Smaakvolle ronde

Even koffie drinken bij Illy. Een foto maken vanaf mijn zitplaats op het terras. Het liefst met een scooter in beeld.

Me oriënteren op een nieuwe handtas en het daarbij laten. Een short voor de wijnboer scoren bij een graaiatafel. En tenslotte naar de groentenkraam. 

Voor € 2,60 mocht dit mee naar huis, waar ik het even op de keukentafel uitstalde.

We lunchen met caprese en focaccia.  Ons Italiaanse leven op een doodnormale markt-dinsdag.  Ter geruststelling: van zeven tot negen werd er gewerkt in de wijngaard en van vier tot zeven uur vanavond elders op het erf.

Advertenties

Terug in Caldese

Zaterdagochtend half acht. De wijnboer staat de wisteria te snoeien. Die pergolabedekker zag kans om in veertien dagen tijd uitlopers te maken van anderhalve meter.  Ze hebben zelfs laag-bij-de-grondse plannen voor het terras maar daar denken wij toch net even anders over. Voor de bramen geldt hetzelfde verhaal. Omdat het behoorlijk warm is, zo’n 32 graden, beginnen we vroeg.

Bij de keukendeur gaat het prima met de consumptiedruiven. De wijnboer is ook tevreden over de stand van zaken in de wijngaard. Na de noodzakelijke inspectieronden gaat zo’n eerste dag dus vooral heen met snoeien, sproeien en stofzuigen. En aan het eind van de middag een frisse plons.

 

Nutteloze keukenhulpjes

Blogvriendin Bertie schreef kortgeleden een lief stuk over de snijbonenmolen. Die bij mij en veel anderen nostalgische herinneringen oproept. Toch overleefde het ding bij ons een opruimronde twintig jaar geleden niet. Ik snij ze met het mes, die drie keer per jaar dat we snijbonen eten. In ons gezin zijn ‘nutteloze keukenhulpjes’ een begrip. Ik geef hierbij mijn persoonlijke top tien in willekeurige volgorde:

ijsmachine, eiersnijder, knoflookpers, snijbonenmolen, sapcentrifuge, broodbakmachine, escargotvorken en – tangen, koffiemolen, honinglepel, frietsnijder

Ze hebben ooit mijn keukenladen en -kasten bevolkt. De ijsmachine en de honinglepel heb ik nóg. Daar ga ik ook maar eens afstand van doen.

Gekeutel

Weinig zon, veel wolken en af en toe regen. Het zijn echte binnenklusdagen hier. Het onkruid schiet weer omhoog en op het erf is genoeg te doen maar het weer is vaak een spelbreker. Omdat er aan het eind van de week weer gasten arriveren, maakte ik alvast een menuplanning en koppelde daar de boodschappenlijst aan vast. Mijn vrolijke keukenhulpje, waarvan de make-up al een beetje doorgelopen is en heur haar in de war is geraakt,  kijkt lachend toe bij mijn werkzaamheden. Die vooral bestaan uit ruimen, ruimen, ruimen. Ik doe dat graag maar hoe komt het toch dat daar nooit een eind aan komt?

Druif en hop

In de weer schoongemaakte vriezende vriezer ligt vijf liter onversneden druivensap. De consumptiedruiven aan de pergola vallen van rijpheid op de grond. En dat moet niet. Dus plukten en ontsteelden we en daarna gingen ze zo in de blender. Dan nog door een zeef en je houdt puur sap over.  Ik heb wel eens de aanschaf van een sappan overwogen maar zo gaat het ook. Het scheelt weer een extra keukenattribuut en kleverige afwas levert het toch wel op.

Van de hop brouwen we geen bier. We doen er niets mee behalve naar kijken en snoeien. Hij is ons zeer lief vanwege zijn oorsprong bij mijn zusje en overleden zwager. De eerste macro-opname met mijn nieuwe lens is van de hop.

Plakhart

Met de komst van de kleinkinderen in Caldese verschijnen er ook altijd andere attributen. De pop woont hier en wordt door ons jaarlijks opgediept en daarna door Juliët liefdevol verzorgd. Of nonchalant geparkeerd in de keuken. Op de tuintafel staat een kleine boodschappenmand gevuld met zojuist geraapte denappels. Daar lag vorige week een kinderzonnebril en een nóg kleine poppenversie toen de andere kleindochter hier logeerde. En dit onderste briefje kreeg ik van Isabel. ‘O kind, wat mooi met echte edelstenen’ riep ik verrukt.

‘Het zijn gewoon plakharten hoor’ was haar nuchtere antwoord. Maar voor mij is dit alles van onschatbare waarde.

Roze maandag

Ze staan in een vaasje in het keukenvenster. Ik ben ze een beetje zat, die petunia’s.  Vanwege de grote warmte en hun tere bloemen kun je water blijven geven. En dan het weghalen van de uitgebloeide exemplaren. Die altijd kleven. Terwijl ik aan balkonranden hele watervallen zie hangen waardoor ik eerder dit seizoen zo geïnspireerd was.  Dit jaar is bij mij de geranium favoriet.  We begonnen zó. 

De zomer is nog geen maand op streek en nu zien we dit. 

Zelf overgehouden no-nonsense bloemen. Een beetje boers en erg dankbaar. In mijn tuinschrift voor 2018 komt de aantekening: géén petunia, meer geraniums.