Heel beschááfd

In een sneltreinvaart komt mijn sociale leven weer op gang. Vanmiddag lunchte ik tamelijk sjiek in Voorschoten met een stel oud-collega’s. Toen ik mijn kleine autootje tussen de bolides in het grind parkeerde, zag ik de een na andere heer uit stappen.

‘De heren lunchen in de serre, voor u en uw gezelschap denken we aan deze zaal, want met deze tien heren kan het misschien een beetje luidruchtig worden’ zei de man die mij als eerste ontving. Niet verkeerd toch, deze zaal? Met een blijmoedigheid die bij onze leeftijd en medische achtergrond hoort, werd in hoog tempo onze gezondheidssituatie besproken, waarna we aan een overheerlijke drie gangen lunch begonnen. De heren in de serre bleven uiterst rustig. En wij ook.

Goed begin

Aanvankelijk reed ik naar de verkeerde locatie want ik wist niet dat restaurant Berg en Dal op een tennispark gelegen was. Daar dronken we koffie en aten een broodje. Ontelbaar aantal jaren zijn we bevriend. De vierde vriendin uit dit groepje van oud-collega’s woont verder weg en is helaas vaak niet in staat om aan te schuiven. Naar haar toegaan is momenteel ook geen optie; ze verzorgt een doodzieke echtgenoot.

Met de afwezige vriendin in ons hart laten we de aardige jonge ober een foto van ons maken. We zijn weer even bijgepraat en stellen vast dat onze week niet fijner had kunnen beginnen.

Verrassende ontmoeting

Vierenhalf jaar geleden waren we ook al eens een paar dagen in Brindisi. Dus gingen we nog eens op zoek naar een paar plekken die we destijds ook bezochten. We liepen eerst langs de haven en we zagen de Duomo toen het echt donker was geworden.

Daar op dat wonderschone verlate plein stopte een auto en zwaaide iemand naar ons. Het was Carlijn, die ik via Ciao Tutti heb leren kennen. We blogden destijds alle twee voor dat Italiaanse platform en ik schreef toen dit stukje over haar en Remo. Natuurlijk had ik aan hen lopen denken en was van plan om via Facebook proberen contact met haar te maken, want haar telefoonnummer had ik niet meer. En toen was daar ineens die toevallige ontmoeting die voor Carlijn nog onverwachter uitpakte dan voor mij. We dronken met z’n vieren ‘een koffietje’, zoals haar Italiaanse verloofde het in goed Nederlands zei. We zijn op deze foto nog steeds niet uitgelachen over dit leuke toeval. En kijk, als je geïnteresseerd bent in Puglia, op deze site. Grote kans dat je dan met Carlijn te maken krijgt die dit fantastisch vakantiegebied in de hak van de laars, graag promoot.

Nooit meer jarig

Vandaag had hij 97 jaar zullen worden. En morgen is het precies een maand geleden dat is hij overleden. Het gevoel om geen vader meer te hebben, is erg onwerkelijk. Mijn moeder praat nog in de tegenwoordige tijd over hem. Samen redden we het, hebben we met haar afgesproken. Dus zaten we met elkaar aan de koffie vanmorgen. Koffie met appeltaart. Maar zonder de jarige.

Overtreffende trap

We begonnen boven aan dek en lieten ons direct imponeren door de hoogste windmolen van Nederland. Die is nog in de testfase maar zal uiteindelijk deel gaan uitmaken van een windmolenpark op zee. De boot waarmee de staanders van deze molens vervoerd gaan worden, is daartoe speciaal uitgerust en kan zelf vier staanders vanonder zijn eigen bodem de zee in laten zakken om het enorme gewicht stabiel te houden tijdens het plaatsen.

Uiteindelijk gingen we benedendeks zitten want het was toch wel erg fris. Vandaar uit zagen we het grootste containerschip liggen met een ‘kleine’ bunkerboot ervoor. Het is onvoorstelbaar dat dit hele gebied pas sinds 2008 is ontwikkeld. En de ambities zijn enorm. Binnen dertig jaar zullen alle activiteiten CO2 neutraal moeten zijn. De Rotterdamse haven pakt de handschoen op, las ik. Daar heb ik echt alle vertrouwen in na wat wij gisteren hebben gezien.

Kleinkinderlustrumdag

Er waren nog meer verjaardagen in te halen. Vier kleinkinderen in een traditioneel dagje uit. Het werd Futureland op de Maasvlakte. Veel indrukwekkende informatie, veel interactieve opdrachten, een boottocht met uitleg en een versnapering met de verjaardagscadeautjes toe. We probeerden voor de vijfde keer een activiteit te vinden die voor iedereen de moeite waard is. Dat lijkt weer helemaal gelukt. Ook voor de opa en oma was het weer genieten.

Foto’s van alle imposante havenactiviteiten komen nog een volgende keer aan bod.

Zonnig gezelschap

We gingen op weg om een paar vergeten boodschappen te doen in de winkelstraat hier dichtbij. Eerst maar eens het oud papier afvoeren in de container op de hoek. Een klus die ik nog even uitgesteld had. De wijnboer is nog geen vierentwintig uur thuis of we hebben onze klassieke rolverdeling weer hervat. Ik hoef ook mijn eigen cappuccino niet meer te maken. Toch zijn het niet dit soort dingen waardoor ik zo blij ben dat hij weer thuis is. Samen in één huis, het zijn in elkaars gezelschap, daar draait het om.