Bedankt

Zal ik op de laatste dag van het jaar een overzicht plaatsen? En mogen daar dan mensen op staan of juist niet? Mijn blog fungeert voor mij als een soort dagboek en daar valt met een overzicht feitelijk weinig aan toe te voegen. Het aantal bezoekers is het afgelopen jaar toegenomen, evenals het aantal hits en daar ben ik stiekem blij mee. Plezierig om te weten dat mensen dagelijks de moeite nemen mijn blogjes te lezen. Het is en blijft een aardige hobby waar ik in 2018 mee door hoop te gaan. Vooral voor mijn eigen lol. Spreek jullie morgen weer.

Dag op stap

Je ontvangt een berg appjes en berichten als je jarig bent. Echte post trouwens ook en internationale telefoongesprekken via skype. Wat een verworvenheid. Dan in een andere stad eerst maar eens aan de koffie met gebak. Beetje drentelen door de binnenstad. Waar? Deze winkel staat in Haarlem. Nog even een echte Italiaanse pranzo en toen door naar de Stadsschouwburg. Daar speelde om half drie de voorstelling ‘Was getekend, Annie M.G. Schmidt’.  Haar leven en de relatie tot haar zoon Flip stonden centraal. Prachtige herkenbare muziek en liedjes en schitterend spel. Dat alles fraai vormgegeven in een sfeervolle schouwburg. Verjaardag op deze manier met twee bleek een goed idee.

 

Slingers

We hadden gisteravond buren te eten. Het was zo’n avond met fijne gesprekken en een smakelijke maaltijd. Vanavond gaan we naar vrienden die vanmorgen de opluchting van hun leven beleefden na een paar spannende dagen. We verheugen ons erop weer in elkaars gezelschap te zijn. De wijnboer ging op de koffie bij een relatie die het na een waanzinning zware periode weer een stuk beter maakt. Dus ook al is het weer van vandaag niet om over naar huis te schrijven, er hangen wel feestslingers over onze dag.

Stille krachten

Dit is de periode van het jaar dat de krantenbezorger zijn nieuwjaarswens aanbiedt en zijn fooi komt halen. De man die er voor zorgt dat de ochtendkrant op tijd is, verdient alle lof. Wij horen bij de 99,7 % van tevreden abonnees. Onze bezorger hoort bovendien bij de 32% die dit werk al meer dan vijf jaar doet, al zien we hem slechts één keer per jaar. Zondagochtend komen we wél de bezorger van de reclamefolders tegen, die sinds kort zijn voorraad even stalt op ons bordes. Maar hij zorgt er voor dat alles na een paar uur weg en dus bezorgd is. Al doet hij dat niet bij ons, vanwege de nee-nee-sticker. Mensen die plichtsgetrouw en anoniem hun eenvoudige werk doen, ik heb er groot respect voor. 

Het succes van de kringloopwinkel

Vanmorgen heb ik de gemiste uitzending van de gelijknamige korte tv-serie terug gekeken. Ik ben natuurlijk al een verklaard kringloopfan maar deze vpro docu voegt er zoveel aan toe. Vooral de mensen die er werken krijgen aandacht.  Een bakker die weggeconcurreerd is door grote supermarkten, een aan de alcohol verslaafde kok die zich omschoolt tot fietshersteller, een Armeense vrouw die oorspronkelijk architect was en nu meubels restaureert. De portretten van deze mensen zijn stuk voor stuk pareltjes. Het zijn maar vijf uitzendingen en mocht je vanwege kerstdiners niets hebben gezien, terugkijken kan ik absoluut aanraden.

Vanavond deel 3, npo 2 om 21.10 u

Familiedagen

Dat er hier alleen maar rust en kalmte heerst moet ik even ontkrachten. Gisteren wel, toen lunchten we bij mijn ouders en zaten daar heel genoegelijk met z’n viertjes aan tafel. Eenmaal weer thuis in Delft schoven we onze eettafel in de tien-persoonsstand en bereidden alvast wat gerechten voor de brunch van vandaag. Rond twaalf uur trad het hele circus aan en was de stemming én het volume opperbest. We maakten van de gelegenheid gebruik meteen ook de verjaardag van de wijnboer te vieren. Geheel compleet met cadeaus en het ‘lang-zal-hij-leven’. Vóór de rust weer keerde maakten we een familieportret. En vooruit…nog een gekke- bekken- foto toe.

