Lekker fris

Het weer beleeft even een dipje in de temperatuur. Voor het werk op het erf maakt dat niet veel uit, maar een koffiepauze buiten is er niet bij. We gingen vandaag nog even op stap voor extra tuinaarde. Het ritje naar ons vaste adresje was zo mooi, dat ik de wijnboer een paar maal heb gevraagd even te stoppen zodat ik het specifieke landschap op de foto kon zetten. Wij wonen in de heuvels die uitlopers zijn van de Apennijnen. Ik heb het wel altijd over ‘onze berg’ maar dat is in feite een heuvel. Alleen het feit dat we oorspronkelijk uit de polder komen, maakt dat we het een berg noemen. Op foto twee en drie zie je de echte bergen die altijd de achtergrond vormen in het landschap hier. Na ons ritje door de buurt, vertrok de wijnboer naar de wijngaard en ik doe gewoon wat noodzakelijke binnenklusjes. Als dan overmorgen de temperatuur weer aangenaam is, dartel ik ook weer over het erf.

Rustdag

Voor het eerst sinds een paar weken zijn we in staat om een rustdag in te lassen en prompt sukkelde ik in slaap terwijl ik in een zonnig hoekje in de kamer de krant zat te lezen. Ik sliep de laatste tijd heel slecht en ben nog steeds elke morgen heel vroeg wakker. Dat is geheel in tegenstelling tot mijn natuurlijk ritme. Het lijkt me heerlijk een ochtendmens te zijn maar uit ervaring weet ik dat ik dat absoluut niet ben. Of kan dat nog veranderen naar mate je leeftijd vordert?

Hoe dan ook, we begonnen deze ontspannen dag met een fris wandelingetje door de polder. Een dun laagje ijs op de sloten, berijpt gras, schapen in de wei en een stralende zon. Ik kan me in dit jaargetijde niets fijners voorstellen. Met wat kleine opruimklusjes steeg mijn gevoel van voldoening naar een aanvaardbaar niveau. Morgen ruimen we verder in het appartement van mijn moeder maar eerst vanavond nog even kijken naar de eerste uitzending van Heel Holland Bakt. Daar slaap ik vast ook heel goed op.

Een kort polderrondje

Zal er volgende week ijs liggen? De verwachting dat het gaat vriezen wordt hier en daar zo serieus genomen dat men al weilanden geschikt maakt om te kunnen schaatsen. Dat zou toch voor velen wel weer erg leuk zijn. Voorlopig was het vinnig koud vanmorgen maar dat is natuurlijk ook een kwestie van wennen.

Terwijl de wandelaars vanmorgen een kort rondje maakten, deed ik mijn nog kortere wandeling en maakte wat foto’s. Voordat de koeien de wei weer ingaan, zal dit rustieke hek wel gerepareerd worden want hier klim ik zelfs met gemak overheen, laat staan een koe!

Opleven bij zonlicht

De zon kwam vandaag op om 7.31uur. Dat is rond het moment dat ik wakker wordt. Bij daglicht dus en daar hou ik van. Ik kom dan veel makkelijk het bed uit dan bij donker. Ik laat nog even de polderfoto’s van gisterochtend zien met kraakheldere lucht. Het was vinnig koud maar dat kan ik wel hebben. Kwestie van een goede jas en handschoenen. De zon gaat vanavond om 18.31 uur weer onder dus als we een béétje bijtijds eten, kan dat ook nog bij daglicht. Tja, een weerpraatje vandaag, moet ook maar eens kunnen.

Feest en waterstanden

We zaten vanmiddag in Bloemendaal aan een feestelijke lunch van de jarige schoondochter. Het was super gezellig en smakelijk maar ik heb er geen foto’s van. De regen sloeg tegen de ramen maar daar hadden we geen last van, het was een genoeglijke bijeenkomst.

