Ricottataart met vijgen

Op zoek naar een recept voor een lekkere dolce kwam ik deze tegen. Ik ben niet zo’n bakster en ook niet zo erg van de toetjes, dus mijn arsenaal op dat punt is niet zo groot. Het werd een ricottataart met zonder vijgen, want die waren nog nét niet rijp. De frambozen gelukkig wel.

Maak deze taart een dag van te voren, dat komt de smaak ten goede, stond er in het boek de Lange Tafels van AH. Dat kwam me goed uit. Maar een recept waarin veel opgelopte eiwitten en schuimig eigeel zit, heeft wel de neiging behoorlijk in te kakken. Er moest een sinaasappelsiroop overheen. Aangezien de taart ook nog mee moest in de auto, heb ik die apart geserveerd. Dit om een nog verder ingezakt geheel te voorkomen. Het was erg lekker, dat wel. Wie hem ook wil maken; het recept staat onder het kopje recepten in mijn menubalk.

Vijftien potten

Hij hing dit jaar echt bomvol, onze abrikozenboom. Meer dan viereneneenhalve kilo kwam eraf. In twee sessies heb ik ze tot jam verwerkt. Een deel kreeg verse gember toegevoegd, een ander deel tijm. Het grootste deel alleen maar abrikoos.

Ik las een leuk recept van een bladerdeegflapje met een puntje brie en wat abrokozenjam erop. Dat gaan we binnenkort maar eens uitproberen.

Voor het eerst heb ik met een glasstift op de potten geschreven en plak ik geen etiketten meer. Eens zien of dat bevalt. Vijgen, bramen en vlierbessen hangen nog in de wacht. Op de planken in de trapkast is nog plaats voor aanvulling. Ik weet wat me te doen staat en liefhebbers voor eigengemaakte jam zijn er genoeg.

Leesworstelen

Het onderste boek In Europa van Geert Mak, nam ik vorig jaar mee uit Delft met het idee om het hier in Italië te lezen. Tot nu toe niet van gekomen want de wijnboer kocht De Bourgondiërs. Ik zag Bart Van Loo bij DWDD een zomercollege geven en dat deed hij zo boeiend en enthousiast dat ik besloot eerst maar eens in de gechiedenis van de Bourgondiërs te duiken. Ik las het gisteren uit en ja, vlot geschreven maar pfff …wat een hoop jaartallen en informatie. Ik denk dat ik hierna maar eens op zoek ga naar een makkelijke weglezer op mijn e-reader. Daarna komt het Grand Hotel aan de beurt. Geert kan wachten, genoeg Europese geschiedenis voor dit jaar.

Uilen (vervolg)

Dit is de eerste en oudste uit onze uilencollectie. Nummer 80 uit een serie van 300, handtekening helaas onleesbaar. Dit werkje hing in het kantoor van de wijnboers vorige leven en hangt nu op de overloop in Caldese.

Een echte Trees Wempe. We zagen hem staan op een expositie van mijn zus. Deze uil is gemaakt uit sloophout en we vinden hem nog steeds geweldig. Hij siert een sitetable in Delft.

Kunstwerk van Jan Mankes op keramische tegel. Compensatiecadeautje. Er zou een kunstenares bij ons thuis komen om een uiltje op het behang te schilderen. Helaas overleed zij voor ze de opdracht kon uitvoeren. Deze uil heeft ook onderdak in Delft gevonden.

Gekregen van de jeugdvriend van de wijnboer toen we in 2018 een gezamenlijke vakantie vierden in het zuiden van Italië. Handgemaakt aardewerk. Staat in onze blauwe Italiaanse badkamer.

Zo heeft elke uil voor ons zijn eigen verhaal. ‘Een echt wonderbaarlijk dier in vorm, tinten en karakter’, zei Jan Mankus over de uil. Ik ben benieuwd of er onder de lezers ook mensen zijn met dit soort kleinschalige verzamelingen en verhalen. Ik hoor ze graag.

Nattigheid, timmeren en verven

Onze gasten zijn gisteren vertrokken naar warmere oorden. Nederland dus. Ik draaide meteen wat wassen die binnenshuis moeten drogen. Vlak vóór zij kwamen hadden we ook met nattigheid van doen in de vorm van een lekkage bij de douche. Daar werd door onze loodgieter opnieuw gekit maar er bleef water vloeien over de vloer van de studio. In het keukenblok bleek de kraan versleten en toen de wijnboer eigenhandig een nieuwe kraan plaatste, was ook dat leed geleden. Hij schilderde nog snel de buitendeur. Tegelijkertijd was ik ook bezig met een verfklusje. Het plaatje uit een tijdschrift inspireerde me en schoonzoon had het timmerwerk gedaan.

Nét op tijd was de studio in orde. Ik heb voor de foto geprobeerd het bed net zo nonchalant op te maken als bij mijn voorbeeld. Maar toen de gasten binnenstapten, had ik het toch maar weer strak getrokken. O ja, zo zag de studio er vier weken geleden nog uit.

Herhaling (dag 6)

Vóór ik deze toetjes in de koelkast zette, mochten ze even op de foto. Als we namelijk eenmaal uitgebreid aan de pranzo zitten met vrienden, komt er van fotograferen niets meer terecht. We hielden een soort wijnoverleg, inclusief proeverij en maaltijd . Als gezamenlijke wijnboeren valt er veel uit te wisselen en we doen dat bovendien in grote vriendschap en met veel gezelligheid. Zit er herhaling in deze foto? Ik vind van wel. Ook al omdat andere vrienden, die morgenavond arriveren, precies zo’n nagerecht krijgen als ik vandaag maakte. Sssst. Niet aan hen door vertellen.

foto7daagse #f7d #heelhollandfotografeert #dag6 #herhaling

Ingewikkeld (dag 5)

Oftewel, de reis van de knoop. Van heel dik jeans-achtig garen heb ik een paar jaar geleden twee opbergmandjes gehaakt. Die, stom toeval, ook op elkaar bleken te passen. Ik bewaar er nu camera-accessoires in. Ik kreeg hier ooit van blogvriendin Bertie leuke post waarin deze beschilderde knoop zat. Daar had ik aanvankelijk geen bestemming voor en nam hem mee naar NL. En dáár bedacht ik dat die knoop wel als een handvat zou kunnen dienen voor mijn opbergmand in Italië. Dus reisde de knoop weer mee, de Alpen over. Terwijl de wijnboer gisteravond naar voetbal keek, zette ik die knoop aan. Mijn tevredenheid aan het eind van de avond was nét iets groter.

#foto7daagse #f7d #heelhollandfotografeert #dag5 #ingewikkeld