Beeldspraak

We zaten zondag bij de Posthoorn, een beroemd café aan het Voorhout in Den Haag. We zaten er met onze vrienden heerlijk aan de koffie toen mijn oog viel op een beeld aan de kop van het schelpenpad, schuin tegenover de regeringsgebouwen. Het staat er sinds 2017, mij was het nog nooit eerder opgevallen. Links zien we, in marmer uitgevoerd Thorbecke en rechts in glanzend staal drie moderne ambtenaren. Thorbecke is de ontwerper van onze grondwet dus een standbeeld in Den Haag op deze plek is in feite logisch. De connectie met het heden is op een bijzondere manier uitgebeeld. Onze vrienden staan weerspiegeld in de rechter kolom van het beeld. Ook wel een mooie gedachte want zo zien we het fundament van onze vriendschap bekrachtigd.

Beeld gemaakt door Thom Puckey

Vervolgens liepen we ook langs de fraaie gevels van de prachtige huizen aan het Voorhout. Daar hing aan een pand onderstaand schild. Ook al een mooie manier om het slavernijverleden waarin Nederland een rol heeft gespeeld, naar het heden te halen via de woorden van Nelson Mandela.

Ondersteboven

De jaarlijkse beeldententoonstelling op het Haagse Voorhout is na twee jaar nieuw leven ingeblazen. Echt iets om in deze Nederlandse periode eens te bekijken, vonden we. Toen onze vrienden met wie we vandaag een afspraak hadden, vroegen wat te gaan doen, was de keuze niet moeilijk. We ontmoetten elkaar voor de Koninklijke Schouwburg. Het regende lichtjes, daar hadden niet alleen wij maar ook de decorateurs rekening mee gehouden. Eerst nog een stukje over de antiekmarkt en dan linksaf het Lange Voorhout op.

Het gebodene kon ons niet ál te hevig imponeren, maar het werd droog, de zon kwam zelfs door en we waren met goede vrienden in mijn geboortestad op mijn absoluut favoriete plein. Dan doen die beelden er eigenlijk niet eens zoveel toe.

Dit beeld sprak me wel aan. Hier worstelt een mens met Covid, het heet Challenge for balance van Aris de Bakker. Het blijft nog even balanceren met z’n allen, maar we krijgen het virus er onder. Hoe dan ook.

En ik ging zo tevreden van huis

Er moest iets opgehaald worden in het Haagse Statenkwartier. Dan kunnen we aansluitend wel even in de Scheveningse Bosjes gaan wandelen, was het idee. Ik begon al op het Statenplein een eerste foto te maken. Toen één in de bosjes.

Door de bomen heen zag ik links de villa’s aan het Van Stolkpark. Zien jullie ze ook? Misschien is het toch wel leuker en afwisselender daar te gaan lopen dan al weer in een groenstrook in de stad.

Dus vergaapten we ons aan dit soort huizen. Met mooie veranda’s, grote tuinen en veel alarminstallaties. Mijn ouders riepen vroeger dan steevast ‘…en ik ging zo tevreden van huis’. Als grap, hè. ‘Je mag trouwens wel inwonend personeel hebben om de boel binnenshuis een beetje knap te houden als je zo wilt wonen’, zeiden we tegen elkaar. En heus, op het zelfde moment zagen we een Aziatische mevrouw met een poetslap de balkonrand schoonmaken. Wij keerden in elk geval weer zéér tevreden naar huis, waar de wijnboer zo lief was even de woonkamer te stofzuigen.

Schoonheid achter hekken

Het waren nog lang niet alle muurschilderingen die ik hier donderdag liet zien. Wat te vinden van deze vlinder in de Appelstraat in Delft? Jaren lang woonde ik met mijn ouders in de Haagse Appelstraat, dus die straatnaam alleen al deed mij stoppen. Een vlinder en een doornenkroon, zijn ze samen een symbool voor de dood en wedergeboorte?

Het onderbrengen van alle huurders uit de Bomenwijk is niet zonder slag of stoot verlopen las ik in een Delftse krant (klik). Voor sommige bewoners zijn het uiterst pijnlijke beslissingen. De laatste vertrok in februari. Nu maakt men hoog tempo met de sloop en elk huis dat achter de hekken staat, zal binnenkort in brokstukken worden afgevoerd. Kijk dus voor de laatste keer nog even met me mee.

Elsenburgerbos

Het is eigenlijk wel bijzonder om te zien hoe wij in Nederland natuur creëren. Tussen de snelweg A4, de Plaspoelpolder een groot bedrijventerrein, en het Rijn Schiekanaal is dit stadspark aangeplant op het puin van de in de zeventiger jaren gerenoveerde Stationswijk in Den Haag.

Het park heeft steile paden, uitgebreide grasvelden, glooiende heuvels en twee grote vijvers. Ooit was hier de buitenplaats Elsenburg maar deze is in 1827 afgebroken. Dat er hier, tussen alle bebouwing een bos gepropt is, merk je niet als je er wandelt. Nou ja, een licht gebrom van de snelweg is hoorbaar maar verder was het er reuze rustig. Het was onze zoveelste leuke ontdekking dicht bij huis. Een volgende keer gaan we op de fiets en nemen we een picknickmand mee, daar vind ik het nou echt een geschikte plek voor.