En we boften nóg meer vandaag want we zagen kans de zondagochtendwandeling vrijwel droog weg te stappen. Het water staat hoog in de polders. Zo hoog dat de brug bijna een dam lijkt te vormen waar het water woest onderdoor kolkt.

De nijlganzen waren neergestreken in de ondiepe plas en dobberden mee op de wind. We gaan, zegt men, weer winters weer krijgen vanaf morgen. Ik zit er niet echt op te wachten.

Bevroren voetstap

Niet alleen de Sint in het land maar ook Koning Winter. Oei, wat was het koud vanmorgen in de polder. Laag bij de grond was goed te zien hoe de vorst alles prachtig wit bepoederd had. Op kleine sloten lag al een ijsvliesje. Sjaals, handschoenen, dikke winterjacks; alles was weer uit de kast gehaald om ons rondje zo comfortabel mogelijk te wandelen. Het heeft wel wat, die knisperkou. Vooral als je na afloop lekker op kunt warmen en met de vaste ploeg gaat ontbijten. Vanmiddag regende het, dat is minder fijn. Het was museumweer. Behalve sociaal, doen we ook een kleine culturele inhaalslag waarin vandaag Amalia centraal stond. Kom ik nog op terug.

Droog houden

Wonder boven wonder was het nog droog toen we vanmorgen tussen negen en tien aan de wandel waren. Ik had geen zin om onder of langs bomen te lopen dus heb de polderweg genomen. Een totaal kapot gewaaid hek was het enige dat direct naar de storm verwees.

Hoog water. Dat wel. Het klotst nog net niet óver het bruggetje maar het scheelt niet veel. En golfslag in de sloot zie ik er ook niet vaak. Hoog water in de polder, alle gemalen doen hun heilzame werk. Alsof het nog niet genoeg is, regent het de rest van de dag en niet zo’n beetje ook. Onze gezandstraalde ramen spoelen weer schoon. Elk nadeel heb…

Woonomgeving

Het mooie van oude binnensteden is de afwisseling van huizen. Geen eenvormigheid maar ogenschijnlijk lukraak gebouwd. Ik kom van alles tegen in Delft. Van kleine huisjes met uitnodigende schommelstoelen, tot een soort stadspaleizen waar lelijke nieuwbouw tegenaan is gezet.

En een rij moderne huizen die wel mooi zijn gelukt, naar mijn idee. Terwijl ik weer naar huis kuierde, kwam ik buren tegen die ook aan de wandel gingen. De wil om buiten te zijn leeft bij iedereen; de stad, het bos, de polder of het strand, we zuigen allemaal onze longen vol. Mmm…het strand. Dat wordt ook wel weer eens tijd.

Meisje in de polder

We waren in de Alblasserwaard vandaag. In Goudriaan om het preciezer te zeggen. Wat een ruimte, mooie luchten en wijdsheid daar in de polder. We bezochten onze vrienden met wie we in Italië samen de wijn maken. Dus veel gezelligheid en gastvrijheid. De wijnproductie van het afgelopen jaar werd uitgebreid besproken en de plannen voor het komend jaar ook. Ik kwam er toevallig achter dat de sokken met het meisje die ik voor sinterklaas per post geleverd kreeg, uit Goudriaan komen. En vandaag kreeg ik tot mijn verrassing opnieuw een meisje van Vermeer. Daar volgt nog een blogje over binnenkort.

Gesnater bij het water

Het is net of we een openbaar zwembad voor de deur hebben. Nog nooit zagen we namelijk zoveel zwemmers in het Rijn Schiekanaal als dit jaar. Officiëel is het verboden vanwege de beroepsvaart maar er zijn weinig mensen die zich er iets van aantrekken.

Een beetje de benen laten bengelen, is ook aangenaam. Deze foto’s zijn nog van zondag toen het één groot feest was langs de route van het corso.

Voor rustig gesnater moet je uitwijken naar de polder. Daar hoorde ik de eenden het kroos op snavelen.

En voor nog méér water kijk ik vanavond omhoog. Er is regen beloofd.