High Tea in de theetuin

Een tuinbouwbedrijf in het Westland moest plaatsmaken voor woningbouw. Het kleine deel van de grond dat overbleef, werd na opheffen van de kwekerij omgetoverd in een siertuin. En in die tuin worden gezelschappen ontvangen, daarvan waren wij drie weken geleden er één. Het was alsof we in een romantische film terecht waren gekomen. Wat een verwennerij!

We fietsten die dag al eerder met z’n allen naar de pluktuinen van Framblij en zowel van het fietsen als het plukken, liet ik al foto’s zien. Dit is echt de állerlaatste serie uit onze feestweek, waarin de kleinkinderen ook nog kans zagen met elkaar op de foto te gaan. Vanaf morgen ben ik weer actueel.

Kokend

Koken doen we om de beurt. De kleinkinderen namen gisteravond die taak op zich. Het werd een Italiaans menu met risotto, ravioli en spaghetti carbonara. En natuurlijk caprese. Het smaakte heerlijk en ik ben trots op ze.

Tussen de dieren

Foto schoonzoon Tommy

De zee is dichtbij maar we komen hier ook veel dieren tegen. De koeien liggen even verderop achter een hek maar de kip scharrelt gewoon om ons heen en pikt een graantje mee.

Foto schoondochter Astrid

Het huis waar we met kinderen en kleinkinderen verblijven, heeft deze muurschildering. We ondernemen voortdurend hele leuke dingen, ik laat er vast nog wel eens wat van zien maar daar heb ik nu gewoon geen tijd voor. Kwestie van prioriteiten.

Aanwaaiers

De tijd dat de kleinkinderen alleen in gezelschap van ouders of grootouders bij het zwembad mochten komen, ligt al weer even achter ons. Vandaag kwamen de kleinkinderen van mijn zus en zwager bij ons langs, oftewel mijn neef met vrouw en kinderen. Ze waren na een weekje vlakbij Rome onderweg naar een vakantieverblijf in de buurt van Rimini en wilden graag zien hoe wij hier wonen. We dronken koffie, de kinderen speelden lekker in het water en wij keken toe. Daarna lunchten we binnen in het koele huis. Wat een gezelligheid en wat een leuke kinderen die enthousiast wilden meehelpen met van alles. Nou ja, de kleinste nog niet, die trok zich even terug op de trapreden tussen kamer en keuken. Het beeld van zijn vader op die leeftijd staat me nog helder voor de geest en dat lijkt pas gisteren. Dus ja, ik word oud.

Zij wist het en wij wisten het ook

Wat zou het heerlijk zijn als de blauwe regen nog in bloei is, had ik menigmaal gedacht de laatste weken. En ja hoor, in volle pracht. Toch werd de vreugde daarover getemperd door het bericht van overlijden van een dierbare vriendin. In februari lunchten we samen met onze dochters. Ze was al lange tijd ziek en leefde in bonustijd, zoals ze het zelf noemde. Van een nieuwe afspraak kwam het niet meer. We hadden toen alle vier het gevoel dat de tijd haar snel begon in te halen. Toch was ons samenzijn nog reuze gezellig, kon alles worden benoemd en namen we hartelijk afscheid van elkaar. Daarna had ik alleen nog via de app contact. Ze werd gedurende al die jaren en zeker ook in haar laatste weken gesteund en liefdevol omringd door man, kinderen en kleinkinderen. Wat zal ze door velen gemist worden.

Al bijna zeventig jaar in dit lijstje

Nu mijn moeder haar grote appartement heeft verruild voor een kleinere inleunwoning blijven er spullen over die uitgezocht moeten worden. Grote en kleine meubelstukken, schilderijen, serviesgoed en wat al niet; het moet een bestemming krijgen. Gistermiddag waren mijn drie zussen en ik in grote harmonie en met het nodige sentiment de achtergebleven goederen aan het verdelen. De peuter op de driewieler ben ik, onze ouders hadden een gigantische hoeveelheid foto’s in lijstjes staan, die niet allemaal meeverhuisd zijn. Inmiddels zijn er meubels op Marktplaats gezet en is er voor de kleinkinderen een uitstaltafel met kleine dierbare voorwerpen waaruit ze een keuze kunnen maken. Dit alles uiteraard in goed overleg met mijn moeder, die na veertien dagen al aardig begint te wennen aan de nieuwe situatie.

Levenslang

Zelf hoefde ze niet zo nodig op de foto, die vriendin van me met wie ik sinds mijn achttiende bevriend ben. Ooit begonnen we als collega’s, hadden tegelijkertijd vriendjes die in militaire dienst moesten, we trouwden, kregen in dezelfde periode kinderen en kleinkinderen. En ook al wonen we op een klein uurtje autorijden van elkaar, het contact bleef, al is het soms maar één keer per jaar. Vanmiddag zaten we aan een lunch voor twee en babbelden voor drie. En dan gaan de gesprekken over onze gezinnen, bezigheden en ons gedeelde verleden. We zijn weer op de hoogte van elkaars wel en wee en met een paar ‘luchtkussen’ namen we weer afscheid. Ik hou van dit soort levenslange vriendschappen.

Stop

Dit is de laatste dag van de foto7daagse. Het lijkt erop dat drie kleinkinderen al zijn gestopt. Misschien was de opdracht STOP te abstract of wellicht stonden er andere zaken op hun programma vandaag. Wij maakten eind van de ochtend ons vaste ommetje tussen de twee bruggen. Daar zag ik, vlak vóór de ophaalbrug, dat deze winkel gaat stoppen. Wachtende auto’s wordt gevraagd de motor af te zetten. Het bord is nog net links op de foto te zien. Juliët was de enige die vanmorgen een foto appte. Toen ik 5 was in groep 1 of zo hat ik dit gemaakt, schreef ze erbij. Dat ze had niet goed heeft gespeld, beschouwen we maar als een klein missertje. Mochten de anderen nog met briljante foto’s doorkomen dan plaats ik ze alsnog. Voorlopig houden we het hierbij en gaan we morgen weer gewoon over tot themaloze foto’s.

Lekker warm

Kerstvakantie, uitslapen en van dat weer dat niet echt uitnodigt om naar buiten te gaan. De kleinkinderen konden wel wat met de dagopdracht Lekker Warm. Daar kwamen de warme dekentjes al langs. Eva zette zich zelf er genietend bij. Juliët haalde haar warme parka van de kapstok en Lucas laat zien hoe hij er in de vakantie het liefst de hele dag bijloopt.

Warm bed, warme pantoffels en warme onesie, schreef Isabel bij haar foto. Het comfort spat er vanaf. Zelf laat ik de grote omslagdoek zien die over de stoel hangt waarin ik TV zit te kijken. Als echte koukleum sla ik die graag over mijn twee truien heen als ik stil zit. Lekker warm!

Favoriete kleur

Paars, schreef Juliët bij de foto die ze vandaag maakte op het thema jouw favoriete kleur. Isabel nam haar huispak als foto-onderwerp en ik hou het maar op haar favoriete printje want het is nogal veelkleurig.

Zelf ga ik voor geel. Vaste lezers van dit blog weten dat inmiddels. Zonnig geel, daar hou ik van. En laat er nou in het boeket dat we gisteren kregen een knalgele zonnebloem zitten. Het is trouwens een veelkleurig boeket maar vanwege het contrast heb ik me even alleen op de die bloem gericht.