Bijpraten in de tuin

Als je maar afstand houdt, kán het wel. Zeker in de buitenlucht want in huis komt er niemand binnen bij ons. Gistermiddag was het gelukkig heel zonnig en dronken we koffie met Delfts gebak samen met kinderen en kleinkinderen. Het werd zelfs zó gezellig dat er soep, broodjes en een glaasje wijn naar beneden gehaald werden. Het werd een soort zelfbedieningssyteem waarbij we beurtelings naar de tafel konden lopen en dus gepaste afstand hielden.

Wat het weer betreft beleven we een goede periode en ik denk dat daardoor het gevoel van opgesloten zijn aanzienlijk vermindert. Het zou overigens vanaf drie uur hier vandaag gaan regenen. Dus als ik nog even ontspannen wil wandelen, moet ik er als een haas vandoor.

Verrijking

Na onze wat chaotisch verlopen wijnoogst hadden we ook onze wijnvrienden uit Italië niet meer gezien. Dat haalden we gistermiddag in met een ‘pranzo’ in een Voorburgs restaurant. Ach, wat zijn goede vriendschappen toch bijzonder en waardevol. Het is handig als er veel gemeenschappelijke interesses zijn en je oprechte belangstelling voor elkaar hebt. In ons geval is dat absoluut aanwezig en zodoende voelt deze vriendschap als een verrijking. Dat de verrijking ook letterlijk genomen kan worden, blijkt uit de presentjes die we kregen.

Zuid Hollandse wijn uit Goudriaan, olijfolie van hun Italiaanse erf, tafelkleedgewichtjes bestaande uit druiventrossen en een stuk natuurlijke zeep waarnaar ik zeer benieuwd ben, gezien de toevoeging. Als sluitstuk laat ik de kerstbal zien, hand beschilderd met motieven die je overal in Umbria ziet. Kostbare vriendschap dus.

Droomhuis

De zondagochtendwandeling maakten we vandaag in Ede. Ede? Ja Ede, want twee leden van ons clubje verhuisden er jaren geleden naar toe. Gelukkig blijft ons contact gegarandeerd want ze zijn ook familie. De wandeling voerde ons over oude kazerneterreinen die inmiddels een woonbestemming hebben.

Tussen de legerbehuizing in, is ook plaats voor nieuwbouw. Mooi dat veel oude bomen gespaard zijn, waardoor zo’n project direct al smoel krijgt.

Hier en daar staan nog opknappers.

Ook de gebouwen die hieronder staan moeten nog gerenoveerd worden. We liepen te kwijlen toen we de mooie details zagen en de ruimtelijkheid van het gebied.

Er is zelfs een klein legermuseum, geheel compleet met wachthuisje. Na de wandeling werden we onthaald op een heerlijk buffet, goede wijn en een hoop gezelligheid waarvoor we onze dankbaarheid aan gastheer -en vrouw niet vaak genoeg kunnen herhalen.

Tempo tachtig plus

Namens wijnboer A3 dank voor alle hartelijke reacties op het bericht van gisteren. Onder het motto ‘thuis herstel je beter dan in het ziekenhuis’ richten we ons op het aansterken en dat gaat goed hoor. Samen cappuccino drinken, een wandeling, een lichte maatijd, uurtje rust en weer wat wandelen. Gisteravond aten we in de avondzon, zittend op ons riante balkon. De eetlust keert terug en zelfs de trek in een glaasje wijn. Als we zo doorgaan zitten de afgevallen kilo’s er bij hem weer snel aan en gaan we over tot de orde van de dag..

Zingend feesten

Aan het eind van een dag hard werken, hadden we gistermiddag zin om nog even de stad in te gaan. Eens kijken of er nog wat te beleven viel op de Italiaanse Bevrijdingsdag. Het was gezellig druk en de terassen zaten vol. Zó vol dat wij ons behielpen met een ijsje.

Ergens uit één van de smalle straten hoorden we gezang komen. Dus daar op af. Het was er een vrolijke bedoening. Lege tafels, lege wijnkaraffen. Gezien de vaandels die er hingen, moet dit wel één van voorstadia zijn van het feest van Ubaldo op 15 mei. Ik kom daar beslist tegen die tijd op terug.

Er waren ook nogal wat jeugdige voetbalteams die zingend door de straten trokken. Kortom een vrolijke bende daar in Gubbio. Datzelfde geldt voor ons in Caldese, waar vandaag gasten zijn gearriveerd. Ook daar kom ik op terug. Morgen al.

Wijn

Er wordt gesnoeid, gebonden en ook geproefd. Het snoeien en binden is ter voorbereiding van een nieuw wijnjaar. Geproefd wordt er van de oogst 2018 die nog niet gebotteld is. Dat ziet er dan zo uit.

Met gepaste blik rolt de wijn over de tong en met een flinke teug extra zuurstof  is het een geslurp van jewelste.  Over de witte wijn heerst tevredenheid, de rode moet nog verder ontwikkelen. In april zal de witte wijn op fles gaan en verandert onze Cantina terug in een logeerkamer. De wijn houdt ons het hele jaar een beetje bezig en ik verras niemand als ik zeg dat de wijnboer en ik daar groot plezier in scheppen.

 

De regie

Zoals ze haar leven lang de regie graag zelf in handen had, zo ook was vanmiddag haar afscheid. ‘Hou het luchtig, zet de muziek vooral lekker hard en na afloop wijn en happen zodat het crematorium in een gezellige kroeg verandert’. En natuurljk deden we dat met z’n allen. Het was een prachtig afscheid van een heel bijzonder mens. We gaan haar allemaal heel erg missen. Nu al.