Mensen en diepte

Over Delft kom ik ook nooit uitgeschreven. Na een paar weken afwezigheid is er van alles te ontdekken en kom ik nieuwe dingen tegen. Neem nou deze deur, die een smalle steeg in de Voorstraat afsluit. Nog niet eerder zag ik daar deze muurschildering. Het geeft enorm veel diepte en het is net of we dit paartje betrappen.

In de Choorstraat, op de plaats waar nog niet zo lang geleden een geldautomaat is weggehaald, kwam ik dit tegen. Duidelijk van de zelfde schilder in wie ik meende Tijn Noordenbos te herkennen. Vrijwel recht er tegenover zag ik deze, die alleen na slutingstijd zichtbaar is. Gesigneerd en wel, mijn vermoeden was juist.

Ik hou wel van zijn stijl. Bovendien is hij een gedreven man die altijd borrelt van de ideeën om Delft aantrekkelijker te maken. Door deze blinde vlakken te beschilderen is hij wat mij betreft daarin geslaagd.

Dante

Omdat ik nog niet uitverteld was over Ravenna:

• 

• 

Wat Joost van den Vondel is voor de Nederlandse literatuur, is Dante Alighieri voor Italië, denk ik. Het schijnt dat heel wat Italianen hele stukken uit zijn beroemde Divina Commedia uit hun hoofd kennen. Moet ik toch eens controleren. Dante werd verbannen uit Firenze en kwam na omzwervingen in Ravenna terecht waar hij in 1321 stierf. In 1780 kreeg hij deze kleine grafkelder, de olie in de lamp bij zijn tombe wordt nog steeds door de stad Firenze verstrekt. Als een soort eerherstel, lijkt me.

• 

Vlak naast de tombe is een klein park. Zijn gebeente werd daar van 23 maart 1944 tot 19 december 1945 ondergronds verstopt. Apart. Was men bang dat de vijand zijn gebeente zou stelen?

En Ravenna zonder mozaiekbeeltenis van Dante is natuurlijk ondenkbaar.

Desolaat Delft

We proberen in deze periode elke avond een wandelingetje door de buurt te maken. En dan het liefst onbekende plekken te ontdekken. Die zijn niet persé fraai, vandaar dat we er zelden komen, denk ik. Op dit plein waren we zelfs nog nooit geweest en een naam kon ik niet ontdekken, het was aan de achterkant van de Max Havelaarschool.

Nu ik eenmaal deze wat desolate plekken in beeld heb, doe ik dit enorm vervallen pand er ook maar bij. Het is onbewoond en het staat gewoon te verkrotten. Het zou niet moeten mogen en snappen doe ik het ook niet. Als je een huis niet meer kunt onderhouden, verkoop het dan. Er is vast een klusser te vinden die voor een zacht prijsje dit pand in het centrum van Delft wil kopen en opknappen. Ik ga het in de gaten houden.

Twee scholieren en een oma

Na zomaar een spontane actie zaten de twee oudste kleinkinderen gisteravond bij ons aan tafel. Dit soort ongeplande ontmoetingen maken het extra plezierig elkaar weer te zien. Kleindochter hoort morgen de uitslag van haar verkeersexamen. ‘Je mag maximaal zes fouten maken maar ik denk dat ik er hooguit één heb’, wist ze me uit te leggen. Dus dat komt wel goed.

In tegenstelling tot zijn zus, wil onze kleinzoon wel even poseren. Hij nam zijn huiswerk mee zodat ik hem kon helpen met zijn Grieks. Huh? Ik kan Franse bijvoegelijke naamwoorden opdreunen die vóór het zelfstandig naamwoord staan maar Grieks heb ik nooit geleerd. Ik ben in elk geval wél weer op de hoogte van wat hen bezighoudt en voel me helemaal bijgeschoold.

Tuinleven

Zelf groeide ik op in bovenhuizen. De wijnboer trouwens ook. Stadskinderen die verder niets tekort kwamen, hoor. We speelden op straat en waren vaak te vinden in speelweiden van parken in de buurt. Onze eigen kinderen weten niet beter dan dat we een tuin hadden, al brachten ook zij hun eerte levensjaren op een bovenhuis door.

