Mijn moeder

Ze zegt: ik vind het zo zielig voor hem dat het zo lang moet duren.

Nachtzuster

Ze heeft een stel mooie bruine ogen, een prachtig regelmatig gezicht en een oneindig lieve én pittige uitstraling. ‘ Geef me uw telefoon nummer maar dan bel ik als ik voor de deur sta. Hoef ik de deurbel niet te gebruiken want dan worden uw ouders misschien weer wakker.’ Ze komt om tien uur ‘ s avonds en gaat om zeven uur de volgende ochtend weer naar huis, naar haar jonge gezin. In een week tijd werd ze ons vertrouwde baken in de nachtelijke uurtjes.

Hij leerde me fietsen

Afgelopen weekend werd er een straatteken festival gehouden in Delft. Dat leverde mooie schilderijen op die allemaal in het teken van moeder en kind staan. Er waren ook toepasselijke teksten bij geschreven. Deze spreekt me zeer aan en ik verwissel ruimhartig de ode aan de moeder naar een lofzang op mijn vader.

Handen

Erg spraakzaam is mijn vader niet meer. Er valt ook niet veel meer te praten, er zijn geen obstakels die opgeruimd moeten worden, alles is gezegd. Langzaam keert hij naar binnen. De communicatie verloopt voornamelijk via handgebaren. Maar de opgestoken duim blijft favoriet.

Vacuüm

Op de dagen dat ik niet bij mijn ouders ben, is de agenda leeg. En het lukt maar moeizaam daar invulling aan te geven. Boodschappen doen, een rondje door de stad, wat huishoudelijk werk; dat is het wel zo’n beetje. Het mobieltje binnen handbereik en bij elke pingel kijk ik of er een bericht is op de zusjes-app. Morgen ga ik weer naar mijn vader en moeder, ik voel ik me daar meer op mijn plaats dan op deze tussenliggende vacuümdagen in Delft.

Ondertussen in Gubbio

Blogvriend Ton, die inmiddels samen met Rick ook tot onze vrienden in het echte leven hoort, maakt een pelgrimsreis naar Rome. Toen hun plannen vorm kregen, boden wij hen een bed en maaltijd aan als tussenstation. We maakten zelfs de afspraak voor een extra rustdag bij ons in Caldese. Voor ons alle vier was het een teleurstelling dat wij juist in deze periode niet aanwezig kunnen zijn vanwege de slechte gezondheid van mijn hoogbejaarde vader. Onze buren, de schatten, boden uitkomst. Gisteren en vandaag verbleven Ton en Rick bij hen. Hoe dat verliep, is hier te lezen.

De zondagen in mijn jeugd

Nu ik, samen met mijn ouders, vaak aan het terugblikken ben, gooi ik er nog maar een schepje bovenop. Hoewel ik pas morgenochtend weer bij ze ben, zullen we het vast wel over de vroegere zondagen hebben. Die stonden om te beginnen in het teken van (katholiek) kerkbezoek. Daarna op visite bij een van de grootouders of gezamenlijk wandelen. Tenslotte werd er uitgebreid gekookt en getafeld. Mijn vader, oorspronkelijk als banketbakker opgeleid, vond het heerlijk om te koken en deed dat vaak op zondag. Bij ons, zijn vier dochters, lag meligheid op de loer en op de een of andere manier kregen we het nogal eens voor elkaar om juist aan tafel de slappe lach te krijgen. Het lukte mijn moeder zelden om in de plooi te blijven, waarna mijn vader schokschouderend de keuken in verdween en het toetje ging maken. Op zulke momenten was het niet eenvoudig voor hem om met vijf vrouwen onder één dak te wonen.