Aangenaam verpozen

Toegegeven, ik moest de autoruit krabben vóór ik weg kon rijden vanmorgen. Maar dat deert me niet zolang ik dit zie. Blauwe lucht! Ik ging op weg om koffie te drinken bij een vriendin. In haar lichte flat moest ik zelfs van zitplaats wisselen omdat ik tegen de zon inkeek. Ze woont trouwens in een prachtige Haagse buurt waar ik op de valreep nog even een foto nam.

Eenmaal terug thuis was er nog tijd genoeg voor de bruggenloop. Die was er eerlijk gezegd nogal bij ingeschoten de laatste week. Vanavond vertoeven we in het Westland en praten we bij met twee stel vrienden. Wat passen er veel aangename zaken in één dag.

Advertenties

Monument

Bovenop staat de triomferende Nederlandse maagd met vlag én met verbroken ketenen die symboliseren dat de Franse overheersing voorgoed voorbij is. Naast haar de leeuw die de verrijzende volksmoed verbeeldt. Op de bovenste foto is ze niet erg goed te zien, maar jullie geloven me vast wel. Dit monument werd vijftig jaar na het stichten van het Koninkrijk der Nederlanden geplaatst. In dezelfde periode, dus rond 1863, werd de wijk het Willemspark aangelegd waarvan Plein 1813 het middelpunt vormt. Ik keek zondag met toeristenogen rond in de stad waar ik ben opgegroeid. Had ik een wat minder bezet leven, dan kwam ik er vaker.

 

Twee werelden

Zoals ik al meldde, waren we gisteren in Den Haag. Tot mijn zevenentwintigste heb ik er gewoond en ik kom er te weinig, vind ik. Dus toen we richting Zeestraat liepen, genoot ik volop. Kijk, dit was het zicht vanaf Plein 1813 richting de Javastraat. Twee uur voordien liep ik nog in Delfgauw voor de zondagochtendwandeling en keek ik zó tussen de bebouwing door. Nogal een contrast, nietwaar?

Ik zag ook witte huizen. In een groene omgeving met bomen en een bankje ervoor. Best veel overeenkomsten, nietwaar? Twee werelden op minder dan zeven kilometer van elkaar.  Ze zijn me beide lief.

 

De verjaardag

De wijnboer had het nog tegoed, het vieren van zijn verjaardag met kinderen en kleinkinderen. Hier wacht hij de familie op bij het Museum van Communicatie , het vroegere Postmuseum in Den Haag. Als Haagse scholier zag ik er hoe telefoonverbindingen tot stand kwamen en hoe een postsorteermachine werkte. Maar dat is echt een verhaal in de serie oma-vertelt. Communicatie in de breedste zin leverde bijvoorbeeld vandaag de komst van een YouTube-ster op, een zekere Don de Jong, die alles over zijn vlogs vertelde. Met daarna een meet & greet waar vooral de kleindochters belangstelling voor hadden. Persoonlijk keek ik liever naar hun aandachtige koppies toen ze al chillend YouTubefilms bekeken op het plafond.

Natuurlijk dwaalden we nog gezamenlijk dit interactieve museum door en ik zag kans een groepsfoto te maken. Heb ik voorlopig weer een actuele screensaver. 

Verder kijken

Op het moment dat ik in Delft de zon op zag komen, had ik er al een ritje naar Den Haag op zitten. Ik bracht om zeven uur vanmorgen de wijnboer en onze kleinzoon naar CS Den Haag. Ze zijn voor een paar dagen naar Parijs vertrokken. Over het hoe en waarom kom ik de komende dagen nog wel te bloggen.

Zijn afwezigheid hier geeft ruimte voor een logeerpartij van ons jongste kleinkind. Zo trekken we alle twee intensief op met onze nazaten. Beide kinderen ontdekken nieuwe vergezichten. De een in een wereldstad, de ander in een kanaal in een Hollandse stad.

Oog in oog

Vandaag losten we samen de belofte in om de tentoonstelling van Alexej von Jawlensky te bezoeken. En ondanks dat het echt museumweer was, viel de drukte enorm mee.  De gebruikelijke schoolklas met maar een paar geïnteresseerde leerlingen en wat echtparen uit onze leeftijdscategorie vulden de zalen. Museumbezoekers bestaan toch veelal uit vriendinnengroepen en die hadden dan ook vanmiddag de overhand.

Het werk van de kunstenaar werd in chronologische volgorde gepresenteerd en vooral de portretten konden op mijn aandacht en bewondering rekenen. Er valt veel te vertellen over de kunstenaar, zijn werk en ontwikkeling.  Klik hier naar zijn biografie. 

Wij vonden de tentoonstelling de moeite waard en duurt nog tot en met 27 januari.

Aan zee

Nog maar tot 18 november te zien in het Gemeente Museum in Den Haag. Piet Mondriaan, Ferdinand Hart Nibbrig, Jan Toorop en Johanna van Heemskerck lieten zich samen inspireren in Zeeland aan het begin van de vorige eeuw. Ik hou ervan als de schilders steeds losser gaan werken en de overgang naar kubisme en modernisme zich begint af te tekenen.

Na de voor mij deprimerende fototentoonstelling gisteren, laafde ik me aan deze kunstwerken. Ik hoop de komende week nogmaals naar het Gemeente Museum te gaan voor Alexej Jawlensky. De affiches die ik daarvan zag zijn veel belovend.