Precies 36 jaar geleden was de temperatuur in Nederland ongeveer gelijk aan die in Italië nu. Dat weet ik zo goed omdat ons tweede kindje, dochter Fleur, toen werd geboren. Vandaag viert ze hier met Tommy en Isabel haar verjaardag. Zij moet op dit moment nog ruim twee maanden wachten voor háár tweede kindje wordt geboren. Feest vandaag en feest in het vooruitzicht. Kan het mooier?
De afwisseling van weken met z’n tweetjes op de berg wonen en het hebben van gasten maakt het leven hier extra aangenaam. Afgezien van dochter Fleur met haar gezin waren zowel gisteren als vandaag ‘aanwaaiers’ in Caldese. Gisteren maakte ik wat smakelijke salades en twee ovenschotels die in buffetvorm gepresenteerd werden. Vandaag was er een pranzo onder de pergola. Ik wil niet al te zelfgenoegzaam klinken maar dit benadert La Dolce Vita heel behoorlijk. Ja, ja uiteindelijk was de tafel gezellig bevolkt maar uit principe zie je op dit blog vrijwel nooit etende mensen. Gedekte tafel lijkt me sfeervol genoeg.
We worden op een gezellige manier in beslag genomen door het familieleven. Gemakshalve grijp ik daarom vandaag even terug op een foto die ik onlangs maakte van de wilde peen. Let eens op de rode stip in het midden. Daarover valt heel wat te vertellen en dat deed een bevriend blogger al een paar weken geleden. Bij gebrek aan verdere inspiratie verwijs ik naar hem. Maak ik er me even iets makkelijker vanaf vandaag.
Gisteravond namen ze me mee naar de Contessa, zo’n restaurant vol met pizza etende mensen. Ik kreeg een bordje ravioli. Lekker hoor, want ik had honger gekregen van het zwemmen. Voor het eerst in de Middellandse Zee. Natuurlijk had ik wel vleugeltjes om en was pappa of mamma in de buurt. Ik heb hier een hele leuke vakantie, opa en oma vinden dat geloof ik ook want ze houden me de hele dag in de gaten. Dan praat ik maar een beetje met ze. Ik zeg heel gewone dingen maar toch moeten ze vaak om mij lachen. Grappig hoor.
Drie dagen in een badplaats. Er is echt wel wat meer te zien dan een parasol. We komen ogen tekort. Terwijl wij als luxe poppetjes wat lezen, zwemmen en zonnen, lopen er tientallen mensen te zeulen met koopwaar. Hoe daar mee om te gaan? Bij de aangeboden waar is werkelijk niets wat we willen kopen. Bij een eerste benadering zeg ik meteen dat ik niet geinteresseerd ben. Voor de meesten een teken om door te lopen. Maar charmeurs en volhouders beginnen toch een praatje en dan kan ik ze niet langer negeren. Ik koop niks, maar geef ze wel wat. En koop zo mijn schuldgevoel af. Brr, wat een glibberig pad van naastenliefde.
De spoorlijn die langs de Adriatische kust loopt, snijdt Fano in twee delen. Het boulevarddeel met alle daarbij behorend vertier en het centro storico. Een niet te versmaden centrum waar we vanmorgen onze cappu dronken, de Volkskrant kochten en op ons gemak doorheen slenterden. Het stadsbeeld is totaal anders dan in Gubbio. Er wordt massaal gefietst, dat kan ook makkelijk want geen berg te bekennen. En veel van de huizen zijn geschilderd in zuurstokkleur. Zelfde kleuren die de vele toeristen voor hun kleding kiezen. Een vrolijke bedoening hier.
We zijn alletwee opgegroeid in Den Haag. De kust was dus altijd in de buurt. Dat zal een van de redenen zijn dat we van het strand houden. Caldese wordt bewoond door vakantievierders en wij houden een minivakantie door drie dagen naar Fano te gaan. Nee, we staan zelf niet op de foto, misschien zien we er over tien jaar zo uit. Maar hand in hand lopend vind ik ze wel lief, deze twee langs de vloedlijn. We nemen er een voorbeeld aan.
Nadat we met z’n vijven over de markt hebben geslenterd en bij de supermarkt wat aanvullende boodschappen gedaan, is het de hoogste tijd voor ander soort ontspanning. Ook al heeft de zon wat moeite door het wolkendek heen te breken, we houden wel onze zonnebril op want we zijn tenslotte op vakantie. Isabel doet haar middagslaapje wij schuiven aan voor de pranzo. Waarna ook enkele volwassenen een dutje doen. En die dikke spijkerbroek kan vanaf morgen weer in de kast blijven.
Hè, wat galmt het heerlijk in de badkamer. Isabel, die hier dit seizoen al voor de tweede keer komt logeren, doet even een herkenningsronde door het huis. Gelukkig heeft ze deze keer niet alleen haar moeder maar ook haar vader meegenomen. Tijd voor thee en taart en korte blogjes.
Niet dat we er nou echt van opkeken want het was voorspeld. Er vielen gistermiddag een paar spatten regen en vannacht druppelde er ook nog wat. Niet noemenswaardig wat hoeveelheid betreft en we kijken verlangend uit naar meer. En dan wel graag vandáág nog want morgen komen er hele leuke gasten uit Nederland. Niets is zo erg voor vakantievierders om ons enthousiast over regen te horen praten. De komende week is het hier uitstekend vakantieweer en we gaan het eens uitgebreid mee vieren. Temperaturen ver in de twintig graden en af en toe een wolkje dat is toch perfetto?
Wonen in Caldese (Italië) 