We moeten echt even ons lijf een dag rust geven, want het was lichamelijk een zware klus. En er zat tijdsdruk op vanwege de afspraak met de frantoio. Dat is een belevenis op zich, die perserij. Het was al donker toen we om half zes de smalle bergweg opreden waar in een boerenbedrijf in zes weken tijd de olijfoogst uit de hele omgeving geperst wordt. We werden allerhartelijkst ontvangen met onze zestig kilo die in drie kratten paste. Daarmee zijn we echt kleine keuterboeren maar voor ons is het meer dan genoeg. We kregen ruim acht liter versgeperste pure biologische olijfolie mee.


Dit zijn de hoeveelheden van de mensen met echte niet-commerciële olijfgaarden. Daar wordt dan ook de hele familie opgetrommeld bij het oogsten. Er zijn perserijen waar je in natura betaalt, men houdt dan een hoeveelheid olie achter om te verkopen. Meestal kan je daar de olie ook in mooie blikken laten vullen. Wij namen onze eigen lege flessen mee. Bij het bedrijf waar wij dit jaar waren, betaalden we € 15,- voor het persen en kregen de hele opbrengst terug. Als je bedenkt dat een liter olie van deze kwaliteit in een winkel al snel € 19,95 kost, vind ik dat niet duur.


Nog even een kijkje om de hoek in de frantoio. De grote draaischijven malen de olijven fijn, nadat ze zijn gewassen en van blaadjes en andere ongerechtigheden zijn ontdaan. De dan ontstane pulp wordt tussen rieten matten geperst tot de olie eruit druipt. De geur is overweldigend lekker, de smaak ook. Na thuiskomst stalden we onze olie uit op het aanrecht. Dat gaan we nog herverdelen over kleinere flessen en een deel gaat mee naar Nederland. De olijvenoogst 2022 is hiermee ten einde. We zijn moe en voldaan en jullie, lezers, willen ook wel weer eens wat anders lezen dan over olijven.