Onbetaalbaar

 

Het kan zijn dat je al maanden voorpret hebt of je slaakt een zucht van verlichting als de kerstdagen weer voorbij zijn. Je kunt vegetarisch koken of de halve poulierswinkel leeg kopen. Je kunt een kaarsje aansteken of het hele huis volhangen met lichtsnoeren. Elkaar cadeaus geven of niet. Je kunt naar de kerk. Een kunstboom neerzetten of een echte. Je kunt twaalf gasten uitnodigen of met je gewone gezinssamenstelling aan tafel gaan. Je kunt ruzie maken of proberen de vrede te bewaren. Wij hier in Nederland hebben vrijwel allemaal die keuze. En als onze beurs krap is of leeg, zelfs dán is er vaak een warme plek om naar toe te gaan en zijn er mensen in de weer om voor anderen Kerst tot een bijzonder feest te maken. Keuzes kunnen maken is het kostbaarste wat er bestaat.

Routine

Zo’n dag vóór Kerstmis kent zijn vaste routine. Peertjes schillen en stoven, ragout maken en zilver poetsen. Bij onze verloving kregen we van mijn schoonouders een negendelig zilveren cassette. Voor dagelijks gebruik hebben we gewoon bestek, bij etentjes gebruiken we het zilveren. En tja, dat moet gepoetst en dat is al jaren rond Kerstmis het klusje van de wijnboer. We zetten er een rustig muziekje bij op, de pianomuziek van Einoudi, een CD die we kochten in Napels. Toepasselijk nu we daar geestelijk vertoeven in onze boeken. De foto’s werden vanmorgen gemaakt. De polderwandeling hoort tenslotte ook bij de zondag en we doorbreken de routine niet graag.

Samen lezen

Wij hadden de boeken en het tumult er omheen een beetje gemist, geloof ik. De Italiaanse Elena Ferrante schreef een reeks succesvolle boeken. De kwestie was wie achter dit pseudoniem schuilging. Het blijkt Domenico Starnone te zijn, vond ik uit via internet. Vandaag staat er in de Volkskrant een stuk over de zoektocht naar de ware naam. Het zal me overigens een worst zijn wie de auteur is, zolang het boek me boeit. Toevallig ben ik gisteren aan deel 1 begonnen nadat ik het de wijnboer bijna uit zijn handen heb getrokken.

We kunnen nog even vooruit, deel 2 en 3 liggen klaar. Aangezien we deze boeken alle twee lezen, bespreken we ze samen na. Dat maakt het lezen extra fijn.

Opa en oma naar school

De fietsenstalling was het eerste dat me opviel toen ik gisteren het Lyceum Ypenburg betrad. Een béétje middelbare scholier heeft dus een plastic krat voorop. Waarvan acte. De speciale opa-oma dag was ook verder erg informatief. Brugpiepers, waaronder kleinzoon Lucas, ontvingen belangstellende grootouders. We werden onthaald met koffie en gebak, luisterden naar optredens verzorgd door leerlingen uit de talentklas muziek. We hadden tot drie maal toe een speeddate. Daar werden vragen gesteld over onze eigen middelbare schooltijd. De verschillen tussen toen en nu zijn behoorlijk groot al blijft kennis vergaren het zelfde hoofddoel. Het viel ons op dat veel kinderen al een duidelijk doel voor ogen hebben. Wij werden geïnterviewd door een aankomend advocaat, een dierenarts en twee chirurgen. Lucas volgt de talentklas digital science. Een veelbelovende start van zijn middelbare school carrière. En deze opa en oma waren van alles danig onder de indruk.