Koninklijk stop plicht

Ik heb het even nagekeken op de site van het Koninklijk Huis maar er stonden geen officiële bezoeken vandaag op de agenda. Dus ik denk dat de koning en de koningin net terug kwamen van de verjaardagsvisite bij Bea. Ik zelf kwam ook net bij mijn moeder vandaan toen een kruispunt werd stil gelegd door een serie motoragenten met zwaailicht. Twee motoren voorop, daarna twee zwarte auto’s gevolgd door weer twee motoren. Ze zoefden met grote snelheid vanuit de Sijtwendetunnel richting Huis ten Bosch. Een laatste motoragent gaf met een zwaaiende arm aan dat ná hem het verkeer weer de draad mocht oppakken. Aangezien ik verder een kabbelende dag heb, meld ik het hier als sensationeel hoogtepunt. De foto is van een Delfts venster waarin wat sprookjesfiguren staan. Er bestaat geen enkel verband tussen foto en verhaal. Of toch?

Cabaret

Het allerfijnst is het om een voorstelling in het theater te zien. Maar ook de tv laat zich deze dagen niet onbetuigd. We hebben genoten van de oudejaarsconference van Claudia de Breij. Ze was scherp en geestig en had rake analyses. Ook Freek de Jonge gisteravond was weer als vanouds met zijn oprechte boosheid en zijn zelfspot. Dan was er een paar dagen eerder Lenette van Dongen op tv met een show uit 2017 die voor mij nieuw was en reuze geestig. Gisteravond viel ik pardoes in een (oude) show van Alex Klaasen waarvan ik zelfs in herhaling erg genoten heb.

Deze foto’s uit de Koninklijke Schouwburg in Den Haag maakten we eind december toen we De Alex Klaasen Revue Showponies 2 bijwoonden. Ik ben al jaren fan van deze man, die prachtig zingt, een goed acteur is, mooie teksten maakt en het uit de kast komen tot kunst heeft verheven. Ja, cabaret is aan mij wel besteed

Poepie sjiek

Met de pink omhoog, noemen we dat. In een omgeving die deftig is, stijlvol, warm en mooi ingericht zaten mijn zusje en ik dus gistermiddag aan de warme chocomelk. Mijn zus had op de heenweg gezien dat dit bankgebouw op de hoek van het Noordeinde tegenwoordig een hotel is. De brasserie was in de voormalige kas.

Bij de kluizen stond nu een tafel gedekt voor een privédiner. Maar op de site van het Indigo Hotel zag ik dat daar ’s morgens het ontbijtbuffet staat uitgestald. Ik hou ervan als gebouwen die in onbruik raken een nieuwe bestemming krijgen. Hier is het mooi gelukt de oude details te bewaren. Marmeren muren, ouderwetse lichtschakelaars, fraai vormgegeven verwarmingsradiatoren en zo kan ik wel doorgaan. En, niet onbelangrijk, de chocolademelk smaakte heerlijk.

In plaats van de film

Soms spreken we af samen een bioscoopje te pakken, mijn zus en ik. Maar het mooie weer dreef ons naar buiten en zo kwam het dat we op het Haagse Voorhout over een kerstmarkt liepen, de Royal Christmas Fair.

Precies volgens plan kochten we niets, dat doen ze maar in Chateau Meiland. Wij hebben geen kasteel, meer dan genoeg spullen en we houden het graag eenvoudig. Een beetje keuvelen en mensen kijken op het mooiste plein van Nederland geeft ons voldoende amusement.

Een glas warme chocolademelk namen we wel. Daar zochten we een andere locatie voor uit. Lekker warm binnen en poepie sjiek. Dat lukt goed in dit deel van Den Haag.

Korte en Lange Voorhout

Een uitnodigend herfsttapijt met een paar terrasstoelen. Maar dan die heater! Wat een flauwekul. Of je trekt een dikke jas aan, of je gaat binnen zitten. Maar op dat fraaie Korte Voorhout ga je de lucht toch niet verwarmen?

Deze krijgt wel mijn goedkeuring. Flaneur was het pseudoniem van Eduard Elias die jarenlang in het dagblad Het Vaderland schreef. Aan zijn standbeeldige hand is een gevonden voorwerp gehangen, een lief maar tamelijk nutteloos gebaar.

