Aan zee

Nog maar tot 18 november te zien in het Gemeente Museum in Den Haag. Piet Mondriaan, Ferdinand Hart Nibbrig, Jan Toorop en Johanna van Heemskerck lieten zich samen inspireren in Zeeland aan het begin van de vorige eeuw. Ik hou ervan als de schilders steeds losser gaan werken en de overgang naar kubisme en modernisme zich begint af te tekenen.

Na de voor mij deprimerende fototentoonstelling gisteren, laafde ik me aan deze kunstwerken. Ik hoop de komende week nogmaals naar het Gemeente Museum te gaan voor Alexej Jawlensky. De affiches die ik daarvan zag zijn veel belovend.

Advertenties

Nep en leeg

We wilden graag iets ontspannends doen op deze regenachtige zaterdag en kwamen zodoende uit bij museumbezoek. Met deze foto opent de expositie in het Fotomuseum Den Haag. De Amerikaanse filmmaker en fotograaf Lauren Greenfield houdt zich al 25 jaar bezig met het thema ‘rijkdom’. Zij laat zien waar het brandende verlangen om rijk te zijn toe leidt, tegen elke prijs. Ik werd er treurig van.

Op een muur konden bezoekers ingevulde briefjes pinnen waarop ze zelf de antwoorden  gaven op de vraag Wat wil je bereiken in je leven? Wat is je waardevolste bezit? En Wie is je voorbeeld? .

Na het zien van alle foto’s snapte ik dit obstinate antwoord wel.

Maar ik schaar me liever achter de woorden van de 89 jarige dame die een betere en tevreden wereld wil tegenkomen. Om toch nog wat móóis te zien, snelden we naar het naast gelegen Gemeente Museum. Daarover morgen meer.

Jarige kleindochter(s)

Vandaag Eva (rechts), morgen Isabel (midden) en over tien dagen Juliët (links). Allemaal september meisjes. Vroege leerlingen en ze doen het allemaal goed op school. Leuke en enthousiaste grieten die het heerlijk vinden in elkaars gezelschap te zijn. Dat straalt de foto wel uit, hè. Vanmorgen feliciteerden we de jarige, zongen haar toe en hadden rechtstreekse beeldverbinding zoals dat heden ten dage gaat. Ze liet ons de cadeautjes zien en voelde zich erg jarig. Als Haags schoolkind heeft ze vrij vandaag. Samen met een klasgenootje ging ze een fimpje kijken. De hele koninklijke stoet zag ze jaren geleden al en heeft niet echt haar belangstelling. Als je tien bent heb je andere dingen aan je hoofd. 

Om je vingers bij af te likken

Dat het nog steeds zo’n zomer is waarbij je niet hoeft na te denken over truien en vesten. Dat je s avonds rond half zeven door het Zeeheldenkwartier kuiert en de zon nog heerlijk schijnt. Dat vind ik een feestje. We zagen fraaie reclames op gevels en in portieken.

Het zijn dit soort details die de buurt, die zo rond 1900 werd gebouwd, zijn nostalgische uitstraling geven. Bovendien zit er een bonte verscheidenheid aan bijzondere winkels en goede, vaak wat alternatieve restaurants. Kortom: wie een dag Den Haag wil doen, moet het Zeeheldenkwartier niet overslaan. Wij schoven gisteravond aan bij Tante Pop voor gerechten uit de klassieke Javaanse keuken. En dat verhoogde mijn feestvreugde nog meer.

Twee boerderijen en een speelplein

Wat te doen op zo’n mooie zonnige zondag? Om te beginnen maar weer eens aanklampen bij de wandelclub in Delftse Hout. Dan thuis een beetje rommelen, vooral met de post die om afhandeling vroeg. We rijden naar Wateringen waar in een boerderij vanmiddag de laatste mogelijkheid was de duo-expositie te zien van mijn zus en een vriendin.

En van daaruit door naar een Haagse nieuwbouwwijk, waar we bij familie op de thee gingen. Het speeltuintje ligt er verlaten bij. Ik denk dat we vandaag op drie locaties waren waar het tamelijk rustig was. Dat zal aan de kust wel even anders geweest zijn.

 

 

Cisca en Haagse plaatjes

Vanaf het Malieveld passeerden we gisteren het Korte Voorhout. Het is sowieso al een prachtig deel van Den Haag. Voeg daar een tropisch warme lenteavond aan toe en als je dan heel goed luistert, hoor je mij jubelen. Mijn geboortestad, hè, dan krijg je dat.

En dan nog even iets totaal anders: Cisca uit Servië heeft weer geschreven. De pech met haar gezondheid kreeg nog een kort vervolg maar nu lijkt alles weer ten goede te keren. Het is te lezen onder haar button in de zwarte balk van mijn blog. Inclusief een foto van haar paradijselijke tuin.

 

Stadsleven van meneer Wolf

Het heeft iets ongelooflijk genants; fotograferen op een fototentoonstelling. Maar ja, ik wil jullie zo graag even wijzen op het prachtige werk van Michael Wolf (klik).

Ik heb heel intens naar de foto’s en collages gekeken. Het verhaal achter al dat plastic speelgoed is ook na te lezen bij blogvriendin Bertie. Er waren ook stoeltjes, of beter gezegd, zitdingen te zien. En hangers, gebogen in andere vormen waardoor ze bruikbaar werden voor andere zaken. Bij blogvriendin Els is daarover ook wat aardigs te lezen.

Het allermooiste vond ik de Parijse daken. Het grafische effect, de kleurstelling en de vervreemding die daarin te zien waren, is inspirerend maar komt op deze foto totaal niet tot zijn recht.

Life in Cities is nog tot 22 april te zien in het Fotomuseum in Den Haag.