Er zijn nog leuke dingen te doen

foto’s van het www

Van verschillende kanten was ik gewezen op het tv-programma Chansons! Pas onlangs ben ik er aan toegekomen dit terug te kijken en mensenlief, wat heb ik er van genoten. Twee mannen, Matthijs van Nieuwkerk en Rob Kemps, beide met een grote liefde voor het Franse chanson nemen de kijker mee naar Parijs. Daar vertellen ze op een aanstekelijke manier en met de nodige vakkennis verhalen over de door hen bewonderde chanteurs. Matthijs is vooral een groot bewonderaar van Charles Aznavour en Rob dweept met de muziek van Jacques Brel.

Hier thuis hebben we de zelfde verdeelde voorkeuren, waarbij ik van Charles ben en de wijnboer jarenlang de LP van Jacques grijs heeft gedraaid. Sinds ik deze uitzendingen terugkeek liggen de CD’s met Franse Chansons weer voor de grijp en in de speler. Ik was jaren geleden bij een concert van Aznavour in Scheveningen en hoewel hij al op leeftijd was en zijn repertoire enigszins op de automatische piloot bracht, was ik erg onder de indruk. Door zijn muziek opnieuw te beluisteren, ben ik weer helemaal in Franse sferen.

Dus mensen, wie deze tijd als dodelijk saai beleeft, kan ik aanraden eens op zoek te gaan naar mooie muziek. Bekijk gemiste programma’s die de moeite waard zijn en mopper vooral niet te veel over alles wat niet mag en kan want dat brengt ons niet vooruit. Er zijn heus nog genoeg leuke dingen te doen.

Lekker warm

Kerstvakantie, uitslapen en van dat weer dat niet echt uitnodigt om naar buiten te gaan. De kleinkinderen konden wel wat met de dagopdracht Lekker Warm. Daar kwamen de warme dekentjes al langs. Eva zette zich zelf er genietend bij. Juliët haalde haar warme parka van de kapstok en Lucas laat zien hoe hij er in de vakantie het liefst de hele dag bijloopt.

Warm bed, warme pantoffels en warme onesie, schreef Isabel bij haar foto. Het comfort spat er vanaf. Zelf laat ik de grote omslagdoek zien die over de stoel hangt waarin ik TV zit te kijken. Als echte koukleum sla ik die graag over mijn twee truien heen als ik stil zit. Lekker warm!

Favoriete kleur

Paars, schreef Juliët bij de foto die ze vandaag maakte op het thema jouw favoriete kleur. Isabel nam haar huispak als foto-onderwerp en ik hou het maar op haar favoriete printje want het is nogal veelkleurig.

Zelf ga ik voor geel. Vaste lezers van dit blog weten dat inmiddels. Zonnig geel, daar hou ik van. En laat er nou in het boeket dat we gisteren kregen een knalgele zonnebloem zitten. Het is trouwens een veelkleurig boeket maar vanwege het contrast heb ik me even alleen op de die bloem gericht.

Gewoon iets moois

foto Fleur

Onze dochter stond in haar tuin oliebollen te bakken en bracht een schaaltje naar haar hoogbejaarde buren. Van de buurvrouw kreeg ze toen als dank zelfgemaakte spekkoek. Nu het fotothema Gewoon Iets Moois is, vind ik dat wel een goede insteek. Mooi als buren zoiets voor elkaar doen en eigenlijk heel gewoon. Dat sluit ook aan bij de dag van vandaag waarin twee vrienden in totaal zes uur in de trein zaten om hier drie uur te kunnen zijn. Gewoon iets moois, die vriendschap die via het bloggen is ontstaan.

Juliët maakte een foto van de sinterklaassurprise die ze erg mooi vindt en waar ze nog steeds mee speelt; een pizza-oven. Dat ze beter niet tegen het licht in kan fotograferen gaat ze vast ook nog leren. Lucas vindt het uitzicht vanuit zijn kamer Gewoon mooi. En daar heeft ie gelijk in.

Isabel tenslotte vind haar Playmobiel nog steeds gewoon mooi en is met haar mobieltje helemaal de scène ingekropen.

Licht

Daar kwamen de verse foto’s weer binnen, vanmorgen. De bovenste is van Eva (13) en de tweede van Isabel (11). Beide hebben hun eigen kamer gebruikt om het thema Licht te fotograferen. Jongste kleindochter Juliët is heerlijk aan het buitenspelen en heeft geen tijd gehad of gemaakt. En voor een foto-opdracht gaan we haar niet naar binnenroepen, natuurlijk.

De Choorstraat rond schemering is door mij al een paar dagen geleden gemaakt. Dat is eigenlijk niet de bedoeling maar wij hanteren hier onze eigen regels en dat bevalt prima. Dat de dagen echt iets lichter en langer worden, geeft de grootste voldoening.

Tenslotte kwam na zessen onze 16 jarige kleinzoon met zijn lichtjes aan. Snel aan toegevoegd want dat hij toch mee wil doen wordt door deze oma hogelijk gewaardeerd.

Nieuw

We hadden een aanloopdag want eergisteren was de wijnboer jarig. Vandaag kwamen kat achter kat de kinderen en kleinkinderen hem feliciteren en een oliebol eten op zijn gezondheid. Maar voor het zover was, maakten wij samen nog snel een bruggenloopje voor de frisse neus en de beweging. Het fotothema van de zevendaagse is NIEUW. Het middelste roosje vertegenwoordigt dat begrip, meer kon ik er niet van maken.

