Het wilde leven in de polder

Het leek wel een opstootje daar in de laatste groenstrook van de Delftse Hout. Van buren hadden we gehoord dat er wat bijzonders te zien was, dus wij er heen gisteren. Camera en mobieltje in de aanslag. We waren duidelijk niet de enigen. Er was een oude meneer van de Vogelwacht die me vertelde dat er maar liefs achttien broedparen zaten. Een mevrouw liet mij foto’s op haar mobiel zien die ze een paar weken geleden had gemaakt, toen de bomen nog nauwelijks in blad zaten. En ja, daarop waren ze goed te onderscheiden. We hebben met grote bewondering staan kijken maar voor een duidelijke foto moest ik toch even naar de site van de Delftse Vogelwacht om hier op mijn blog de lepelaars met hun jongen te kunnen vertonen.

Florence Nightingale

Door haar inzet voor gezondheidszorg, onderwijs en inkomenszekerheid voor iedereen is ze een belangrijke grondlegger van de moderne verzorgingsstaat geworden, lees ik. En het is niet toevallig dat ik nou juist vandaag over Florence Nightingale lees. De twaalfde mei is haar geboortedag (in 1820) en internationaal is dit de Dag van de Verpleging. Zij schreef het eerste moderne handboek voor de verpleging van zieken. Haar opvatting dat gezondheid niet slechts de afwezigheid van ziekte is, maar de situatie waarin een mens al zijn of haar talenten kan ontplooien, heeft de definitie van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) bepaald. Haar inzet is van groot belang geweest voor het vak verpleegkunde. Actueler kan ik niet zijn vandaag. We weten allemaal hoe groot de druk op de ziekenhuizen is en welke beroepsgroep in het bijzonder zich al jaren de benen uit het lijf loopt, grote vakkennis heeft en toch onderbetaald wordt. Aandacht en applaus is aardig, maar een betere honorering blijft uit. Het is te erg voor woorden. Er zou een nieuwe Florence op moeten staan die haar inzet en invloed aanwendt. Na twee eeuwen is dat de hoogste tijd.

Van Zweden naar Israël

De gewoonte om samen elke avond rond een uur of tien naar een Netflix-serie te kijken, verschaft ons veel kijkplezier. De Zweedse serie The Restaurant hebben we inmiddels beëindigd maar het woord ‘absoluut’ blijven we hier op z’n Zweeds uitspreken. Het Hebreeuws uit de serie Shitsel ligt wat minder in ons gehoor maar als men daar in het Jiddish overgaat, is het vaak te volgen. Zo reizen we in de luie stoel de wereld over en volgden we het familieleven van een Zweedse familie in het restaurantwezen en zitten we nu midden in de belevenissen van een orthodoxe familie in Israël. De entourage en uitgangspunten zijn heel anders, dramatische familie ontwikkelingen zijn in feite universeel. Aan Shitsel hebben we even moeten wennen maar ik kan beide series van harte aanbevelen. We denken hierna door te reizen naar Spanje voor La Casa De Papel.

Mienette van der Chijs

Toen ik kortgeleden over Hugo de Groot schreef, vroeg blogvriendin Marthy zich af of er ook beroemde Delftse vróuwen waren. Ik beloofde haar dat uit te zoeken. Afgezien van Agneta van Marken-Matthes over wie ik al een paar maal schreef, werd in Delft Mienette van der Chijs geboren, een feministe die leefde van 1814 tot 1895. Zij was de welvarende weduwe van predikant Storm die twee maanden na hun huwelijk al overleed. Op haar reizen naar Zuid Afrika, waar haar broer woonde, Canada, De Verenigde Staten, Mexico en Cuba maakte zij kennis met vooraanstaande leden van de Internationale Vrouwenbeweging. Deze reizen vormden een bron van inspiratie voor haar activiteiten in NL. Ze beijverde zich voor beroepsonderwijs voor meisjes en vond ook dat specifieke mannenberoepen voor vrouwen beschikbaar moesten zijn. Vreemd genoeg is deze vrouw in de vergetelheid geraakt. De laatste tien haar van haar leven sleet zij het Sint Joris Gasthuis en zou aan vervolgingswaanzin hebben geleden. Haar boeken en documenten zijn verbrand, een muurschildering vlakbij haar laatste woonhuis, is onherkenbaar geworden.

Blogvriendin Bertie schreef een werkstuk over een Delfts feministe, vertrouwde ze me toe. Dat móet deze Mienette geweest zijn. Het is hoog tijd haar wat meer aan de vergetelheid te onttrekken. Ik kom er zeker nog op terug want ik ben zeer geïnteresseerd geraakt in deze bijzondere vrouw.

