Nat (dag 3)

Hebben we eindelijk de hele dag zon, krijg ik als onderwerp voor de foto zevendaagse nat op.Daar moest ik vanmorgen wel even om grinneken. Het is overigens geen wedstrijd maar een initiatief om meer mensen aan het fotograferen te krijgen. Voor mij is dat in feite niet nodig want ik maak elke dag foto’s. Het aardige vind ik dat de onderwerpen op eigen terrein te realiseren zijn. Jullie zien hier een handig tafeltje waarvan we er zelfs twee meenamen uit NL. Overal inzetbaar en makkelijk te verplaatsen. De frummeltjes die erop liggen zijn weggewaaide bloemen uit de blauwe regen. Daarmee ligt het hele terras vol en dat ga ik maar eens lekker opruimen. In de zon.

#foto7daagse #f7d #heelhollandfotografeert #dag3 #nat

Geel in de hoofdrol

Nog even een foto van gisteravond toen twee trotse meisjes het resultaat lieten zien van de zelfgemaakte pasta die hier te drogen hangt. De gerechten zoals ze op ons bord terecht kwamen, staan op FaceBook onder mijn blog van gisteren, voor wie dat graag wil zien. Ik kan er aan toevoegen dat we echt heerlijk hebben gegeten.

Vandaag is het zonnig. Gelukkig. We hebben uitgebreid over de weekmarkt van Gubbio gelopen, waar ik dit rek met zonnig gele kleding zag. De kratten vol jonge ganzen wekten zowel vertedering als een lichte afschuw vanwege het opeengepakt zitten.

Straks wordt er nog een wandeling gemaakt vanaf de Basiliek boven op de Monte Ingino naar beneden, het centrum van Gubbio. De vakantievierders vermaken zich uitstekend en wij met hen.

Wind, wolken en zon

Het is behoorlijk fris als de zon niet schijnt. En het gras ziet er ook al niet uit. Maar kijk die kersenboom zijn best doen. Het is pas begin maart en we klagen niet ook al waaide het zo hard dat ik het  dekbedovertrek uit de struiken moest vissen nadat het van de lijn was gewaaid.  Ik zocht naar wat bloeiends op het terrein. De  stormvaste rozemarijn was snel gevonden.

En verscholen onder eikenblad ontwaarde ik de eerste bloemen van de maagdenpalm. Ook een eenzame crocus is een kiekje waard. Morgen laat ik de boomgaard zien.

 

Maan en zon

Supergroot stond ie gisteravond aan de schemerende hemel. We stootten elkaar aan hier op onze hooggelegen woonkamer. “Zie je hoe groot en mooi ie is?” Waarna ik me richting keuken begaf want er dient op tijd gegeten te worden. En daar werd ik getrakteerd op een fraaie zonsondergang, die ik toen ook maar fotografeerde.

Dit uitzicht over de daken is wel vaker op mijn blog te zien geweest. Maar als je, vanuit het keukenraam in het centrum van Delft, een molen kunt zien staan, raak je daar nooit op uit gekeken. Althans ik niet.

Geveltoeristen

Eindelijk vallen het prettige weer en mijn dagprogramma weer eens gunstig samen. Tijd voor een stadsrondje. Laat ik me dan vandaag maar eens richten op de eenvoudige gevelversiering. Je zou er zomaar aan voorbij kunnen lopen want deze lieveheersbeestjes zitten laag onder de vensterbank.

Nog wat huisvlijt waarbij ik me afvraag of de vuurtoren speciaal ontworpen is voor de smalle strook die over bleef tussen deurpost en verwarmingsafvoer. Trouwens, wat doet een vuurtoren in Delft?

En wat te denken van deze collage? Zeker niet mijn smaak. Maar voor alle drie geldt dat het met zorg door de bewoners aan de gevel is gehangen en dat vind ik een lief gebaar.

Blauwe en geparfumeerde luchten

Op weg naar mijn ouders zag ik deze auto voor me rijden. Het idee dat ie vol is met tulpen stemde me vrolijk. De weerkaatsing van de zon én de blauwe lucht deed de rest. Omdat ik toch stil stond voor het stoplicht, graaide ik mijn kleine camera uit mijn tas en drukte af.

Samen met mijn moeder ruimde ik een ladekast op. We kwamen twee parfumflessen tegen. De linker van Nina Ricci maar leeg. De rechter van Boldoot en nog vol. Bij het openen daarvan zat ik plotseling in de kerk en rook ik weer de lucht die van de besprenkelde dameszakdoek afkwam als er achter mij een handtas werd geopend op zoek naar geld voor de collecte.

Morgenstond

Dit is het notenbomenveld vlakbij het beginpunt van onze zondagochtend wandeling. De zon was nog maar net boven de horizon en het licht is dan betoverend. Ik wist van gekkigheid niet waar ik kijken moest, zo magisch mooi was alles voorzien van een dun laagje rijp.

Een stuk verderop waren de ondiepe vogelplassen bevroren, de eenden en meerkoeten  hadden de wijk genomen naar een meertje. Ik hoorde ze in de verte. De ijsmeester die ik tegenkwam, laat ik morgen wel zien. Hoewel ik niet echt een wintermens ben, moet ik bekennen dat dit soort weer me erg kan bekoren.