En toch…

…had ik er spijt van mijn camera niet te hebben meegenomen tijdens de polderwandeling vanmorgen. Uiteindelijk is er altijd wel wat te zien, al zijn het kale bomen of omploegde moestuinen die wachten op nadere invulling.

Gelukkig heb ik mijn mobieltje nog waarmee ik foto’s kan maken. Het was nat, heel nat en stormachtig bovendien. De City-Pier-Cityloop in Den Haag is afgelast vanwege code geel. Sneu voor de getrainden en de lopers die de CPC- loop als voorbereiding op de marathon gebruiken. Maar 40.000 mensen de stad in halen vereist nogal wat logistieke aanpassing en de harde windstoten kunnen gevaar opleveren op en langs het parcours. Persoonlijk ben ik blij dat ik mijn frisse neus gehaald heb en de rest van de dag binnen mag blijven.

Advertenties

Putter

Strak en zeer verzorgd, is het eerste wat me opvalt bij dit smalle woonhuis in de Doelenstraat. Kijk ik naar boven dan wacht me een aardige verrassing.

Een muurschildering als ode aan Frabritius. Wacht ik zoom nog even in.

Carduelis c. is de sjieke naam van het Puttertje of Distelvink. De schilder Fabritius woonde in dezelfde straat, ik schreef er al eerder over. Hij kwam om bij de grote brand in 1654 maar werd onsterfelijk met zijn schilderij van het Putterje. Het originele schilderij is te bewonderen in het Mauritshuis in Den Haag. Maar deze ode in Delft is ook mooi.

De winkel met de leukste naam

Aan het Buitenom in Den Haag zit een winkel met de fraaie naam Wempe & Wempe. Bijna dertg jaar geleden opgericht door twee zussen van me die de liefde voor mooi serviesgoed omzetten in een succesvol bedrijf waar je serviesgoed kunt inleveren en tweede hands kunt kopen. Inmiddels is er een andere eigenaar en is de service verder uitgebreid met een webshop. Vandaag was ik er om een deel van ons geraniumservies (klik) weg te brengen. Het wordt niet meer geproduceerd maar er is nog steeds vraag naar. Wempe & Wempe nam het in en bij verkoop delen we de winst. Voor mensen die van mooi gedekte tafels houden of een ontbrekend serviesonderdeel zoeken, is de winkel een hemel op aarde.

Aangenaam verpozen

Toegegeven, ik moest de autoruit krabben vóór ik weg kon rijden vanmorgen. Maar dat deert me niet zolang ik dit zie. Blauwe lucht! Ik ging op weg om koffie te drinken bij een vriendin. In haar lichte flat moest ik zelfs van zitplaats wisselen omdat ik tegen de zon inkeek. Ze woont trouwens in een prachtige Haagse buurt waar ik op de valreep nog even een foto nam.

Eenmaal terug thuis was er nog tijd genoeg voor de bruggenloop. Die was er eerlijk gezegd nogal bij ingeschoten de laatste week. Vanavond vertoeven we in het Westland en praten we bij met twee stel vrienden. Wat passen er veel aangename zaken in één dag.

Monument

Bovenop staat de triomferende Nederlandse maagd met vlag én met verbroken ketenen die symboliseren dat de Franse overheersing voorgoed voorbij is. Naast haar de leeuw die de verrijzende volksmoed verbeeldt. Op de bovenste foto is ze niet erg goed te zien, maar jullie geloven me vast wel. Dit monument werd vijftig jaar na het stichten van het Koninkrijk der Nederlanden geplaatst. In dezelfde periode, dus rond 1863, werd de wijk het Willemspark aangelegd waarvan Plein 1813 het middelpunt vormt. Ik keek zondag met toeristenogen rond in de stad waar ik ben opgegroeid. Had ik een wat minder bezet leven, dan kwam ik er vaker.

 

Twee werelden

Zoals ik al meldde, waren we gisteren in Den Haag. Tot mijn zevenentwintigste heb ik er gewoond en ik kom er te weinig, vind ik. Dus toen we richting Zeestraat liepen, genoot ik volop. Kijk, dit was het zicht vanaf Plein 1813 richting de Javastraat. Twee uur voordien liep ik nog in Delfgauw voor de zondagochtendwandeling en keek ik zó tussen de bebouwing door. Nogal een contrast, nietwaar?

Ik zag ook witte huizen. In een groene omgeving met bomen en een bankje ervoor. Best veel overeenkomsten, nietwaar? Twee werelden op minder dan zeven kilometer van elkaar.  Ze zijn me beide lief.

 

De verjaardag

De wijnboer had het nog tegoed, het vieren van zijn verjaardag met kinderen en kleinkinderen. Hier wacht hij de familie op bij het Museum van Communicatie , het vroegere Postmuseum in Den Haag. Als Haagse scholier zag ik er hoe telefoonverbindingen tot stand kwamen en hoe een postsorteermachine werkte. Maar dat is echt een verhaal in de serie oma-vertelt. Communicatie in de breedste zin leverde bijvoorbeeld vandaag de komst van een YouTube-ster op, een zekere Don de Jong, die alles over zijn vlogs vertelde. Met daarna een meet & greet waar vooral de kleindochters belangstelling voor hadden. Persoonlijk keek ik liever naar hun aandachtige koppies toen ze al chillend YouTubefilms bekeken op het plafond.

Natuurlijk dwaalden we nog gezamenlijk dit interactieve museum door en ik zag kans een groepsfoto te maken. Heb ik voorlopig weer een actuele screensaver.