Jarige kleindochter(s)

Vandaag Eva (rechts), morgen Isabel (midden) en over tien dagen Juliët (links). Allemaal september meisjes. Vroege leerlingen en ze doen het allemaal goed op school. Leuke en enthousiaste grieten die het heerlijk vinden in elkaars gezelschap te zijn. Dat straalt de foto wel uit, hè. Vanmorgen feliciteerden we de jarige, zongen haar toe en hadden rechtstreekse beeldverbinding zoals dat heden ten dage gaat. Ze liet ons de cadeautjes zien en voelde zich erg jarig. Als Haags schoolkind heeft ze vrij vandaag. Samen met een klasgenootje ging ze een fimpje kijken. De hele koninklijke stoet zag ze jaren geleden al en heeft niet echt haar belangstelling. Als je tien bent heb je andere dingen aan je hoofd. 

Advertenties

Om je vingers bij af te likken

Dat het nog steeds zo’n zomer is waarbij je niet hoeft na te denken over truien en vesten. Dat je s avonds rond half zeven door het Zeeheldenkwartier kuiert en de zon nog heerlijk schijnt. Dat vind ik een feestje. We zagen fraaie reclames op gevels en in portieken.

Het zijn dit soort details die de buurt, die zo rond 1900 werd gebouwd, zijn nostalgische uitstraling geven. Bovendien zit er een bonte verscheidenheid aan bijzondere winkels en goede, vaak wat alternatieve restaurants. Kortom: wie een dag Den Haag wil doen, moet het Zeeheldenkwartier niet overslaan. Wij schoven gisteravond aan bij Tante Pop voor gerechten uit de klassieke Javaanse keuken. En dat verhoogde mijn feestvreugde nog meer.

Twee boerderijen en een speelplein

Wat te doen op zo’n mooie zonnige zondag? Om te beginnen maar weer eens aanklampen bij de wandelclub in Delftse Hout. Dan thuis een beetje rommelen, vooral met de post die om afhandeling vroeg. We rijden naar Wateringen waar in een boerderij vanmiddag de laatste mogelijkheid was de duo-expositie te zien van mijn zus en een vriendin.

En van daaruit door naar een Haagse nieuwbouwwijk, waar we bij familie op de thee gingen. Het speeltuintje ligt er verlaten bij. Ik denk dat we vandaag op drie locaties waren waar het tamelijk rustig was. Dat zal aan de kust wel even anders geweest zijn.

 

 

Cisca en Haagse plaatjes

Vanaf het Malieveld passeerden we gisteren het Korte Voorhout. Het is sowieso al een prachtig deel van Den Haag. Voeg daar een tropisch warme lenteavond aan toe en als je dan heel goed luistert, hoor je mij jubelen. Mijn geboortestad, hè, dan krijg je dat.

En dan nog even iets totaal anders: Cisca uit Servië heeft weer geschreven. De pech met haar gezondheid kreeg nog een kort vervolg maar nu lijkt alles weer ten goede te keren. Het is te lezen onder haar button in de zwarte balk van mijn blog. Inclusief een foto van haar paradijselijke tuin.

 

Stadsleven van meneer Wolf

Het heeft iets ongelooflijk genants; fotograferen op een fototentoonstelling. Maar ja, ik wil jullie zo graag even wijzen op het prachtige werk van Michael Wolf (klik).

Ik heb heel intens naar de foto’s en collages gekeken. Het verhaal achter al dat plastic speelgoed is ook na te lezen bij blogvriendin Bertie. Er waren ook stoeltjes, of beter gezegd, zitdingen te zien. En hangers, gebogen in andere vormen waardoor ze bruikbaar werden voor andere zaken. Bij blogvriendin Els is daarover ook wat aardigs te lezen.

Het allermooiste vond ik de Parijse daken. Het grafische effect, de kleurstelling en de vervreemding die daarin te zien waren, is inspirerend maar komt op deze foto totaal niet tot zijn recht.

Life in Cities is nog tot 22 april te zien in het Fotomuseum in Den Haag.

Op bezoek bij Max

Het is misschien een wat onbegrijpelijke foto, die uitleg behoeft. In het Gemeente Museum in Den Haag loop je via deze toegang de tentoonstelling binnen van Max Liebermann. Daar, in de volgende zaal, wacht de kunstenaar met een geamuseerde blik je op. Als tijdgenoot en vriend van Isaac Israels was hij zeer gecharmeerd van Nederland en maakte hij veel Hollandse schilderijen.

Ik hou ontzettend van het impressionisme waarin met ogenschijnlijk losse hand en veel zwierigheid in de verfstreken, zo raak getypeerd wordt. 

Deze mosselvisser had ik zo onder mijn arm mee willen nemen naar huis. Onzin natuurlijk. Laat iedereen die van deze stijl houdt, vooral de tentoonstelling bezoeken en genieten zoals mijn vriendin en ik dat vandaag deden.

 

Stijl

Vorige week liep ik over het Sweelinckplein in Den Haag en werd getroffen door de details van de huizen. In 1892 werden de plannen voor dit fraaie ovale plein gemaakt, geen huis is hetzelfde. Mijn zus vertelde dat er een ontwerpwedstrijd aan vooraf is gegaan. Daar heb ik helaas niets over terug kunnen vinden.  Wél dat de huizen in neo-renaissancestijl gebouwd zijn. In 1978 werden alle huizen op de lijst van rijksmonumenten geplaatst. Fantastisch vind ik dat. Zo blijft dit plein zijn fraaie aanzicht behouden.

Om toch nog even de grandeur van het geheel te laten zien, zette ik het kantoor Duinoord op de foto.  Men noemt het een kantoorvilla en het is ook als zodanig gebouwd. Het heeft 31 luxe kantoorruimtes die afzonderlijk te huur zijn. ’t Is maar dat je het weet.