De sneue moestuin

Zien we daar nou echt een courgettebloem?

Hebben we rijpe tomaten? Het lijkt eerlijk gezegd nergens naar dit seizoen. Vol goede moed begonnen we op te kweken maar én late nachtvorst én de langdurige hittegolf doen de moestuin geen goed. Tel daar bij op dat de wijngaard wat meer aandacht en kostbaar water toebedeeld kreeg dan de orto, dan is het logisch dat de resultaten tegenvallen. Hieronder nog zo’n voorbeeld.

Eén dag te laat oogsten van een framboos en hij is ingedroogd. Maar. De bramen beginnen te kleuren en in de vriezer ligt nog een kilo vlierbessen. Al die opgespaarde glazen potten staan niets voor niets te wachten. Er zál jam gemaakt worden.

Pizza in het zwembad

Een toepasselijker cadeautje hadden ze niet kunnen bedenken. Uit Nederland kwam een zwemmatras in de vorm van een pizzapunt mee. De twee kleindochters passen er samen op. Maar het kan natuurlijk ook dat de jongste breeduit gaat liggen en dat haar zusje de motor van de pizzaboot is.

Terwijl er gisteren en vandaag nogal wat onweersbuien vielen, is het tussen de buien tóch nog zwemweer. Goed geregeld hoor. Wijngaard en tuin snakten naar een flinke plens, het huis koelde prettig af na vier weken hitte en vanaf morgen gaan de temperaturen weer met een vaart omhoog. Dan gaan we gewoon weer door met ons buitenleven en rollen er voortdurend vrolijke vakantiekiekjes over het scherm.

Onvolprezen hulp

Sinds vorig jaar komt S. op zaterdagochtend de wijnboer helpen bij allerhande karweitjes. De jeugdwerkeloosheid in Italië is ongekend hoog, men spreekt van meer dan veertig procent.  S. had een advertentie gezet in het plaatselijke sufferdje. Hij wil honden uitlaten, timmeren, schilderen en tuinwerk doen. Voor ons is hij een gouden greep. De man is jong, sterk en pakt alles aan. Hier is hij bezig van oude pallets de derde en laatste compostbak in de wijngaard te maken. In augustus sluit de fabriek waar hij af en aan werkt, hij krijgt alleen kortdurende contracten. Het is de vraag of hij er na de vakantie weer wordt aangenomen.

 

Bedrijvigheid

Aan de bomen en het plantsoen voor ons huis is goed te zien dat er een droge en warme periode is geweest. Het gras en de boom vertonen geeltinten. Ik zag, terwijl ik aan mijn ochtendkoffie zat, al een gemotoriseerde maaier langs komen. Even later een werkboot met fietswrakken. In Caldese regent het nu hoorde ik van de wijnboer die achter bleef. Dat is heerlijk voor de tuin, de wijngaard en het gras. Zo blijkt maar weer dat het gras elders altijd groener is.

Minder mooi en mooi

We hebben nog één koude nacht te gaan en daarna zal duidelijk zijn hoe groot de vorstschade in de wijngaard is. Er worden nog wat noodmaatregelen getroffen en ik kom er beslist volgende week nog op terug. Op de foto is te zien dat ook de kiwi en de vijg de kou niet kunnen waarderen. Maar er is voldoende wat wél mooi is om naar te kijken.

De blauwe regen, gouden regen en de meidoorn vergoeden veel. En dan zijn er nog drie leuke mannen op het erf.  Die ook nog eens heel hard werken.  Als dát niet mooi is.

Ik ga op reis en neem mee…

Ieder jaar reizen we met een auto vol spullen naar Italië af.  Zo was er dit jaar een krat wijngaardspul mee, door mijn wijnboer in NL gekocht.  Denk aan kelp, een pompje om compostthee in beweging te houden, kurken, melasse en lege flessen.  Maar natuurlijk gaat er ook kleding mee en overnachtingskoffertjes met daarin laptops en fotocamera’s.  Boeken.  Zaden en bollen.  Potten en pannen, kijk maar op de foto van gisteren.  De zon schijnt volop. We zetten de meegebrachte kringloopstoelen op het terras.  Ja echt,  hoor. Die scoorden we voor een prikkie in NL en vulden de halve auto. Maar ze staan er.  Nou nog de rust vinden om daadwerkelijk te gaan zitten.

Inspectie

Halverwege de dag waren we thuis. Vooraf in Gubbio boodschappen gehaald en toen de berg op.  We beginnen met uitladen en inspecteren  erf en huis. Dat ziet er allemaal prima uit. Geen schade van zwijnen, uilen of insecten. Geen klamme binnenmuren. Keurig  gesnoeide  wijngaard en wisteria dankzij buurman Raoul.  Perfect dus.  Op één ding na. Geen internet en telefoonverbinding.  Bellen met onze mobieltjes gaat altijd moeizaam, maar het lukt de familie van onze behouden aankomst op de hoogte te stellen.  Donderdag komt er een technicus de internetverbinding herstellen.  Tot die tijd geven we alle meegesleurde spullen een plek,  behelpen we ons bij een bar met wifi en brengen meteen  het goede voornemen in de praktijk om meer te gaan lezen.