Mensen – en dierenleed

Ergens onder een keukenkast zit een enorme sprinkhaan in zijn vuistje te lachen. De wijnboer sprong bijna net zo hoog als het beest toen ze elkaar onverwacht tegenkwamen. Er volgde een klopjacht om het dier naar buiten te werken, maar dat mislukte jammerlijk. De eerste uren liepen we bedachtzaam in de keuken, voorbereid op de confrontatie. Maar die bleef uit.

Met behoorlijk veel geraas viel een slang uit de dakgoot, zó de pergola in. Geprik en geduw door de wijnboer gewapend met een stok, mocht niet baten, de slang bleef zitten waar hij zat. Wat doet een slang trouwens in een dakgoot? Dat wist ie kennelijk zelf ook niet al had hij vast een elegantere aftocht in gedachten. Inmiddels lopen we ook weer tamelijk onbevangen onder de pergola door. Het kleine, enigszins gehandicapte broertje van de sprinkhaan zat tegen het buitengordijn maar is inmiddels ook niet meer terug te vinden. Het leven midden in de natuur kent zo zijn uitdagingen. We halen onze schouders er maar voor op.

Waar te beginnen?

Die vraag is snel beantwoord. In de keuken. We hadden vóór we de berg opreden in Gubbio voor een paar dagen boodschappen gehaald en die moesten worden opgeruimd. De koelkast, die we brandschoon hadden achtergelaten (stekker eruit, deuren op een kier) was kennelijk het knusse winterhuis geweest van een nachtuiltje met z’n hele familie. Overal poepjes en ongezellige sporen. Dus soppen maar. Daarvoor is water nodig en dat moet weer eerst opgepompt worden. Zo loop je de eerste uren behoorlijk te redderen, te dweilen en te stofzuigen.

Dan door naar de slaapkamer. Klamme bedden, dus elektrische deken er voor een paar uur in en toen thee drinken in de tuin in het hoge gras. We ruimden snel wat kasten in en zetten de centrale verwarming aan. Illegale bewoners werden buiten de deur gezet en uiteindelijk doken we zeer tevreden ons bedje in. Dat alles was gisteren. Vandaag maakten we een voorzichtig begin met het buitenwerk. Genoeg te doen.

Home made

Of ik wel af en toe haar stekken en kweekgoed wat water wilde geven, had mijn zusje gevraagd. Nou, natuurlijk, met alle liefde. Die twee in de emaillen kroezen, ik vermoed dat het pompoenen zijn, gaan als een speer. Die kunnen bijna wel de volle grond in. Het zaaisel in de kleine potjes heeft ondanks mijn zorg, niets groens opgeleverd. Als dat maar goed komt.

We kregen ook instructie vóóral van de eieren te nemen. De dochter van zus en zwager houdt naast paarden en geiten ook kippen en voorziet de familie dus van eieren. Omdat ‘home made’ vandaag de foto-opdracht was, en je dit ruim mag interpreteren, maakte ik vanmorgen een laatste rondje door hun keuken. Inmiddels zijn we weer thuis in Delft.

Ons zolderappartement

Misschien is het wel leuk als ik ook nog even laat zien hoe ons appartementje in Gorinchem er uit zag. Op de derde etage, 54 treden hoog, zonder lift. Goed voor de conditie. Het was van vele gemakken voorzien en sfeervol bovendien. Er zat een prima keuken in en we hadden onze boodschappenkrat gewoon in zijn geheel meegenomen. De wijnboer alias de belastingman klapte ’s avonds de laptop open en hield dan kantoor aan de grote eettafel.

Zo hadden we een paar dagen een uitvalsbasis die direct als thuis aanvoelde. Heel wat leuker dan in een onpersoonlijke hotelkamer, vinden we. De eigenares had verse bloemen neergezet en de inrichting bevatte heel wat voorwerpen die ze van verre reizen had meegenomen. Op zestig kilometer van ons huis waren we toch even in een andere wereld.

Leef je uit

Dit is een tussendag wat het weer betreft. Ik noem het ook wel keukenkastenweer. Even een paar voorraadladen opruimen en herindelen, dat geeft deze dag toch nog zijn voldoening. Hoogste tijd voor wat kleurigs op deze verder grauwe mistroostige dag. Dit muurtje op een speelplaats in de Trompetstraat stond al een tijd in de wacht. Kijk hoe leuk die bloemen van handafdrukken zijn gemaakt.

Ook een lage muur is op kinderhoogte door kinderen beschilderd. En van de grote muur met lieveheersbeestjes wordt een mens helemaal vrolijk. Ik zeker, want in het hoekje van de foto leven onze twee blije kleindochters zich helemaal uit.

