mooi he? Soms kan ik door plaatjes en tijdschriften erg geïnspireerd raken. De slaapkamer is nu de plek waar, na het nieuwe behang, nog wat meer sfeer in moet. Op de een of andere manier lukt me dat nog niet. Het lijkt wel of ik te ongedurig ben. Mijn moeder zegt in zo’n geval: ik krijg de dingen niet verder dan ik ze schop. Dat gevoel dus. In elk geval heb ik wel de enorme stapel ongeregeld op mijn bureau opgeruimd, waar deze kaart tussen zat. Nou die slaapkamer nog.
Wek mijn zachtheid weer. Geef mij terug de ogen van een kind. Zo mooi zegt Huub Oosterhuis het en mooier kan ik het niet. Samen achter de poppenwagen, spelen met de lego zonder ruzie en kijk… Siem deelt graag zijn speelgoed boterham met Isabel. Vorig jaar ging samenspelen nog niet eenvoudig maar nu? Als je op ‘jaar’ hebt geklikt, lees je hoe deze twee kinderen elkaar elk jaar ontmoeten. De moeders en oma’s zitten er glimlachend omheen.
De vrouw die onlangs mijn langlauf-ski’s overnam, is vast de enige die nog lol beleeft aan dit weer. Het levert dan misschien nog een aardig plaatje op vanuit het keukenraam, voor mij mag de buiten-temperatuur omhoog. Die van mij is inmiddels weer normaal. Bedankt voor alle goede wensen. Het heeft geholpen, hoor.
Dat had ik gedacht! Echt niet. Twee dagen minstens ben je aan huis en bed gebonden bij griep en koorts. Dus moest ook de afspraak van vandaag afgezegd worden. Terwijl we naar een nieuw appartement van vrienden zouden gaan, daar lunchen en vervolgens een klassiek concert in een oude dorpskerk op het programma stond. Grrrr. Zeker ook voor hen. Ik heb maar eens even in mijn foto-archief naar een toepasselijk plaatje voor vandaag gezocht. En nog gevonden ook.
Toen ik gistermiddag thuis kwam na een bezoekje aan mijn ouders, ben ik hoestend en proestend mijn bed in gekropen. Ongelooflijk hoe snel een griepje op kan komen. Vandaag heb ik de hele dag beurtelings zwetend en bibberend in bed doorgebracht. De afspraak van vanavond moest helaas worden afgezegd en ik trek mijn dekbed opnieuw tot aan mijn kin op. En nou maar hopen dat het net zo snel over is als het kwam want ook morgen staan er leuke afspraken op het program. .
Zo tussen de hangende takken van de wilg door, staat deze stadsvilla statig te wezen. Hoewel het pand groot genoeg zou zijn voor een kantoor, is het tot mijn grote vreugde een woonhuis. Ik neem aan ook tot vreugde van de bewoners. Ik stel me een ruime hal voor, misschien wel met onderliggende kelder. Een mooi trappenhuis en hoge kamers met veel ingebouwde kasten. Het meest gefascineerd ben ik door de torenkamer. Wordt deze gebruikt als kinderkamer, als rommelhok of atelier? Mijn fantasie slaat hiervan behoorlijk op hol. Ik zal proberen de naam van dit pand te achterhalen en beloof plechtig er nog eens op terug te komen. Nog beter zou het zijn als de bewoners mij eens willen rondleiden maar nou schiet ik door.
Op mijn schrijfsels over historisch Delft krijg ik sinds kort uitvoerig reactie van een geboren Delftenaar, Ben genaamd. Gisteren reageerde hij op een bericht van 28 januari waarin hij verhaalt over het Beiaardiershuisje. Toevallig heb ik daar maandag een foto van gemaakt en vooral ook van het petieterig bruggetje ervoor. De brug is onlangs gerenoveerd. Dat is mooi gedaan, zó mooi zelfs dat het niet opvalt. Wie meer informatie wil over dit Beiaardiershuisje, klikt gewoon op het woord Schoon bij de reactie van Ben, rechts van dit verhaal. De rest volgt vanzelf.
Het speelkeukentje van Isabel is opgefleurd met Talamini-ijsbekers en de fles van Juliët staat na gebruik weer schoon in het rek. Tussen dit soort bezigheden in bevinden we ons vandaag. Het kwebbeltje van de een staat geen ogenblik stil en de gulle lachjes van de ander, doen opa en oma smelten. We lezen verhaaltjes voor, verschonen luiers en weten uiteindelijk de juiste knoppen op de TV te vinden voor Sesamstraat. Om ongeveer half acht draag ik de verantwoording weer over aan de rechtmatige eigenaren en nog een uurtje later zakt nonna vermoeid maar voldaan met een kop koffie achter haar laptop voor haar dagelijks verslag.
Wonen in Caldese (Italië) 