Juliët stuurde nog vóór ze bij ons was, een foto van haar nieuwe slofjes. Ik kan me voorstellen dat een negenjarige hier heel blij van wordt. Isabel had nog geen inspiratie gehad maar tijdens het korte treffen van haar nichtje hier, zag ze kans om de nieuwe oorbellen van Eva te fotograferen. Daarmee was zowel haar als Eva’s bijdrage aan de foto zevendaagse een feit, vonden ze. Ach, we doen maar wat. Drie foto’s die toch een klein, zij het onsamenhangend verhaaltje vertellen. Moet kunnen op de eerste dag van het nieuwe jaar.

Zeven dagen

Sesamolie, truffelolie en olijfolie, dat zijn zomaar een paar voorbeelden van wat ik in de keuken heb staan aan olie. OLIE is ook het onderwerp van de foto 7 daagse waaraan ik maar weer eens mee doe de komende week. Ook de kleinkinderen doen weer mee.

De eerste foto ontving ik van Isabel, die de olie 2020 uit Caldese uit hun keukenkastje trok voor een foto. Met een inmiddels lekker vettig geworden etiket. Olie uit 2021 hebben we nog niet, deze is door onze tuinhulp in november geoogst.

Juliët koos voor de zeer toepasselijke oliebollen vandaag, door onze dochter onder het afdak in de tuin gebakken. Daarop kwam Eva met onderstaande foto. Appelflappen van bladerdeeg. Weinig olie dus, stuk minder vet en ook heel lekker. En zo gaan we in deze lockdownweek maar gewoon gezellig door met themafoto’s van oma en kleinkinderen. De kleinzoon wil ook meedoen maar kwam nog niet door met een foto. Als ie nog binnenkomt, plaats ik deze erbij. Komt ie niet, ook geen punt.

De straat anno 2021

Natuurlijk lieten we onszelf even uit op eerste kerstdag. Op het Doelenplein stond de kerststal weer, voorbijgangers kunnen zien dat kerstmis niet alleen bestaat uit rendieren, arrensleden en de Kerstman. Er lagen ook een paar gevonden wanten. Als de eigenaar ze niet terugvindt, heeft een ander er misschien nog wat aan. Het is er koud genoeg voor.

Dit troffen we aan op de stoep voor ons huis. Onder het motto Zo, ik ben het kwijt, heeft iemand gemeend zijn zooi op eerste kerstdag te moeten lossen. Brrrr. Gelukkig stapten we daarna onze sfeervolle hal in en kregen we via de familie-app een negatieve teststraat doorgestuurd. Waarna we heerlijk bij elkaar aan de kerstdis zaten.

Haar klant was koning

foto van het www

Deze familieportretten zijn wat mij betreft de meest ontroerende van de tentoonstelling van Thérèse Schwartze. Op het bovenste schilderij uit 1906 zien we Aleida van Ogtrop-Hanlo met haar vijf kinderen. Tien jaar later schilderde ze de zes dochters van de familie Boissevain. Op verzoek van deze laatste familie werden de dochters wat traditioneler geschilderd dan de Van Ogtrop kinderen. Die uitvoering werd door de familie Boissevain als te modern beschouwd. Thérèse beheerste alle stijlen en de ondertitel van de tentoonstelling haar klant was koning is dan ook niet voor niets gekozen.

Hier zien we een zelfportret uit 1907, dat als een visitekaartje fungeerde en daarom vaak op tentoonstellingen hing. Ze was een zeer veelgevraagd portrettist, maakte in totaal zes schilderijen van Koningin Emma, Wilhelmina en Juliana als kind. Thérèse bezwoer haar vader dat ze in staat zou zijn haar eigen brood te verdienen met schilderen en is daar ruimschoots in geslaagd. Ze heeft meer dan duizend schilderijen gemaakt en was zeer succesvol.

foto van het www

Foto’s maken op een tentoonstelling in een tamelijk kleine ruimte is geen sinecure. Vandaar dat ik er ook een paar plaats die ik van internet haalde. Er waren ruim vijftig portretten te zien en ik ben zeer geïnteresseerd geraakt in het leven en werk van deze kunstenares. De tentoonstelling in het kleine museum Paul Tetar van Elven kan ik van harte aanbevelen.

Parijs

Grote kans dat Parijs ook de lievelingsstad van onze jongste kleindochters wordt. Drie dagen (twee nachtjes) waren ze er met hun ouders. En hoe kan je nou beter laten zien dat je in de lichtstad was door even te poseren voor de Eiffeltoren? De treinkaartjes voor de Thalys waren al in een vroeg stadium gekocht, waardoor de reis niet hevig duur was. Natuurlijk hebben ze in de stad ook gebruik gemaakt van de Metro, maar als je in drie dagen 38 km loopt, dan is dat wel een bewijs dat het meeste te voet is afgelegd.

Het was een heerlijk avontuur en Isabel, die samen met haar moeder even langskwam vandaag, vertelde mij er enthousiast over aan de hand van foto’s. ‘Maar uiteindelijk ben ik toch niet echt een stadsmens’, vertrouwde ze me toe. ‘Ik voel me prettiger in de natuur’. Dat vond ik wel een wijze constatering van een elfjarige. Ben benieuwd of dat bij haar zo blijft. Zelf zweer ik bij de balans tussen stad en land maar tot die ontdekking kwam ik pas twintig jaar geleden.