Roze maandag

Ze staan in een vaasje in het keukenvenster. Ik ben ze een beetje zat, die petunia’s.  Vanwege de grote warmte en hun tere bloemen kun je water blijven geven. En dan het weghalen van de uitgebloeide exemplaren. Die altijd kleven. Terwijl ik aan balkonranden hele watervallen zie hangen waardoor ik eerder dit seizoen zo geïnspireerd was.  Dit jaar is bij mij de geranium favoriet.  We begonnen zó. 

De zomer is nog geen maand op streek en nu zien we dit. 

Zelf overgehouden no-nonsense bloemen. Een beetje boers en erg dankbaar. In mijn tuinschrift voor 2018 komt de aantekening: géén petunia, meer geraniums.

Associaties

Samen met een collega verzorgde ik de inkoop en distributie van de kerstpakketten. Een enorme klus. Ga maar na: 3500 stuks uitdelen, verspreid over twee locaties, dat levert alleen logistiek al behoorlijk veel werk op. Enfin, ik zou wel drie blogs kunnen vullen over het hoe en wat. Uiteindelijk leverde de actie Kerstpakket ons en de ontvangers vooral veel plezier en  voldoening op. Bij de vaste leverancier stond deze vaas waarop onze keuze tóch niet viel, maar die ik bij mijn afscheid alsnog persoonlijk kreeg. Vandaag stopte mijn man er wat narcissen in en ik zette hem voor de foto op een zonnig plekje in de keuken. Zo brengt een voorjaarsachtig plaatje mij in kerstsferen.

Ketelbinkie

Vanmorgen zocht ik op internet even op hoe ook al weer de fraaie waterkoker heet die een paar jaar geleden de ontwerpwedstrijd van de HEMA won. Dat was snel gevonden en bovendien bleek ie in de aanbieding. Aangezien we dringend een nieuwe moesten hebben vanwege een lekkend en ongezellig uitziend exemplaar, staat sinds vanmiddag dit kekke keteltje in de keuken. Als gebruiksartikelen fraai vormgegeven zijn, kan ik daar tamelijk blij van worden. De aanbieding gold in feite alleen de webshop maar de filiaalhouder in Delft deed niet moeilijk. Dubbel blij dus met deze witte kerst. En met de man die er vanmorgen vroeg al op uit trok om hem te kopen.

Geblaas

Wat hoor ik toch? Een motor-achtig geluid met wisselende intensiteit. Het blijkt een bladblazer te zijn. Vanuit de keuken kan ik Kobus, die bij ons in Delft het groot onderhoud van de gezamenlijke binnentuin doet,  zien. Hij hoort niet dat ik het raam open, want hij heeft gehoorbeschermers op. Hij hoort natuurlijk ook het klikken van mijn camera niet. Hij is verder zo onherkenbaar dat ie het vast niet erg vindt dat ik deze foto plaats. Bedankt Kobus voor de nette tuin.

Dagje Delft

Een mens kan niet alle dagen op sjouw zijn, dus is het vandaag een kwestie van boodschappen doen en een etentje voorbereiden. Tussendoor nog wat inhaalwerk op het gebied van kranten lezen en een beetje opruimen. Dit soort dagen vormen de rustpuntjes in de goed gevulde agenda. Een agenda die overigens bol staat van de leuke en aangename dingen. Vandaag dus ook geen zin om er op uit te trekken met de camera in de aanslag. Vanuit het keukenraam kreeg ik dit lijnenspel in het vizier. Vanavond zitten er vrienden aan tafel en zien we van deze buitenwereld niets. Dan richten we de blikken op elkaar en daar verheug ik me nu al op.

Inderdaad; warm

Nu de zon op z’n hoogst aan de hemel staat, is het lastig fotograferen. Het licht is fel en de schaduwen zijn hard. ‘E caldo‘ roepen de Italianen om het hardst. Toegegeven het ís warm maar wat wil je hoogzomer dan?  We eten tussen de middag in onze koele keuken en vervolgens installeert Adriano zich op de bank in de woonkamer en ik strek me uit op de bank buiten onder de pergola. We lezen en doen een dutje met op de achtergrond een krekelkoor en het geluid van de bijen op de lavendel. De soezende stilte wordt alleen onderbroken door een laagvliegende helikopter. Zo rond half vijf hernemen we onze werkzaamheden.

Citroen

Altijd al eens willen maken, lemoncurd. Dus toen ik laatst bij blogvriendin Marthy dit recept tegenkwam, was het nog maar een kwestie van een paar weken tot ik in onze Italiaanse keuken aan de slag kon. Drie potjes gaf ik weg bij de pranzo eergisteren. Maar natuurlijk hebben we er zelf ook een potje aan over gehouden. Ik zie eindeloze mogelijkheden wat gebruik betreft. Dit verzon ik als eerste. De leeg geperste citroenhelften bewaarde ik in de vriezer. Ik vulde ze met kant en klaar gekocht kokos-ijs. Daar een lik lemoncurd op en een takje munt erbij. Klaar is Kees. Lekker joh.