Ingewikkeld (dag 5)

Oftewel, de reis van de knoop. Van heel dik jeans-achtig garen heb ik een paar jaar geleden twee opbergmandjes gehaakt. Die, stom toeval, ook op elkaar bleken te passen. Ik bewaar er nu camera-accessoires in. Ik kreeg hier ooit van blogvriendin Bertie leuke post waarin deze beschilderde knoop zat. Daar had ik aanvankelijk geen bestemming voor en nam hem mee naar NL. En dáár bedacht ik dat die knoop wel als een handvat zou kunnen dienen voor mijn opbergmand in Italië. Dus reisde de knoop weer mee, de Alpen over. Terwijl de wijnboer gisteravond naar voetbal keek, zette ik die knoop aan. Mijn tevredenheid aan het eind van de avond was nét iets groter.

#foto7daagse #f7d #heelhollandfotografeert #dag5 #ingewikkeld

Wie wil er nog een ei?

Uit de verte hadden we al wel naar de buren gezwaaid maar vanmorgen gingen we even op de koffie, haalden de post op en overhandigden wat kleine presentjes waaronder stroopwafels. Daar maken we de buurfamilie jaar na jaar blij mee. Ons uiteindelijke doel was de supermarkt. Morgen is het de dag van de Republiek en zijn de winkels gesloten. Dus deden we voor een paar dagen boodschappen. De paaseieren, nu voor de helft van de prijs, lieten we ongemoeid. Goed hè? Lees medeblogster Els en jullie zullen begrijpen waarom ik ze op de foto zette. Op de terugweg maakte is nog twee landschapfoto’s. De zon is teruggekeerd en in de tuin ligt nog werk op ons te wachten. Dusss.

Annet Schaap

Soms heb ik maar weinig aanmoediging nodig. Zo las ik bij blogvriendin Bertie een recensie over Lampje, het bekroonde boek van de kinderboekenweek. Zó enthousiast als zij er over schreef wist ik: dit een een perfect boek voor onze leesgrage kleindochters. En dus toog ik zaterdag naar de boekhandel.

‘I

Is het een cadeautje?’ vroeg de man aan de kassa. ‘Uiteindelijk wel, maar eerst lees ik het zelf’, antwoordde ik. ‘Dat doe ik ook, ik ben halverwege’ en hij was al net zo enthousiast als Bertie. Het is nu maandag en het boek is uit. Het waren 324 bladzijden sprookjesachtig leesgenot en een cadeautje aan mezelf.

Liggend in het gras

Uit de minibieb in Delft graaide ik nog snel dit boek mee. Het blijkt een klassieker te zijn uit de Italiaanse literatuur. Ik moest er even in komen maar het boeide zeer. Als je bedenkt dat dit werd geschreven aan het eind van de 19e eeuw dan is het kalme tempo goed te verdragen. Bovendien hou ik er van op deze manier beter de Italiaanse cultuur te leren kennen. Voor meer over de inhoud klik hier.

Blogvriendin Bertie mailde me naar aanleiding van het schilderij van de schilder Rafael. en meldde me dat over La Muta een boek is geschreven door Leslie Forbes. Die naam kwam me bekend voor, het boek zei me niets. Staat het hier gewoon in de boekenkast! Aangeschaft in 2008 en ik kan me er geen letter van herinneren. Zelfs niet nu ik al bij hoofdstuk 10  ben. Enfin, ik lees weer een vers boek.

Blog(gers) post

De postbode weet niet wat hem overkomt. En ik ook niet. Vrijdag vond ik deze leuke felicitatiepost in de bievenbus. Een blogvriendin raadt me aan mijn ‘blessings te counten’ en dat doe ik. Ook al zijn er af en toe wat donkere wolken, mijn zegeningen hebben de overhand en ik tel me wezenloos.

Zaterdag een tweede zending. De rechter kaart komt van lieve vrienden. Ik denk dat ik in Caldese een tweede verzamelhoekje begin met het meisje. De linker kaart, ook van een blogmaatje, laat een vrolijke dame op leeftijd zien. Daar ga ik glimlachend een voorbeeld aan nemen. En het zou me niet verbazen als de postbode binnenkort voor de derde keer de berg op komt.

Voor snotneuzen en vreugdetranen

Het idee is niet van mezelf, ik kwam het ergens op het wereld wijde web tegen. Zelf had ik nog een paar dameszakdoekjes maar de meeste kreeg ik van blogvriendin Marthy, die kasten opruimde. Mijn naaimachine snorde er lustig op los en even later de haakpen ook.  Dat is in het kort de ‘making off’ van een feestelijke slinger van hergebruikt materiaal.

Onze dochter is hoogzomer jarig en ook dit jaar viert ze het in Caldese. Dus als jullie haar en de slinger binnenkort samen op de foto zien, dan is de ontstaansgeschiedenis van die slinger alvast bekend. Sssst. Niets aan Fleur vertellen. Verrassing.

Nutteloze keukenhulpjes

Blogvriendin Bertie schreef kortgeleden een lief stuk over de snijbonenmolen. Die bij mij en veel anderen nostalgische herinneringen oproept. Toch overleefde het ding bij ons een opruimronde twintig jaar geleden niet. Ik snij ze met het mes, die drie keer per jaar dat we snijbonen eten. In ons gezin zijn ‘nutteloze keukenhulpjes’ een begrip. Ik geef hierbij mijn persoonlijke top tien in willekeurige volgorde:

ijsmachine, eiersnijder, knoflookpers, snijbonenmolen, sapcentrifuge, broodbakmachine, escargotvorken en – tangen, koffiemolen, honinglepel, frietsnijder

Ze hebben ooit mijn keukenladen en -kasten bevolkt. De ijsmachine en de honinglepel heb ik nóg. Daar ga ik ook maar eens afstand van doen.