Duveltje uit een doosje

Mijn wandelclubzus zag gisteren ‘het’ doosje bij mij liggen en riep meteen ‘dit is een goocheldoosje van pappa’. En daar plopte mijn herinnering naar boven. Het was ooit  gevuld met sigaretten en nadat het dicht en direct weer open werd geschoven was het léég. En wonder vonden wij als kinderen dat. De pioenmeeldraden werden er uitgekiept want dat gaat niets worden en was een beetje dom van me. Een uurtje later liet ik het doosje opnieuw aan mijn vader zien en toen wist hij het ook weer. Tijdens onze kinderverjaardagen deed mijn vader altijd een goochelvoorstelling. Met groot succes. Nog weer later op de middag kon ik, na enig oefenen, mijn kleinkinderen trakteren op een echte goocheltruc. Een wonder vonden ze het.

Advertenties

Familiedagen

Dat er hier alleen maar rust en kalmte heerst moet ik even ontkrachten. Gisteren wel, toen lunchten we bij mijn ouders en zaten daar heel genoegelijk met z’n viertjes aan tafel. Eenmaal weer thuis in Delft schoven we onze eettafel in de tien-persoonsstand en bereidden alvast wat gerechten voor de brunch van vandaag. Rond twaalf uur trad het hele circus aan en was de stemming én het volume opperbest. We maakten van de gelegenheid gebruik meteen ook de verjaardag van de wijnboer te vieren. Geheel compleet met cadeaus en het ‘lang-zal-hij-leven’. Vóór de rust weer keerde maakten we een familieportret. En vooruit…nog een gekke- bekken- foto toe.

Vier zusjes

Cornelia Oudenaarden, zo heet de illustratrice die het boek van Kobus Wempe (klik) van zijn kleurrijke kaft voorzag.  Zoekend op internet kwam ik nog iets tegen. Zij illustreerde veel meer kinderboeken, onder meer dat van ‘Vier zusjes’. Nou kom ik uit een gezin van vier meisjes, dus de titel sprak me direct aan. Maar het was ook het boek dat een van mijn zussen het afgelopen jaar in een kringloopwinkel als grapje voor mijn ouders kocht.  Ik heb het geleend en gelezen. De tekeningen zijn wel krachtig dus als ik weer eens bij een kringloop kom, ga ik zoeken naar boeken met Cornelia’s werk op de kaft. De verhalen zijn uiteraard heel erg gedateerd maar ik ga ze nog eens testen op de kleinkinderen.

Het begin van kerst in Delft

Het Delftse centrum is prachtig, met het laagje sneeuw dat er gisteren nog lag, zelfs sprookjesachtig. En als je dan ook nog de lichtjesavond bezoekt, lijkt het wel of Anton Pieck zelf aan de gang is geweest. Speciaal voor kinderen werd om half zes ’s middags de kerstboom op de Markt in Delft ontstoken. Dat is een aangename tijd en het is bovendien niet zo beestachtig druk als om zeven uur; het officiële moment. Dochter, schoonzoon en twee kleindochters waren er bij en oh…wat mooi was de boom toen de lampjes brandden.

Vorig jaar deden we dit voor het eerst met elkaar en hoopte ik een nieuwe traditie te starten. Dat lijkt te slagen, inclusief de zelfgemaakte erwtensoep na afloop.

 

Mensen, mensen wat een feest

Wie zondagmiddag een pakje had uit te pakken werd ter linker en rechter zijde bij gestaan door een leuk meisje. Via een kleine speurtocht vonden onze kleindochters de pakjes die Sint en Piet bij de andere opa en oma in het schuurtje hadden gezet. Daarna kon het uitpakfeest beginnen.

Vandaag ging de wijnboer met een mijter op zijn hoofd én met groot plezier zijn jaarlijkse toneelspel opvoeren. En daarna brachten we samen, gewoon in de rol van opa en oma, nog een pakje bij de, inmiddels ongelovige, andere kleinkinderen. Ook zij vierden het Sinterklaasfeest zondag al, weer in een ander gezelschap.

Tenslotte schoven we aan bij mijn ouders, waar we bij een kopje thee met wat lekkers, het sinterklaasfeest 2017 afsloten. We hebben er weer volop van genoten.

Rust en ruimte

Vagelijk vragen plannen voor de komende maanden mijn aandacht. Maar het is net of ik er nog geen ruimte voor heb in mijn hoofd.  Eerst moeten er tal van klusjes gedaan worden. Geen opzienbarende dingen maar gewoon administratie, afspraken maken met vrienden, af en toe oppassen bij kleinkinderen, bewonersoverleg, griepprik halen, winterkleding checken en aanvullen. Enfin, bedenk het maar. Voor iemand zoals ik, die graag overzicht heeft, is het een kwestie van afvinken en dan pas de blik weer vooruit. Gisteren hebben we samen het huis van onder tot boven schoongemaakt.  Dat geeft me rust en ruimte in de kop. Zag ik daar nou Sint Nicolaas heel voorzichtig zijn hoofd om de hoek steken?

Opa-en oma-dag editie 3

Vandaag vieren we de verjaardagen van onze vier kleinkinderen met een opa-en oma-dag. Beide eerdere keren in 2015 en 2016 was het zomer en konden we buitenactiviteiten organiseren. Vandaag togen we na de taart en het ‘lang zullen ze leven’ met z’n zessen naar het kinderboekenmuseum in Den Haag. Ik was zo verstandig om thuis al wat foto’s te maken en de camera verder ongemoeid te laten. Op die manier kon ik me gewoon onderdompelen in de kinderpret en mee helpen bij het verzinnen en uitwerken van een eigen verhaal. Want interactief is het toverwoord. Twaalf, negen, zeven en vijf zijn ze en dus ook van zich zelf zéér actief. Opa en oma zijn na zo’n dag gevloerd al liggen wij niet letterlijk op een geel vloerkleed.