Bankhangers, stroopwafels en schoolwerk

Zaterdagavond keek een deel van de familie naar Wie is de Mol. Onze dochter zelfs zo fanatiek dat ze een Molboekje bijhoudt. De familie die net in Australië is geweest, volgt het niet vanwege het missen van de eerste delen. Sinds de jubileumaflevering die zich in Italië afspeelde, volgen de wijnboer en ik dit tv-programma ook.

Er was door de kleinkinderen ook schoolwerk te doen. En dat werd serieus aangepakt waarbij Eva de rol van overhoorder op zich nam. Deze laatste volgt momenteel een stage bij Van der Valk in Nootdorp en nam het dekken van de tafel voor haar rekening, inclusief het professioneel vouwen van de servetten.

Natuurlijk hebben we de foto’s en bijpassende enthousiaste verhalen uit Australië bekeken en beluisterd. Als ouders en grootouders is een dergelijk weekend er één om in te lijsten. Maar ook de rest van het gezelschap heeft elkaar uitvoerig laten weten hoe leuk het weer was en blikken we allemaal tevreden terug. En wat vinden jullie van de stoere sauna-gangers die de vrieskou trotseren? Doe mij maar een stroopwafeltje op de markt.

Ondertussen

Aan de andere kant van de wereld viert onze familie natuurlijk ook kerstmis. Maar onze zoon, schoondochter en de twee oudste kleinkinderen vieren er ook vakantie, hoe bijzonder! Er kwam een leuke kerstkaart van ze met recente foto’s van de reis tot op heden. In 1990 deden wij hetzelfde en maakten we met onze zoon en dochter een reis down under. Het is onze mooiste gezinsherinnering. Dat zij nu hetzelfde willen en kunnen doen, stemt ons gelukkig. Eerste kerstdag in een zomers bubbelbad in de achtertuin, het voelt onwerkelijk maar ik zie ze genieten met de familie. Dan steken wij de kaarsjes hier wel aan en gaan dineren met dochter, schoonzoon en de andere twee kleinkinderen. Ook heel gezellig en waardevol.

Dageraad

Het was acht over acht toen ik deze foto van het ochtendgloren maakte. Mooie ouderwetse woorden zijn dageraad en ochtendgloren waarvan ik me afvraag of onze kleinkinderen ze ook kennen. Het gaat om de periode van schemering direct voorafgaand aan de zonsopkomst. Er waren mooie wolkenformaties die in werkelijkheid veel spectaculairder zijn dan wat deze amateur kan laten zien.

Om zes voor half negen voer er een schip voorbij met zand. Meeuwen cirkelen er achteraan, misschien valt er wel een visje te verschalken. De schemer is geweken voor het licht. Ik zag een dubbele regenboog terwijl ik naar mijn moeder reed. Zo’n eenvoudige dag waarin alles klopt. Ik kan ze wel hebben.

Vieren. Te leuk om te laten.

Toen we onlangs met de kleinkinderen wat foto-opdrachten heen en weer stuurden en het onderwerp Sinterklaas was, stuurde Isabel bovenstaande foto in. Hoewel zij en haar zus niet meer geloven, leeft het feest bij hun volop. Daar getuigt ook de foto van Juliët van die haar fruithap om mee naar school te nemen, zelf een bijzondere vorm gaf. Gistermiddag vierde dit gezin het samen met de andere grootouders pakjesavond.

Bij het leukste winkeltje in Delft zag ik Sint en Piet om de hoek piepen en ik kon het ook niet laten stiekem de schoen van de wijnboer en van mijzelf te vullen. Mijn moeder had er een nacht slecht van geslapen om te bedenken hoe ze voor haar (schoon)kinderen een presentje kon aanschaffen. Een zwager Piet bood uitkomst en een zus zorgde voor een een gezellige tafel bij mijn moeder waar een ander zusje en zwager vanavond Sinterklaas vieren. Onze zoon sluit daar bij aan, hij gaat vrijwel elke maandag bij zijn oma eten en staat op het punt voor vier weken naar Australië te gaan en wil haar nog even gedag zeggen.

Als laatste ons eigen kado-hoekje waar diverse geschenkjes terecht zijn gekomen die we vanmiddag, onder het genot van een kop chocolademelk en een stuk gevulde speculaas, met zijn tweetjes open gaan maken. Sinterklaas; in groot of klein gezelschap, voor mij een van de leukste feestjes van het jaar!

Oma wordt bijgespijkerd

Omaaaaa??? Kunnen we weer een fotochallange doen. Mr dan zelf bedacht. Vind ik leuk. Dit is de weergave van een appje van kleindochter Isabel. Nou dat vindt oma leuk, natuurlijk. We appen nog een beetje heen en weer over hoe we dat dan aan gaan pakken. Ik doe een voorstel en krijg als antwoord: Isg, en ik denk dat we bijv 5 dagen doen en dat elke dag iemand anders een opdracht bedenkt. Toen moest ik weer vragen wat Isg betekent. Isg betekent is goed omaaaa.

