Samen draaien

We reden langs het Rijn-Schiekanaal richting Rijswijk. Mooie landelijke omgeving, de bomen zijn nu op z’n allerkaalst. Met een temperatuur van een graad of zeven en met een matige wind voelt het toch wel fris en winters aan. We zijn alle twee geen goede wandelaars meer, dus we genieten maar van een autotochtje richting de Bergman Kliniek. De wijnboer heeft een totaal versleten knie en vandaag is er een afspraak gemaakt voor een vervangende knie. Dat gaat pas in november gebeuren want aan de werkzaamheden in Caldese geeft hij nog even voorrang. Zelf ga ik volgende week naar de neuroloog om te kijken of er nog verbetering te halen is met die rug van mij. Zo draaien we samen de medische molen in. De lamme helpt de blinde, zeggen we tegen elkaar als we weer eens gearmd lopen te strompelen.

Zondag op maandag

Al doe ik er pas vandaag verslag van, we liepen natuurlijk gisteren onze zondagochtendwandeling. In de afgeknotte molen brandde nog licht en nu ik een tijd geleden in het tv programma Binnenste Buiten ook het interieur bewonderd heb, zie ik de bewoners bijna voor me aan hun zondagse ontbijt.

We zagen de oude fruitbomen die gesnoeid zijn. De wilgenbomen zijn om en om van hun takken ontdaan en die zijn terug gestopt in de ril. De moestuinen van de Groenteboerin van Hoeve Biesland leveren nog prei. Wat er onderaards of onder het afdekdoek gebeurt, moeten we raden. Maar nieuw leven is er zeker.

Het geklepper van paardenhoeven verbrak de stilte. Jammer dat deze splitsing zo ontsierd wordt door de verkeersborden. We leven wel in een enorm gereguleerd gebied.

Tellen en vertellen

Het is vandaag Nationale Tuinvogeltelling. Zou dat in het buitenland ook gedaan worden? Ik ken wel bloggers in Frankrijk en Spanje, zou het leuk vinden van hen daarover te horen. Maar goed daar gaat dit blog niet over. We kregen een ontzettend leuk en mooi geïllustreerd boek dat mede is geschreven door Merel de Vink, een geweldige naam zéker in dit verband. Zij richt schoolbibliotheken in en we kennen haar persoonlijk. Dat maakt dit boek nog fijner.

In dit boek wordt antwoord gegeven op de vraag of vogels echt afstammen van dinosaurussen, of alle vogels hetzelfde eten en welke soorten vogels zijn er op de wereld. Er staan handige tips in, leuke spelletjes en er is een grote uitklappagina en een miniquiz. Zo kunnen kinderen echte vogelaars worden. En wij, volwassenen, steken er ook nog wat van op.

Veertig

Er was uitgerekend dat we veertig jaar geleden voor het eerst met elkaar waren gaan eten. Daarop volgden vele ontmoetingen en er ontstond een hechte vriendschap tussen deze oud-collega’s. Dat moet zo nu en dan gevierd worden. Helaas moest een van ons op het laatste moment afzeggen wegens een langer verblijf in het buitenland. We hebben nu een goede reden om heel snel weer een afspraak te maken met elkaar.

De lunch vond plaats in een oud postkantoor in Oud Beijerland. Nooit geweten dat dit zo’n charmant plaatsje is. Een fraai Gemeentehuis, een grachtje, mooie huizen, ik wil er nog wel eens naar terug. Een kleine stadswandeling maken, de woensdagse markt bezoeken en misschien daarna koffie in de fraaie binnentuin van het Postkantoor. Onze dochter woont er niet eens heel ver vandaan, dus wie weet is zij er ook wel voor te porren.

Puppies en voorlezen oftewel een middag met opa

Het zijn weer de nationale voorleesdagen en voor de wijnboer betekent dat meestal dat ie ook weer even in de rol van voorleesopa kruipt. Terwijl ik gisteren alweer met een paar vriendinnen zat te lunchen, meldde hij zich op de basisschool van jongste kleindochter. Daar las hij ‘Mama is Minister President’ voor. De titel alleen al kan mij bekoren. Na afloop gaf Juliët hem een compliment voor de levendige manier waarop hij voorlas.

De andere kleindochter was ook bij de voorleessessie aanwezig omdat ze daarna gezamenlijk naar een nichtje van ons reden, waar een nest jonge honden te bewonderen viel. Juliët kroop met haar achternichtjes in de kraamkamer om een pup vast te houden. Isabel is iets afwachtender maar kijkt wel zeer vertederd toe hoe haar opa de puppies op schoot heeft. Jong en oud, mens en dier; ze hebben genoten.

Hoge Luchten

Samen met Marthy bekeek ik gisteren Hoge Luchten. Een reizende tentoonstelling waarover onze andere blogvriendin Betty geruime tijd geleden een boeiend stuk schreef (klik). Zoals zij over exposities, boeken en films schrijft, doet je meteen besluiten daar ook op af te gaan.

