Kerkbezoek

De restauratie in en buiten de Nieuwe Kerk in Delft is afgerond. Het beeld van het Melkmeisje dat aan de zijkant in het gras stond, is weer geplaatst. Jaren geleden (klik) schreeef ik er al eens over. 

Er zijn bomen geplant, muurtjes geplaatst en gras gezaaid. Het ziet er weer strak uit. De vogel trekt zich niets aan van het verbodsbord. Gelijk heeft ie.

De koninklijke grafkelders, die zich onder de kerk bevinden, zijn niet toegankelijk voor publiek. Maar ze worden lekker gelucht, zo te zien.

De Nieuwe en Oude Kerk zijn te bezoeken. Voor tijden en prijzen klik hier.

Duizend stukjes

Eind november levert nogal wat contrast op waar het gaat om versiering. Ik heb de neiging om de kerstverlichting te negeren. Laten we eerst dat andere feest vieren.  Kijk, dit past beter in mijn straatje.

Dit is overigens niet in mijn eigen straat maar in Zwijndrecht bij onze kleindochters. Met wat eenvoudige versiering wordt toegeleefd naar 5 december. Ander opvallend detail was de grote puzzel die op tafel lag. Dat is wel een project dat over meerdere dagen wordt uitgespreid. Ik heb me er natuurlijk ook over heen gebogen maar moest de mat uiteindelijk oprollen toen we aan tafel gingen. De opa had pannenkoeken gebakken. Het kind in mij kwam deze middag volledig aan haar trekken.

Imposant

Met groot ontzag maar op gepaste afstand volg ik de werkzaamheden aan het Rijn-Schiekanaal. Het werkschip ligt inmiddels vlak bij de Koepoortbrug. En dat is één van de bruggen die ik oversteek tijdens mijn bruggenloop.

Dat werkschip mag de scheepvaart niet belemmeren terwijl al het werk vanaf het water plaatsvindt. Logistiek een hele uitdaging lijkt me maar het gaat min of meer geruisloos. Ik zal binnenkort ook eens foto’s maken van de stukken die al gereed zijn. Het is echt mooi geworden. En deze is ook wel fraai, toch?

Arme schapen

Vanmiddag heb ik heerlijk geluncht in een landelijke gelegen restaurant aan de Vliet in Voorschoten. Kwestie van een jaarlijkse afspraak met vrienden uit mijn arbeidzame leven. Terugrijdend over de smalle landweg richting de provinciale weg maakte ik een paar foto’s. Toen ik mijn auto parkeerde bij het weiland, kwamen de schapen aangesneld.

Nieuwsgierig staarden ze me aan. Waarschijnlijk in de veronderstelling dat ik voer bij me had. Anders kan ik hun haast niet verklaren. Met lege handen maar met een gevuld buikje stond ik daar.

Het gemekker klonk verwijtend en met een ‘sorry schapen, bedankt voor het poseren’ stapte ik weer snel mijn warme auto in.

Zelfs nu nog

In smalle geveltuintjes staan ze nog tegen de klippen op de bloeien. Ongelooflijk, want op deze smalle stoep wordt bovendien vaak tegen deze rozen aangestoten. Maar daar trekken ze zich dus niets van aan. Kijk maar naar die gele roos, een meter verder.

En als klap op de vuurpijl staat er aan de overkant nog een derde roos te stralen. Ik zag bovendien gisteren nog goudsbloemen en bloeiende geraniums. Maar ja, ik heb niet altijd mijn camera bij me, hè. Kille en grauwe dagen krijgen onverwacht een feestelijk kleurtje.

Winterfair

In de verte hoor ik klokgelui. Een paar krassende kraaien en tokkende kippen zorgen voor een natuurlijke concert. Verder is het rustig en ik geniet van de omgeving tijdens mijn wandeling. Wanneer ik dichter bij Du Midi kom, bemerkt ik verhoogde activiteit. Vandaag wordt de jaarlijke winterfair gehouden. Aanvankelijk is men nog aan het opbouwen en het ziet er al sfeervol uit.

Een uurtje later waren de meeste kramen ingericht. Het zijn veel biobedrijven die zich hier presenteren. Maar er worden ook ‘eerlijke’ artikelen aangeboden. Bijvoorbeeld van hergebruikt hout, veelal gemaakt door mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Voor wie in de buurt woont en leuke cadeau’s wil kopen: pak je fiets en ga.

Hetzelfde liedje

Hoewel er nog maar één gelovig zieltje is, laten de drie andere kleinkinderen de traditie om de Sint in Delft te zien binnenvaren, zich niet onthouden. Wij zorgen voor warme chocolademelk, kruidnootjes en speculaas. Dan voltrekt zich het jaarlijks sprookje vlak voor ons huis.

Zodra we de jet-ski Pieten voorbij zien racen, weten we dat de pakjesboot snel zal arriveren en gaan we naar buiten. Zingend en zwaaiend verwelkomen we de vloot.

Terwijl de Sint aan land gaat en in de binnenstad zijn tour afrondt, gaan wij aan de soep, eten broodjes knakworst en daarna mandarijnen. Elk jaar weer. Heerlijk.

Mijn venster op de wereld

Mijn bloginspiratie haal ik voornamelijk uit de gewone dagelijkse dingen. Hier geen verheven onderwerpen, diepere gedachten en zelden een uitgesproken stellingname.  Daar hou ik me wel mee bezig hoor, maar ik deel ze liever in het échte leven.

Laat mij maar een beetje rond slenteren en foto’s maken van de alledaagsheid. Die is vaak al opmerkelijk genoeg. Ik heb zelfs een archiefmap ‘vensters’. Het intrigeert me in hoge mate hoe mensen leven en wat ze daarvan aan de buitenwereld willen tonen. Zo’n gevuld raamkozijn zegt me veel, zo niet alles. Het interieur er achter verzin ik er zelf wel bij.

Regelmiepen

Onze dochter en ik zijn beiden planners. Dat gaat behoorlijk ver. We liepen vanmorgen samen in Delft, deden boodschappen maar bespraken tegelijkertijd alles rondom de viering van het Sinterklaasfeest. Niet alleen wat cadeautjes betreft maar ook wat eten we die avond en wie zorgt voor wat.

Daarna kwamen de afspraken rondom Kerstmis aan de beurt, gevolgd door die van oudejaarsavond en tenslotte de verjaardag van haar vader, mijn wijnboer.

Deze foto’s maakte ik gisteren al omdat ik wist daar vandaag geen geduld voor te hebben. Maar de planning tot 5 januari is gemaakt, laat dát maar aan ons over.

Delfts glas

---

‘Waarom staat de pot met pepermuntjes niet meer in de hal?’ vroeg kleindochter Eva onlangs. Bij het weggaan nog even snel zo’n snoepje voor onderweg hoort er voor haar helemaal bij. Ik had er eigenlijk geen goed antwoord op. Af en toe verplaats ik dingen en richt ik een hoekje anders in.

In een curiosawinkeltje zag ik deze koektrommel op een draaiend plateau staan. Leerdam 1929 Russisch slijpsel stond erbij. Verhip, zo een staat bij ons in de kast. Dus begon ik te verplaatsen en te vullen. De pepermuntjes staan weer op de oude plek en als zaterdag de kleinkinderen bij de aankomst van de Sint in Delft zijn, grijpen ze niet mis.