Dat ik mezelf geen digibeet meer voel, schreef ik gisteren onderaan mijn bericht . Ik heb het maar weer weggehaald. Wie het commentaar op mijn blog van gisteren heeft gelezen, kan concluderen dat ik te lange tijd te grote bestanden heb geplaatst. Mijn digitale capaciteit is op en ik zal van ruim anderhalf jaar foto’s moeten weghalen, verkleinen en terugplaatsen. Ik ben zogezegd het haasje. Inderdaad… het paashaasje. Fijne dagen voor iedereen!
Zal je altijd zien dat er op een gegeven moment een grote dikke man voor je komt staan met, alsof dat nog niet beeldbelemmerend genoeg is, een kind op zijn schouders. Ik werd een beetje in een hoekje gedrongen tijdens de paasprocessie die gisteravond door Gubbio liep. Er trokken boetelingen met kappen over hun hoofden voorbij. Niet lang daarna kwam het levensgrote beeld van de gekruisigde Jezus. Iedereen maakte een kruisteken. Het was druk en nat in de Middeleeuwse straatjes. Wij schoven snel een restaurantje in voor onze vrijdagpizza. Ook daar was het druk en van een geheiligd moment, zo het er al was, bleef weinig over.
De CD met de Mattheus Passion staat op met de volumeknop voluit. Ik mag er graag naar luisteren. De muziek van Bach is schitterend. Een lijdensverhaal universeel en zo zinvol om af en toe bij stil te staan. Gisteren las ik het boek Tonio van A.F. Th. van der Heijden uit. Daarin worden direkt na het verkeersongeval, de maanden herbeleefd van een ouderpaar dat hun enig kind daarbij verliest. Koude rillingen. De schrijver vervlecht zijn mooie herinneringen met het diepe verdriet dat hen treft. Op de een of andere manier vallen boek en muziek in deze dagen voor mij mooi samen.
Zo gaat dat met een paasei. Prachtig ingepakt, je wordt vanzelf benieuwd naar de inhoud. Bij een kop thee werd ie ontmanteld én een kopje kleiner gemaakt. Er bleek nog een cadeautje in te zitten ook. Via Picasa is me me gelukt ook de foto´s een kopje kleiner te krijgen en op die manier blogwaardig te maken. Via PicMonkey maakte ik een collagefoto, ik ben weer lekker bezig. De kwaliteit kan beter maar we doen het stap voor stap. Ik ben hier niet om mezelf op te jagen, al heb ik die neiging in grote mate. Piano, piano, zeggen we hier.
Ze kwamen met een joekel van een paasei onder hun arm binnen. Vrienden die hier een half uur vandaan ook een huis hebben. De truffels die we vorige week kochten, verwerkte ik vandaag in een pastagerecht. Als nagerecht waren er verse aardbeien met een mousse van witte chocolade. Die laatste had ik heel simpel gemaakt van het basisingrediënt dat bij Talamini vandaan komt. Een Italiaans product, gekregen in Nederland en meegenomen naar Caldese. Tja, mijn blogje gaat weer eens over eten. Dat komt omdat we vinden dat een gezamenlijke maaltijd met leuke mensen, tot de absoluut plezierige dingen van het leven behoort.
Toen afgelopen zondag in Nederland weer op natuurijs geschaatst kon worden en wij in het zonnetje op ons terras een cappuccino dronken, lachten we stiekem in ons vuistje. Maar wat zien we nu bij het opstaan? Gevalletje maart roert zijn staart. Zelfs in Italië. Of beter nog boontje komt om zijn loontje. Desnoods mag er gezegd worden: hoogmoed komt voor de val.
25 maart
Kees van Kooten. Het voelt bijna of ik hem persoonlijk ken, zo vertrouwd is zijn hoofd maar vooral ook zijn manier van schrijven. Met zijn enorme observatievermogen, humor en taalvirtuositeit wist hij mij als lezer van De Verrekijker weer uitstekend te vermaken. Zijn woord ´kleeftijd´ is me uit het hart gegrepen. Van de week nog werd me in gezelschap naar mijn leeftijd gevraagd en daar schrik en aarzel ik dan altijd van en bij. Maar zou iemand mij naar mijn kleeftijd vragen dan heb ik mijn antwoord meteen. Zevenentwintig.
24 maart
Het oude internetpunt in Gubbio is sinds twee jaar omgedoopt tot een winkel waar goud wordt ingekocht. Elke tijd kent zijn behoeften, zullen we maar zeggen. De bibliotheek van Gubbio bood gelukkig uitkomst. Na wat administratieve rompslomp, al kijken we dáár niet erg van op, zaten we in een kloostercel, gratis te internetten. De bieb hier is gevestigd in een voormalig middeleeuws klooster. Dus zijn de cellen voor andere doeleinden in gebruik en kom je ook de heilige maagd tegen in de gang. Dáár keken we wel even van op.
Het kan nog tot aanstaande woensdag duren vooraleer we weer telefoon-en internetverbinding hebben. De storing ligt buiten ons huis en we hebben gewoon maar af te wachten. Toen we een kleine tien jaar geleden dit huis kochten, schreef ik een maal per week een rondzendbrief aan de familie en verzond die vanuit een internetpunt in Gubbio. Vandaag doen we een soort gelijke poging. Scroll terug op dit blog en je mist geen dag. Dan gaan wij intussen de bloemetjes buiten zetten. Letterlijk.
22 maart
Het huis begint opgewarmd te raken en ook buiten gaat de temperatuur omhoog. Dat gaf me mooi de gelegenheid eens te kijken hoe het kruidenhoekje in de moestuin erbij staat. Na wegknippen van dood spul zag ik dat de peterselie, bieslook, tijm, venkel, salie en oregano de winter hebben overleefd. Mijn grootste uitdaging bestaat eruit mijn rug te ontzien en niet als een gek aan het schoffelen te gaan. Ik begin het te leren.
Wonen in Caldese (Italië) 