Om kwart voor zeven vanavond popte er nog een foto binnen van Lucas. Eh…gezellig? Kale tafel, glaasje water en je vader kijkt ook niet echt blij. Dus vertel Lucas. ‘Heel gezellig, we hebben een online escaperoom gedaan en kijken een beetje geconcentreerd’.
Bij de fietsfoto gisteren van Fleur, zat ook bovenstaande foto. Ter illustratie van de koffie die ze zojuist gekocht had voor haar pruttelpotje. Je hebt ongemerkt de inzending voor morgen al gestuurd, appte ik terug. Dan moet het onderwerp gezellig zijn, raadde ze. En ze had gelijk.
En hiermee komt een eind aan een weekje fotocreativiteit binnen onze familie met als doel de lockdown weer eens een leuke impuls te geven. Een gezellig feest houden we nog tegoed, maar dagelijks de slingers ophangen kan natuurlijk altijd.
Het gezin van onze dochter maakte vanmorgen een rondje. Eerst naar de bieb in Zwijndrecht en toen naar Dordrecht voor om vers gemalen koffie te kopen bij De Standsbranderij. In het mooie centrum was vast wel wat te fotograferen dat de foto-opdracht fiets recht deed. Kijk hoe leuk ze het alle vier weer hebben opgelost. Geen echt rijwiel te zien en toch helemaal geslaagd wat mij betreft.
De familie is weer aan de gang gegaan, vandaag met het thema eten. ‘Het hoeft niet een bord vol te zijn’, had ik aan de opdracht toegevoegd. ‘Een geopende koelkast of een brood in zijn verpakking kan natuurlijk ook.’ Dat had de jongste goed in haar oren geknoopt. Haar moeder kwam met erwtensoep, die door haar schoonmoeder was gemaakt. Die had wat scherper gekund. De foto, niet de soep.
Eva koos voor haar tussendoortje en Tommy laat zijn van thuis meegebrachte lunch zien. Lekker een bruine boterham met kaas. Isabel tenslotte zette echt iets in scène. Lucas had een toets die wat langer duurde en ja, schoolwerk gaat dan vóór.
Ik heb er niets aan toe te voegen. Hou me lekker bezig met andere dingen.
Onze kleinkinderen gaan de foto-uitdaging met plezier aan. Ik heb de onderwerpen alfabetisch verzonnen. Vandaag was kleinzoon Lucas ook zover en zijn de jongste twee er nog niet aan toegekomen. Wel dochter Fleur, zij stuurde gisteravond nog een foto van haar vriend met het onderwerp ‘aantrekkelijk’. Vandaag is de onderste foto van haar. Zo is de halve familie aan het fotograferen geslagen en sla ik zelf zo nu en dan over. Kan ik mooi verder op het opschonen van mijn foto-archief.
Nu de lockdown voor schoolkinderen langer gaat duren, heb ik de foto-uitdaging weer ingesteld. Deze maal doen alle vier de kleinkinderen mee, plus dochter. Het onderwerp was ‘aantrekkelijk’. De jongste (Juliët) vond haar ontbijt vandaag heel aantrekkelijk: een smoothy en cascadiawrap. Dat is nog eens wat anders dan mijn bordje brinta vroeger. Isabel vind haar zelfgemaakte dierentuin de moeite waard ‘want dierentuinen hebben het heel moeilijk tegenwoordig’.
Eva stuurde zichzelf in ‘want’ -voorzien van veel knipogen- ‘ik ben zélf aantrekkelijk’. Ha, ha, een tevreden pubertje. Kleinzoon Lucas en dochter Fleur zijn te laat met hun inzending om mee te kunnen op het blog. Morgen weer een nieuwe kans. Zelf laat ik zien wat ik vandaag letterlijk aantrek- kelijk vond. Omdat het blue monday is maar we absoluut niet depri zijn.
De kerstpost lees ik nogmaals door. Veel kaarten bewaar ik of knip in twee voor hergebruik door de kleinkinderen. Zij maken er versieringen van of geven klasgenootjes aan het eind van 2021 een kaartje. De bovenste kaart gaat natuurlijk niet weg, blogvriendin Bertie wist mij hier blij mee te maken. Het omhelzende echtpaar verdient navolging. Wij lijken er fysiek niet op maar die gelukzalige uitdrukking spreekt me wel aan en past ook bij het stel vrienden die deze kaart stuurde. Helaas zijn omhelzingen momenteel niet voor iedereen weggelegd.
Op een andere kaart die we ontvingen, was naast de persoonlijke boodschap nog dit geschreven: ‘Wij mensen hebben de morele plicht om optimistisch te zijn’. Deze zin komt van Karl Propper, een vooraanstaand filosoof uit de twintigste eeuw. Laten we deze boodschap ter harte nemen.
Ze willen héél graag een Labrador. Maar ze stellen zich tevreden met een fantasiehond. De vraag was wel wie hem vast mocht houden tijdens het uitlaten. Toen ik voorstelde gewoon ieder een eigen hond te verzinnen was dat probleem ook weer opgelost. Spark en Corazone houden hier een plaspauze. Net echt. ‘Als jullie de volgende keer in Zwijndrecht zijn, gaan we de leuke plekjes van onze stad laten zien’.
In de Trompetstraat is een kleine speeltuin. Terwijl de kleinkinderen schommelden, hielden wij de denkbeeldige honden in bedwang. Toen we allemaal uitgelaten waren, keerden we huiswaarts voor thee met door Juliët zelf gebakken cheesecake.
Sinds een familieprogramma op tv over Lego zijn onze kleindochters aan het bouwen geslagen. Toen ze hier gistermiddag een paar uurtjes kwamen spelen om thuiswerkende ouders te ontlasten, werd dan ook enthousiast aangevallen op de grote voorraad die hier in onze kelderberging is opgeslagen. Onze zoon was een fanatiek Lego bouwer, vooral van technisch Lego. Zijn eigen kinderen hebben er nooit echt veel belangstelling voor gehad.
Isabel begon meteen te bouwen en te spelen. Juliet nam een bouwtekening en begon samen met mij de onderdelen te sorteren. Maar toen we na driekwartier nog steeds kleine onderdelen in die grabbelton aan het uitpluizen waren, schoof ze richting haar zusje. Samen lieten ze hun fantasie de vrije loop en zat oma op haar knieën lego onderdelen in diverse bakjes te stoppen. We hadden een heerlijke middag.
