Sterke vrouw

Tijdens de laatste boekenweek kocht ik dit boek. Een mooi gebonden exemplaar met een leeslint. Zo’n boek om je op te verheugen het te gaan lezen. Het gaat over een vrouw uit een adellijk Fries geslacht. Zij wil graag schilderes worden maar dat past totaal niet in het milieu waaruit zij komt en is bovendien tegen de tijdgeest. Desondanks weet ze met veel doorzettingsvermogen een glansrijke schilderscarrière te bewerkstelligen en ze beheerste vrijwel alle facetten van het vak. Ze was eigenzinnig en had een imponerende vitaliteit en groot talent. Mensen die haar gekend hebben noemen haar fier, vastberaden, gedreven en gehaast. Al deze aspecten komen aan bod in dit boek waarin haar lange leven nauwkeurig wordt beschreven.

Mede naar aanleiding van dit boek zijn er deze zomer maar liefst vijf tentoonstellingen van haar werk te zien. Die in Museum Maassluis, waaraan zij veel werk heeft nagelaten, wil ik zeker gaan zien. Jullie hadden al wel door dat ik het geboeid heb gelezen. Voor wie belangstelling heeft voor beeldende kunst, een geëmancipeerd vrouwenleven én geschiedenis is dit boek een echte aanrader.

Titus Brandsma

Elke zondag bel ik, als ik in Italië ben, mijn moeder. ’s Morgens kijkt ze op tv naar de H. Mis, daarna is ze pas bereikbaar. Dat liep gisteren anders want de mis kwam uit Rome en duurde meer dan twee uur. Ze vertelde me later op de middag dat ze zelfs haar huishouden er helemaal door verwaarloosd had. Voorafgaande aan de mis was journalist en historicus Leo Fijen in Bolsward om met mensen te spreken over Titus Brandsma die gisteren heilig is verklaard. Aangezien haar beide ouders Friezen waren en Titus een neef van haar moeder, had dat alles extra haar belangstelling. Ze leest momenteel ook het boek over Titus Brandsma, waaruit ik hier wat foto’s plaats.

Brandsma was een karmelieten pater en journalist. In de jaren dertig van de vorige eeuw werd hij rector magnificus van de Katholieke Universiteit Nijmegen, nu Radboud Universiteit. Tijdens de Duitse bezetting in de Tweede Wereldoorlog sprak hij zich fel uit tegen de Jodenvervolging. Ook riep hij collega-journalisten op niet te zwichten voor de nazi-censuur. Deze verdiensten van hem en de woorden van Paus Franciscus maakten grote indruk op mijn moeder. De Paus had machtsvertoon en machtsmisbruik krachtig veroordeeld en daar kan mijn moeder zich helemaal in vinden. Ik ook trouwens.

De eerste keer

foto van het www

Zaten we toch zomaar gisteravond in het theater. Wat een feest ! 7 maart 2020 zagen we voor het laatst een voorstelling (klik), toen in Delft. Nu waren we met vrienden in de Naald in Naaldwijk bij Diederik van Vleuten. Wat een begenadigd verhalenverteller en pianist is die man. De voorstelling vertelde het levensverhaal van zijn moeder en zijn relatie met haar. ‘Erkenning’ was uiteindelijk het sleutelwoord waar het allemaal om draaide. Het laat zich hier niet nader uitleggen maar écht, ik kan iedereen aanraden hem te gaan zien. Na het slotapplaus hield hij nog een vlammend betoog om toch vooral de theaters weer te bezoeken. Ons beviel deze eerste keer na lange tijd weer heel goed, gaan we zeker vaker doen.

Tussen zoetsappig en ruig

Jamie en Claire in Outlander

Ongeveer gelijktijdig met de pandemie kwam Netflix in ons leven. Wat een heerlijke toevoeging, dat laatste. Momenteel zitten we in serie twee van Outlander. Het werd van diverse kanten aanbevolen maar het gegeven sprak ons aanvankelijk niet zo aan. De hoofdpersoon Claire reist terug in de tijd, van direct na de Tweede Wereld Oorlog in Engeland naar het Schotland tweehonderd jaar daarvoor. Maar in boeken en films kan alles en in deze serie levert het verrassende situaties op van vooruitkijken in de toekomst. Heel apart. Het is wel een ruig verhaal en ik denk dat we na serie twee even op zoek gaan naar iets luchtigers.

Jack en Mel in Virgin River

Zo’n wat luchtiger serie is Virgin River, waarvan we alle drie seizoenen hebben gezien. Zoetsappig en humoristisch. Een verpleegkundige die een nieuw bestaan probeert op te bouwen, wordt verliefd op een barman met een veteranen achtergrond. Heerlijke bijkomstigheid van dit soort series is dat je van de hoofdpersonen een beetje gaat houden. Net als bij boeken laveer ik graag tussen verschillende genres. Vinden we alles dan maar leuk? Nee. La Casa de Papel hebben we na één aflevering weer verlaten. Ach, het gaat ons om een ontspannen uurtje samen kijken aan het eind van de dag, zonder tv-gezeur over de actualiteit. Lang leve Netflix.

Sluiproute

Vanwege de te verwachten verkeersdrukte bij de Mall of the Netherlands, reden we vandaag langs de Vliet naar Leidschendam om daar bij mijn moeder een kopje koffie te drinken. De Vliet, die bij ons voor de deur Rijn Schiekanaal wordt genoemd, vormt een mooie route maar is wel zodanig van een autorijbaan voorzien dat ie eigenlijk alleen bedoeld is voor bestemmingsverkeer. Er liggen prachtige huizen aan, sommige met de tuin aan het water, zoals hierboven. Ook het voormalige woonhuis van Huygens, genaamd Hofwijck passeerden we.

