Waar ken ik jou van?

Deze schoonheid maakt reclame voor het circus. Kennelijk doet ze dat erg goed; vijf jaar geleden was zij ook al het uithangbord van Moira. En ook toen trof ze me. Ik vond haar foto van juli 2013 in mijn archief. Kijk en vergelijk.

Ja, zo kan ik ook eeuwig jong blijven! Ik heb zelfs het idee dat ze door de computer ietsje smaller is gemaakt. Maar verder zit elke wimper weer even onberispelijk. Die onnatuurlijkheid boeit me zeer. ’s Morgens in haar badjas, zonder make up en heur haar in de war; wat zou ik haar dán graag even zien. En van die grote posterrimpel over de hele lengte van haar gezicht zal ze vast niet blij worden, lijkt me.

Advertenties

Op en onderaan de berg

Zodra we er op uittrekken, gaat mijn camera mee. Maar als we de berg af rijden voor de boodschappen, laat ik het ding thuis. Toch zie ik vaak situaties die best een foto waard zijn. Die laat ik jullie vandaag graag zien. Bij de bovenste foto rijden we op het lage deel van de berg en zijn we bijna beneden.

En dit is het uitzicht bij een van de milieupunten waar we vuilnis lossen. En dan die laatste foto. Ik was er al zo vaak langs gereden en telkens geroerd door de zorgzame liefde voor een autootje. Geen idee of deze Fiat ooit van zijn plaats komt. Aandoenlijk toch?

. 

 

De waarheid in wijn

In het zuiden van Umbria ligt de Strada del Sagrantino. Dat  is de naam van een rode druif die kenmerkend is voor deze streek. Wij hebben hem ook. Dus keek de wijnboer even hoe de druif van zijn collega erbij hangt. De trossen zijn al iets groter maar het verschil wordt veroorzaakt door de hogere ligging van onze wijngaard.

In Bevanga kwamen we dit bord tegen.  Dronken mensen plegen de waarheid te spreken, is de achterliggende gedachte.  Dat kan best wel eens kloppen. Maar doe mij maar de waarheid van nuchtere types. Toen we terugreden, passeerden we Trevi. Nuchtere vaststelling: beeldschoon.

Waar de tijd heeft stil gestaan

Het middeleeuwse stadje Bevagna viert deze week feest. Een groot deel van de bevolking is in middeleeuwse kledij gestoken, er worden ambachten getoond, er is muziek en vooral veel eten. ’s Avonds en in het weekend. Overdag merk je er weinig van. Omdat wij niet zo’n zin hebben in grote mensenmenigten maakten we er vandaag ons wekelijkse uitje van. Lege straten maar wel móói.

Aangepaste zonwering en gordijnen.

Eén koopvrouw die houten instrumenten verkocht. Of nee, ze verkocht niets. Ook niet aan ons. Ach, het zal dit weekend wel goed komen met haar en haar handel. Wij hadden een rustige topdag.

Grietje hangt

Weten jullie nog dat ik een paar weken geleden in dubio was over de aanschaf van een lap op de markt? Die zelfde dag nog ben ik terug gegaan om haar te kopen. ’t Meisje met de parel mocht mee naar Caldese. Bij het opruimen gisteren hielden we een metalen bezemstok over waar het schroefmechaniek voor de borstel kapot van was. Vandaag heb ik die steel op maat gezaagd en het meisje nog even onder de naaimachine gelegd. Nu Delft op zo’n nare manier in het nieuws is met schietpartijen, herinnert dit meisje ons  aan de mooie dingen uit Delft.

Kicken op klussen

Op ons program vandaag stond de Grote Uithoos en Opruimbeurt der Schuur. Ik ben daarvan, sterker nog ik kick er op.  In de loop van de tijd spoelt er van alles aan in zo’n ruimte. Denk alleen maar aan de apparatuur voor het wijnmaken. Enfin. Veel van de losse zooi werd buiten ter sortering neergezet. En toen begon het te regenen. En niet zo zuinig ook. Dat was wel even jammer maar verhoogde ons tempo.

Toevallig liet Facebook me de afgelopen week dit bericht zien. Eens in de drie jaar een schuur uit baggeren is bepaald geen luxe. O, ja, de foto’s zijn van vóór en tijdens. De opgeruimde versie geloven jullie wel, toch? We zijn weer klaar voor drie jaar.

San Pietro

Voor de tweede en laatste keer nog even wat beelden van de San Pietro in Perugia.  De buitenkant is onopvallend en sober. Dat maakt de verrassing binnen des te groter. Er was, op de dag dat wij er waren, een Career Day georganiseerd. Dus was het extra druk en geanimeerd op de binnenplaats van deze kerk. 

Maar dan stap je de Mariakapel in. Waar onder meer Vasari voor de schilderingen zorgde. Hemelsblauw als hoofdkleur. Stilte. Trompe l’oeil effecten waar je even voor moet gaan zitten. Het binnenvallende licht geeft de koepel een extra dimensie. Wij waren zeer onder de indruk. Maar dat hadden jullie al begrepen.