We hebben het er als buren wel eens over gehad; de aanschaf van een mooi kunstwerk voor in onze tuin. Maar dat is zo eenvoudig niet. Want als je de vergaderingen van de vereniging van eigenaren bijwoont, merk je hoe smaken en meningen verschillen. Dus het kwam er nooit van. Maar nou stond er gistermiddag toch wel ineens een behoorlijk fraai kunstwerk. Ik zou zeggen, maak er een bronsafgietsel van. Volgens mij vindt iedereen dit mooi. Of ben ik een beetje bevooroordeeld?
SONY DSC
Omdat we morgen een buitenactiviteit in de planning hebben, volgen we nauwgezet de weersverwachting. Tot drie keer toe kwam ik afgelopen week in een bui terecht die weliswaar voorspeld was, maar waar ik onderuit dacht te komen. Beetje naïef dat geef ik toe. Dat moeten we morgen echt zien te voorkomen. De drie jongens, ik denk studenten die aan de overkant wonen, doen er niet moeilijk over. Zodra ie schijnt, profiteren ze ervan. Hun leeg gegeten lunchbordjes liggen in het gras. Zij zelf ook en een beetje lamlendig bovendien. Feestje gehad misschien? Wij hebben een rommeldagje als voorbereiding op een feestje. Ben benieuwd hoe wij er morgenmiddag bij hangen.
Rotterdam is een aantrekkelijke stad. Wat zeg ik? Een fantastische stad. Heus niet alleen omdat A3 en zijn zus er geboren zijn. Ik hou van de dynamiek, de architectuur en de smeltkroes van nationaliteiten. We maakten er een toeristisch uitje van en bezochten de Markthal en omgeving. We aten er onze vrijdagpizza en wandelden door het park onder de Euromast. Modern contra historisch, dat mag ik wel. Tenslotte konden we het niet laten het vernieuwde Centraal Station te laten zien. Even onze Australische familie imponeren, daar kwam het wel op neer vandaag. Missie geslaagd. 
Schoonzus en zwager uit Australië gaan met vrienden op vakantie naar Spanje. En omdat ze toch in Europa zijn, doen ze ook even Holland aan. Dus zien we elkaar binnen één jaar twee keer. Wat een luxe. De laatste keer was in november in Thailand toen we de driejaarlijkse familiereünie vierden. We gaan de komende dagen weer van elkaars gezelschap genieten en dan zal ik ze ook op de foto zetten. Nu waren ze te ‘verreisd’ om een beetje voordelig op de foto te komen.
We hebben in Delft wel een tuin hoor, alleen is het een gemeenschappelijke tuin. Er wordt maar mondjesmaat gebruik van gemaakt. Hoe dat komt weet ik niet, want er zijn maar weinig huizen in ons complex met een balkon van fatsoenlijke afmetingen. Het komt er kennelijk weinig van om met een boek of krant daar eens heerlijk te verpozen. Zaterdagavond wordt er een burenborrel gehouden. Leuk, dan spreken we weer eens wat uitgebreider mensen die we in deze periode alleen in de lift of bij de brievenbussen tegenkomen. Als we het voor elkaar krijgen met ons nogal volle dagprogramma, gaan we er zeker naar toe. Wat een aantrekkelijke plek eigenlijk, daar moeten we vaker gebruik van maken, neem ik me voor.
Beschoeiing. Dat vind ik zo’n lekker woord. Maar goed, aan het Rijn-Schiekanaal wordt gewerkt aan oeververvanging. Over beschoeiing wordt helaas niet gerept. We worden als bewoners door de omgevingsmanager keurig geïnformeerd omtrent overlast en de duur van de werkzaamheden. Niet dat ik dat volg maar als je even op de site kijkt van De Vries Werkendam, die het karwei uitvoert, dan kom je wel fraai jargon tegen. Het bedrijf is gespecialiseerd in droge en natte bouw. Sinds 1999 werken ze met groutinjectieankers en maken gebruik van spudpalenpontons, lastpontons, koppelpontons en zolderbakken met diverse laadvermogens. Het zal wel. Het enige dat mij opvalt is dat er, afgezien van bouwmateriaal, een mobiele wc op het dek staat.
Het kwam zo uit dat ik vandaag kleinzoon en kleindochter van school haalde. We kwamen daarbij midden in een enorme plensbui terecht, zonder er op gekleed te zijn. We hink-stap-sprongen naar de verkeerde auto, werden nog natter op weg naar het juiste voertuig en kwamen als verzopen katten thuis. ‘Zal ik voor jullie een lekker kopje thee maken’, riep onze stoere bink. ‘Ik heb heerlijke kruidenthee’. Daar werd ik erg gelukkig van. Na een vermoeiend eerste schooldagje hingen de kinderen het liefst op de bank met een tablet. Ik liet ze maar, pakte een woonblad en genoot van de rust en de thee. En van die twee. 
Daar zat ze dan. Helemaal gezellig met man, dochters en schoonzonen op een Leidschendams terras. Ter ere van haar 93e verjaardag vandaag dronken we er koffie, aten daar een heerlijk gebakje bij en hieven even later het glas. Zelf wordt mijn moeder er altijd een beetje lacherig van. Want dat verzin je van tevoren niet, dat je zo’n gezegende leeftijd zult bereiken. Maar ze is er blij om en wij niet minder.
Een gevonden leesbril door iemand aan een brug gehangen, een leeg bierblikje op een lelieblad of de opblaasbal in de gracht. Dat is de keuze die ik heb. Want ja, een obligaat fotootje van een fiets die vastgeklonken staat aan een brug is zó voor de hand liggend Delfts. Het is met dit prachtige weer heel vreemd om weer even op een bovenhuis te wonen. Dus gaan we straks een lekker endje fietsen. De polder in. Of toch in de stad blijven en eens kijken wat de Delftse Jazz dagen ons te bieden hebben? Ik heb wat moeite met keuzes maken vandaag, merk ik.
Wonen in Caldese (Italië) 