Uilen (vervolg)

Dit is de eerste en oudste uit onze uilencollectie. Nummer 80 uit een serie van 300, handtekening helaas onleesbaar. Dit werkje hing in het kantoor van de wijnboers vorige leven en hangt nu op de overloop in Caldese.

Een echte Trees Wempe. We zagen hem staan op een expositie van mijn zus. Deze uil is gemaakt uit sloophout en we vinden hem nog steeds geweldig. Hij siert een sitetable in Delft.

Kunstwerk van Jan Mankes op keramische tegel. Compensatiecadeautje. Er zou een kunstenares bij ons thuis komen om een uiltje op het behang te schilderen. Helaas overleed zij voor ze de opdracht kon uitvoeren. Deze uil heeft ook onderdak in Delft gevonden.

Gekregen van de jeugdvriend van de wijnboer toen we in 2018 een gezamenlijke vakantie vierden in het zuiden van Italië. Handgemaakt aardewerk. Staat in onze blauwe Italiaanse badkamer.

Zo heeft elke uil voor ons zijn eigen verhaal. ‘Een echt wonderbaarlijk dier in vorm, tinten en karakter’, zei Jan Mankus over de uil. Ik ben benieuwd of er onder de lezers ook mensen zijn met dit soort kleinschalige verzamelingen en verhalen. Ik hoor ze graag.

Nattigheid, timmeren en verven

Onze gasten zijn gisteren vertrokken naar warmere oorden. Nederland dus. Ik draaide meteen wat wassen die binnenshuis moeten drogen. Vlak vóór zij kwamen hadden we ook met nattigheid van doen in de vorm van een lekkage bij de douche. Daar werd door onze loodgieter opnieuw gekit maar er bleef water vloeien over de vloer van de studio. In het keukenblok bleek de kraan versleten en toen de wijnboer eigenhandig een nieuwe kraan plaatste, was ook dat leed geleden. Hij schilderde nog snel de buitendeur. Tegelijkertijd was ik ook bezig met een verfklusje. Het plaatje uit een tijdschrift inspireerde me en schoonzoon had het timmerwerk gedaan.

Nét op tijd was de studio in orde. Ik heb voor de foto geprobeerd het bed net zo nonchalant op te maken als bij mijn voorbeeld. Maar toen de gasten binnenstapten, had ik het toch maar weer strak getrokken. O ja, zo zag de studio er vier weken geleden nog uit.

Herhaling (dag 6)

Vóór ik deze toetjes in de koelkast zette, mochten ze even op de foto. Als we namelijk eenmaal uitgebreid aan de pranzo zitten met vrienden, komt er van fotograferen niets meer terecht. We hielden een soort wijnoverleg, inclusief proeverij en maaltijd . Als gezamenlijke wijnboeren valt er veel uit te wisselen en we doen dat bovendien in grote vriendschap en met veel gezelligheid. Zit er herhaling in deze foto? Ik vind van wel. Ook al omdat andere vrienden, die morgenavond arriveren, precies zo’n nagerecht krijgen als ik vandaag maakte. Sssst. Niet aan hen door vertellen.

foto7daagse #f7d #heelhollandfotografeert #dag6 #herhaling

Ingewikkeld (dag 5)

Oftewel, de reis van de knoop. Van heel dik jeans-achtig garen heb ik een paar jaar geleden twee opbergmandjes gehaakt. Die, stom toeval, ook op elkaar bleken te passen. Ik bewaar er nu camera-accessoires in. Ik kreeg hier ooit van blogvriendin Bertie leuke post waarin deze beschilderde knoop zat. Daar had ik aanvankelijk geen bestemming voor en nam hem mee naar NL. En dáár bedacht ik dat die knoop wel als een handvat zou kunnen dienen voor mijn opbergmand in Italië. Dus reisde de knoop weer mee, de Alpen over. Terwijl de wijnboer gisteravond naar voetbal keek, zette ik die knoop aan. Mijn tevredenheid aan het eind van de avond was nét iets groter.

#foto7daagse #f7d #heelhollandfotografeert #dag5 #ingewikkeld

Transport (dag 1)

Vanaf vandaag doe ik mee met een foto 7-daagse. Ik krijg elke dag een nieuwe opdracht en dat is stimulerend. Bij transport, het thema van vandaag, denk je al snel aan vervoermiddelen maar ik koos voor een ander soort transport. Dat van de wijn uit een grote mandfles naar flessen. De wijn van 2017 is door de wijnboer verbeterd, althans dat hoopt hij, en werd opnieuw gebotteld. Mooie klus op een regenachtige zondag. We stappen dus niet in ons transportmiddel vandaag maar doen thuis enorm nuttige dingen. Proost.

#f7d #foto7daagse en #heelhollandfotografeert

Nuttige keukenhulpen

Maandag is meestal een werkdag hier. Dus begon ik vanmorgen, toen het nog droog was, onkruid weg te halen en de rozentuin te fatsoeneren. Mijn twee hulpjes waren er ook. ‘Oh, deze bloem is zonde om weg te gooien, even een vaasje halen. Zal ik deze herplanten? Waar is mijn zonnebril want de lucht is zo scherp.’ Enfin, mijn mand vulde zich desondanks met onkruid en grasjes.

Na de lunch begon het gestaag te regenen. Samen met hun moeder begonnen ze een heerlijk driegangen diner voor te bereiden. Ik heb nog geen hap op maar vind het nu al lekker.

Mooi binnenwerk

Het regent vandaag de hele dag. Ja hoor, alle mensen in Nederland mogen nu in hun vuistje lachen. Wij hadden nog een binnenklus die vandaag mooi aan bod kon komen. Eén van de eerste dingen die we vrijdag deden, was het bottelen van de witte wijn. Nu nog etiketten ontwerpen, printen, snijden en plakken.

Hier staan de flessen nog in de wacht…

…en hier begint het ergens op te lijken

De helft van de witte oogst van onze vrienden ging naar de wijnboer, de andere helft naar een andere amateur wijnmaker. Het resultaat van die laatste is wat troebel. ‘Kom maar op’, zei mijn wijnboer. ‘Misschien kan ik hem nog wat verbeteren’.

Ook aan onze eigen rode wijn van vorig jaar valt nog wat te sleutelen. Kortom, de cantina is nog volop in gebruik. Vrijdag moet het weer logeerkamer zijn. Een regendag komt ons dus goed van pas. En is bovendien heilzaam voor de wijngaard en de produktie van 2019.