Vreugde, veerkracht en vertrouwen

Een dag kan nog zo mistig zijn, er is altijd wel iets fleurigs te ontdekken. Zelfs als dat een beetje zwart-wit uitpakt zoals op de foto. Uit de veerkracht van de natuur valt hoop te putten. Ook uit menselijke contacten is veel vreugde te halen. Laten we de negativiteit vannacht op de brandstapels gooien. Die noemen we niet voor niets vreugdevuren. Laten we het nieuwe jaar met een open blik en vol vertrouwen tegemoet zien. Want wat het ons ook brengen mag, veerkracht en positiviteit zullen ons helpen. Altijd.

Jarig in de winter

Er wordt beweerd dat een mens drie maal in zijn leven in Madurodam komt. Eénmaal als kind, éénmaal als ouder en éénmaal als grootouder. Vandaag was het voor ons de derde keer. Vanwege de verjaardag van de heer des huizes liepen we met z’n tienen door een winters mini Nederland. De temperatuur hielp daar enorm aan mee, voor de sneeuw had Madurodam zelf gezorgd.

De kinderen deden een puzzeltocht, leerden en passant veel over de werking van sluizen, en hielpen mee een brandje blussen in de Rotterdamse haven.

.

We genoten alle tien van dit actieve verjaardagsfeestje en gingen tenslotte ook graag met elkaar op de foto voor het familieportret. Nou ja, op één na. Maar ik denk dat de jongste van het spul binnen twee jaar net als haar zusje en haar nichtje gewillig het fotomomentje ondergaat.

Want kijk, deze twee meisjes poseren maar al te graag voor hun oma. Logisch met hun net geschminkte koppies.

Van ons allemaal

Ik heb hem jullie nog niet laten zien. Elk jaar weer schaffen we met de bewonersvereniging een vijf meter hoge kerstboom aan. Met een groepje enthousiastelingen wordt ie kort na na 5 december opgetuigd. Nog geen eenvoudige klusje. De top wordt, terwijl de boom nog horizontaal is, van lampjes en onbreekbare ballen voorzien. Waarna de boom rechtop gezet wordt en mensen op lange ladders de rest van de versiering erin hangen. Kinderen verzorgen de onderste regionen, waar dan ook de meeste versiering terug te vinden is. Na de gezamenlijke nieuwjaarsborrel tuigen we hem weer af. Dan is de hal weer kaal. Maar nog steeds mooi.

Hoe de dingen kunnen gaan

Het begon door mijn blogvriendschap met Anne ongeveer tien jaar geleden. Zij had destijds plannen om in Spanje te gaan wonen en schreef over die zoektocht humoristische verhalen.

Samen met Alexander woont ze inmiddels, tot hun grote genoegen, vlakbij Malaga. Anne’s beste vriendin- Mariël- die een behoorlijk Italië-fan is, werd door Anne op onze B&B gewezen.

Nog vóór ik Anne in levende lijve had ontmoet, logeerden Mariël en haar man Edwin al bij ons in Caldese en horen inmiddels tot vaste gasten.

Mariël en Edwin zorgden er voor dat Anne en Alexander bij verrassing met ons kennismaakten. Dat is nu zeven jaar geleden. Elk jaar in deze periode  eten we beurtelings bij elkaar. Zo ontstond een bijzondere vriendschap met ons zessen. Er worden voorzichtige plannen gemaakt om komend jaar het feest van de Ceri in Gubbio met elkaar te vieren. Zo kunnen de dingen gaan in het leven. Wat een feest!

Adam en Eva

 

Neigingen om het huis flink te gaan poetsen heb ik zelden. Maar de laagstaande zon doet zelfs mij opveren om eens even stevig aan de gang te gaan. Die zon laat onbarmhartig zien dat er stof ligt en dat het aanrecht hoognodig opgewreven moet worden. Ik stel van restjes een maaltijd samen. De koelkast raakt daarmee weer leeg, uitgebloeide bloemen doen we weg en de was draait. Zo, dat ruimt op. Tegen drie uur heb ik tijd om buiten foto’s te maken. Weg zon, wat een pech. Dat ik toch de blauwe lucht nog zag, mag een wondertje heten.

 

Harmonie

De vredelievende en warme sfeer die ik iedereen toewens- en niet alleen tijdens de Kerstdagen trouwens- was gisteren in ruime mate aanwezig. Bij mijn ouders zaten we aan de lunch, waarvan we met z’n viertjes in alle rust genoten. Het kerstdiner daarna met kinderen en kleinkinderen, was ook in grote harmonie maar wel met iets meer kabaal. Wat een gezelligheid! Vandaag lezen we boeken en kranten. We halen even een frisse neus, rommelen wat in huis met de top 2000 op de achtergrond en we genieten van al het goede dat ons ten deel valt. Wat zijn we schandalig bevoorrecht.

Kerstwens

Deze foto, die ik van de zomer in Caldese al maakte, siert onze kerstkaart dit jaar. Voor de mensen die ik niet persoonlijk ken maar met wie ik via dit wereldwijde web contact onderhoud, bij deze mijn wens speciaal voor jullie. Hoe je het ook viert en waar ter wereld je ook bent, hoop ik voor jou en de jouwen dat het zinvolle en mooie dagen mogen zijn. Met elkaar een vredelievende en warme sfeer scheppen, daar gaat het om, wat mij betreft.

Fijne kerstdagen

 

Ketelbinkie

Vanmorgen zocht ik op internet even op hoe ook al weer de fraaie waterkoker heet die een paar jaar geleden de ontwerpwedstrijd van de HEMA won. Dat was snel gevonden en bovendien bleek ie in de aanbieding. Aangezien we dringend een nieuwe moesten hebben vanwege een lekkend en ongezellig uitziend exemplaar, staat sinds vanmiddag dit kekke keteltje in de keuken. Als gebruiksartikelen fraai vormgegeven zijn, kan ik daar tamelijk blij van worden. De aanbieding gold in feite alleen de webshop maar de filiaalhouder in Delft deed niet moeilijk. Dubbel blij dus met deze witte kerst. En met de man die er vanmorgen vroeg al op uit trok om hem te kopen.

Rust versus…

In huis heerst kalmte. Er komen geen gasten bij ons met de kerstdagen. We gaan lunchen met en bij mijn ouders en het familiekerstdiner is dit jaar bij onze zoon en schoon. We hoeven dus niet in de weer met uitschuiftafels en opklapstoelen. Niks te gestreken servetten, gepoleerde glazen en gekoelde drankjes. Alles kan op z’n plaats blijven staan. Maar boodschappen moeten wél gedaan worden want ik zorg voor de lunch voor vier en het dessert voor tien personen. Kennelijk wil niemand het op de laatste dag aan laten komen en dat was vandaag te merken bij de supergrootgrutter. Topdrukte.

Pinkeltje Hotel

Als ik het Doelenplein passeer, kom ik langs hotel de Plataan. Eén van de Groenste Hotels van Nederland. Afvalscheiding, waterbesparing, kippen voor de eieren en een bijenvolk dat het hotel van eigen honing voorziet, maken onder meer dat het hotel deze onderscheiding verdient. De kamers zijn onderling verschillend en allemaal beschilderd. Dat maakt het tot een heel speciale overnachtingsplek in Delft. Begin van de week heb ik, toen de zon nog scheen, het kabouterhotel op de foto gezet. Dit minihotel staat onder de grote plataan voor de deur. Sommige hoteliers wekken sprookjes tot leven. Mooi hè?