Ode aan het Varken

Sinds deze maand staat in de Delftse Hout dit bijzondere kunstwerk van Jantien van Mook. Het staat er natuurlijk niet zomaar, het betreft een actievarken. Samen met de Partij voor de Dieren en de Dierenbescherming ontstond een Europees burgerinitiatief ‘Stop de kooien’.

Met het welzijn van dieren die leven in de vee-industrie is het droevig gesteld. Ondertekenen van de petitie kan hier. Dit reizend varken stond al in Amsterdam, Den Haag, Haarlem, Eindhoven, Leiden en Utrecht. En nu dus in Delft. Van mij had de plek wat prominenter gemogen, bijvoorbeeld midden op de Beestenmarkt tussen de terrassen. Toepasselijk en met meer aandacht. Dus misbruik ik mijn blog voor een keer voor de goede zaak.

Nog tot 27 oktober

In Den Haag is een nieuwe manier van toeristenvervoer. Met deze oude HTM tram kan een rit door de stad worden gemaakt volgens het hop-on hop-off systeem. Bij het zien van de tram kwamen de nostalgische beelden uit mijn jeugd meteen terug. Een tram waar je bij de bestuurder het kaartje af liet stempelen. Of er desnoods een kocht. Zijn wisselgeldmachine was al een attractie op zich.

Nu kun je voor € 15,- per persoon een 24 uurskaart kopen, word je langs toeristische hoogepunten geleid en is er een audiotour aan boord in maar liefst tien talen waaronder in het Haags. Dát lijkt mij de ultieme reden om er on te hoppen, al weerhoudt de prijs me.

Binnenhof

Het is maar een kleine stap van het Buitenhof naar het Binnenhof. Als geboren Haagse heb ik er natuurlijk talloze voetstappen liggen, maar het blijft aardig om op die historische en actieve plek van onze nationale politiek rond te lopen.

In de tram naar de Haagse binnenstad werden de hoogtepunten van het centrum ook in het Engels omgeroepen. ‘Houses of Parliament’ klonk verrassend deftig in mijn oren. Ik realiseer me tot mijn schande nog nooit binnen in het parlement te zijn geweest. Daar ga ik eens werk van maken. Zoek ik van het najaar een pittig debat uit en ga dat op de publieke tribune volgen. Dat moet een mens toch een keer meemaken?

Den Haag, Alkmaar en Enkhuizen

Restaurant Des Deux Villes staat er nog op de gevel van wat nu de Pathé Bioscoop is aan het Buitenhof in Den Haag.

Het restaurant was onderdeel van het aan het Spui gelegen hotel de Twee steden, logemement Alkmaar en Enkhuizen. Ik ken het gebouw beter als de Cineac. Daar kwam ik als kind en zagen we het Polygoon Journaal als mijn oma haar vijf oudste kleinkinderen een dagje mee uit nam naar de stad.

Wij zaten vanmiddag in de mooiste bioscoop van Den Haag voor de film Yesterday waarin heel veel Beatle-liedjes te horen zijn. Wat een heerlijke en leuke film. Blog vriendin Bertie schreef er al over en ik ben het helemaal met haar eens.

De kunst kan zwemmen

Het is in Firenze begonnen. Een straatkunstenaar die zich Blub noemt, maakt van beroemde schilderijen een grap door de afgebeelden een duikbril op te zetten en het portret onder water te situeren. Water staat voor het leven, is één van zijn motieven. De kunstwerken worden vaak op electriciteitskastjes geplakt. Zowel het Meisje met de Parel als Dante vond ik in Ravenna. Inmiddels manifesteert Blub zich ook in andere steden zoals Rome en Napels.

En zelfs zou Blub in Nederland zijn gesignaleerd. Voor mij de uitdaging zoveel mogelijk Blubs te vinden en te fotograferen. In Amsterdam, Den Haag en Utrecht kan ik op zoek gaan.

foto van internet

Stadsgroen

Ja, we wéten dat we in een stedelijk gebied wonen. Hier rijden we weer op huis aan na een bezoek aan vrienden in Den Haag. Maar als we dan ’s avonds na het eten onze dagelijkse wandeling maken in de buurt, dan valt die verstedelijking wel mee als je er een beetje oog voor hebt.

Toen we hier liepen, hoorden we de slagen van de roeiers op het Rijn Schiekanaal dat rechts ligt. We passeren een vrijstaand huis aan de waterkant met een weelderige tuin. Zie hier een veldboeket in een stadstuin bij avondzon.

En als toegift de Nieuwe Plantage met zijn parkachtige allure. Ik heb het hier al zo vaak geschreven: wonen in de Randstad kan ook groen.

Onverzadigbaar

We kochten zaterdag een paar geschenken voor onze Italiaanse buren en vrienden. In de museumwinkel van de Nieuwe Kerk lag deze presse papier. Die kon ik niet weerstaan. Ik moet nog even kijken hoe te bevestigen in mijn mini galerie. Maar nu hou ik echt op hoor, riep ik vervolgens. Het mag niet gierend uit de hand lopen met dat Meisje. Toen ging de opa in dit huishouden woensdag met de twee oudste kleinkinderen naar het Mauritshuis in Den Haag. En ja, daar hangt de enige echte en er staat een heerlijk meisje bij.

In de museumwinkel tenslotte werd dit kussen nog even op de foto gezet. En nee, die wil ik niet hebben. Echt niet. Als foto is ie leuk genoeg.