Veteranendag

Die vader van mij is toch wel een bikkel, hoor. Vandaag klom hij in een jeep en reed mee in het defilé van de Veteranendag. Dit jaar was een kleinzoon zo aardig hem naar het  het Malieveld te brengen, vrijwilligers binnen de familie zijn ruimschoots voorhanden.  Eenmaal in Den Haag staat dan zijn inmiddels vaste chauffeur klaar, iemand van Keep Them Rolling. Een vereniging die oude legervoertuigen opknapt en rijdend houdt. Mijn vader is geen militair veteraan maar neemt deel als oud-verzetsman. Het is best vermoeiend voor hem maar met een fantastische organisatie zowel bij het thuisfront als ter plaatse, heeft hij ook vandaag weer zijn bijdrage geleverd aan het levend houden van de gedachte dat we de mensen die zich inzetten voor de vrijheid van anderen, zeer  moeten waarderen.

Samen met mijn moeder zagen we mijn vader voorbij rollen op tv. Dus ja, we zijn weer even in NL.

Advertenties

Magisch realisme

Er zijn twee momenten in het jaar waarop het me extra fantastisch lijkt het Pantheon in Rome te bezoeken. Dat is op eerste Pinksterdag, wanneer de brandweer rode rozenblaadjes door de opening in de koepel naar beneden strooit als de vurige tongen van de heilige geest. En op 21 juni als rond het middaguur de zon via de juiste hoek binnenvalt en de cirkel op de grond exact belicht wordt. Ik zal op die dagen nooit in Rome zijn vanwege vaste afspraken. Hoe frappant. Gelukkig is mijn fantasie rijk genoeg om die speciale momenten in het Pantheon voor me te zien. Maar de eerst volgende keer dat ik weer in Rome ben, zal ik zeker deze kerk, die als tempel is gebouwd, bezoeken. Het blijft een magische plek.

(onderste foto van het www)

 

Meisje, meisje toch

Het begint geloof ik een beetje uit de hand te lopen, mijn fascinatie en verzameling. Maar deze deurmat moét ik gewoonweg laten zien. In de stad waar Vermeer zijn hele leven heeft gewoond, komen we zijn werk dagelijks vele keren tegen. Zelfs als voetveeg dus.

Hier ziet ze er behoorlijk raar uit maar wel met die bril dus. Het lijkt me aantrekkelijk om me een keer in een professionele fotosessie te laten portretteren.  Als een oud meisje, dat wel.

Vrienden kwamen haar tegen aan de balie van een autoverhuurbedrijf. Ze heeft de autosleutels al in haar hand. Mochten jullie haar ergens tegenkomen dan hou ik me aanbevolen voor een afbeelding.

De afgezakte parel

Daar is ze weer eens. Kwam haar tegen op de gevel van een souvenirwinkel in Delft. En of ze nou mooi of lelijk nagemaakt is, herkenbaar is ze altijd. Dat zal door de houding en de gedrapeerde sjaal om haar hoofd komen. Hoe vinden jullie haar gepickseld?

Het is natuurlijk kitsch maar desondanks zou ik best een wand in bijvoorbeeld de hal zo willen hebben. Het gevaar bestaat alleen dat je altijd met licht toegeknepen ogen gaat staan staren naar de afbeelding. Misschien binnenkort gewoon maar weer eens naar het Mauritshuis in Den Haag. Daar hangt ze echt in haar allermooiste versie. Mijn pronkstuk van Nederland.

Ik schreef al vaak over haar, klik maar hier en hier en hier.

Ksiedemaantje

Als kind noemde ik een sikkelvormige maan een ksiedemaantje. Inderdaad naar het gelijknamige sinterklaaslied. Dus toen ik vanmorgen deze foto van mijn zusje door-ge-appt kreeg, barstte ik in vrolijk gezang uit. Het is ook echt van dat Sinterklaasweer; de vroege donkerte, kale zwiepende bomen en de maan die schijnt. Een maan die nodig is om de Sint en zijn Pieten veilig over de daken te loodsen. Vanavond ga ik gedichten schrijven, een surprise maken en de laatste pakjes inpakken. Kwestie van hulpklaas zijn.

Foto:Tres

Later als ik groot ben

Nog niet eerder was ik in het Rietveld Theater In Delft. Tot gistermiddag. Ik had het idee dat er alleen amateur toneel voorstellingen worden gegeven maar toen ik op de site van Delft in de Buurt zag dat Marjan Berk een programma verzorgde, werd ik enthousiast. Een zus en een vriendin ook. Dus daar zaten we. Wat een heerlijk inspirerend mens is die Marjan. Ze oogt broos, maar heeft nog steeds een heerlijke ontwapenende kijk én een scherpe blik op alles wat ze tegenkomt. Ze beantwoordt vragen uit de zaal en doet dat gevat en vol met humor. Ja, als ik tachtig plus ben, wil ik ook een Marjan zijn.

Olie

Wat ik óók nog niet geschreven had, is dat de wijnboer momenteel in Italië in de wijn staat te roeren. Hij doet meer hoor. Hevelen, meten en er tegen praten. Bovendien heeft hij gisteren olijven geplukt. Hadden we vorig jaar 45 kilo, dit jaar maar 15. Een enorme hagelbui heeft vorig weekend veel olijven vernietigd. Ja, het boerenleven kent zo zijn tegenslagen. Maar ik zie foto’s voorbij komen van hem en onze vrienden die juichend de geperste olie opvangen. Die in de zon zitten en bij wie wild zwijn staat te stoven voor een gezamenlijke pranzo morgen. Medelijden is dus niet op z’n plaats. In de tussentijd maak ik me nuttig met het allerhande klusjes, gezellige bezoeken en amuseer me prima. Ik kijk uit naar de terugkeer van de wijnboer en de komst van het vloeibare goud.