Wind, wolken en zon

Het is behoorlijk fris als de zon niet schijnt. En het gras ziet er ook al niet uit. Maar kijk die kersenboom zijn best doen. Het is pas begin maart en we klagen niet ook al waaide het zo hard dat ik het  dekbedovertrek uit de struiken moest vissen nadat het van de lijn was gewaaid.  Ik zocht naar wat bloeiends op het terrein. De  stormvaste rozemarijn was snel gevonden.

En verscholen onder eikenblad ontwaarde ik de eerste bloemen van de maagdenpalm. Ook een eenzame crocus is een kiekje waard. Morgen laat ik de boomgaard zien.

 

Advertenties

Maan en zon

Supergroot stond ie gisteravond aan de schemerende hemel. We stootten elkaar aan hier op onze hooggelegen woonkamer. “Zie je hoe groot en mooi ie is?” Waarna ik me richting keuken begaf want er dient op tijd gegeten te worden. En daar werd ik getrakteerd op een fraaie zonsondergang, die ik toen ook maar fotografeerde.

Dit uitzicht over de daken is wel vaker op mijn blog te zien geweest. Maar als je, vanuit het keukenraam in het centrum van Delft, een molen kunt zien staan, raak je daar nooit op uit gekeken. Althans ik niet.

Geveltoeristen

Eindelijk vallen het prettige weer en mijn dagprogramma weer eens gunstig samen. Tijd voor een stadsrondje. Laat ik me dan vandaag maar eens richten op de eenvoudige gevelversiering. Je zou er zomaar aan voorbij kunnen lopen want deze lieveheersbeestjes zitten laag onder de vensterbank.

Nog wat huisvlijt waarbij ik me afvraag of de vuurtoren speciaal ontworpen is voor de smalle strook die over bleef tussen deurpost en verwarmingsafvoer. Trouwens, wat doet een vuurtoren in Delft?

En wat te denken van deze collage? Zeker niet mijn smaak. Maar voor alle drie geldt dat het met zorg door de bewoners aan de gevel is gehangen en dat vind ik een lief gebaar.

Blauwe en geparfumeerde luchten

Op weg naar mijn ouders zag ik deze auto voor me rijden. Het idee dat ie vol is met tulpen stemde me vrolijk. De weerkaatsing van de zon én de blauwe lucht deed de rest. Omdat ik toch stil stond voor het stoplicht, graaide ik mijn kleine camera uit mijn tas en drukte af.

Samen met mijn moeder ruimde ik een ladekast op. We kwamen twee parfumflessen tegen. De linker van Nina Ricci maar leeg. De rechter van Boldoot en nog vol. Bij het openen daarvan zat ik plotseling in de kerk en rook ik weer de lucht die van de besprenkelde dameszakdoek afkwam als er achter mij een handtas werd geopend op zoek naar geld voor de collecte.

Morgenstond

Dit is het notenbomenveld vlakbij het beginpunt van onze zondagochtend wandeling. De zon was nog maar net boven de horizon en het licht is dan betoverend. Ik wist van gekkigheid niet waar ik kijken moest, zo magisch mooi was alles voorzien van een dun laagje rijp.

Een stuk verderop waren de ondiepe vogelplassen bevroren, de eenden en meerkoeten  hadden de wijk genomen naar een meertje. Ik hoorde ze in de verte. De ijsmeester die ik tegenkwam, laat ik morgen wel zien. Hoewel ik niet echt een wintermens ben, moet ik bekennen dat dit soort weer me erg kan bekoren.

Zonzijde

Mijn zus en zwager vierden veertien dagen vakantie op een Canarisch eiland en toen ik hen gisteren weer terugzag, keek ik in twee uitgeruste zongebruinde koppies. Onze zoon is voor zijn werk momenteel in Australië en stuurt me zomerse foto’s. Een vriendin appte me afgelopen week dat ze haar verbljf in Spanje heeft verlengd tot minstens half januari.  Zoveel zonovergoten berichten en verhalen doen me intens verlangen naar het licht. Dus zocht ik in mijn fotoarchief een passende foto. Ik warm me even aan het gevoel dat dit huis uitstraalt. En het helpt. Vandaag schijnt de zon.

Meneer de president

Na die prachtige dag gisteren kregen we er gratis en voor niks nog een zonsondergang bij die mij naar het keukenraam dirigeerde om een foto te maken. Niet lang daarna zaten we in het filmhuis Loro te kijken. Een Italiaanse film over de nadagen van Silvio Berlusconi. Die film duurde tweeëneenhalf uur en dat had korter gekund. We kregen wel een aardig beeld van ’s mans karakter. De overeenkomsten met die andere president met fout haar, liggen voor het oprapen. Vol ongeduld wachten we nu op zijn nadagen. Enfin, we hebben ons bij Loro vermaakt maar niet meer dan dat. Vierentwintig uur na de bovenste foto ziet ons uitzicht er weer gewoon uit. uit