Toen we gistermiddag heel ontspannen in de tuin zaten bij dochter en schoonzoon en onze kleindochters na de pranzo de tuin in-en uit liepen met hun buurkinderen, besefte ik hoe heerlijk dat toch is. Gewoon via de achterdeur de tuin kunnen verlaten om lekker te spelen. En af en toe binnen huppelen voor een verfrissing om daarna weer te gaan springen of basketballen. Wat een vrijheid, een tuin.

Zon dag

Sappig weiland, roodbonte koeien en de toren van de Nieuwe Kerk in Delft. We voegden ons weer in de wandelclub en daaruit vloeiden weer twee leuke afspraken voort. Het is soms bijna gênant dat ons leven zoveel positiefs bevat. Natuurlijk zijn er zorgen, is er verdriet en zijn er mindere perioden maar over het algemeen schijnt bij ons de zon. Niet letterlijk want de lucht is vandaag behoorlijk betrokken. Dan kijk ik graag naar wat er wél mooi is. En dat is zoveel.

Gekwetter

Met een beetje moeite scheurden we ons gisteren weer los van het Italiaanse leven en vanaf vandaag is dit ons uitzicht weer. Er vallen altijd direct een paar dingen op na de landenwissel. Ten eerste: wat is het hier nog lang licht en ten tweede de hoeveelheid straatgeluiden. Maar beide zaken zijn in een paar minuten weer normaal. We houden van lange avonden, het geluid van kabbelend water en horen gelukkig ook hier veel vogelgekwetter.

We storten ons vol overgave en met veel plezier in het familieleven, gaan vrienden zien en hebben nuttige dingen op de agenda staan. En nou maar hopen dat de kersen en abrikozen in Caldese nog even op ons wachten.

Serieuze kunst

• 

• 

• 

• 

Je blijft omhoog kijken. Op één toegangskaartje konden we vijf kerken bezoeken en overal stonden we met open monden van verbazing te genieten. Ravenna is een belangrijke archeologische vindplaats.Toen de macht van Rome afnam, werd Ravenna in 402 de hoofdstad van het West Romeinse rijk en dat is te zien.

• 

• 

Ook de vloeren deden mee in de pracht en praal. Bij vloeren denk ik sowieso aan al die voetstappen die er in de loop der eeuwen zijn gezet. Van mensen met harten vol vreugde of verdriet. Je voelt er de geschiedenis het meest tastbaar.

• 

• 

Pas sinds 2002 is het Domus dei Tappeti di Pietra te bezichtigen, waarvan deze twee kleine afbeeldingen afkomstig zijn. Het staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco en wordt bovendien prachtig gepresenteerd, drie meter onder straatniveau, liggend onder een eenvoudige kerk waaraan je zo voorbij zou lopen. Ravenna dus. Het bleek een verrassende stad waar we ons bijzonder goed hebben vermaakt.

Mozaïek

• 

• 

• 

Wie Ravenna zegt. zegt mozaïek. Al in de vierde en vijfde eeuw werd deze techniek toegepast, voornamelijk in kerken. Inmiddels vind je het letterlijk op elke straathoek. De bloemenmozaïeken zijn een protest tegen geweld dat vrouwen kan treffen. De straatnaamborden zijn al dan niet toepasselijk versierd.

• 

• 

• 

Onze B&B eigenaar vroeg of ik het mozaïek boven de deur al had gefotografeerd, het heeft meer dan duizend euro gekost, vanwege het goudpoeder dat er in verwerkt is, vertelde hij. Nou, ik had het al gedaan hoor.

Maar het kan nog aparter. wat te zeggen van deze? Zowel pion als verkeersbord zijn gemozaïekt.

En dan heb ik het echte serieuze en heel fraaie religieuze werk nog niet eens laten zien.

Firenze werd Ravenna

Laten we met elkaar afspreken dat we voortaan Firenze zeggen als we het over Florence hebben. Gewoon de Italiaanse naam. Goed, we zouden er twee dagen naar toe gaan maar het weer stuurde ons naar Ravenna. Ook mooi, minder druk, nog nooit geweest en zonnig! Bleek daar gisteren de Giro te vertrekken. Ook al leuk, vonden we.

Maar wat een circus, mensenmassa’s en herrie. Toen het peloton vertrok rond half twee zaten wij in alle rust aan de kust een visje te eten. We waren op de terugweg naar Caldese na twee fijne dagen in een mooie stad met heel wat bezienswaardigs. Kom ik morgen op terug. Hier een voorproefje.