Zoek de (ver)schillen

Voor wie niet het ANWB-blad de Kampioen heeft (de andere helft van Nederland) laat ik deze geweldige afbeelding zien die in het aprilnummer staat. Al in 1929 verspreidde de ANWB deze affiche waarin het probleem van zwerfafval getoond wordt. Helaas is het probleem actueler dan ooit en dat inspireerde tot onderstaande afbeelding.

Laat niet als dank voor het aangenaam verpozen de eigenaar van ’t bos de mondkapjes en de pizzadozen staat op het bordje in het gras. De geïnterviewde boswachter in het bijbehorende artikel ziet veel mensen zich ‘misdragen’ in de natuur. Hij denkt niet dat mensen dit expres doen maar uit onwetendheid en eigenbelang. Dat eigenbelang vertaal ik maar naar gemakzucht. Het aantal mensen dat zich opwerpt als opruimers, groeit ook gestaag. Dat is positief maar wat zou het mooi zijn als iedereen zijn eigen rommel weer mee naar huis neemt zodat de ene helft van Nederland niet meer de troep van de andere helft moet opruimen. Wat mij betreft mag héél Nederland worden volgehangen met dit plaatje. Ter lering ende vermaeck om er nog maar eens een ouderwetse term aan toe te voegen.

Geen boekenweek…

…maar wel een week vol boeken. Met deze aanmoedigende oproep stuurde de plaatselijke boekhandel mij informatie toe. Aanstaande zondag ga ik een live-interview volgen van Jean- Pierre Geelen met Adriaan van Dis. Van deze schrijver bezit ik vrijwel alle boeken. Zijn nieuwste boek Klifi trekt me vooralsnog niet erg maar dat kan veranderen na zondag. Deze boeken las ik afgelopen week. Het één diepgravend en het waard nogmaals te lezen, met een markeerstift erbij. Het andere vlot geschreven, heerlijk leesbaar en waargebeurd. Ik beweeg me al lezend tussen heel veel genres en beschouw het als een verrijkende verslaving.

Gezellig (nagekomen foto)

Om kwart voor zeven vanavond popte er nog een foto binnen van Lucas. Eh…gezellig? Kale tafel, glaasje water en je vader kijkt ook niet echt blij. Dus vertel Lucas. ‘Heel gezellig, we hebben een online escaperoom gedaan en kijken een beetje geconcentreerd’.

Gezellig (foto abc 7)

Fleur

Bij de fietsfoto gisteren van Fleur, zat ook bovenstaande foto. Ter illustratie van de koffie die ze zojuist gekocht had voor haar pruttelpotje. Je hebt ongemerkt de inzending voor morgen al gestuurd, appte ik terug. Dan moet het onderwerp gezellig zijn, raadde ze. En ze had gelijk.

Juliët haar idee van gezellig

Tommy meldde: gezelligheid kent geen tijd

Isabel: gezellig feesten.

En hiermee komt een eind aan een weekje fotocreativiteit binnen onze familie met als doel de lockdown weer eens een leuke impuls te geven. Een gezellig feest houden we nog tegoed, maar dagelijks de slingers ophangen kan natuurlijk altijd.

Fiets (foto abc 6)

Fleur

Het gezin van onze dochter maakte vanmorgen een rondje. Eerst naar de bieb in Zwijndrecht en toen naar Dordrecht voor om vers gemalen koffie te kopen bij De Standsbranderij. In het mooie centrum was vast wel wat te fotograferen dat de foto-opdracht fiets recht deed. Kijk hoe leuk ze het alle vier weer hebben opgelost. Geen echt rijwiel te zien en toch helemaal geslaagd wat mij betreft.

Isabel

Juliët

Tommy

Eten (foto abc 5)

Juliët

De familie is weer aan de gang gegaan, vandaag met het thema eten. ‘Het hoeft niet een bord vol te zijn’, had ik aan de opdracht toegevoegd. ‘Een geopende koelkast of een brood in zijn verpakking kan natuurlijk ook.’ Dat had de jongste goed in haar oren geknoopt. Haar moeder kwam met erwtensoep, die door haar schoonmoeder was gemaakt. Die had wat scherper gekund. De foto, niet de soep.

Fleur

Eva

Eva koos voor haar tussendoortje en Tommy laat zijn van thuis meegebrachte lunch zien. Lekker een bruine boterham met kaas. Isabel tenslotte zette echt iets in scène. Lucas had een toets die wat langer duurde en ja, schoolwerk gaat dan vóór.