Wij dus Museum Gouda in en ja, wat zagen we veel moois. De schilderijen zijn uitgeleend door het Rijks en nog tot en met 17 september te zien. De schaatswedstrijd tussen vrouwen is een werk met een prachtig achtergrondverhaal. Lees de link naar Betty maar dan hoef ik het hele verhaal niet na te vertellen.

Zelf bleef ik nog even hangen bij de Koepoort uit Delft die in de 19e eeuw gesloopt is. Dit schilderij is gemaakt door Petrus Gerardus Vertin. De oude stadspoorten zijn in veel Nederlandse steden afgebroken, waarna de bijbehorende bruggen verbreed zijn. Van monumentenzorg was destijds nog geen sprake. Gelukkig hebben we de schilderijen nog.

Toeristisch en cultureel

We begonnen met koffie en gebak in Stolwijk, mijn blogvriendin Marthy (klik) en ik. Sinds een aantal jaren zoeken we elkaar ’s winters op. Het ene jaar komt zij naar mij, het andere ga ik naar haar al was er vanwege de bekende oorzaak een paar jaar niets van gekomen. Vaak ondernemen we samen iets, soms kletsen we alleen maar. Dit keer deden we beide.

We gingen naar Gouda, waar ik toevallig zaterdag ook al was. Dit maal kwam ik in het nog centralere deel terecht waar de tijd lijkt te hebben stil gestaan. Het is een ijzig koude dag maar daar hadden we niet zoveel last van, we liepen doelbewust naar het museum. Daarover morgen meer. Nu alleen nog even laten zien dat Gouda naast de wereldberoemde stroopwafels ook bekend is om een heerlijk ander product.

Bankhangers, stroopwafels en schoolwerk

Zaterdagavond keek een deel van de familie naar Wie is de Mol. Onze dochter zelfs zo fanatiek dat ze een Molboekje bijhoudt. De familie die net in Australië is geweest, volgt het niet vanwege het missen van de eerste delen. Sinds de jubileumaflevering die zich in Italië afspeelde, volgen de wijnboer en ik dit tv-programma ook.

Er was door de kleinkinderen ook schoolwerk te doen. En dat werd serieus aangepakt waarbij Eva de rol van overhoorder op zich nam. Deze laatste volgt momenteel een stage bij Van der Valk in Nootdorp en nam het dekken van de tafel voor haar rekening, inclusief het professioneel vouwen van de servetten.

Natuurlijk hebben we de foto’s en bijpassende enthousiaste verhalen uit Australië bekeken en beluisterd. Als ouders en grootouders is een dergelijk weekend er één om in te lijsten. Maar ook de rest van het gezelschap heeft elkaar uitvoerig laten weten hoe leuk het weer was en blikken we allemaal tevreden terug. En wat vinden jullie van de stoere sauna-gangers die de vrieskou trotseren? Doe mij maar een stroopwafeltje op de markt.

Inhalen

Vorig jaar in januari hadden we voor onze familie een huisje geboekt om op die manier alle gemiste verjaardagen in te halen. Helaas was er toen een nieuwe lock down. Zo kwam het dat we het afgelopen weekend de doorgeschoven en betaalde reservering alsnog gebruikten. Het was exact het zelfde huis als waar we de zeventigste verjaardag van de wijnboer vierden.

Het park ligt in Reeuwijk en zaterdag togen we naar Gouda. We kochten stroopwafels op de markt en jongste kleindochter en ik, die dol zijn op haring, namen voor de lunch ook nog een heerlijke haring mee.

Er werd gezwommen, van de sauna gebruik gemaakt, natuurlijk werd er gewandeld, spelletjes gedaan en heerlijke gezamenlijke maaltijden gegeten. Ik schreef hier al eerder dat januari bepaald geen saaie maand is voor ons. Ik zal nog eens navragen of er bezwaar is tegen plaatsing van wat herkenbare foto’s want die geven wel een goed beeld van dit weekend.

De metamorfose van Cleopatra

Als ik een kringloopwinkel instap, raadpleeg ik ook altijd mijn boodschappenlijstje dat ik er speciaal voor op mijn telefoon heb staan. Een zwarte wissellijst van een zekere afmeting stond er al een paar maanden op. Daar was ie dan. In dezelfde winkel als waar we de rieten stoelen vonden, viel mijn oog op Cleopatra. We zien haar op een gereproduceerde filmposter uit 1913. Die film werd gemaakt in Rome, dat vind ik dan wel geinig.

De prent die ingelijst moest worden, is een vlot geschetste pentekening die ik kreeg van een mede-exposant van mijn zus, toen we de opening bijwoonden van hun tentoonstelling (klik) in augustus. ‘Ben jij die zus die in Gubbio woont?’ vroeg hij. ‘Dan heb ik iets voor je’. En daar kwam uit en grote tekenmap dit voor ons welbekende stadsgezicht. Hij maakte het in 1997. Cleopatra zit er nog onder maar voorlopig mag Jan Jehee in dit lijstje, waar ik een leuke plek voor ga vinden in ons Delftse huis.