Verstrikt

Sinds kort is hier een tablet in huis. Ik moet zeggen, een handig ding. Ik begin er mijn weg op te vinden en heb daar nog lol in ook. Ja, ja, ik loop altijd een beetje achter. Mijn foto’s zet ik van camera naar laptop. Google maakt automatisch back-ups en tot mijn verrassing verschijnen die ook op het tablet. Terwijl ik op mijn laptop alweer foto’s heb verwijderd staat de hele riedel in de galerij van dat kleine handige ding. Deze foto vond ik op het tablet een pláátje en hier komt ie minder tot zijn recht. Help. Nou moet ik bedenken of ik die service van Google ga verwijderen. Voorlopig verdwaal ik weer behoorlijk in de jungle van die handige dingen.

Weinig nodig

Voor een nieuw batterijtje in mijn horloge ging ik vanmorgen naar de markt. ‘Kom hier veel te weinig’, dacht ik toen ik drie eetrijpe avocado’s voor één euro afrekende. Het carillon speelde, ik maakte een gezellig praatje terwijl ik bij een stal stond te wachten. Bij het teruglopen naar huis trof deze kade muur me. Die plantjes hebben maar weinig nodig om lekker te groeien. Net zoals ik. Weinig nodig voor een tevreden gevoel.

Reünie

Op weg naar de crematie van onze tante reden we door buurtschap de Zweth, waar ik deze foto maakte. We hadden alle tijd want we waren nogal vroeg op pad gegaan. Tante Nel had geen kinderen, haar echtgenoot was haar al voorgegaan en dat maakte dat de sfeer niet dramatisch verdrietig was. Het werd na afloop zelfs een soort gezellige familiereünie waarin door neven en nichten mooie herinneringen werden opgehaald. Het was in feite zó geanimeerd, dat we er uiteindelijk uitgebonjourd moesten worden om ruimte te maken voor de volgende crematie. Zo gaat dat dan.

Lezen

Bij gebrek aan voldoende hulpouders waren vanmorgen twee hulpgrootouders ingeschakeld bij de kleuterklas van kleindochter Eva. Onder leiding van hun meester Koen wandelde de klas naar de bibliotheek om daar op een enorm leuke manier zowel over de ins-en outs van de bieb te horen, als te worden voorgelezen. Halverwege het uur mocht de hele klas als een treintje door de bieb lopen om daarna te raden hoeveel boeken er beheerd worden. Het blijken er 30.000 te zijn. Wat een rijkdom. Wat een prima initiatief bovendien, deze excursie. Vanmorgen kwamen we dus samen in actie, vanmiddag leest A3 voor op het kinderdagverblijf van kleindochter Isabel. De nationale voorleesdagen gaan aan ons niet ongemerkt voorbij.                              (het idee van de focuszoom pikte ik hier)

MCH Antoniushove

Vanuit het trappenhuis bij mijn ouders zie ik het ziekenhuis waarin ik meer dan zeventien jaar werkte. Er wordt een nieuw beddenhuis gebouwd op de plaats waar eerst het parkeerterrein was. Ondergronds komt een grote parkeergarage. Daarvoor moeten damwanden de grond in en buurtbewoners kunnen daar overlast van ondervinden. Mijn vader, die weet dat mijn belangstelling voor het ziekenhuis nog steeds groot is, liet me vanmorgen een brief lezen waarin de omwonenden hierover worden geïnformeerd. Het hoorde vroeger tot een van mijn taken om die communicatie te verzorgen. Het was een perfecte brief, die ik las. Dat vind ik oprecht een hele leuke vaststelling.

Moeiteloos

Hij piepte gewoon tevoorschijn vanmorgen. De zon. Terwijl de weersverwachting sprak van twintig millimeter regen, wandelen we droog en wel de polder door. Zou alle voorspelde neerslag gisteravond al gevallen zijn? Toen zaten we met vrienden bij ons aan tafel en gierden regen en wind om het pand. Hoe het ook zij, gezelligheid is weer troef dit weekend. Vanavond gaan we Grieks koken en eten in de Tafelkamer (klik). Ons leven heeft altijd in deze periode van het jaar een bijzonder intensieve sociale agenda die we in alle vrolijkheid en moeiteloos afhandelen.

Weg van huis

Autoritjes door Nederland, daar kan ik echt van genieten. Zeker als ik zelf niet rij en ik uitgebreid om me heen kan kijken, dan is er altijd zoveel moois te zien. Hier rijden we over de Moerdijkbrug. Als ik in mijn jeugd op schoolreisje of gidsenkamp ging en we deze brug passeerden, dan had ik écht het gevoel op reis te zijn. We waren immers beneden de grote rivieren en in een andere provincie aangekomen. Waar bovendien met de zachte ‘g’ werd gesproken. Inmiddels ben ik een tamelijk bereisde Roel maar nog altijd begint de autoreis pas hier.

Delen

Twee dagen de hort op, schreef ik woensdag. De compactcamera ging weer mee want die is inmiddels hersteld. De Lumix HD is klein, weegt niks en je kunt er bovendien tamelijk onopvallend mee fotograferen en dat vind ik ook wel eens prettig. In de Sint Jan in Den Bosch richtte ik hem vandaag hemelwaarts. We kwamen hier terecht nadat we in Loon op Zand bij een heel lieve vriendin koffie hebben gedronken. Ons contact beperkt zich tot één bezoekje per jaar maar zelfs die lage frequentie doet niets af aan de intensiteit van onze ontmoeting. Het zijn namelijk heel bijzondere en warme herinneringen die we met elkaar delen.

Kopje van Bloemendaal

We gaan er zeker een gewoonte van maken om elkaar in de winter in Nederland ook te ontmoeten. Dat is onze gezamenlijke conclusie na een bezoek aan onze ‘Italiaanse’ vrienden die recent in een charmant appartement in Bloemendaal wonen. In Italië hebben zij er al heel wat bouwprojecten op zitten, inclusief de afbouw van ons huis in Gubbio. Ook nu weer bleken ze,  met de middelen die voorhanden waren, in staat om van een flatje uit de vijftiger jaren een smaakvolle vintagewoning te maken. We lunchten er en maakten daarna nog een kleine wandeling in de omgeving waarbij ik dit huis op de foto zette. De afspraak voor een pranzo op eerste Paasdag in Italië is gemaakt. Ik verheug me nu al.

Gevonden schat(je)

Aangezien we ons zowel morgen als overmorgen ver buiten de stads-grenzen begeven, ik daar vast wel foto’s van ga maken én ik vandaag een thuisdagje heb, zetten we nog maar eens iets binnenshuis op het blog. Al speurend naar een fotogeniek onderwerp kwam ik dit maandag aangeschafte doosje tegen. Gescoord bij een kringloopwinkel in Zwijndrecht. De voorstelling is ingekerfd in de zwarte lak, het is hier en daar beschadigd en de versiering lijken me pauwen. Het zou een tabaksdoos kunnen zijn maar dat is niet te ruiken. Ik denk dat ik het op mijn bureau zet en paperclips in ga bewaren.