Wondere wereld der techniek

 

We waren bepaald niet de enige opa en oma die zich in de herfstvakantie met  kleinkinderen vermaakten in het Science Centre Delft. Onze kleindochters van zes en acht zijn misschien nog een tikkie te klein voor alle technische hoogstandjes. De snelste zonneauto ter wereld, de Nuna 3 stond er. De meisjes liepen er tamelijk achteloos aan voorbij.

En eerlijk is eerlijk, mijn belangstelling gaat ook vooral uit naar de huiselijke toepassingen zoals de aerodynamische paraplu, de ontwikkeling van stoelen met en zonder verbindingsstukken en de klapschaats.

Ook de architectuur van het gebouw kan op mijn bewondering rekenen. De ontvangst was er allervriendelijkst, de studenten die workshops gaven, waren geduldig en informatief en voor échte techneuten is het een walhalla.

Advertenties

Zes jaar

Daar is ze dan, ons laatste septembermeisje. Vandaag is ze zes jaar geworden. Ze haalde twee weken geleden haar zwemdiploma A. Knap hoor. Als de kinderen  eenmaal kunnen zwemmen, mogen ze een andere sport gaan beoefenen. Maar wat Juliët betreft kan het ook zijn dat ze kiest om bij een kinderkoor of musicalclubje te gaan. Deze dame zingt en danst haar hele vrolijke leven al. En ze heeft een mimiek alsof ze vier jaar toneelschool heeft doorlopen. Ze mag dan de jongste zijn van ons viertal kleinkinderen, ze is altijd volop aanwezig. Zelfs als baby op de koelkast in Caldese.

Spelletjes

Of we ook een scrabble-spel hebben, vroegen onze gasten. Daar moest ik diep over denken en nog dieper naar graven. In een enorme hutkoffer bewaren we dingen die we zelden gebruiken. Voor de kleinkinderen heb ik wat voor de grijp liggen maar ons zal je samen nooit betrappen met een spel kaarten. Scrabble blijken we hier niet te hebben maar ik kwam wel een oud Monopolyspel tegen. Uit het jaar nul. En dit. Wie herkent het?

Ik kwam plotseling in de opruimmodus. Monopoly gaat weg. Tenzij iemand nog iets artistieks met het geld en de kaartjes wil doen? Eenmaal, andermaal…

Met het solitairspel ga ik mijn wiskundig inzicht nog maar eens bijscherpen.

Kleinkinderdag

Al voor de vierde keer vieren deze opa en oma de verjaardagen van de kleinkinderen in één gezellige dag met elkaar. We beginnen met taart en limonade en eindigen met voor ieder een lang-zal-ie-leven en een cadeau. Tussentijds zijn er activiteiten. Vandaag pannenkoeken als lunch, met de tuktuk naar de Porceleyne Fles en we eindigden met lasagna van oma en schep-je eigen-toetje. 

Na een film in de tijdmachine waarin de geschiedenis heel aanschouwelijk wordt verhaald, deden de meisjes een speurtocht. Heel serieus werd er gezocht en afgetekend.

Kleinzoon was vooral heel geinteresseerd in het productieproces . 

Om zeven uur weren ze weer opgehaald door hun ouders tegen wie ze enthousiaste verhalen vertelden. ‘We bleven gewoon in Delft en toch was het heel leuk’, riep er één. Opa en oma leunen tevreden achterover.

Strakke plannen

Jantje lacht, Jantje huilt-weer, noem ik dit soort dagen altijd. Het uitzicht wisselt per half uur. Niet dat ik de hele tijd op de bank zit om naar het uitzicht te kijken, verre van dat.  Daar hebben we een beeldige dame voor, die alles vanuit haar hoge positie in de gaten houdt. Vanmorgen waren we bij mijn ouders en vanavond zijn we bij de uit Caldese terugkerende kinderen in Zwijndrecht. De wijnboer haalt hen vanmiddag van het vliegveld en ik rommel in huis. Daar is het nou precies het juiste weer voor. Vervolgens rij ik naar Zwijndrecht om de wijnboer weer op te halen. Logistiek kloppend verhaal.

Over antiek gesproken

Onder de met élan gevoerde leiding van Henk Franke distancieerden de jeugdige zangeresjes en zangertjes zich rap van het antieke ‘In Berg En Dal’-recept. Want het repertoire van de Leidse Sleuteltjes bestaat voor een overgroot deel uit liedjes van Annie Schmidt! Deze tekst staat op de achterkant van de EP. Ik kreeg het plaatje van een zusje die wegens een verhuizing grammofoonplaten wegdoet. Het lied ‘de mooiste bloemen’ zong ik onlangs toen we het over irissen hadden. ‘Dikkertje Dap’ breng ik regelmatig ten gehore voor de kleinkinderen en uit ‘de tante en oom uit Laren’  kan ik ook nog citeren. Het plaatje gaat mee naar Italië waar we het af kunnen spelen. Ik ben benieuwd het te beluisteren. Vooral ‘de Poedelman’ waarvan ik me niets herinner behalve dat ik het stom vond.

Duveltje uit een doosje

Mijn wandelclubzus zag gisteren ‘het’ doosje bij mij liggen en riep meteen ‘dit is een goocheldoosje van pappa’. En daar plopte mijn herinnering naar boven. Het was ooit  gevuld met sigaretten en nadat het dicht en direct weer open werd geschoven was het léég. En wonder vonden wij als kinderen dat. De pioenmeeldraden werden er uitgekiept want dat gaat niets worden en was een beetje dom van me. Een uurtje later liet ik het doosje opnieuw aan mijn vader zien en toen wist hij het ook weer. Tijdens onze kinderverjaardagen deed mijn vader altijd een goochelvoorstelling. Met groot succes. Nog weer later op de middag kon ik, na enig oefenen, mijn kleinkinderen trakteren op een echte goocheltruc. Een wonder vonden ze het.