Bescheiden

En dus stond de olijvenoogst op ons programma vandaag. Het weer was perfect, rustig en zonnig. Al klinkt het misschien romantisch of op zijn minst exotisch, het is gewoon hard werken hoor. Twintig bomen uitpluizen, met je haren vastzitten in de takken, bukken bij het laaghangend spul en je enorm moeten uitrekken voor de hoogste olijven.

Jammer genoeg viel de hoeveelheid erg tegen. Iets meer dan vorig jaar, we kwamen op 17 kilo uit. Onze topoogst bestond ooit uit 45 kilo. Wat ook tegenviel was dat de pers even stil gevallen was. Morgen rond het middaguur kunnen we de olijfolie ophalen. Het zal nauwelijk genoeg zijn voor eigen gebruik dus weggeven zit er helaas niet in.

Onderwerp van gesprek

We doen een rondje over de markt. Daar hebben we onze vaste kaasboer die de heerlijkste schapenkaas, pecorino,  verkoopt. Verder is het opvallend rustig en ontbreekt minstens de helft van de kramen. Oorzaak is het weer waar ook iedereen over praat.

Nou valt het hier in het centrale deel van Italië nog enigszins mee in vergelijking met het noorden en zuiden van het land. Maar ook in Gubbio is stormschade.

Gelukkig zien we een beetje blauwe lucht. Aangezien we morgen olijven gaan plukken en een afspraak hebben met de frantoio, de perserij, is het wel noodzakelijk voor ons dat het droog blijft.

Clusteren

In tegenstelling tot de weersverwachting begint de dag droog. Dus draven we al vroeg samen over het erf. Ik ben van de bladeropruimingsdienst, de wijnboer voert af. Er staan weer twee manden voor hem klaar. Die planten gaan de volle grond nog in.

Dit groepje maak ik schoon en ruimen we op. Onderstaand gedoetje wordt definitief geruimd en dus gaat naar de container.

Al eerder won ik zaad uit de Afrikaantjes. Deze mogen tot de laatste dag staan, dan frommel ik ze in de aarde en zien we volgend jaar wel weer. Maar wat zullen we hier nou eens mee?

Nacht

Delft schijnt (woordgrap) de lichtste stad in NL te zijn. Dat mogen we ons wel aantrekken want lichtvervuiling is, zeker nu we de nacht van de nacht hadden, actueel. De tendens is gelukkig dat die vervuiling langzaam maar zeker weer minder wordt. Hier op onze Italiaanse berg het andere uiterste, pikkedonker. Vooral zomers genieten we van prachtige sterrenhemels, bepaald geen vervuiling. Vandaag is het stormachtig met forse regenbuien. De nog aanwezige tuinstoelen liggen omver, de overkant van het dal is niet meer zichtbaar. In feite is het hier de hele dag nacht.

(de foto’s maakte ik in Lecce, een stad met heel veel sfeerverlichting)

Herfstig erf

Normaal gesproken parkeren we de auto wat verder weg op het terrein. Maar toen we gistermiddag met handkoffers en boodschappen terugkeerden in Caldese, zetten we -geheel volgens Italiaans gebruik- de auto vlak voor het huis. Zelfs met auto geeft dit toch een aardig beeld van de herfst op ons erf.

We zijn hier voor de laatste afrondende klussen dit jaar. De wijnboer ging meteen aan de slag aangezien de rode wijn geheveld moet worden. Zelf doe ik uitgebreide opruimrondes in huis en organiseer ik een verzamelpunt van wat er allemaal weer mee gaat naar onze Delftse vestiging. Maar niet zonder te genieten van de mooie herfsttinten in onze boomgaard.

Drie boeketten

Altijd fijn om een bos bloemen te krijgen. Wat de aantrekkingskracht precies is, valt moeilijk te omschrijven. De verwondering van wat de natuur ons biedt en dat je dat in huis kunt halen. Zoiets. Ook buiten word ik er naar toe gezogen. Maar deze dahlia’s  moeten vooral buiten blijven staan.

Voor bij de koffie na onze pranzo afgelopen week, haalde ik deze chocolaatjes in huis. En nu komt een bekentenis. Als zo’n doosje eenmaal open is, kan ik niet meer van de inhoud afblijven, het brandt in de kast en ze móeten op. Net zo vergankelijk als hun levende zusters. En nog lekker ook.

 

 

Watergerelateerde zaken

In dat mooie gebouw aan de Mijnbouwstraat in Delft trof ik gisteren deze fantastische kaart van t Hooge Heemraedschap van Delflant uit 1712! Daar heb ik langdurig naar staan kijken.

.

Dat de gebroeders Kruikius dit hele gebied hebben opgemeten en vastgelegd, daar valt toch je mond van open? Wat een werk en wat een precisie. De kaart is bovendien fraai gedecoreerd en rondom staan de wapens van de verschillende waterschappen afgebeeld.

Het rode gebied centraal in deze foto is Delft. Wat wonen we toch in een oer Hollandse omgeving waar de waterhuishouding al zo lang geleden nauwkeurig is vastgelegd en dat alles zonder google on earth.

Wondere wereld der techniek

 

We waren bepaald niet de enige opa en oma die zich in de herfstvakantie met  kleinkinderen vermaakten in het Science Centre Delft. Onze kleindochters van zes en acht zijn misschien nog een tikkie te klein voor alle technische hoogstandjes. De snelste zonneauto ter wereld, de Nuna 3 stond er. De meisjes liepen er tamelijk achteloos aan voorbij.

En eerlijk is eerlijk, mijn belangstelling gaat ook vooral uit naar de huiselijke toepassingen zoals de aerodynamische paraplu, de ontwikkeling van stoelen met en zonder verbindingsstukken en de klapschaats.

Ook de architectuur van het gebouw kan op mijn bewondering rekenen. De ontvangst was er allervriendelijkst, de studenten die workshops gaven, waren geduldig en informatief en voor échte techneuten is het een walhalla.

Niet van harte

Helaas ben ik van nature niet iemand die graagt beweegt. Geen atletisch lijf en wel stijve spieren. De enige sport die ik jarenlang met veel plezier heb beoefend, is tennis. Het spel is leuk, je doet het buiten en met die lange man van mij, met al die armen en benen, kwam ik na een gemengd dubbel toch nog aardig tevreden de baan af. Blessures maakten uiteindelijk een einde aan onze gezamenlijke carrière. Dus het werd wandelen. Gezond, makkelijk inpasbaar en je kunt het net zo lang of kort doen, als je wilt. Vanuit onze huiskamer zie ik actievelingen en schop mezelf maar weer eens naar buiten.

De jarige

We hebben ze van jong tot oud in onze familie. Van nul tot zesennegentig. De jongste aanwinst zagen jullie een paar dagen geleden voorbij komen. En die hoge leeftijd heeft mijn vader vandaag bereikt. Hij zat in zijn feeststoel en genoot van ons samenzijn. Hij kreeg een nieuwe trui en een citruspers. Elke ochtend perst hij de sinaasappels uit om samen met mijn moeder het ontbijt een extra gezonde toevoeging te geven. Een trui vond hij zelf niet zo nodig, maar mijn moeder wel. Zo zijn ze samen zorgzaam voor elkaar. Hoe mooi wil je het hebben op die leeftijd?