Het weer

Voor stuureenfoto zocht ik in mijn archief naar een foto die met het weer te maken heeft. Ik zou willen dat het me wat minder beinvloedt want aan het weer verander je toch niets. En wat voor de één slecht is, is voor een ander goed. Maar toch. Ik ben een uitgesproken lente- en zomermens. Dus toen ik deze foto vond, gemaakt op onze zolderkamer met uitzicht over Delft, kon ik het niet laten om ook mijn kopfoto te veranderen om te laten zien dat we vanuit vrijwel het zelfde standpunt soms kunnen genieten van schitterende wolkenluchten.

Sint op volle toeren

Saai wandelweer. Maar in elk geval was het tussen negen en tien nog droog. Het gebeurt verrassend vaak dat op zondag zo rond een uur of elf de eerste regen valt en wij dan al weer hoog en droog binnen zijn. Een mooie dag om sinterklaasklusjes te doen. De man doet wat voorbereidend werk door op uitzending gemist het Sinterklaasjournaal te bekijken. Ik hoor hem hardop lachen. Vervolgens zet hij zijn mijter op en vertrekt met twee vrolijk aangeklede assistenten naar een personeelsfeest. Ik begin te rijmen, ga met inpakpapier aan de slag en hoor de wind door de bomen waaien.

Een reis door de tijd

Gelukkig zag ik vandaag kans om dit pracht boek uit te lezen. Ik kocht het een dag of tien geleden en omdat mijn dagen altijd goed gevuld zijn, moest ik echt tijd inruimen voor het lezen. Maar met Honolulu King van Anne-Gine Goemans máák je tijd. Bovendien bleek het een gesigneerd exemplaar dat ik kocht, dat vond ik wel aardig. Het één gulden biljet uit Nederlandsch Indië, dat we eind augustus van onze Australische zwager kregen, bewaar ik voortaan in dit boek, is wel toepasselijk. Ik vond het een heel boeiend boek over goed en kwaad en over wat de tijd met herinneringen kan doen. Voor een recensie klik hier.

Voor paal

We begonnen met het zoeken naar vloerbedekking voor de zolderkamer in het huis van dochter en schoonzoon. Eind september dacht ik nog mee met de plannen , nu is het bijna klaar. We slaagden in de eerste de beste winkel. Dat gaf ons voor de rest van de dag gelegenheid sinterklaasinkopen te doen in Barendrecht. Dat heeft een aardig centrum maar nou ook weer niet zó aardig om er schitterende foto’s te maken. Bovendien mierzerweer. Mijn dochter wist nog wel een leuk kerkje in Heerjansdam maar vanwege allerlei wegomleidingen …Enfin we kamen op een punt dat we op een super smal landweggetje rechtsomkeert moesten maken. Daar maakte ik deze foto. Het kerkje hebben we niet gezien.

Dame in Prieel

Terwijl ik vandaag een begin maak met het opknappen van een paar oude stoelen, laat ik graag een kleurrijk portret zien. Het hangt momenteel in het Gemeente Museum in Den Haag en is geschilderd door Leo Gestel in 1913. We zien een mondaine vrouw met kort haar en een sigaretje, een loei grote hoed en fruit en drank voor haar neus. Behoorlijk decadent als je het mij vraagt. De bekleding die ik op de stoelen ga doen past wel in dit kleurrijke sfeertje. Ik hoop de stoffeerdersklus voor de feestdagen af te hebben. Of het nou mooi wordt of niet, ik kom er hier op terug. De tentoonstelling kan ik van harte aanbevelen.
Dienstmededeling: Cisca uit Servië heeft me weer gemaild. Zie in menu of zwarte balk.

Gemeente Museum Den Haag

We begonnen met koffie en bijkletsen, deden daarna de tentoonstelling Kleur Ontketend, vergaapten ons aan de Ode aan de Nederlandse Mode en eindigden met een broodje in het museumrestaurant. Die ‘we’ zijn blogvriendin Marthy en ik. In januari hebben we elkaar voor het eerst ontmoet en we spraken af dat elk winterseizoen te herhalen. Ik mag dan misschien een beetje saaie foto hebben vandaag, onze dag was dat bepaald niet. Het is bijzonder om iemand te ontmoeten die zo gelijk gestemd is en die je door haar blogs zo goed kent. We eindigden met een kopje koffie en zien elkaar vanavond weer. Op ons blog.

Kijken, ruiken en proeven

Een feest voor de zintuigen, schreef ik vrijdag al na ons dagje Schouwen Duiveland. Daar laat ik vandaag wat van zien. We eindigden thuis met een bordje pasta met zalmsnippers en verse zeekraal.

Oog in oog

Zelf zag ik er al even bespottelijk uit maar ben te ijdel omdat hier te vertonen. Wat hebben we vreselijk gelachen toen we vijf jaar geleden in de buurt van Cartagena in Colombia een vulkanisch modderbad namen. We hoefden geen moeite te doen om in die warme modder te blijven drijven. Het grappigst was nog wel dat de assistenten in het bad je bij de voeten vastpakten en je zo, als een soort slagschip, in de juiste positie manoevreerden. Na afloop stond ik dus oog en oog met mijn onherkenbare echtgenoot en zwager. En mijn maandagse deelname van stuureenfoto is hiermee ook vervuld.

Lustrum

Onze zondagse wandelclub transformeert minstens een keer per jaar in een cultureel culiclubje. Vijf jaar geleden zijn we gestart en dat moest gevierd. Om elf uur verzamelden we bij Museum Boymans van Beuningen in Rotterdam. We waren niet de eersten en zeker ook niet de enigen die het werk van Jeroen Bosch, Breughel en tijdgenoten bewonderden. Daarna schoven we aan tafel bij Las Palmas, het restaurant van Herman de Blijker. Elke zondag is er een lazy-sunday-kaart met kleine gerechten voor redelijke prijzen. Het voelde een beetje Italiaans aan om zo, met goede vrienden, op de zondagmiddag een perfecte lunch te gebruiken. Maar dan wel in die schitterende Rotterdamse omgeving.

Locatie Antoniushove van het MCH

Al tien jaar ben ik weg uit het ziekenhuis waar ik zeventien jaar werkte. Vandaag was er een open dag want de nieuwbouw wordt in gebruik genomen. Het is er prachtig geworden en voor de klinische patiënten zijn er schitterende éénpersoonskamers gerealiseerd. Over alles is nagedacht en het resultaat is bijzonder mooi. Ik ontmoette veel oud collega’s en voelde me ogenblikkelijk weer thuis. De patiënten die er in de toekomst zullen verblijven doen dat in elk geval in een gastvrije omgeving. Al ben ik me zeer bewust dat iedereen liever buiten de poorten van zo’n huis blijft. O ja, die enorme berg hersenen is een informatiestand, die na vandaag weg zal zijn.