Enfin, ik ben een beetje op de hoogte van de nieuwe afkortingen en mocht als eerste het thema vaststellen, dat werd BEGIN. Van Isabel kreeg ik het begin van de avond toegestuurd, vanuit haar zolderkamer gefotografeerd. Lucas stuurde het begin van een léuke avond op. Die bleek wat tegen te vallen want ADO verloor.

Kleindochter Eva stuurde het begin van een bloem in. Juliet liep een beetje achter met haar inzending vanwege huiswerk en toen was de opdracht van dag twee al bekend: KLEUR. Zij appte: Isa en ik vroeger hadden kleur. Mijn inzending van BEGIN was een nieuw breiwerkje maar past ook wel bij het thema KLEUR. Nou, oma en kleinkinderen zijn weer gezellig bezig de komende dagen. Als zich wonderschone fotomomenten voordoen laat ik het wel zien. Voorlopig hou ik het hierna weer even bij ge-app voor vijf.

Kunst met natuur

Gisteren was er een kleinzoon met twee kinderen bij mijn moeder op de koffie. Ze hadden deze zelf geknutselde kadootjes meegenomen voor hun overgrootmoeder. Lief hè? Mijn moeder had gisteravond, toen ze wilde gaan slapen nog even in haarzelf alle namen van haar kleinkinderen de revue laten passeren maar kon op één naam niet komen. Dat kon ze van zichzelf niet uitstaan, vertelde ze me vanmorgen. Ze was bijna op het punt haar bed weer uit te gaan om het op te zoeken. Maar ineens wist ze het weer en kon ik lekker gaan slapen, zei ze erbij. Mooi dat ze nog zo pittig is en zich traint in het onthouden.

Na het bezoek aan mijn moeder ging ik vanmiddag nog even bij een zusje langs, gewoon om elkaar weer even te zien en bij te praten. Het uitzicht vanuit haar kamer wordt ingekaderd door het raamkozijn en vormt op die manier een prachtig schilderij. De natuur als kunst.

High Tea in de theetuin

Een tuinbouwbedrijf in het Westland moest plaatsmaken voor woningbouw. Het kleine deel van de grond dat overbleef, werd na opheffen van de kwekerij omgetoverd in een siertuin. En in die tuin worden gezelschappen ontvangen, daarvan waren wij drie weken geleden er één. Het was alsof we in een romantische film terecht waren gekomen. Wat een verwennerij!

We fietsten die dag al eerder met z’n allen naar de pluktuinen van Framblij en zowel van het fietsen als het plukken, liet ik al foto’s zien. Dit is echt de állerlaatste serie uit onze feestweek, waarin de kleinkinderen ook nog kans zagen met elkaar op de foto te gaan. Vanaf morgen ben ik weer actueel.

Kokend

Koken doen we om de beurt. De kleinkinderen namen gisteravond die taak op zich. Het werd een Italiaans menu met risotto, ravioli en spaghetti carbonara. En natuurlijk caprese. Het smaakte heerlijk en ik ben trots op ze.

Tussen de dieren

Foto schoonzoon Tommy

De zee is dichtbij maar we komen hier ook veel dieren tegen. De koeien liggen even verderop achter een hek maar de kip scharrelt gewoon om ons heen en pikt een graantje mee.

Foto schoondochter Astrid

Het huis waar we met kinderen en kleinkinderen verblijven, heeft deze muurschildering. We ondernemen voortdurend hele leuke dingen, ik laat er vast nog wel eens wat van zien maar daar heb ik nu gewoon geen tijd voor. Kwestie van prioriteiten.

Aanwaaiers

De tijd dat de kleinkinderen alleen in gezelschap van ouders of grootouders bij het zwembad mochten komen, ligt al weer even achter ons. Vandaag kwamen de kleinkinderen van mijn zus en zwager bij ons langs, oftewel mijn neef met vrouw en kinderen. Ze waren na een weekje vlakbij Rome onderweg naar een vakantieverblijf in de buurt van Rimini en wilden graag zien hoe wij hier wonen. We dronken koffie, de kinderen speelden lekker in het water en wij keken toe. Daarna lunchten we binnen in het koele huis. Wat een gezelligheid en wat een leuke kinderen die enthousiast wilden meehelpen met van alles. Nou ja, de kleinste nog niet, die trok zich even terug op de trapreden tussen kamer en keuken. Het beeld van zijn vader op die leeftijd staat me nog helder voor de geest en dat lijkt pas gisteren. Dus ja, ik word oud.