Hier kijken we naar het Lange Voorhout. In gedachten kun je de Gouden Koets er in projecteren. Veel meer dan het Binnenhof of de Kneuterdijk, is het Voorhout mijn absoluut favoriete Haagse plek. Begrijpelijk toch?

Op z’n Haags

Vandaag is mijn verjaardagscadeautje verzilverd. Met dochter Fleur deed ik een toeristisch rondje Den Haag. In de tram luisterden we naar de in plat Haags ingesproken informatie. Niet veel nieuws voor mij als geboren Hofstedeling maar wel enorm grappig.

Wat een leuke route reed de tram. We stapten in Scheveningen uit voor een kop koffie, we lunchten tegenover Hotel des Indes en genoten van de sfeer op het Voorhout.

Den Haag is een pracht stad, en heel fotogeniek. Al kletsend met Fleur kwamen we tot de conclusie dat een dagje Den Haag voor heel veel mensen aantrekkelijk kan zijn.

Veel te zien

Gisteren naar de stad geweest. Als ik de stad zeg, bedoel ik Den Haag. Waar momenteel een grote bestuurscrisis is maar daar heb ik gelukkig niets mee te maken. Samen met een zus naar de film, hoe gezellig. Onderweg in de tram zag ik een hardloper op blote voeten over een fietspad gaan. Ik zag een jonge moeder achter de kinderwagen met alleen maar aandacht voor haar smartphone. Ik zag hoe de brug openstond en ik zag de eerste kerstboom in een winkel. Maar ik zag vooral een hele mooie film: Red Joan met Judi Dench in de hoofdrol. De film uit 2018 was speciaal geselecteerd voor een middagvoorstelling en was prachtig, boeiend en gebaseerd op een waar verhaal. Alleen die kerstboom in een woonwinkel had voor mij nog niet gehoeven.

Ode aan het Varken

Sinds deze maand staat in de Delftse Hout dit bijzondere kunstwerk van Jantien van Mook. Het staat er natuurlijk niet zomaar, het betreft een actievarken. Samen met de Partij voor de Dieren en de Dierenbescherming ontstond een Europees burgerinitiatief ‘Stop de kooien’.

Met het welzijn van dieren die leven in de vee-industrie is het droevig gesteld. Ondertekenen van de petitie kan hier. Dit reizend varken stond al in Amsterdam, Den Haag, Haarlem, Eindhoven, Leiden en Utrecht. En nu dus in Delft. Van mij had de plek wat prominenter gemogen, bijvoorbeeld midden op de Beestenmarkt tussen de terrassen. Toepasselijk en met meer aandacht. Dus misbruik ik mijn blog voor een keer voor de goede zaak.

Nog tot 27 oktober

In Den Haag is een nieuwe manier van toeristenvervoer. Met deze oude HTM tram kan een rit door de stad worden gemaakt volgens het hop-on hop-off systeem. Bij het zien van de tram kwamen de nostalgische beelden uit mijn jeugd meteen terug. Een tram waar je bij de bestuurder het kaartje af liet stempelen. Of er desnoods een kocht. Zijn wisselgeldmachine was al een attractie op zich.

Nu kun je voor € 15,- per persoon een 24 uurskaart kopen, word je langs toeristische hoogepunten geleid en is er een audiotour aan boord in maar liefst tien talen waaronder in het Haags. Dát lijkt mij de ultieme reden om er on te hoppen, al weerhoudt de prijs me.

Binnenhof

Het is maar een kleine stap van het Buitenhof naar het Binnenhof. Als geboren Haagse heb ik er natuurlijk talloze voetstappen liggen, maar het blijft aardig om op die historische en actieve plek van onze nationale politiek rond te lopen.

In de tram naar de Haagse binnenstad werden de hoogtepunten van het centrum ook in het Engels omgeroepen. ‘Houses of Parliament’ klonk verrassend deftig in mijn oren. Ik realiseer me tot mijn schande nog nooit binnen in het parlement te zijn geweest. Daar ga ik eens werk van maken. Zoek ik van het najaar een pittig debat uit en ga dat op de publieke tribune volgen. Dat moet een mens toch een keer meemaken?