Om je vingers bij af te likken

Dat het nog steeds zo’n zomer is waarbij je niet hoeft na te denken over truien en vesten. Dat je s avonds rond half zeven door het Zeeheldenkwartier kuiert en de zon nog heerlijk schijnt. Dat vind ik een feestje. We zagen fraaie reclames op gevels en in portieken.

Het zijn dit soort details die de buurt, die zo rond 1900 werd gebouwd, zijn nostalgische uitstraling geven. Bovendien zit er een bonte verscheidenheid aan bijzondere winkels en goede, vaak wat alternatieve restaurants. Kortom: wie een dag Den Haag wil doen, moet het Zeeheldenkwartier niet overslaan. Wij schoven gisteravond aan bij Tante Pop voor gerechten uit de klassieke Javaanse keuken. En dat verhoogde mijn feestvreugde nog meer.

Advertenties

Van over de hele wereld

Het lukt maar niet om met z’n drieen of beter nog met vieren, bij elkaar te komen. In ons vriendinnenclubje is nogal wat aan de hand op het gebied van gezondheid en andere narigheid. Maar denken aan elkaar doen we natuurlijk wel. En app-jes sturen en kaarten. Ik werd wel blij van deze kaart die in Cuba werd gekocht en werk laat zien van Martha Jiménes. 

Van Cisca uit Servië kreeg ik bericht over het huwelijk van zoon en schoondochter en de doop van kleindochter. Ze was bovendien zo vriendelijk er deze keer ook foto’s bij te sturen. Klik op haar button in de zwarte balk of in het menu op deze site, dan lees je met hoeveel inspanning en toewijding dit bruiloftsfeest gevierd wordt.

Markt in Delft

Met een ernstig smoeltje stond Lief zijn zakgeld aan te vullen. Lief. Dat was ook het antwoord op de vraag hoe hij heette. Lief, zei hij en spelde zijn naam. Als dat zijn echte naam is en er geen misverstand tussen hem en mij was, zal hij die naam vaak moeten spellen.

Zij moest wél lachen toen ik haar vroeg of ik een foto mocht nemen. Je maakt zo’n mooi boeket, voegde ik er aan toe. Dat kan ze inderdaad prachtig, riep de klant die buiten beeld staat. Ze zal Tanja heten, gezien het banier op de achtergrond.

De gracht is gevuld met waterlelies. Daar pauzeerden mijn vriendin en ik even op een bankje, toen er een telefoontje beantwoord moest worden. Zomaar een rondje Delft op een voor haar gedenkwaardige dag.

Drie passanten

Restaurant Zeetoren en een echte strandtent waren gesloten, een ander nét iets te ver weg. Zo kwam het dat we in een voor de gelegenheid verkeerd restaurant terecht kwamen. Zachte pingelmuziek, dikke tapijten, klassiek gedekte tafels waarvan er slechts één bezet was. ‘Neemt u even plaats in de lounge dan maken we een tafel voor u in orde’. Op de kaart de keuze van aan de lijn gevangen kabeljauw. En met de hand gepakte sint jacobschelpen.  Klap op de vuurpijl was de ingevlogen ananas.  De wijnboer in zijn korte broek, mijn zus en ik met verwaaide strandhoofden, we kregen de slappe lach en maakten flauwe grappen. Mijn zus zat onder de kop van een zelf geschoten hert,  het terras was handgeveegd en de bediening klassiek doch humorloos opgeleid. De zalm die we er aten was overigens zalig. De titel van dit blog verwijst naar hoe we aangekondigd werden richting de keuken.

Weer op het strand

Juist op een dag dat het niet uitgesproken strandweer is, is het er heerlijk toeven. Ons dagje Hoek van Holland was wisselend bewolkt, zoals dat heet.  

De strandwacht doet zijn werk met ritjes langs de branding. Een familie zet windschermen neer en amuseert zich geweldig. Wij praten met een zus en voeren ernstige gesprekken. De zon breekt weer door. Het was een heerlijke dag. 

 

Strakke plannen

Jantje lacht, Jantje huilt-weer, noem ik dit soort dagen altijd. Het uitzicht wisselt per half uur. Niet dat ik de hele tijd op de bank zit om naar het uitzicht te kijken, verre van dat.  Daar hebben we een beeldige dame voor, die alles vanuit haar hoge positie in de gaten houdt. Vanmorgen waren we bij mijn ouders en vanavond zijn we bij de uit Caldese terugkerende kinderen in Zwijndrecht. De wijnboer haalt hen vanmiddag van het vliegveld en ik rommel in huis. Daar is het nou precies het juiste weer voor. Vervolgens rij ik naar Zwijndrecht om de wijnboer weer op te halen. Logistiek kloppend verhaal.

Rustig ritueel

Vorige week werden we belaagd door wespen toen we buiten zaten te ontbijten. Dus kozen we er vanmorgen weer voor om bij Du Midi binnen te gaan zitten. Zo ziet onze zondagochtend huiskamer er zonder gasten uit. Maar eerst een stukkie lopen natuurlijk.

Samen met een zusje liep ik mijn kleine rondje. We hadden elkaar nog niet gezien in deze periode en dus aardig wat bij te kletsen. Man en zwager maakten een iets langere wandeling maar waren ook verrassend snel aanwezig voor het ontbijt.  Andere wandelaars kende ons clubje vandaag niet, zodat het meer een familierondje was. Ook leuk.