Mijn allersnelste verfklus

Onze keukenmuur heeft het afgelopen jaar vochtschade opgelopen. Het stucwerk op de muren is al in juli hersteld. De schimmelplekken rechts in de servieskast zaten er tot mijn afschuw nog steeds. Door het vele tuinwerk en vooral ook het mooie weer, had ik dit klusje laten liggen. Maar vóór ons vertrek zou ik de binnenkant van deze kast zacht groen gaan schilderen want ja, die schimmelplekken hadden blijvende schade veroorzaakt. Maandag was het zover. De hele mik eruit. Dat ziet er dan zó uit.

Toen begon ik die schimmelplekken af te schuren en schoon te soppen. Goh, niet erg veel meer van te zien. Onbeschilderd hout is natuurlijk veel praktischer omdat de kans op beschadigde verf uitblijft. Dus zocht ik het serviesgoed uit, gooide hier en daar wat weg waarvan een scherf was afgespat en ruimde de boel weer in. Poppetje gezien, kasje dicht.

Het blik met de mooie zachtgroene verf staat op een opvallend plekje in de keuken. Mijn eerste binnenklus volgend jaar wordt het schilderen van de eettafel. Dat staat al twee seizoenen in de planning.

Binnenwerk

Om even over acht gistermorgen waren we in de wijngaard van onze vrienden voor de pluk van de witte druiven. Zelf zijn ze helaas niet in de gelegenheid om te oogsten en dus deden wij dat samen met hun tuinhulp. Temeer omdat de wijnboer de helft van die oogst perst en verwerkt. De andere helft brachten we weg naar een coöperatie en kan volgend voorjaar als wijn worden opgehaald. Maar goed, de mannen haalden de oogst binnen en ik maakte de foto’s want op dat hellende terrein kan ik niet erg uit de voeten.

Pluk gerust ook wat vijgen en neem de citroenen mee, werd me via de app nog aanbevolen door onze vrienden. Dát lukte me prima. Terwijl de wijnboer gistermiddag in onze cantina aan het werk was, verwerkte ik de vijgen tot jam. En met die schitterende onbespoten citroenen ga ik straks nog iets leuks doen. We hebben precies op de juiste dag geplukt want vandaag stormt en regent het. Mooi weer om eens lekker in de keuken aan de gang te gaan.

Keukenzicht

Aan de lange schaduwen is te zien dat de avond valt. Als we nog bij daglicht de avondmaaltijd in de tuin willen eten, moeten we om zeven uur op z’n laatst aan tafel gaan, dan kunnen we nog zien wat er op het bord ligt. Vandaag werkten we kleine klussen af en zetten dingen in gang. De man van de smederij kwam langs om de maat op te nemen voor een nieuwe pergola. Er moeten een paar nieuwe pannen op het dak, de man die ze komt plaatsen, is op de hoogte gebracht van onze terugkomst. In huis zijn kleine ergernissen in de loop der jaren ontstaan waarmee korte metten werd gemaakt. Nieuwe handdoekstangen zijn bevestigd en een paar keukenattributen werden opgehangen omdat ze me al tijden in de weg lagen. Dat soort dingen af kunnen vinken en de keuken uitstappen met dit uitzicht; ik heb het echt wel naar mijn zin.

Zwoel

Windstil en nog een graad of vijfentwintig. Het was donderdag een uitgelezen avond om op de terrasboot van De Pelicaan aan de Verwersdijk te gaan eten. Ruime plaatsen, aardige bediening maar bovenal een goede Mediterrane keuken. Vanaf onze plaats keken we zo de autovrije Doekenstraat in. Af en toe zwom er een meerkoetje of wilde eend tussen de waterlelies door, happend naar wat kroos. Heel even was er letterlijk wat deining toen bij een ander gaste tot twee maal toe een wesp haar mond in en uit vloog. De vrouw bleef kalm maar stond wel even met de menukaart te wapperen en werd daarbij geholpen door mensen aan de tegenoverliggende tafel. De wesp verdween, de eenden ook en in het weer kalme grachtenwater zagen wij de zon in het water schijnen.

Banken en stoelen

Vlak naast de keukendeur staat dit bankje. We zitten er vaak even op om de werkschoenen aan te trekken. En er ligt af en toe wat spul op waar-nog-wat-mee-moet. Druiven die een nader onderzoek behoeven, lavendel die dwars groeide maar nog tot boeket verwerkt kan worden en mijn werkhandschoenen en snoeischaar. We hebben twee van dit soort bankjes en ze zijn overal inzetbaar. De ander is een soort bijzettafel op het terras.

Daar staan ook twee rieten stoelen van de kringloop uit Delft. Gisteren heeft de wijnboer er alvast één onder handen genomen want ze storten een beetje in. Met lijm en ijzerdraad werd de zitting via de onderkant weer verstevigd. De ander wordt ook snel aangepast want we moeten wel lekker neer kunnen ploffen als we uitgewerkt zijn.