Moestuin van Twickel

Er hoort een mooie ommuurde moestuin bij het landgoed die alleen maar op woensdag en vrijdagmiddag bezocht kan worden. Dus toen het gistermiddag alsnog droog was, spoedden we ons er naar toe. Ik sta me dan aan alles te vergapen. Zo’n schitterend oude kas bijvoorbeeld.

Zomaar een doorkijkje, zelfs het afval op een kar is een foto waard.

Een grote bloementuin, bijenkasten en boomgaard

Zelfs de opslag van potjes in een houten stelling oogt nog fijn en authentiek.

We eindigden bij de verkoopkraam waar we boontjes en tomaten kochten. En nou heb ik reuze spijt dat ik niet één van de vriendelijke vrijwilligers op de foto heb staan want zonder hen kan zo’n landgoed niet.

Knipoog

 

Precies 45 jaar geleden werden onze trouwfoto’s ook in zwart-wit gemaakt. Dus kunnen we het vandaag niet laten om net te doen of we een bruidspaar zijn en een koets in stappen. Deze caleche stond opgesteld in de Orangerie van Kasteel Twickel.  

Na alle prachtige zomerse dagen breekt er een regendag aan.

Dat weerhoudt ons er niet van om een bezoek te brengen aan de kasteeltuin van het grootste landgoed dat Nederland nog kent.

Een enorme regenbui zorgt ervoor dat we een goed excuus hebben om smakelijk te schuilen.

 

Pietje Pelle

Dat ik van het coulissen-landschap hou, wist ik eigenlijk wel. Toch slaak ik nog iedere keer een verrukt gilletje als ik weer eens met de fiets een bocht om kom. We logeren in een boerderij op het landgoed Twickel en bij de Noordmolen stapten we af. Vanaf 1347 staat hier een oliemolen die lijnzaad en koolzaad maalt.

Tussen ’77 en ’89 werd deze molen gerestaureerd en als ik me dan bedenk dat het uitzicht in al die eeuwen nauwelijks veranderd is, dan word ik stil. Zelfs ik.

We zetten elkaar op de foto en vervolgden onze tocht. Net zolang tot we zere billen kregen.

Mensen mensen

Nog afgezien van de optocht gisteren, was er zoveel kijkplezier dat ik met genoegen nog wat portretten laat zien. Mensen kijken is nou eenmaal mijn hobby. Nader commentaar op de foto’s is niet nodig.

De hele wereld

Het viel nog niet eens mee om vanmorgen in Delden een plek te vinden voor een goede kop koffie. Het was er behoorlijk uitgestorven maar uiteindelijk kwamen we natuurlijk toch op een terras terecht. We verlegden evenwel de koers naar Markelo waar het bepaald niet uitgestorven was vanwege een dorpsfeest. Er vond een optocht plaats met als thema de verschillende landen. We hebben ons ogen uitgekeken en het viel me niet mee een selectie van de foto’s te maken.  Hier vijf uit honderdvijftig.

We zien hier Zuid Afrika, Australie en Nieuw Zeeland (it is just an interpertation, zeiden de Aussies in onze familie toen er wel erg voor de handliggende beelden voorbij kwamen) Pirates of the Caribbean, Canada en Rusland. Er was enorm veel werk van gemaakt, we zaten heerlijk in de zon en hebben ondergaan hoe een Twents feestje er uit kan zien.

Sfeertje

Dit is ons onderkomen voor de komende week. We zijn met z’n zessen neergestreken in Delden waar we werden onthaald met koffie, thee en gastvrijheid.  Misschien worden de blogs wat korter want het is het familieleven dat nu voorrang krijgt. Terwijl de mannen boodschappen halen, installeren wij, de meisjes ons. We legen de koffers, inspecteren de keuken op de kookmogelijkheden en doen een rondje in de tuin. Wat een heerlijke locatie en wat vormen we een goed gezelschap met elkaar. Als bonus is het ook nog eens het mooiste weer van de wereld.  Onze reunie begint perfect.

Drie maal mijn uitzicht

Koffie en een broodje aan zee, thee in een fraai Haags herenhuis en een Thaise maaltijd op onze zolderetage. Er zijn dagen dat ik minder afspraken heb.  Want aan zee zat ik met twee dierbare vriendinnen. de thee was bij mijn zusje en zwager in hun nieuwe huis en de maaltijd gebruikten we in het gezelschap van schoonzus en zwager.

Dat de maaltijd Thais was, is een gevolg van onze laatste vakantie met elkaar, drie jaar geleden. Morgen voegen we aan onze familiereunies een nieuw hoofdstuk toe met een Hollands weekje. Uiteraard kom ik daar uitgebreid op terug de komende week.

Meer en meer

We blijven vandaag binnen de stadsgrenzen en doen dat met de inmiddels ook hier neergestreken Australische familie.  Maar eerst over een andere familie, die van de Nijlganzen. Opnieuw lopen hier zes jonkies. Ik weet niet of het een tweede leg is of dat de vorige generatie al voor nakomelingen heeft gezorgd maar op deze manier vermeerdert de populatie zich wel heel snel. En hun uitwerpselen ook.

Het kroos in het Rijn-Schiekanaal heeft zich ook behoorlijk vermeerderd

Dan heb ik toch maar liever vermeerdering via gezonde eieren van de scharrelkippen die onder ons lunchtafeltje doorliepen in de Delftse Hout.

 

En ik word ronduit vrolijk van de zonnehoedjes in de moestuin die we passeren.

Het idee om een straat of winkelgebied te overdekken met paraplu’s of parasols heb ik al eerder gezien. Niet erg origineel maar In de Hoven levert het in elk geval een vrolijk beeld op. Ik keek veel op en neer vandaag. Kijk nog maar één keer met me mee.

 

Mam

Zie hier het stralende middelpunt. Maar mijn moeder is een bescheiden mens en hoeft helemaal niet zo nodig het middelpunt te zijn. Vandaag is ze 95 jaar geworden en traditiegetrouw zitten we in een Leidschendams paviljoen dit feest op bescheiden schaal te vieren. Mijn vader, die in oktober dezelfde gezegende leeftijd hoopt te behalen, kijkt genietend toe.  Moe maar zeer voldaan kwamen ze thuis in een kamer gevuld met boeketten en stapels verjaardagspost. Een stralende dag in alle opzichten.

Dat staat er gekleurd op (slot)

‘We mogen dan wel in een rijtjeshuis wonen, we willen wél graag een beetje opvallen’ moeten de bewoners van dit huis gedacht hebben. Want dat ik gekleurde huizen spaar, dat weten ze niet hoor.

Van dit tweelinghuis, dat exact gespiegeld is, sta ik helemaal paf. Als ik nog eens de kans krijg, loop ik er naar binnen.  Het staat er zo al jaren bij, zonder ruiten en deuren. Wat voor een verhaal steekt hier nou achter? Daar zal ik niet snel achter komen maar dat ze het alvast donker rood (klik) hebben geverfd, waardeer ik ten zeerste.