Herberg Vlietzigt

Met onze wandelvriendin van het zondagochtendclubje spraken we vandaag af te gaan wandelen in het Elsburgerbos. We startten bij Vlietzigt. Helaas is deze herberg per 1 januari definitief gesloten. Deze locatie werd vooral gebruikt voor feesten en partijen en het was zelfs een officiële trouwlocatie. 2020 had het feestelijke jubileumjaar moeten worden maar na 15 jaar ondernemerschap waren de laatste uitbaters genoodzaakt de zaak te sluiten.

De zwartwit foto’s achter de stalraampjes laten zien dat dit vroeger een boerenbedrijf was maar wellicht had het ook een herbergfunctie, Vlietzigt ligt namelijk aan het Jaagpad in Rijswijk tussen Delft en Den Haag. We kunnen alleen maar hopen dat er een goede nieuwe bestemming gevonden wordt. Het ziet er zeer verzorgd uit en de locatie is prachtig. Ik laat morgen de foto’s van het naastgelegen bos zien.

Boeren

Daar zaten mijn moeder en ik vanmiddag toch maar mooi eerste rang tijdens het boerenprotest. In Den Haag werd door zo’n duizend boeren op trekkers geprotesteerd tegen de stikstofplannen van het kabinet. Na het Malieveld reed men in colonne naar Huis ten Bosch om de Koning luid toeterend hun ongenoegen te laten horen. En toen via Majesteit mijn Moeder naar het Centraal Bureau Levensmiddelen in Leidschendam. Onze middagboterham bleef even onaangeroerd. Door de ruit heen zagen én hoorden we ze voorbij komen. Boeren hebben het niet makkelijk met alle voortdurend aangepaste regelgeving. Maar of dit nou nog het beoogde effect gaat leveren? Mijn moeder en ik twijfelen er aan.

Koninklijk stop plicht

Ik heb het even nagekeken op de site van het Koninklijk Huis maar er stonden geen officiële bezoeken vandaag op de agenda. Dus ik denk dat de koning en de koningin net terug kwamen van de verjaardagsvisite bij Bea. Ik zelf kwam ook net bij mijn moeder vandaan toen een kruispunt werd stil gelegd door een serie motoragenten met zwaailicht. Twee motoren voorop, daarna twee zwarte auto’s gevolgd door weer twee motoren. Ze zoefden met grote snelheid vanuit de Sijtwendetunnel richting Huis ten Bosch. Een laatste motoragent gaf met een zwaaiende arm aan dat ná hem het verkeer weer de draad mocht oppakken. Aangezien ik verder een kabbelende dag heb, meld ik het hier als sensationeel hoogtepunt. De foto is van een Delfts venster waarin wat sprookjesfiguren staan. Er bestaat geen enkel verband tussen foto en verhaal. Of toch?

Cabaret

Het allerfijnst is het om een voorstelling in het theater te zien. Maar ook de tv laat zich deze dagen niet onbetuigd. We hebben genoten van de oudejaarsconference van Claudia de Breij. Ze was scherp en geestig en had rake analyses. Ook Freek de Jonge gisteravond was weer als vanouds met zijn oprechte boosheid en zijn zelfspot. Dan was er een paar dagen eerder Lenette van Dongen op tv met een show uit 2017 die voor mij nieuw was en reuze geestig. Gisteravond viel ik pardoes in een (oude) show van Alex Klaasen waarvan ik zelfs in herhaling erg genoten heb.

Deze foto’s uit de Koninklijke Schouwburg in Den Haag maakten we eind december toen we De Alex Klaasen Revue Showponies 2 bijwoonden. Ik ben al jaren fan van deze man, die prachtig zingt, een goed acteur is, mooie teksten maakt en het uit de kast komen tot kunst heeft verheven. Ja, cabaret is aan mij wel besteed

Poepie sjiek

Met de pink omhoog, noemen we dat. In een omgeving die deftig is, stijlvol, warm en mooi ingericht zaten mijn zusje en ik dus gistermiddag aan de warme chocomelk. Mijn zus had op de heenweg gezien dat dit bankgebouw op de hoek van het Noordeinde tegenwoordig een hotel is. De brasserie was in de voormalige kas.

Bij de kluizen stond nu een tafel gedekt voor een privédiner. Maar op de site van het Indigo Hotel zag ik dat daar ’s morgens het ontbijtbuffet staat uitgestald. Ik hou ervan als gebouwen die in onbruik raken een nieuwe bestemming krijgen. Hier is het mooi gelukt de oude details te bewaren. Marmeren muren, ouderwetse lichtschakelaars, fraai vormgegeven verwarmingsradiatoren en zo kan ik wel doorgaan. En, niet onbelangrijk, de chocolademelk smaakte heerlijk.