Van over de hele wereld

Het lukt maar niet om met z’n drieen of beter nog met vieren, bij elkaar te komen. In ons vriendinnenclubje is nogal wat aan de hand op het gebied van gezondheid en andere narigheid. Maar denken aan elkaar doen we natuurlijk wel. En app-jes sturen en kaarten. Ik werd wel blij van deze kaart die in Cuba werd gekocht en werk laat zien van Martha Jiménes. 

Van Cisca uit Servië kreeg ik bericht over het huwelijk van zoon en schoondochter en de doop van kleindochter. Ze was bovendien zo vriendelijk er deze keer ook foto’s bij te sturen. Klik op haar button in de zwarte balk of in het menu op deze site, dan lees je met hoeveel inspanning en toewijding dit bruiloftsfeest gevierd wordt.

Advertenties

Regen

Gisteravond werden we door vrienden getrakteerd op een heerlijk etentje in hun verscholen stadstuin. Kijk hoe gezellig. De gastvrouw had heerlijk gekookt, de gesprekken waren zoals altijd plezierig en we koesteren de vriendschap. Het bleef bovendien droog, ook wel handig. Maar goed. Regen. Het is momenteel een onderwerp waar je bijna niet omheen kunt. Hier viel vannacht een bui. En ook vandaag vielen er nog spatten. Ik hoorde een mevrouw bij de supermarkt zeggen: ‘Help, het regent en ik heb net mijn haar geföhnd’. Ze kon op weing meeleven rekenen. Deze grietjes die nog in Caldese zijn, staan met blote voeten en geopende monden te genieten. Best passend na al die droogte.

Lezen

Gedurende de treinreis naar Puglia las ik De ommegang. Een dikke pil van meer dan zeshonderd bladzijden en boeiend vanaf de eerste. Ik lees graag Nederlandse literatuur zeker als dat een roman is in een historische context. En dit was er weer zo een waar ik van genoten heb.  ‘In de vroege lente van 1415, op de stoffige wegen van Italië, heeft de ambitieuze heelmeester en architect Isidorus van Rillington een ontmoeting die zijn leven totaal verandert’, zegt Google Books. Omdat de Middeleeuwen hier nog tastbaar aanwezig zijn, was het niet moeilijk om in gedachten mee te reizen met de hoofdpersoon. Maar alle diepere lagen in dit boek maken het pas echt prachtig. Jan van Aken, van hem wil ik wel meer gaan lezen.

Veteranendag

Die vader van mij is toch wel een bikkel, hoor. Vandaag klom hij in een jeep en reed mee in het defilé van de Veteranendag. Dit jaar was een kleinzoon zo aardig hem naar het  het Malieveld te brengen, vrijwilligers binnen de familie zijn ruimschoots voorhanden.  Eenmaal in Den Haag staat dan zijn inmiddels vaste chauffeur klaar, iemand van Keep Them Rolling. Een vereniging die oude legervoertuigen opknapt en rijdend houdt. Mijn vader is geen militair veteraan maar neemt deel als oud-verzetsman. Het is best vermoeiend voor hem maar met een fantastische organisatie zowel bij het thuisfront als ter plaatse, heeft hij ook vandaag weer zijn bijdrage geleverd aan het levend houden van de gedachte dat we de mensen die zich inzetten voor de vrijheid van anderen, zeer  moeten waarderen.

Samen met mijn moeder zagen we mijn vader voorbij rollen op tv. Dus ja, we zijn weer even in NL.

Magisch realisme

Er zijn twee momenten in het jaar waarop het me extra fantastisch lijkt het Pantheon in Rome te bezoeken. Dat is op eerste Pinksterdag, wanneer de brandweer rode rozenblaadjes door de opening in de koepel naar beneden strooit als de vurige tongen van de heilige geest. En op 21 juni als rond het middaguur de zon via de juiste hoek binnenvalt en de cirkel op de grond exact belicht wordt. Ik zal op die dagen nooit in Rome zijn vanwege vaste afspraken. Hoe frappant. Gelukkig is mijn fantasie rijk genoeg om die speciale momenten in het Pantheon voor me te zien. Maar de eerst volgende keer dat ik weer in Rome ben, zal ik zeker deze kerk, die als tempel is gebouwd, bezoeken. Het blijft een magische plek.

(onderste foto van het www)

 

Meisje, meisje toch

Het begint geloof ik een beetje uit de hand te lopen, mijn fascinatie en verzameling. Maar deze deurmat moét ik gewoonweg laten zien. In de stad waar Vermeer zijn hele leven heeft gewoond, komen we zijn werk dagelijks vele keren tegen. Zelfs als voetveeg dus.

Hier ziet ze er behoorlijk raar uit maar wel met die bril dus. Het lijkt me aantrekkelijk om me een keer in een professionele fotosessie te laten portretteren.  Als een oud meisje, dat wel.

Vrienden kwamen haar tegen aan de balie van een autoverhuurbedrijf. Ze heeft de autosleutels al in haar hand. Mochten jullie haar ergens tegenkomen dan hou ik me aanbevolen voor een afbeelding.

De afgezakte parel

Daar is ze weer eens. Kwam haar tegen op de gevel van een souvenirwinkel in Delft. En of ze nou mooi of lelijk nagemaakt is, herkenbaar is ze altijd. Dat zal door de houding en de gedrapeerde sjaal om haar hoofd komen. Hoe vinden jullie haar gepickseld?

Het is natuurlijk kitsch maar desondanks zou ik best een wand in bijvoorbeeld de hal zo willen hebben. Het gevaar bestaat alleen dat je altijd met licht toegeknepen ogen gaat staan staren naar de afbeelding. Misschien binnenkort gewoon maar weer eens naar het Mauritshuis in Den Haag. Daar hangt ze echt in haar allermooiste versie. Mijn pronkstuk van Nederland.

Ik schreef al vaak over haar, klik maar hier en hier en hier.