Vandaag is rood

Dat gebeurt soms. Dat er ineens een dag is waarop een bepaalde kleur de boventoon voert. Normaal hang ik mijn vuile was niet buiten maar deze is schoon en lekker op kleur. Mijn bhagwanwas.

Een overrijpe watermeloen waaruit wat aangetaste delen moesten worden verwijderd. Het lijkt verdikkeme wel slachtafval maar het smaakte prima.

Op verzoek maakte ik voor een kleindochter een knikkerzak. Nog afgezien van het feit dat ik er plezier in heb dit soort kleine dingen in elkaar te flansen, vind ik het heerlijk om te weten dat er nog kinderen zijn die met knikkers spelen.

Overeenkomst en verschil

Het gebeurt mij nogal eens. Dat ik snel een boek tussendoor lees, terwijl ik in een ander bezig ben. Ik lees momenteel De levens van Jan Six. Heel interessant maar dan krijg ik Sonja toegespeeld en schuif ik Geert even aan de kant. Het boek van en over Sonja Barend las ik in één adem uit. Beide boeken gaan over Amsterdamse families, hun levens, de complicaties en de drama’s. Maar verder houdt de gelijkenis op. Bij Barend blijven er raadsels, bij de familie Six wordt alles historisch verantwoord en nauwkeurig verteld. Wat me verder nog treft is dat de foto van Sonja de allure heeft van een middeleeuws portret.  Bij de Six verlaat ik al lezende de middeleeuwen en ben benieuwd naar het vervolg.

Van druif naar wijn

De leukste klus van het jaar: de wijnoogst van 2016 werd vandaag gebotteld. Het voorwerk van etiketten maken, flessen klaarzetten, kurkmachine in stelling brengen was gedaan. Maar eerst maar eens met onze collega wijnboeren tevens vrienden aan de pranzo, konden we mooi het productieproces bespreken. Bovendien werd een trosje 2017 uit de collega-wijngaard alvast goedkeurend bekeken.

Het hevelen nam een aanvang. Zonder veel morsen moest de Rosso in de flessen, waarna de etiketten erop geplakt konden worden. Na korte tijd stond deze fraaie rij op de keukentafel.

Om elkaar niet al te zeer in de weg te lopen, begon onze vriendin in de tuin lavendel te snoeien.  Lief en heel nuttig want er is nog veel te gaan.

Kijk ze er eens trots bij zitten met hun eigen wijn. Het is een mix geworden uit twee wijngaarden uit Umbria, de naam is Casa Castalda Caldese, oftewel CCC.  De oogst werd keurig verdeeld en er liggen heel wat flessen in ieders wijnopslag.

Eén kleine fles werd uiteraard geopend. Salute! En nou willen jullie vast nog weten hoe het smaakt? Prima. Meestal hou ik het bij proeven alleen maar vandaag dronk ik een glaasje mee.

Zonnebloem (slot)

 

‘Deze zonnebloemen zijn al dertien weken’, zei de zesjarige Isabel vanaf de achterbank toen we langs een veld reden met licht hangende bloemen. ‘Hoe weet jij dat ?’ vroeg deze verbaasde oma. Dat staat in mijn boek. En eenmaal thuis in Caldese kreeg ik Het leven van een zonnebloem in mijn handen gedrukt.  Ik las dit boek met dezelfde belangstelling als mijn kleindochter. Ze had het uitgekozen in de bibliotheek ‘want ik weet dat jij veel van zonnebloemen houdt’.  

De zonnebloemen waarbij Isabel poseert, staan bij vrienden waar we vanmorgen een paar heel gezellige uurtjes doorbrachten.

Hittebestendig

Vandaag is het 38 graden. Ja, goed gelezen. Dan is het prettig om tussen twaalf en vijf binnen te blijven. Dat is wat ons betreft prima, we willen wel een dutje doen tijdens de heetste uren. Maar voor twee beweeglijke meisjes is het lastiger. Gisteren lukte het hen ook een uurtje te slapen, vandaag keken ze na de lunch naar een kinderfilm op hun tablet. Toen deze afgelopen was, gingen we maar even sportschooltje spelen in de koele badkamer. Op muziek van K3 danst Isabel en fietst Juliët. Dan opnieuw insmeren, nog even een boek lezen en uiteindelijk gaan we weer naar buiten. Lekker een plonsje maken.

Lasagna

Op de dag van aankomst van onze kinderen met hun gezinnen maakte ik tot twee maal toe een lasagnaschotel. Dat is goed voor te bereiden en vooral lekker Italiaans. En terwijl ik wil beginnen met het hak- en snijwerk valt me op wat een aardige compositie daar voor me ligt. Dus pak ik ook de camera erbij.

Voor ik er erg in heb, ben ik meer met fotografie bezig dan met kokkerellen. Maar goed, uiteindelijk komt er een heerlijke lasagnaschotel uit de oven die ik vervolgens vergeet ik op de foto te zetten. Want ja, dán is het tijd voor omhelzingen, gezelligheid en de maaltijd.

Plakhart

Met de komst van de kleinkinderen in Caldese verschijnen er ook altijd andere attributen. De pop woont hier en wordt door ons jaarlijks opgediept en daarna door Juliët liefdevol verzorgd. Of nonchalant geparkeerd in de keuken. Op de tuintafel staat een kleine boodschappenmand gevuld met zojuist geraapte denappels. Daar lag vorige week een kinderzonnebril en een nóg kleine poppenversie toen de andere kleindochter hier logeerde. En dit onderste briefje kreeg ik van Isabel. ‘O kind, wat mooi met echte edelstenen’ riep ik verrukt.

‘Het zijn gewoon plakharten hoor’ was haar nuchtere antwoord. Maar voor mij is dit alles van onschatbare waarde.