Voor iedereen een heel gelukkig, gezond, geweldig stralend 2013 gewenst. Ik ga gewoon door met bloggen. Sinds ik overgestapt ben op WordPress werd er bijna 35.000 keer meegelezen. Daar ben ik blij mee en is zeker een stimulans om op de vertrouwde voet door te gaan. Op de volgende 366 dus maar.
Click here to see the complete report.
Worpress zond me vandaag een jaaroverzicht. Wat eeen leuke service. Eigenlijk lijkt het me alleen voor mezelf interessant. Maar wie het ook leuk vindt om bijvoorbeeld te zien uit welke landen mijn bezoekers komen, klikt even op de blauwe tekst.
Here’s an excerpt:
4,329 films were submitted to the 2012 Cannes Film Festival. This blog had 30.000 views in 2012. If each view were a film, this blog would power 7 Film Festivals
Geen polder-maar een strandwandeling vandaag. Hier loopt het clubje langs de vloedlijn. Zelf loop ik al weken een kleiner rondje vanwege een rughernia met dientengevolge een klapvoet. Ongemakkelijk maar niet pijnlijk, dus vooruit maar. Heerlijk om weer eens de zee te zien en de wind om de oren te laten gieren. De ruimte en ziltige geur daar kick ik op. We ontbeten in het strandhuis van zus en zwager en straks is hier een Italiaans getint etentje voor de verjaardagsvisite van A3. Die lieve schat is vandaag 63 jaar geworden. Ik feliciteer hem, hier in het openbaar, gewoon nogmaals.
Vanuit ons huis kunnen we de kerktoren van Nootdorp zien. Toch komen we er zelden, in die kerk al helemaal niet maar eigenlijk ook nauwelijks in Nootdorp. Die plaats is de laatste tien jaar explosief gegroeid en kreeg een compleet nieuw centrum. Goed bereikbaar met zowel auto als openbaar vervoer. Wij kunnen er bovendien met gemak naar toe fietsen maar vanwege het groot aantal boodschappen dat we nodig hadden, deden we dat niet. Gelukkig zit mijn kleine camera in mijn tas. Van een beeld van Jan Snoeck wordt ik namelijk altijd blij. Nootdorp, waar nieuwbouw nou eens niet direct treurig stemmend heeft uitgepakt.
Na een opruimronde gistermiddag is het vandaag vooral een keuteldag. De nog niet gelezen krantenartikelen, een tijdschrift en het laatste stuk panatone bij de thee. Een boodschappenlijst voor het weekend opstellen, de top 2000 en een warm bad. Zo’n dag waarop alles mag en niets moet. Wat wel moet is een maaltijd in elkaar flansen van de restjes en dat gaat moeiteloos. En wat ook moet is alvast een verjaardagscadeau kopen voor de heer des huizes. Hier oriënteert hij zich op de prijs. Zondag krijgt hij hem officieel overhandigd. In de berging. Waar de workmate klaarstaat voor Italië.
De Delftse donderdagmarkt vertoonde nogal wat gaten in zijn opstelling. Terwijl ik met dochter Fleur en kleindochter Isabel stofjes zou kopen voor dekbedhoezen moesten we constateren dat juist de stoffenkramen het voor gezien hielden. Dan maar even snel naar Ikea. Maar ook daar niet kunnen slagen. Veel actie onzerzijds, zonder resultaat. Jammer. Het hondje Kim werd opgehaald. Nu niet meer vier keer per dag een rondje buiten maken. Niet meer telkens kwispelend begroet worden. Geen gezellig warm lijf tussen ons in op de bank. Jammer. Sinds het middaguur is hier er een enorme stilte neergedaald. Maar niet voor lang.
Met dit leuke gezelschap zaten we op eerste Kerstdag aan tafel. Dat is echt genieten geblazen, temeer daar we ’s morgens ook met mijn ouders brunchten. Op broers en zussen na, waren we dus met onze meest naasten bijelkaar.
Tweede Kerstdag wandelden gevieren mét hondje we door Delft, smulden van een boerenlunch in het filmhuis, waarna we de film Haute Cuisine zagen. Voor ons waren de Kerstdagen meer dan geslaagd. Hoop dat dit voor velen geldt.
Deze foto ging ook als onze kerstkaart de deur uit. Ik maakte hem al in Caldese. De twee vogeltjes vormen een beetje onze huisstijl. Twee vrije vogels, zo voelen we ons. We vliegen heen en weer tussen Nederland en Italië en hebben daarmee een droom verwezenlijkt. Dromen, groot of klein, zijn het waard om te realiseren. Maar ik besef heel goed dat veel mensen obstakels tegenkomen, soms zelfs zulke enorme, dat dromen in duigen vallen. Of bijgesteld moeten worden. Aan die mensen denk ik vandaag in het bijzonder.
Vorig jaar om deze tijd schreef ik op mijn blog iets in de trant van ‘…of je nou met familie of vrienden aan een rijk voorziene dis gaat zitten, of juist de rust zoekt van een klein gezelschap aan ‘n eenvoudig maal, zolang je het gevoel hebt de kerstdagen op een voor jezelf passende manier door te brengen, is het fantastisch. Dat wens ik iedereen toe’. Omdat ik er nog steeds zo over denk, wens ik het jullie ook dit jaar van harte toe. Wél met een verse foto.
Tjonge, jonge, waar komt het toch allemaal vandáán? Er ontstaan spontane meertjes en poelen door al die regenval. Maar goed, het is alweer twee uur droog, we mopperen niet. De foto in de Delftse Hout maakte ik vorige week zondag toen er hier en daar nog een stukje blauwe lucht te zien was. Gisteravond zaten we, met vrijwel de voltallige wandelclub, te eten bij een van ons. Jammer genoeg was A3 er niet bij vanwege een virus dat hem 24 uur velde. Hij miste daardoor een fantastische smakelijke maaltijd. Vanmorgen was hij weer present en hersteld. Precies een week ervoor was ik de pineut. Waarmee we de griep, of wat het ook geweest mag zijn, weer hebben gehad dit seizoen.
Wonen in Caldese (Italië) 