Lossen

Het was weer raak op de Oude Delft. Een pakjesbezorger blokkeert de rijbaan. De man moest wel een keer of zes terug naar zijn auto om grote dozen af te leveren. Wat mij vaak opvalt is de rust en het geduld waarmee het achterliggend verkeer braaf wacht. Ik denk dat iedereen wel snapt dat er ook geen andere mogelijkheid is. Je kunt van bezorgers niet verwachten dat ze vele meters met pakketten gaan sjouwen. Als gepensioneerde die haar eigen tijd in kan vullen, is dat wachten geen probleem. Met nog leuk uitzicht naar links ook. Maar voor wie haast heeft, kinderen op moet halen of een afspraak heeft, kan het behoorlijk irritant zijn. Er zijn best veel haastloze mensen. Zo heb ik dat graag. En de pakjesbezorger vast ook.

Kale bomen, grijze luchten

Grijs en nevelig, het blijft saai weer. Ik maak nog snel een foto bij mijn autootje vóór ik naar mijn moeder rij. Daar drink ik gezellig koffie en doe wat klusjes. Er staat een cyclaam op haar balkon weg te kwijnen. Terwijl mijn moeder met haar fysiotherapeut wat oefeningen doet, knip ik alle lelijks uit de plant, geef haar wat lauw water en ze krijgt een nieuw plekje binnen. Eens kijken of ze op wil knappen. Die plant, hè.

Op het balkon neem ik nog wat foto’s van de bouw van het vernieuwde winkelcentrum. Het zou zo maar eens kunnen dat over een maand of drie ook deze zijde in gebruik genomen is. We kijken er verlangend naar uit, vooral mijn moeder. Die bouwput zijn we meer dan zat.

Dammen en schaken

‘Zullen we Delft inlopen of ga je liever naar een kringloopwinkel’, vroeg ik blogvriendin Marthy die vandaag bij mij op de koffie kwam. ‘Dan ga ik voor de kringloop want ik heb nog schaakstukken nodig’, was het antwoord. Voor de zoveelste keer blijken we gelijkgestemde zielen te zijn want ik was op zoek naar damstenen, echt waar, dus de kringloop moest het worden. Eerst nog even samen geluncht en toen naar Rataplan in Den Haag, een van de grootste kringloopwinkels in de regio. Uiteindelijk vertrok ze zonder schaakstukken en was ik nét iets fortuinlijker op mijn zoektocht. Maar ik weet echt heel zeker dat Marthy daar niet mee zit. Ik ken haar alsof ik haar heel vaak spreek. En dat doet ze in feite ook via haar dagelijkse blog.

Voetstappen van Vermeer

Als er nou iets tegenwoordig een karakteristiek beeld van het oude Delft geeft, is het de Oostpoort wel. Het beeld doet me altijd direct denken aan dit beroemde schilderij van Johannes Vermeer. Maar daarop zien we de Schiedampoort en de Rotterdampoort, die beide niet meer bestaan. De Oostpoort is als enige overgebleven van de zes stadspoorten die Delft kende.

De Oostpoort heeft een landbrug en een waterbrug en is inclusief ophaalbrug een Rijksmonument. Op deze plaats vóel je de middeleeuwen en ik denk altijd dat ik de voetstappen van Vermeer nog hoor.

Maandag

In de kookstudio van een zus en jarige zwager hebben we gisteren met mijn moeder, zussen en zwagers gekookt. Allereerst werd het menu uitgelegd en we werden in groepjes opgedeeld. Vooraf zalm, dan risotto, gevolgd door confit de canard met hete bliksem en spruitjes en toe een stoofpeer op bladerdeeg met spijs en slagroom. We mochten het nog opeten ook! Mijn moeder maakte de spruiten schoon en genoot van ons gezamenlijk samenzijn. Zaterdagavond hadden we hier vrienden te eten, zaten eerder die dag met nichten van de wijnboer aan de koffie in een leuk restaurantje in Delft en ontmoette de wijnboer wat collega wijnboeren tijdens een nieuwjaarsreceptie. Je kunt dus wel spreken van een bijzonder goed gevuld weekend.

Dus stapten we vandaag weer over tot de orde van de dag met de gewone dagelijkse dingen en laat ik zien hoe mooi een blauwe maandag er uit ziet.

Muzikaal bijspijkeren

Door het schitterende en vandaag zonovergoten Groene Hart reden we naar Beusichem. Bij vrienden die we in Italië hebben leren kennen, werd een muzikale lezing gegeven door Olga Franssen.

Op onnavolgbare manier leert zij haar publiek luisteren. Vandaag behandelde zij Beethoven. Wij, muzikaal totaal niet onderlegd, werden bijgespijkerd over zijn leven en vooral zijn werk. Met de gitaar in de hand laat zij horen hoe hij accenten op noten legde, waarom Beethoven moeilijk te zingen is, hoe hij speelde met thema’s die uiteindelijk verwerkt werden in symfonieën en hoe vernieuwend zijn muziek was in vergelijking met tijdgenoten als Mozart en Hayden. Kortom: zeer leerzaam en interessant. De foto’s maakte ik na ons vroege vertrek in de mooie dorpskern van Beusichem. Waarom we vroeg vertrokken, vertel ik misschien morgen wel.

Pak Je Kunst

Het is denk ik meer dan vijftig jaar geleden dat ik een pakje sigaretten uit een automaat trok. Maar toen ik gisteren in het Schiedamse museum déze pakjes zag, die in plaats van rookwaar met kunst zijn gevuld, bezweek ik voor de verleiding.

Plaatselijke kunstenaars vullen de pakjes met unica die je voor vier euro en ongezien, koopt. Mooi verpakt en spannend om het open te maken.

Er kwam een figuurtje uit dat gemaakt is door Edith Bons uit haar serie Androgyn. Beknopte informatie over de kunstenaar is ook toegevoegd. Ik zocht haar site op en ze blijkt grappig genoeg uit Delft te komen.

Ro-Nalt Schouwen uit Tilburg is de initiatiefnemer van deze automatenkunst, die inmiddels meer dan 30 automaten beheert en verspreid is in 22 plaatsen in Nederland. Als ik er weer eens een tegenkom, laat ik me vast opnieuw verleiden.