Het was er het weer niet naar om uitgebreid foto’s te maken, dus ik pik er eentje van het wereldwijde web. Huygens, die leefde van 1629 tot 1695, was wis – natuur en sterrenkundige en onder andere uitvinder van het slingeruurwerk. Hoe leuk is het om op een regenachtige zondagmiddag tamelijk achteloos zijn huis te passeren. Echt iets om toch even bij stil te staan, nietwaar?

foto van het www

Fotothema : handig

Isabel

Vooral de kleindochters vinden het leuk om af en toe een foto opdracht van me te ontvangen. Dus toen recent de beide gezinnen van onze kinderen weer eens in quarantaine moesten, kreeg iedereen van mij dagelijks via de familie-app een fotothema door. Vaak leverde dat heel huiselijke fotootjes op, soms ook werd er echt werk van gemaakt.

Vincent

Vorig weekend hadden we een tien persoons vakantiehuis in Reeuwijk geboekt, lang geleden al geregeld. Gezien alle maatregelen in combinatie met onze drie huishoudens, moesten we dat toch weer annuleren. Achteraf maar goed ook, met al die quarantaine maatregelen, het had niet eens gekúnd. We zien elkaar helaas veel minder als gewenst maar met het dagelijks app-verkeer vermaken we ons prima.

mijn eigen hand om een leeg maar warm theeglas geslagen

Wat ik vooral heel handig vind zijn de eigentijdse communicatiemiddelen die ons ter beschikking staan. Maar misschien moeten we ter afwisseling elkaar eens brieven gaan schrijven. Gewoon met de hand. Ik ben benieuwd of daar welwillend op gereageerd wordt.

Er zijn nog leuke dingen te doen

foto’s van het www

Van verschillende kanten was ik gewezen op het tv-programma Chansons! Pas onlangs ben ik er aan toegekomen dit terug te kijken en mensenlief, wat heb ik er van genoten. Twee mannen, Matthijs van Nieuwkerk en Rob Kemps, beide met een grote liefde voor het Franse chanson nemen de kijker mee naar Parijs. Daar vertellen ze op een aanstekelijke manier en met de nodige vakkennis verhalen over de door hen bewonderde chanteurs. Matthijs is vooral een groot bewonderaar van Charles Aznavour en Rob dweept met de muziek van Jacques Brel.

Hier thuis hebben we de zelfde verdeelde voorkeuren, waarbij ik van Charles ben en de wijnboer jarenlang de LP van Jacques grijs heeft gedraaid. Sinds ik deze uitzendingen terugkeek liggen de CD’s met Franse Chansons weer voor de grijp en in de speler. Ik was jaren geleden bij een concert van Aznavour in Scheveningen en hoewel hij al op leeftijd was en zijn repertoire enigszins op de automatische piloot bracht, was ik erg onder de indruk. Door zijn muziek opnieuw te beluisteren, ben ik weer helemaal in Franse sferen.

Dus mensen, wie deze tijd als dodelijk saai beleeft, kan ik aanraden eens op zoek te gaan naar mooie muziek. Bekijk gemiste programma’s die de moeite waard zijn en mopper vooral niet te veel over alles wat niet mag en kan want dat brengt ons niet vooruit. Er zijn heus nog genoeg leuke dingen te doen.

Lekker warm

Kerstvakantie, uitslapen en van dat weer dat niet echt uitnodigt om naar buiten te gaan. De kleinkinderen konden wel wat met de dagopdracht Lekker Warm. Daar kwamen de warme dekentjes al langs. Eva zette zich zelf er genietend bij. Juliët haalde haar warme parka van de kapstok en Lucas laat zien hoe hij er in de vakantie het liefst de hele dag bijloopt.

Warm bed, warme pantoffels en warme onesie, schreef Isabel bij haar foto. Het comfort spat er vanaf. Zelf laat ik de grote omslagdoek zien die over de stoel hangt waarin ik TV zit te kijken. Als echte koukleum sla ik die graag over mijn twee truien heen als ik stil zit. Lekker warm!

Favoriete kleur

Paars, schreef Juliët bij de foto die ze vandaag maakte op het thema jouw favoriete kleur. Isabel nam haar huispak als foto-onderwerp en ik hou het maar op haar favoriete printje want het is nogal veelkleurig.

Zelf ga ik voor geel. Vaste lezers van dit blog weten dat inmiddels. Zonnig geel, daar hou ik van. En laat er nou in het boeket dat we gisteren kregen een knalgele zonnebloem zitten. Het is trouwens een veelkleurig boeket maar vanwege het contrast heb ik me even alleen op de die bloem gericht.

Gewoon iets moois

foto Fleur

Onze dochter stond in haar tuin oliebollen te bakken en bracht een schaaltje naar haar hoogbejaarde buren. Van de buurvrouw kreeg ze toen als dank zelfgemaakte spekkoek. Nu het fotothema Gewoon Iets Moois is, vind ik dat wel een goede insteek. Mooi als buren zoiets voor elkaar doen en eigenlijk heel gewoon. Dat sluit ook aan bij de dag van vandaag waarin twee vrienden in totaal zes uur in de trein zaten om hier drie uur te kunnen zijn. Gewoon iets moois, die vriendschap die via het bloggen is ontstaan.

Juliët maakte een foto van de sinterklaassurprise die ze erg mooi vindt en waar ze nog steeds mee speelt; een pizza-oven. Dat ze beter niet tegen het licht in kan fotograferen gaat ze vast ook nog leren. Lucas vindt het uitzicht vanuit zijn kamer Gewoon mooi. En daar heeft ie gelijk in.

Isabel tenslotte vind haar Playmobiel nog steeds gewoon mooi en is met haar mobieltje helemaal de scène ingekropen.