Het stenen tijdperk

We hebben een rare week achter de rug. Woensdag was er een aangekondigde stroomonderbreking. Dat wordt via dit soort plakkaten gecommuniceerd. Geen  stroom is ook geen water, want we hebben een elektrische pomp. De auto was voor twee dagen naar de garage, geen auto is de berg niet af komen. De vaste telefoonlijn knalt er telkens uit. De monteur zou vrijdag nog even langs komen. Maar deed dat niet. Al een paar weken hebben we ‘gedoe’ in het sanitaire leidingsysteem. Ik zal jullie de details besparen. De loodgieter komt nu dinsdag weer, dit maal met een mega grote compressor waarvoor hij een vrachtwagen moet huren. Maar ondanks dit soort ongemak gaat het werk gewoon door. Onze onvolprezen hulp Simone richt samen met de wijnboer de cantina in.

En het is nog steeds zomer hier. Jabadabbadoeh!

 

 

 

Advertenties

Acht jaar

Natuurlijk maken we selfie’s, de oma met haar kleindochters. Die zijn uitsluitend voor privégebruik. Maar vooruit, op Isabel haar verjaardag plaats ik er een. Ze is vandaag acht geworden en net als ik een zondagskind. Als ze niet verdiept is in een boek, dan beweegt ze. Ze staat op haar kop, zwemt of rent over een tennisbaan. Maar ze kan ook heerlijk ingetogen spelen. Een mooie mix van actie en rust. 

Het komend weekend is haar feestje dat ze samen viert met haar zusje. En net als gisteren bij haar nichtje, hangen deze opa en oma vandaag aan de telefoon voor de felicitaties.

Jarige kleindochter(s)

Vandaag Eva (rechts), morgen Isabel (midden) en over tien dagen Juliët (links). Allemaal september meisjes. Vroege leerlingen en ze doen het allemaal goed op school. Leuke en enthousiaste grieten die het heerlijk vinden in elkaars gezelschap te zijn. Dat straalt de foto wel uit, hè. Vanmorgen feliciteerden we de jarige, zongen haar toe en hadden rechtstreekse beeldverbinding zoals dat heden ten dage gaat. Ze liet ons de cadeautjes zien en voelde zich erg jarig. Als Haags schoolkind heeft ze vrij vandaag. Samen met een klasgenootje ging ze een fimpje kijken. De hele koninklijke stoet zag ze jaren geleden al en heeft niet echt haar belangstelling. Als je tien bent heb je andere dingen aan je hoofd. 

Op de pier van Fano

We waren vandaag een dag naar Urbino en Fano. Over Urbino morgen meer. In Fano liepen we over een pier een stukje de zee in toen ik dit paar levende voeten ontdekte. Kan daar nou iemand comfortabel liggen? Nou ja, kennelijk wel.

Ineens sprong er tussen de rotsen nog een persoon te voorschijn. Het leek wel of het in scène was gezet.

Al met al een verrassende rotspartij met mannen die net als wij genoten van de milde zon, de aangename temperatuur en een zwoele wind. Halverwege de pier was nog een man. Die zat, zoals zo vaak, geduldig op me te wachten.

Mijn jarige moeder

‘Oh, wel een oude kop’, zei ze zelf bij het zien van deze foto. ‘Nou dat valt wel mee en bovendien ben je ook geen achttien geworden vandaag’ was mijn niet erg originele antwoord. Ze werd geboren in 1922 dus reken maar uit. We vierden het gewoon thuis dit jaar, in kleine club. Van dochters en schoonzonen kreeg ze een nieuwe bureaustoel. Mijn moeder schrijft nog massa’s verjaardagskaarten zittend aan haar werktafel. Daar vouwt ze ook de was. Ze heeft belangstelling voor ieder om haar heen, de krant wordt gespeld en samen met mijn vader kijkt ze naar de Slimste Mens op tv. Wat een leuke moeder hebben we toch.

Regen

Gisteravond werden we door vrienden getrakteerd op een heerlijk etentje in hun verscholen stadstuin. Kijk hoe gezellig. De gastvrouw had heerlijk gekookt, de gesprekken waren zoals altijd plezierig en we koesteren de vriendschap. Het bleef bovendien droog, ook wel handig. Maar goed. Regen. Het is momenteel een onderwerp waar je bijna niet omheen kunt. Hier viel vannacht een bui. En ook vandaag vielen er nog spatten. Ik hoorde een mevrouw bij de supermarkt zeggen: ‘Help, het regent en ik heb net mijn haar geföhnd’. Ze kon op weing meeleven rekenen. Deze grietjes die nog in Caldese zijn, staan met blote voeten en geopende monden te genieten. Best passend na al die droogte.

Water en paarden

Groot was de vreugde bij de kleindochters toen er gistermiddag ineens paarden in de wei tegenover ons huis stonden. De paarden hinnekten, de meisjes hinnekten terug. Wat een plezier. Vanmorgen verplaatste de kudde zich weer en was ik nét op tijd om een verre foto te maken. Pfff…heb ik mijn omissie van gisteren ook weer goed gemaakt met dit zoekplaatje. Het zijn dezelfde paarden die op ons erf stonden, maar nu zonder ruiter.

De vakantievierders amuseren zich uitstekend, zowel groot als klein. Alleen heeft vanmorgen een  waterpomp de geest gegeven. Geen goede timing want heel Italië is vrij in augustus. Aan een oplossing wordt  hard gewerkt. Pfff…niets is vanzelfsprekend hier.