Jungleprints en persende mannen

Als het dan toch herfst moet worden, dan maar graag met wat zon erbij.  In de Paradijsboom levert dat een mooi beeld op. Tegenwoordig is het heel erg in om met dit soort plaatjes muren te behangen. En wij kunnen volstaan door gewoon op ons parkeerterrein rond te kijken.

Zo ziet de boomgaard er nu uit. De eerste peren zijn geplukt en gestoofd.

Nog een doorkijkje op ons terrein; het aanrijpad én mijn onkruidkrukje. Want ja, ook dat soort werk gaat door. Vanuit de cantina hoor ik juichkreten en  gelach. Voor wie wil weten wil hoe persende mannen eruit zien…

 

 

Advertenties

Persen

Terwijl we officieel niet meer aan het arbeidsproces deelnemen, ‘werken’ we dagelijks en houden de zondag vrij voor andere dingen. Overleg met bevriende collega wijnboeren bijvoorbeeld. Er valt nog steeds veel af te stemmen op het gebied van het wijnmaken en dat doen we in gezamenlijke gezelligheid. ‘Morgen gaan we persen’ riepen onze mannen. Waarbij wij als vrouwen dan toch echt aan andere dingen denken. En elkaar onze wederwaardigheden vertelden over de geboortes van onze kinderen. De mannen ondersteunden hún verhaal met gebaren om de grootte van de druiventrossen aan te geven. Dat zagen wij per abuis aan voor het formaat van de pasgeboren kinderen. Zelfs als je alle vier gewoon Nederlands spreekt, ligt verwarring op de loer en valt er heel wat af te lachen.

Buon lavoro

Gisteravond stond de wijnboer samen met S. in de stromende regen bij het verhuurbedrijf. Daar kregen ze instructie hoe om te gaan met alle bedieningspanelen. En zó zag ik S. vanmorgen voor ons badkamerraam verschijnen. Samen schilderen ze vandaag de travi, de houten balken aan de buitenkant van het huis die het dak dragen. Een behoorlijk klus. Niet zozeer wat betreft het aantal vierkante meters te verven oppervlak, maar meer hóe ze te bereiken. Nou zo dus.

Het resultaat laat ik eind volgende week zien. Dan hangen ook de nieuwe luiken en maak ik een overzichtsfoto. Voorlopig hebben deze twee leuke werkmannen samen in hun bakkie veel plezier, vormen een goed team en hebben er ook nog eens stralend weer bij.

Werken en ontspannen

Het werk aan de wijn gaat gewoon door. Gisteravond nog werd er geperst. De oogst van meer dan vierhonderd kilo was te veel om allemaal zelf te verwerken en een deel is alsnog weggebracht naar een coöperatie. Deze zondagochtend werd gebruikt voor het schoonmaken van de gebruikte apparatuur, voor hevelen en het verrichten van metingen. Vorig jaar heb ik het hele proces al eens beschreven . 

Maar het tweede deel van de dag was er genoeg tijd voor ontspanning. We smulden van een heerlijke pranzo en daarna liepen we nog even langs wat kramen van een kleine kunstnijverheidsmarkt. Broer en zus doken tenslotte een kerk in voor het aansteken van een kaarsje voor hun moeder. Waarna het zachtjes begon te regenen. Al vermoed ik geen verband tussen deze twee laatste acties.

 

Witte druiven

Na een rondreis door Schotland en Wales en een paar dagen Madrid, haalden we gisteren schoonzus en zwager op van het vliegveld in Rome. Deze wereldreizigers komen nog een week bij ons op de berg logeren. En ze vielen meteen met hun neus in de boter en hielpen mee.  Vanwege het mooie weer werd er vandaag begonnen met de wijnoogst bij onze vrienden. De druiven werden geplukt en daarna getransporteerd naar ons huis, waar mijn wijnboer de rest van het proces zal doen. Een behoorlijke logistieke uitdaging. Zó handig dat onze Australische familie al heel wat ervaring heeft als plukker en kenner.  Ze namen maar nauwelijks de tijd om te poseren.  Want eenmaal geoogst, is er direct veel werk te verrichten (wordt vervolgd) .

Heen en terug naar de Ardèche

Eerst maar eens aan de koffie met onze ‘aanwaaiers’. Zo noem ik altijd een beetje oneerbiedig gasten die hier niet blijven slapen maar wel de moeite nemen de berg op te komen. Blogvriendin Marthy en haar man Mart doen een tour door Italië en ja, dan is een afspraak snel gemaakt.

De wijnboer laat ze met alle liefde de wijngaard zien, waarna ik de rondleiding door het huis voor mijn rekening neem. De verschillen en overeenkomsten tussen het leven in Frankrijk en Italië vormen de rode draad van onze gesprekken.

We schuiven de tafel in de zon en keuvelen er lustig op los tijdens de pranzo. Voor een tegenbezoek in de Ardèche zijn we al uitgenodigd. Waar een beetje bloggen toch allemaal toe kan leiden…

Orangerie in Ruurlo

Vrijwel elk kasteel of landgoed heeft een Orangerie; een wintertuin. Tegenwoordig zijn ze vaak omgetoverd tot restaurant. Deze foto maakte ik vorige week toen we koffie dronken bij het More Museum in Ruurlo. De compleet opnieuw gebouwde Orangerie heeft een prachtige lichtval door de hoge ramen en het glazen dak. Een andere ruimte is speciaal geschikt gemaakt voor feesten en partijen.

Dat er vooral ook aan bruidsparen wordt gedacht, bleek toen ik naar het toilet ging en een wc ontdekte met dit pictogram. De deur ervan zat op slot maar ik veronderstel een grotere ruimte met extra spiegels voor make-up en kapselcontrole en met genoeg ruimte voor assisterende bruidsmeisjes. Slim en handig bedacht.

Ons kleine familiegroepje nam gisteravond weer afscheid van elkaar. Nooit de leukste momenten. Gelukkig hebben we de foto’s nog.